Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Συγκρούσεις μεταξύ των ανταρτών του Τσαούς Αντών και του ΕΛΑΣ


 Είχαμε δει εδώ το ξεκίνημα των εμφύλιων συγκρούσεων στην βουλγαροκρατούμενη ζώνη και ειδικά στην περιοχή του Παγγαίου. Τα γεγονότα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα την φυγή των ανεξάρτητων ανταρτών του Τσακιρίδη απ΄το Παγγαίο προς το Τσαλ-Νταγ, όπου έδρευε ο Φωστερίδης με την ένοπλη ομάδα του.
 Ο Φωστερίδης ενημερώθηκε για τα γεγονότα του Παγγαίου και δεν ήταν διατεθειμένος φυσικά να έχει την ίδια τύχη. Στο Τσαλ-Νταγ, εκτός απ΄την ομάδα του Τσαούς Αντών υπήρχε και τμήμα του ΕΛΑΣ με την επωνυμία "Ρήγας Φεραίος", το οποίο απ'τον Δεκέμβριο διαρκώς ενισχυόταν.

 Οι ελασίτες του Τσαλ-Νταγ κάλεσαν στο λημέρι τους τον Φωστερίδη και τους άντρες του να γιορτάσουν μαζί την Πρωτοχρονιά του 1944. Τότε, ο πόντιος οπλαρχηγός αποφάσισε να δράσει άμεσα. Ο κίνδυνος του να έχει η ομάδα του την ίδια τύχη με τους αντάρτες του Παγγαίου ήταν υπαρκτός. Έτσι, αποφάσισε να χτυπήσει πρώτος τους ελασίτες, όπως και έγινε.
 Το αιφνιδιαστικό χτύπημα των ανταρτών του Φωστερίδη ήταν συντριπτικό. Οι ελασίτες του Τσαλ-Νταγ διαλύθηκαν. Οι νεκροί υπολογίζονταν σε 16-19, ενώ δύο διασωθέντες εντάχθηκαν στην ομάδα του Τσαούς Αντών.

Από τότε, Ιανουάριος του 1944, εώς και αρχές Μαϊου οπότε και οι άντρες των ΕΑΟ μετακινήθηκαν προς το οροπέδιο της Χάιδους που ήταν καταλληλότερο για ρίψεις πολεμικού υλικού από συμμαχικά αεροπλάνα, οι εθνικιστές αντάρτες επικράτησαν στο στρατηγικής σημασίας όρος Τσαλ-Νταγ.
 Οι ελασίτες επιχείρησαν τον Απρίλιο του '44 με συντονισμένη επιχείρηση να τους εκδιώξουν από εκεί, αλλά απέτυχαν. Οι εθνικιστές αντάρτες του Φωστερίδη απεδείχθησαν πολύ δύσκολος αντίπαλος για τους ελασίτες, ενώ και ο ντόπιος πληθυσμός δεν ήταν ιδιαίτερα φιλικός προς τους κομμουνιστές.

Αυτή η αποφασιστική κίνηση του Φωστερίδη την Πρωτοχρονιά του 1944 τον καθιέρωσε σαν αδιαφιλονίκητο επικεφαλή των ανεξάρτητων εθνικιστών ανταρτών της ευρύτερης περιοχής.
Στις 18/01/1944 στο Καστανωτό Ξάνθης έγινε συγκέντρωση των αρχηγών των εθνικιστικών αντάρτικων ομάδων όπου και αποφασίστηκε η οργανωτική δομή τους με την ονομασία Εθνικές Αντάρτικες Ομάδες (ΕΑΟ) υπό την ηγεσία του Φωστερίδη. Μαζί τους ήταν και στελέχη της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής υπό τον ταγματάρχη Μίλερ, ο οποίος αρχικά είχε έρθει στην περιοχή για να συνδράμει τον ΕΛΑΣ.
Τα γεγονότα σχετικά με τον Μίλερ θα αποτελέσουν θέμα ξεχωριστής ανάρτησης διότι παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

 Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά τα παραπάνω γεγονότα ο Φωστερίδης έγινε "κόκκινο πανί" για τους κομμουνιστές οι οποίοι έκτοτε τον λασπολογούσαν διαρκώς. Ο λόγος ήταν ότι δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι αυτός τους αντιμετώπισε με το ίδιο τρόπο που αντιμετώπιζαν και αυτοί τους αντιπάλους τους. Γι'αυτό άλλωστε και επιβίωσε. Την εποχή εκείνη, ο ανταρτοπόλεμος, ειδικά όταν είχες απέναντί σου έναν ύπουλο και αποφασισμένο εχθρό όπως οι ελασίτες, απαιτούσε γρήγορες αιφνιδιαστικές κινήσεις δίχως συναισθηματισμούς.
 Ο Τσαούς Αντών το αντελήφθη εγκαίρως και έπραξε αναλόγως. Έτσι μπόρεσε να ανταπεξέλθει επιτυχώς στον διμέτωπο αγώνα εναντίον Βουλγάρων και κομμουνιστών.



 Πηγή: "Αντάρτες και καπετάνιοι" του Τάσου Χατζηαναστασίου

4 σχόλια:

  1. Ο Τσαούς Αντών ποτέ δεν έκανε αντίσταση στους Βούλγαρους Φασίστες παρά σε όσους υπαξιωματικούς και στρατιώτες κάναν ανταρσία στους βούλγαρους αξιωματικούς για να περάσουν με την πλευρά των παρτιζάνων. Η συγκρότηση ένοπλης οργάνωσης από τον Αντώνη Φωστερίδη έγινε αποκλειστικά για αντικομμουνιστικό αγώνα με την αμέριστη συνδρομή των Εγγλέζων και της εξόριστης κυβέρνησης του Καϊρου και ούτε μια σφαίρα δεν έριξε εναντίον των κατακτητών (είτε Γερμανών είτε Βουλγάρων). Προσπαθήσανε επίσης να σκαρώσουν μια ακόμα προβοκάτσια εναντίον του ΕΛΑΣ το λεγόμενο "σύμφωνο του Μελισσοχωρίου" που αποδείχτηκε πανηγυρικά πλαστή για να δικαιολογηθεί το όργιο τρομοκρατίας εναντίον ΕΑΜιτών και όλων όσων στήριζαν το ΕΑΜ. Τα ίδια άλλωστε έκανε και η άλλη "αδερφή" οργάνωση η ΠΑΟ που έδρασε κυρίως στην Δυτική Μακεδονία όπως το γκεμπελικής προέλευσης "σύμφωνο του Πετριτσίου". Ακόμα και αντικομμουνιστές ιστορικοί όπως ο Ρίχτερ έχουν αμφισβητήσει με αποδείξεις τη γνησιότητα αυτού του κατάπτυστου ασφαλίτικού κατασκευάσματος.


    ΥΓ: Εάν θέλετε να γίνεται ουσιαστική συζήτηση στα πλαίσια διαλόγου ο όρος "συμμοριτοπόλεμος" για την περίοδο 1946-1949 δεν είναι ο κατάλληλος. Εκτός βέβαια κι αν θέλετε διάλογο μέσα στα πλαίσια εθνικιστικών/αντικομμουνιστικών κύκλων. Οπότε καταλαβαίνει ο καθένας πόσο "αντικειμενικά" είναι τα όσα γράφετε και λέτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μαθητευσες στο Κεντρο Μαρξιστικων Ερευνων,προκυπτει απο το υφος και την επιχειρηματολογια

      Διαγραφή
  2. Σύντομες απαντήσεις:

    α) Ο Τσαούς Αντών είχε οργανώσει την ανταρτική ομάδα του πριν έρθει σε επαφή με Βρετανούς. Η αντιστασιακή δράση του ιδίου και των συναγωνιστών του δεν αμφισβητείται. Μόνο οι άσχετοι δεν γνωρίζουν π.χ. για την μάχη της γέφυρας των Παπάδων, που ήταν η κορυφαία μάχη της εθνικής αντίστασης στην βουλγαροκρατούμενη ζώνη, όπου άντρες των ΕΑΟ συγκράτησαν για μέρες ένα ολόκληρο βουλγαρικό τάγμα προκαλώντας στους κατακτητές βαριές απώλειες. Υπάρχουν και άλλες συγκρούσεις στο Κοτζά Ορμάν, στην Χαϊδού κ.α. Σε μία από αυτές τραυματίστηκε και ο ίδιος ο Φωστερίδης.
    Αν δεν γνωρίζεις τα παραπάνω τράβα διάβασε λίγο Χατζηαναστασίου που έχει γράψει την πληρέστερη μελέτη για το αντάρτικο στην ανατολική Μακεδονία.

    β) Σαφώς και ο Φωστερίδης ήταν αντικομμουνιστής και πολύ καλά έκανε. Απλά συνδύαζε τον αντιβουλγαρισμό με τον αντικομμουνισμό. Διόλου περίεργο για έναν πόντιο πρόσφυγα απ'την Σαμψούντα.
    Αυτό που λες ότι και καλά "χτυπούσε μόνο υπαξιωματικούς και στρατιώτες κάναν ανταρσία στους βούλγαρους αξιωματικούς για να περάσουν με την πλευρά των παρτιζάνων" δεν προκύπτει από πουθενά. Ούτε καν ο άσπονδος εχθρός του Κώστας Κωνσταντάρας δεν ισχυρίστηκε ποτέ κάτι τέτοιο, ούτε ο κομμουνιστής Γελαδόπουλος (αν τον έχεις ακουστά..) που έχει ασχοληθεί με το θέμα της μεταπήδησης Βούλγαρων στον ΕΛΑΣ...

    γ) Ο Φωστερίδης δεν είχε καμμία σχέση με το σύμφωνο του Μελισσοχωρίου του οποίου η γνησιότητα μπορεί να αμφισβητείται αλλά δεν απορρίπτεται. Πληροφοριακά το Μελισσοχώρι δεν βρίσκεται στην βουλγαροκρατούμενη ζώνη όπου δρούσε ο Φωστερίδης... Λίγες γνώσεις γεωγραφίας δεν βλάπτουν..
    Όσον αφορά το σύμφωνο του Πετριτσίου, όντως η γνησιότητά του αμφισβητείται εντόνως, αλλά δόξα τω Μαρδοχάι Μαρξ το ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ είχε υπογράψει μπόλικες προδοτικές συμφωνίες. Π.χ. υπάρχει και αυτή που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης: http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2012/03/blog-post_10.html


    Υ.Γ: Δεν με απασχολεί να "πάρω τα εύσημα" από κανέναν αριστερό ή/και κομμουνιστή. Σαφώς και είμαι εθνικιστής και αντικομμουνιστής και θεωρώ ότι το 1946-49 ήταν ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ και όχι εμφύλιος.
    Σε όποιον δεν αρέσουν αυτά που γράφω (πάντα με στοιχεία και βιβλιογραφικές παραπομπές), ας μην με διαβάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή