Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Η υπερβολική και λανθασμένη θέση ότι "οι Άγγλοι έφταιγαν για τον εμφύλιο" ήταν κομμουνιστική έμπνευση με συγκεκριμένη ιστορικοπολιτική στόχευση


 Ένα βασικό αρνητικό γνώρισμα των περισσοτέρων ανθρώπων είναι ότι αρέσκονται στο να μεταθέτουν αλλού τις ευθύνες για τα κακώς κείμενα, προκειμένου να μην παραδεχτούν ότι έσφαλλαν οι ίδιοι. Αυτό φυσικά δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο και αναξιοποίητο απ΄τους διάφορους πολιτικούς προπαγανδιστές. Ο κατάλληλος επηρεασμός των μαζών με φρασεολογία που τους χαϊδεύει τα αυτιά είναι μία διαχρονικά αποτελεσματική μέθοδος, αρκεί φυσικά να μην ξεπεράσει κάποια όρια οπότε καταντάει φτηνός λαϊκισμός με σύντομη ημερομηνία λήξης.

  Αυτή η εύκολη λύση της μετάθεσης αλλού των ευθυνών βρήκε πρόσφορο έδαφος στην Ελλάδα όσον αφορά το οπτικό πρίσμα υπό το οποίο ο λαός βλέπει τις εμφύλιες συγκρούσεις της δεκαετίας του '40. Το πιο βολικό ήταν να θεωρηθεί ο ξένος παράγοντας ως αποκλειστικός υπεύθυνος για τα όσα θλιβερά τότε συνέβησαν, όπερ και εγένετο. Έτσι κατέστη κοινός τόπος ότι οι Άγγλοι "μας έβαλαν να σκοτωθούμε μεταξύ μας", πράγμα που προφανώς συνεπάγεται ότι οι Έλληνες ήταν βλάκες και έπεσαν στην παγίδα τους..

 Δεν θα αναλύσουμε σε αυτήν την ανάρτηση τον βαθμό στον οποίο όντως ευθύνονται οι Άγγλοι για τον αλληλοσπαραγμό. Άποψη του γράφοντος είναι ότι σαφέστατα οι Άγγλοι διέπραξαν τεράστια λάθη και ότι οι διάφορες υπηρεσίες τους (Φόρειν Όφις, Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, SOE κτλ) είχαν εν πολλοίς αντιφατική τακτική που προκαλούσε γενικότερη σύγχυση, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι ήθελαν να μας βάλουν να σκοτωθούμε μεταξύ μας. Υπάρχουν αναρίθμητα επεισόδια ενδο-ελληνικών συρράξεων κατά την Κατοχή, στα οποία ο εγγλέζικος παράγοντας απουσίαζε παντελώς. 
 Επίσης δεν είναι σαφές για ποιον λόγο οι Άγγλοι να ήθελαν να προκαλέσουν εμφύλιες συρράξεις.
 Για να βάλουν -εν μέσω της δίνης του Β' Π.Π- ακόμα έναν μπελά στο κεφάλι τους;
 Για να κινδυνέψουν να χάσουν την Ελλάδα απ΄την σφαίρα επιρροής τους; Που τελικά την έχασαν, αλλά όχι απ΄την ΕΣΣΔ όπως φοβόντουσαν αλλά απ΄τις ΗΠΑ, και όχι το 1944 αλλά το 1947.

 Τα λάθη που έκαναν οι Άγγλοι κυρίως στο χειρισμό του αντάρτικου είναι αναμφισβήτητα (και κάποια από αυτά είναι ασυγχώρητα), αλλά είναι άλλο πράγμα τα λάθη που ρίχνουν λάδι στην φωτιά που εχει ήδη ανάψει, και άλλο πράγμα η πρόθεση που ανάβει την φωτιά.

 Αυτή η τακτική της μετάθεσης των ευθυνών στους Άγγλους ήταν πολύ βολική για όλους από ένα σημείο και μετά. Όποια διαφωνία και να υπήρχε, η φράση "μας έβαλαν οι Άγγλοι να σκοτωθούμε" ήταν αρκετή για να θεωρηθεί το θέμα λήξαν. Αυτό βέβαια χαρακτήριζε κυρίως τους δεξιούς και "εθνικόφρονες", και λιγότερο τους αριστερούς διότι οι δεύτεροι στα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν πολύ πιο απόλυτοι και σκληροπυρηνικοί στις θέσεις τους.
 Όπως και να 'χει όμως η μετάθεση των ευθυνών στους Άγγλους και εν μέρει και στους Αμερικάνους (λόγω της εμπλοκής τους στην ελληνική υπόθεση απ΄το 1947 και μετά) ήταν μία γενικώς αποδεκτή θέση που βόλευε τους πάντες.

 Από που προέκυψε όμως αυτή η πεποίθηση;
 Υποθέτουμε ότι αρκετός κόσμος πιθανότατα δεν γνωρίζει πως αυτή η παράλογη δοξασία είναι καθαρά κομμουνιστικής προέλευσης.
 Συγκεκριμένα, στην προγραμματική διακήρυξη του ΚΚΕ προς τον ελληνικό λαό τον Φεβρουάριο του 1957 αναφερόταν ότι:
 "να τελειώνουμε μια για πάντα με τα παλιά μίση και τα πάθη, να μονοιάσουμε όλοι οι Έλληνες, αριστεροί και δεξιοί, να ενωθούμε όλοι οι πατριώτες. Οι ξένοι ιμπεριαλιστές είναι εκείνοι που επιδίωκαν και επιδιώκουν πάντα να χωρίζουν τους Έλληνες, να στρέφουν την μία μερίδα ενάντια στην άλλη, να οργανώνουν κινήματα και εμφυλίους πολέμους για να μειώσουν την δύναμη αντίστασης του έθνους" ("Γιασιασίν Μιλιέτ. Ζήτω το έθνος" του Νίκου Μαραντζίδη, σελ.243)

 Σύμφωνα δηλαδή με το ΚΚΕ, για τα κινήματα, τον διχασμό και τις εμφύλιες συρράξεις υπεύθυνοι ήταν οι ξένοι ιμπεριαλιστές. Το "κόμμα του λαού" (και γενικότερα η αριστερά) απαλλασσόταν έτσι από κάθε ευθύνη.
 Πραγματικά, πανέξυπνη η τακτική των κομμουνιστών. Λέγανε στον λαό ότι εκείνος ήθελε να ακούσει: Ότι δηλαδή ήταν άμοιρος ευθυνών και ότι υπεύθυνοι για την αλληλοσφαγή της δεκαετίας του '40 ήταν οι ξένοι ιμπεριαλιστές, και στην περίπτωσή μας οι Άγγλοι.
 Ακούγεται πολύ ωραίο, εύκολα γίνεται πιστευτό απ΄τις μάζες ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και φυσικά εξυπακούεται ότι αφού οι ένοχοι για τα κακώς κείμενα είναι οι Άγγλοι, τότε το ΚΚΕ είναι φυσικά αθώο του αίματος. Και αφού οι απολύτως υπεύθυνοι ήταν οι Άγγλοι, τότε η μπάλα των ευθυνών συμπαρασύρει και αυτούς που συνεργαζόνταν στενότερα μαζί τους, π.χ. τον Ζέρβα, τον Τσαούς Αντών, την Ταξιαρχία του Ρίμινι, τον Ιερό Λόχο κτλ, τους σκληρότερους εχθρούς του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δηλαδή... Μ'ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια!

 Η αποτελεσματικότητα της κομμουνιστικής προπαγάνδας απεδείχθη απ΄το ότι αυτή η επινόηση περί απόλυτης ευθύνης των Άγγλων μπορεί να πρωτακούστηκε το 1957, αλλά ακριβώς λόγω του ότι στόχευε στα χαμηλότερα λαϊκά ένστικτα, στην πορεία έγινε γενικώς αποδεκτό.
 Φυσικά θα ήταν αστείο να περίμενε κανείς απ΄τους δεξιούς να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν αυτήν την αριστερή προπαγάνδα. Αυτοί διαχρονικά ήταν, είναι και θα είναι για τα πανηγύρια από επικοινωνιακής/προπαγανδιστικής άποψης. Πιθανότατα οι "εθνικόφρονες" της δεξιάς δεν πήραν χαμπάρι τίποτα, και αυτό φαίνεται απ΄το ότι και αυτοί στο σύνολό τους απεδέχθησαν την κομμουνιστική επινόηση ότι οι Άγγλοι έφταιγαν για όλα...

 Επαναλαμβάνουμε ότι δεν αμφισβητείται η ευθύνη των Άγγλων για ότι θλιβερό συνέβη τότε, αλλά η ευθύνη τους είναι πεπερασμένη και αποτέλεσμα λανθασμένων εκτιμήσεών τους, και σε καμμία περίπτωση δεν αναιρεί τις πολύ μεγαλύτερες ευθύνες των κομμουνιστών που ήταν οι κύριοι ένοχοι για το αιματοκύλισμα της Πατρίδας.

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Αποκαλυπτικές αναφορές για την δράση του Βελουχιώτη από στελέχη του ΚΚΕ


 Ο Βελουχιώτης με την εν πολλοίς ανεξέλεγκτη δράση του είχε προκαλέσει μεγάλη δυσαρέσκεια στο κόμμα του, το ΚΚΕ, και κατ'επέκταση στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
 Αυτήν του την δράση καυτηρίαζαν υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη που είχαν άμεση εικόνα της δημιουργηθείσας κατάστασης και δεν ήταν διατεθειμένοι να του χαριστούν. Άλλωστε αυτός έφερε το στίγμα του δηλωσία.
 Ο κομμουνιστής Γρηγόρης Φαράκος στο έργο του "Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο - Άγνωστα κείμενα" παραθέτει ενδιαφέρουσες αναφορές στελεχών του ΚΚΕ σχετικά με το θέμα.

  Ας δούμε τι έλεγε ο Παντελής Σίμος-Καραγκίτσης, περισσότερο γνωστός με το ψευδώνυμο Ορφέας Βλαχόπουλος, μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ απ΄το 1935 και του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος το 1942-3, σε έκθεσή του με ημερομηνία 03/07/1943 (σελ.180):



 Ο γνωστός Ανδρέας Τζήμας, γνωστός και με το ψευδώνυμο Βασίλης Σαμαρινιώτης και μέλος της ηγετικής τριανδρίας του ΕΛΑΣ, έλεγε σε έκθεσή του που γράφτηκε το 1951 (σελ.198):



 Και τελειώνουμε με την άποψη του Βασίλη Βενετσανόπουλου, που ήταν μόνιμος αξιωματικός, στέλεχος του ΚΚΕ και υπηρέτησε για μεγάλο διάστημα στο Γ.Σ του ΕΛΑΣ (σελ.249):





 Είναι απ΄τις περιπτώσεις που δεν υπάρχει λόγος να προσθέσουμε τίποτα.
 Τα γραπτά των συναγωνιστών του Βελουχιώτη είναι αρκούντως ενδεικτικά.
 Όλοι αυτοί έλεγαν ψέματα; Μήπως κατασκεύαζαν αυτές τις κατηγορίες κατά του Βελουχιώτη απ΄το μυαλό τους; Δύσκολο φαίνεται, ειδικά για τον Τζήμα που σύμφωνα με όλες τις πηγές ήταν αυτός χάρη στον οποίο ο Βελουχιώτης διατήρησε την θέση του στον ΕΛΑΣ (και λίγο αργότερα προήχθη κιόλας σε καπετάνιο του Γ.Σ), παρά την αρχικά αντίθετη απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ.
 Ιδιαίτερη έμφαση αξίζει να δοθεί στο πρώτο κείμενο που αφορά την έκθεση του Καραγκίτση διότι αυτή γράφτηκε τον Ιούλιο του 1943 δηλαδή μες στην καρδιά των γεγονότων που περιγράφει.
 

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Ο οπλαρχηγός Παντελής Κυριακόπουλος, γνωστός και ως καπετάν-Παντελής


 Ο Παντελής Κυριακόπουλος ήταν αρμενόφωνος Μικρασιάτης απ΄την Βιθυνία. Είχε συμμετάσχει ενεργά στο αντάρτικο του Πόντου όπου λόγω της δράσης του έλαβε το προσωνύμιο καπετάν-Παντελής. Όταν ήλθε στην κυρίως Ελλάδα με την γνωστή ανταλλαγή πληθυσμών έμεινε στον οικισμό Μελίσσια στα πεδινά της Κοζάνης.
 Κατά την θητεία του στον στρατό πήρε τον βαθμό του λοχαγού εξ.απονομής. Όταν το 1934 έγιναν γνωστές οι διώξεις των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου απ΄το αλβανικό καθεστώς, ο καπετάν-Παντελής ήταν ανάμεσα σε αυτούς που δήλωσαν πρόθυμοι να εκστρατεύσουν με τα δικά τους ένοπλα σώματα (αρκετοί τότε απ΄τους πρόσφυγες στην επαρχία είχαν όπλα, φυσικό επακόλουθο της αντάρτικης παράδοσης απ΄τον Πόντο) κατά της γειτονικής χώρας.
 Από κοινωνικής και επαγγελματικής άποψης ήταν ιδιαίτερα δραστήριος. Ήταν επικεφαλής του γεωργικού συνεταιρισμού του χωριού του και συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Κοζάνης. Για ένα διάστημα είχε διατελέσει και πρόεδρος αυτής της Ένωσης.
 Πολιτικά δεν ξέφευγε απ΄τον κανόνα της συντριπτικής πλειοψηφίας των προσφύγων. Άνηκε στον βενιζελικό φιλελεύθερο χώρο και αντιμετώπισε με σκεπτικισμό το καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά.

 Σε πρώτη φάση στην Κατοχή παρέμεινε αμέτοχος, παρά το ότι ήταν εμπειροπόλεμος. Δεν εντάχθηκε στην τοπική οργάνωση ΕΚΑ όπως θα ήταν ίσως αναμενόμενο λόγω της ιδιότητάς του ως έφεδρος αξιωματικός. Απεναντίας, η πρώτη του επαφή με το αντιστασιακό κίνημα ήταν με το ΕΑΜ. Ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση του εαμικού μητροπολίτη Κοζάνης Ιωακείμ με τον οποίον είχε σχέσεις από παλαιότερα συμμετείχε ως ακροατής στην συνδιάσκεψη του ΕΑΜ Μακεδονίας στα Πιέρια τον Οκτώβριο του 1943.
 Παρ'ολ'αυτά δεν εντάχτηκε στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Κάθε άλλο. Δεν άργησε να έρθει σε ρήξη με τους κομμουνιστές, πιθανότατα λόγω των βεβιασμένων κινήσεων των ελασιτών να τον εντάξουν στις γραμμές τους. Έχει αναφερθεί ότι οι ελασίτες επιχείρησαν και να τον δολοφονήσουν, προφανώς μετά την τελεσίδικη άρνησή του να συνεργαστεί μαζί τους.
  Τα πραγματικά αίτια της ρήξης του καπετάν-Παντελή με τους ελασίτες αν και δεν έχουν διευκρινιστεί απολύτως, προφανώς είχαν να κάνουν με την απώλεια της στρατιωτικής αυτονομίας του και της τοπικής εξουσίας του που θα έπρεπε να υποστεί αν εντασσόταν στον ΕΛΑΣ. Και ο καπετάν-Παντελής ως σκληροτράχηλος παραδοσιακός οπλαρχηγός -όπως και πολλοί άλλοι πρόσφυγες- δεν ήταν διατεθειμένος να απωλέσει αυτά τα προνόμια που είχε αποκτήσει, για χάρη του ΕΛΑΣ.
 Απ΄την άλλη πλευρά, οι κομμουνιστές δεν ήταν διατεθειμένοι να ανεχτούν οποιοδήποτε αυτόνομο καπετανιλίκι στις τάξεις τους. Η διάφορα αντιλήψεων ήταν δεδομένη και η ρήξη αναπόφευκτη.

 Φυσική συνέπεια των παραπάνω ήταν η ένταξη του καπεταν-Παντελή στον ΕΕΣ, αφού τότε (τέλος '43 αρχές '44) δεν υπήρχε άλλη αντιεαμική οργάνωση στην δυτική Μακεδονία. Τα τοπικά αντάρτικα τμήματα της ΠΑΟ είχαν ήδη εκδιωχθεί απ΄τον ΕΛΑΣ.
 Στον ΕΕΣ ανεδείχθη τετράρχης, δηλαδή επικεφαλής των φρουρών τεσσάρων χωριών (Μελίσσια, Κοίλα, Μαυροδένδρι, Δρέπανο) και είχε υπό τις διαταγές του 200 οπλίτες.
 Το ένοπλο τμήμα του διακρίθηκε ιδιαίτερα στην παντελώς αποτυχημένη επίθεση του ΕΛΑΣ κατά του χωριού Κλείτος τον Αύγουστο του 1944, όπου έσπευσαν ενισχύσεις του ΕΕΣ από γειτονικά χωριά προς ενίσχυση των αμυνομένων. Ο καπετάν-Παντελής συμμετείχε επίσης στις επιθέσεις κατά του σλαβόφωνου εαμικού χωριού Ερμακιά τον Μάρτιο του '44 (άνηκε στα τμήματα του ΕΕΣ που συμμετείχαν επικουρικά στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις όπως είχαμε δει εδώ) και σε βοηθητικό ρόλο των Γερμανών κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που έκαναν οι τελευταίοι στο Βέρμιο τον Απρίλιο-Μάιο του 1944.

 Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους χτυπήθηκε κατά λάθος από άντρες του καπετάν-Παντελή ένα τμήμα Άγγλων έξω απ΄το Μαυροδένδρι. Τους είχαν περάσει για ελασίτες. Σκοτώθηκε ένας Άγγλος και ο Έλληνας οδηγός του και οι υπόλοιποι συνελλήφθησαν. Με παρέμβαση του καπετάν-Παντελή οι συλλήφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, και τους επεστράφη ο οπλισμός, διαβεβαιώνοντάς τους ταυτόχρονα ότι μοναδικός εχθρός των αντρών του ΕΕΣ ήταν οι κομμουνιστές και όχι οι Άγγλοι.
 Λίγες μέρες μετά, συνοδεύοντας τον Μιχάλαγα συμμετείχε στην συνάντηση μεταξύ εκπροσώπων ΕΛΑΣ-ΕΕΣ με την μεσολάβηση των Άγγλων. Σχετικά είχαμε δει εδώ: http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2012/01/blog-post_18.html

 Μετά την επικράτηση του ΕΛΑΣ σε βάρος του ΕΕΣ στα πεδινά της Κοζάνης τέλος Νοεμβρίου '44 ο καπετάν-Παντελής συνελλήφθη και κρατήθηκε, όπως και πολλοί άλλοι, στο στρατόπεδο της Κοζάνης. Αργότερα απελευθερώθηκε. Επί συμμοριτοπολέμου διακρίθηκε σε επιχειρήσεις κατά των κομμουνιστών, όντας επικεφαλής μεταβατικού αποσπάσματος χωροφυλακής.

 Ο Παντελής Κυριακόπουλος ήταν απ'τις κυριότερες φυσιογνωμίες του ΕΕΣ στην δυτική Μακεδονία. Σκληρός πολεμιστής, πρακτικός άνθρωπος, με έρεισμα στην τοπική κοινωνία όπως οι περισσότεροι οπλαρχηγοί του ΕΕΣ. Η διάθεσή του για στρατιωτική αυτονομία ήταν απαγορευτικό στοιχείο για την ένταξή του στον ΕΛΑΣ, και αυτό είχε σαν φυσική συνέπεια την ένταξή του στο αντίπαλο στρατόπεδο. "Μέση οδός" δεν υπήρχε τότε...


 Πηγή: "Οι άλλοι καπετάνιοι", συλλογικό έργο


Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ 173 ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΠΟΥ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΑΝ ΤΟ Α' ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΟΝ ΜΑΪΟ 2010.




Aγαπητέ συμπολίτη,

θα ήθελα να σε ενημερώσω ότι την Δευτέρα 20 Ιανουαρίου κατόπιν κλήσεως από την γραμματεία της 16ης Πταισματοδίκου παρουσιάσθηκε για προφορική κατάθεση σε σχέση αναφορά μου που είχα υποβάλει στις 22/9/2012 στο Τμήμα Ασφαλείας Συντάγματος για την σύλληψη των 173 βουλευτών που υπερψήφισαν τον Μάϊο 2010 το Α' Μνημόνιο.

 Η σύλληψη και δίωξή τους ήταν δυνατή σύμφωνα με τα όσα ανέφερε η εγκύκλιος του Αρείου Πάγου για την δυνατότητα των Αστυνομικών Αρχών να συλλαμβάνουν βουλευτές που τελούν αυτόφορα Κακουργήματα.



Η αναφορά μου τελικά δεν οδήγησε σε σύλληψη και δίωξη των βουλευτών εκείνη την ημέρα.

Συσχετίσθηκε όμως μαζί και με άλλες αναφορές και μηνύσεις όπως και επομένη αίτησή μου για σύλληψη βουλευτών που είχαν πλέον απωλέσει την βουλευτική τους ασυλία η οποία είχε αρχικά μπεί στο αρχείο.



Μετά από παρέλευση μηνών όμως συσχετίσθηκαν όλες οι σχετικές αναφορές, μηνύσεις και αιτήσεις σύλληψης, ανακλήθηκε από το αρχείο η αρχειοτεθείσα αίτησή μου και τελικά όλες αυτές οι υποθέσεις (θα πρέπει να είναι πάνω από 10 με 15) συσχετίσθηκαν.

Ετσι όλες συσχετισμένες αποτελούν την δικογραφία 13094 (προκαταρκτική) ΙΔ13-2145 με εντολή του Εισαγγελέα κ. Ιωάννη Παναγόπουλου και πλέον έχει αρχίσει η προανακριτική διαδικασία με την εξέταση των συμπολιτών μας που υπέβαλαν τις αναφορές, μηνύσεις και αιτήσεις σύλληψης.  Από τους συμπολίτες μας ζητείται να προσκομίσουμε συμπληρωματικά στοιχεία και να εξειδικεύσουμε το περιεχόμενο των αναφορών, μηνύσεως και αιτήσεων σύλληψης και δίωξης κατά των 173 βουλευτών για το αδίκημα της Εσχάτης Προδοσίας όπως και να επισυνάψουμε αποδεικτικά για τους ισχυρισμούς μας.

Αυτό σημαίνει ότι πλέον η Δικαιοσύνη ξεκίνησε δικογραφία για την υπόθεση της τέλεσης του αδικήματος της Εσχάτης Προδοσίας από τους 173 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ του Γεωργίου Παπανδρέου, του ΛΑ.Ο.Σ. του Γιώργου Καρατζαφέρη  και της Δημοκρατικής Συνεργασίας της Ντόρας Μπακογιάννη.

Καλό θα είναι να το γνωρίζουν πλέον ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ έτσι ώστε σε περίπτωση που η υπόθεση αυτή θεωρηθεί ότι δεν έχει υπόσταση από την Ελληνική Δικαιοσύνη και τον αρμόδιο Εισαγγελέα να μην "θαφτεί" χωρίς να έχει γνωστοποιηθεί ευρύτερα.


Η Ελληνική Δικαιοσύνη είμαστε σίγουροι ότι θα πράξει σωστά το έργο της και θα αποδώσει τις ευθύνες που υπάρχουν στα άτομα αυτά εκ των οποίων μερικοί υπέγραψαν είτε σαν αποτέλεσμα πίεσης (που είναι αντισυνταγματικό και παράνομο), είτε επιστρέφοντας χάρη προς φυσικά πρόσωπα (π.χ. Ρομπόπουλος με δήλωσή τους σε ανοικτή επιστολή), είτε χωρίς να έχουν διαβάσει ή έχοντας "ρίξει μία ματιά" το κείμενο που καταδίκασε την Ελλάδα στην τωρινή της κατάσταση (π.χ. Χρυσοχοϊδης, Κατσέλη και άλλοι)

Να θυμίσω ότι σύμφωνα πλέον με τα όσα έχουν εφαρμοσθεί για άλλους βουλευτές που συνελήφθησαν μετά από την περαίωση της προανάκρισης θα πρέπει σε περίπτωση που ο κ. Παναγόπουλος κρίνει ότι όντως υπάρχουν υπόνοιες τέλεσης του αδικήματος μετά την προανάκριση να οδηγήσει τους 173 βουλευτές για ανάκριση και σε περίπτωση που κριθούν ύποπτοι να συλληφθούν, ή να τους τεθούν εγγύηση ή περιοριστικοί όροι και να τους απαγγελθούν κατηγορίες και να αφεθούν ελεύθεροι μέχρι την εκδίκαση της υποθέσεως της τέλεσης της Εσχάτης Προδοσίας εκ μέρους τους.

Με τιμή
Παντελής Γιαμαρέλλος
ως αναφέρων τους 173 για Εσχάτη Προδοσία και αιτών την σύλληψη και δίωξή τους.



 Πηγή: http://greek1.blogspot.gr/2014/01/173-2010.html#.UuDwXM78Jkj

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Η αρνητική στάση της αντικομμουνιστικής πλευράς για τον συνταγματάρχη Γεώργιο Πούλο


 Είχαμε αναδημοσιεύσει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γιάννη Αθανασόπουλου για τον συνταγματάρχη Γεώργιο Πούλο: http://www.istoriakatoxis.blogspot.gr/2014/01/blog-post_2.html
  Από κάθε άποψη ο Πούλος ήταν μοναδική περίπτωση. Αρνητική όμως. Η αρνητική μοναδικότητά έγκειται στο ότι είχε καταφέρει να γίνει αντιπαθής στο σύνολο του βορειοελλαδίτικου πληθυσμού ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων. Οι διάφοροι αντικομμουνιστές και γενικότερα οι εκπρόσωποι του μη-εαμικού στρατοπέδου δεν αποτελούσαν εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα.
 Στην παρούσα ανάρτηση θα δούμε τι στάση κρατούσαν οι τελευταίοι απέναντί του.

 Ο Γενικός Επιθεωρητής Νομαρχιών Μακεδονίας  συνταγματάρχης Αθανάσιος Χρυσοχόου που ήταν απ΄τους πλέον ένθερμους αντικομμουνιστές της εποχής έγραφε περιληπτικά ότι:
 Αυτοί που κατατάσσονταν στο ένοπλο σώμα του Πούλου ήταν αλήτες, τυχοδιώκτες και κοινωνικά αποβράσματα που με το πρόσχημα της διώξεως του ανταρτοκομμουνισμού εφάρμοζαν ανθελληνικά και τρομοκρατικά μέτρα σε βάρος του πληθυσμού. Προέβαιναν σε βαρβαρότητες κατά του πληθυσμού αδιακρίτως φρονημάτων και γι'αυτό ο κόσμος τους απεχθανόταν. Όταν αντιλαμβάνονταν ότι κάποιος δεν τους συμπαθεί τον κατήγγειλαν στους Γερμανούς ως κομμουνιστή και αν αυτό δεν μπορούσε να αποδειχτεί, τότε τον χαρακτήριζαν αγγλόφιλο. Είχαν αποβάλλει κάθε ελληνικό αίσθημα. Οι λεηλασίες ήταν ο αντικειμενικός σκοπός των επιχειρήσεών τους που συνοδεύονταν από πυρπολήσεις των λεηλατούμενων οικιών. Οι πουλικοί ήταν απαράμιλλοι σε αναλγησία, κακουργία και βαρβαρότητα. [1]

 Για τις καθαρά μαχητικές ικανότητες του σώματος Πούλου έγραφε σε αναφορά του της 22/07/1944 προς το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής και την κυβέρνηση του Καϊρου:
 "Δεν μνημονεύω το σώμα του συνταγματάρχη Πούλου, ασήμαντο εις δύναμιν, ανεπιθύμητον για συνεργασία, ανυπολόγιστον εις χρησιμοποίησιν' [2]


 Εκτός απ΄τον Χρυσοχόου, Ο Πούλος δεν είχε καθόλου καλές σχέσεις ούτε με τον Μαντούβαλο που ήταν ο διοικητής της Αστυνομίας στην Θεσσαλονίκη, και γενικώς οι πουλικοί βρίσκονταν σε μόνιμη αντιπαράθεση με τις ελληνικές κατοχικές αρχές ασφαλείας. [3]

 Ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαγεωργίου είχε διοριστεί αρχικά απ΄την κυβέρνηση του Καϊρου στρατιωτικός διοικητής Θεσσαλονίκης. Πρωτύτερα, ο Παπαγεωργίου είχε διατελέσει πρόεδρος της Διοικούσης Επιτροπής της ΠΑΟ. Επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη στα τέλη Αυγούστου 1944 και σε έκθεσή του προς το Γενικό Επιτελείο Στρατού διαχώριζε σαφώς τον Πούλο, τον Βήχο και τον Δάγκουλα απ΄τους άλλους αντικομμουνιστές οπλαρχηγούς. Τα τμήματα των τριών πρώτων τα χαρακτήριζε ως "όργανα των Γερμανών δέον να θεωρούνται ως εχθροί του λαού", εν αντιθέσει με τους υπολοίπους. [4]


Ο Παρμενίων Παπαθανασίου, γιος ενός εκ των ιδρυτών και ανώτατων στελεχών της ΠΑΟ Ιωάννη Παπαθανασίου και βασικός ιστοριογράφος της οργάνωσης, γράφει για τον Πούλο:
 "Ο αντισυνταγματάρχης ε.α Γ.Πούλος είχε οργανώσει ειδικό σώμα Ελλήνων με γερμανικές στολές και διέπραξε κάθε είδος εγκλήματος εναντίον του ελληνικού λαού" [5]



 Ο Αθανάσιος Φροντιστής, μέλος της Διοικούσης Επιτροπής της ΠΑΟ, χαρακτηρίζει όλους τους πουλικούς ως "προϊόντα του υποκόσμου", και υποστηρίζει ότι ο Πούλος ήθελε να εκμεταλλευτεί την τραγική θέση των αξιωματικών της ΠΑΟ, κυρίως μετά την διάλυση των ενόπλων τμημάτων της, προκειμένου προφανώς να τους προσεταιριστεί.
 Αναφέρεται επίσης σε μία καταγγελτική σε βάρος του Πούλου ανακοίνωση της ΠΑΟ που μεταξύ άλλων έλεγε: "Οι Έλληνες αξιωματικοί δεν ξεχνούν ότι υπαίτιοι των δεινών της Πατρίδος των είναι οι Γερμανοί. Εφ'όσον ο ήλιος ανατέλλει εξ'ανατολών θα εξακολουθούν αγωνιζόμενοι εναντίον των βάρβαρων κατακτητών. Θεωρούν προσβολή ότι εξωμόται όργανα του κατακτητού ετόλμησαν να αποταθούν προς αυτούς" [6]


   Σε άλλο σημείο ο Φροντιστής χαρακτήριζε τον Πούλο ως "γνωστό προδότη" και το τμήμα του "ένοπλες ομάδες κακών Ελλήνων" [7]

 

 Μία ακόμη ένδειξη της εχθρικής στάσης της ΠΑΟ απέναντι στον Πούλο είναι και ο ισχυρισμός του Καραμπέρη. Ο Στέφανος Καραμπέρης την περίοδο της Κατοχής έφερε το βαθμό του ανθυπολοχαγού και εντάχτηκε στην ΠΑΟ. Μετά την διάλυσή της πέρασε στην Μέση Ανατολή όπου εντάχτηκε στον Ιερό Λόχο. Κατά την θητεία του στο αντάρτικο της ΠΑΟ αναφέρει ότι στο όρος Πάικο ο ίδιος μαζί με άλλους παοτζήδες συνέλλαβαν δύο άντρες του Πούλου που ήταν ντυμένοι με γερμανικές στολές και πλιατσικολογούσαν, και τους εκτέλεσαν. [8]

  Παρόμοια στάση κράτησαν και στην κοντική Κοζάνη οι αξιωματικοί της ΕΚΑ (κάτι σαν ανεπίσημο τοπικό παράρτημα της ΠΑΟ στην Κοζάνη) που ήταν ιδιαιτέρως αρνητικοί απέναντι στον Πούλο. [9]

 Ο αντισυνταγματάρχης Αρχιμήδης Αργυρόπουλος που διετέλεσε επιτελάρχης της ΠΑΟ σε υπόμνημά του προς το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής με ημερομηνία 22/10/1944 έγραφε για τον Πούλο:
 "Εντονότατη και λίαν ενδεικτική ήταν η απέχθεια και η περιφρόνηση του λαού της Θεσσαλονίκης προς τον Πούλο και τα τμήματά του. Όλοι τον απέφευγαν και θεωρούσαν αυτόν και τα τμήματά του ως πραγματικούς προδότες της Πατρίδας τους.
 Οι Γερμανοί έλαβαν ειδικά μέτρα φρουρήσεως αυτού και της κατοικίας του. Τα τμήματά του συγκροτήθηκαν κατά το πλείστον από τυχοδιωκτικά στοιχεία και από ανθρώπους κατώτατης κοινωνικής υποστάθμης.
  Ουδείς οίκτος επιτρέπεται για τον Πούλο και τα τμήματά του. Πρέπει να τους γίνει μεταχείριση προδοτών. Ο λαός της βορείου Ελλάδας με ικανοποίηση θα τους έβλεπε όλους κρεμασμένους"

 και παρακάτω στο ίδιο υπομνημα συμπληρώνει, διαχωρίζοντας και αυτός τον Πούλο απ΄τους εξοπλισμένους χωρικούς του Εθνικού Ελληνικού Στρατού:
 "Οι οπλισμένοι εθνικόφρονες χωρικοί δεν έχουν σχέση με τον Πούλο, πολύ δε ολιγότερον δεν κινούνται από αισθήματα αντιβρετανικά ή αντεθνικά όπως ο Πούλος, αλλά αμύνονται των χωρίων των". [10]


 Ακόμα και μετά την διάλυση της ΠΑΟ απ΄τον ΕΛΑΣ και την συγκρότηση του Εθνικού Ελληνικού Στρατού (ΕΕΣ), η στάση του συνόλου των εξοπλισμένων αντικομμουνιστών χωρικών συνέχισε να είναι από ψυχρή εώς φανερά αρνητική απέναντι στον Πούλο. Όπως αναφέρει ο ιστορικός Αθανάσιος Καλλιανιώτης:
"Στα προσφυγικά χωριά της δυτικής Μακεδονίας ο Πούλος φαινόταν ξένο σώμα". [11]


 Παρακάτω, ο ίδιος ιστορικός υπερτονίζει τις κακές σχέσεις των οπλαρχηγών του ΕΕΣ με τον Πούλο:
 "Ο ΕΛΑΣ είχε επιτεθεί σε ορισμένα χωριά, τα οποία έπειτα οπλίστηκαν ενεργώς με ελάχιστη συμβολή της οργάνωσης του ΕΕΣ, κυρίως σε πυρομαχικά, και υπό την ηγεσία τοπικών καπεταναίων, που ανέχονταν με δυσαρέσκεια τον Πούλο, όχι τόσο επειδή οι εθελοντές του ήταν γερμανοντυμένοι και πληρώνονταν, αλλά διότι αμφισβητούνταν η εξουσία τους. Έπειτα δεν είχαν φανερώσει τα όπλα τους για να ενισχύσουν την γερμανική υπόθεση, αλλά τον εαυτό τους, άμεσα απ΄τους αντάρτες και έμμεσα απ΄τα γερμανικά αντίποινα. Ο Κολλάρας εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Εορδαία μόνο αφού έφυγε ο Πούλος από εκεί και εξάλλου οι δύο άνδρες δεν είχαν ποτέ καλές σχέσεις. Η ένταση είχε τόσο αυξηθεί ώστε σύμφωνα με μία πηγή ο Τσερκέζος απ΄την Άρδασα συνάντησε τον καπετάνιο του Κλείτου Ευστάθιο Κωνσταντινίδη με θέμα συνομιλίας την εκτέλεση του Πούλου απ'τον ίδιο, πράξη που τελικά δεν ευοδώθηκε διότι προοιώνιζε γερμανικά αντίποινα." [12]


 Ο ίδιος ο Φραγκίσκος Κολλάρας, στον οποίο γίνεται αναφορά παραπάνω, έλεγε ότι αρνήθηκε να συνεργαστεί με τον Πούλο όπως του πρότειναν αρχικά οι Γερμανοί. Η απάντησή του ήταν:
 "Εγώ με τον Πούλο δεν ταιριάζουμε γιατί εσείς του δώσατε χρήμα και οπλισμό άφθονα και δεν έκανε τίποτα, γιατί ρίχνει στην φωτιά βενζίνη ενώ εμείς έχουμε άλλες αρχές, ρίχνουμε νερό και σβήνει". [13]


 Η μοναδική περίπτωση έμμεσης συνεργασίας του Πούλου με τους εξοπλισμένους χωρικούς του ΕΕΣ ήταν στις επιθέσεις κατά του σλαβόφωνου χωριού Ερμακιά τον Μάρτιο του 1944. Και αυτή η συνεργασία έγινε με την μεσολάβηση των Γερμανών που είχαν την πρωτοβουλία για τις επιθέσεις κατά της Ερμακιάς επειδή αυτή είχε καταστεί απροκάλυπτα ορμητήριο των ελασιτών. Το τμήμα του Πούλου που τότε δρούσε στην ευρύτερη περιοχή συνέδραμε, όπως ήταν φυσικό, τους Γερμανούς. Επικουρική ήταν η συμμετοχή αντρών του ΕΕΣ από κοντινά προσφυγικά χωριά κάποια εκ των οποίων είχαν ήδη υποστεί επιθέσεις απ΄τον ΕΛΑΣ. [14]


 Ο Πούλος πέραν των Γερμανών συνεργαζόταν σε μόνιμη βάση μόνο με το εξαιρετικά κακόφημο ένοπλο τμήμα του Σούμπερτ, και για ένα μικρό χρονικό διάστημα με το τμήμα του οπλαρχηγού Στέργιου Σκαπέρδα.
Ο Σκαπέρδας αρχικά ήταν στέλεχος του ΕΑΜ μέχρι που απεχώρησε όταν αντιλήφθηκε ότι αυτό ελέγχεται απ΄το ΚΚΕ. Αντιμετώπισε την μήνι των ελασιτών και αναγκάστηκε να διαφύγει στην Θεσσαλονίκη. Κατόπιν, οι ελασίτες λεηλάτησαν την περιουσία του. Στην Θεσσαλονίκη ήρθε σε επαφή με τους Γερμανούς και ζήτησε την προστασία τους. Οργάνωσε ένα ένοπλο σώμα με έδρα την Κρύα Βρύση και όταν το τμήμα του Πούλου μετακινήθηκε εκεί τον Μάιο του 1944, ο Σκαπέρδας συνεργάστηκε στενά μαζί του ως τις αρχές του φθινοπώρου. Λίγο πριν την γερμανική αποχώρηση, σταμάτησε η συνεργασία τους διότι ο Σκαπέρδας δεν ήθελε να φύγει μαζί με τους Γερμανούς όπως έκανε ο Πούλος. Αναπόφευκτα εντάχτηκε στον ΕΕΣ. [15]


 
Πηγές:
 [1] "Η Κατοχή εν Μακεδονία", βιβλίο πέμπτο, του Αθανάσιου Χρυσοχόου, σελ.402-4
 [2]  στο ίδιο, σελ.355

 [3] "Έλληνες εναντίον Ελλήνων" του Στράτου Δορδανά, σελ.192-8
 [4] στο ίδιο, σελ.46

 [5] "Για τον ελληνικό βορρά" του Παρμενίωνος Παπαθανασίου, σελ.877
 [6] "ΠΑΟ. Ιστορία και προσφορά της εις την Εθνικήν Αντίστασην 1941-1945" του Αθανάσιου Φροντιστή, σελ.88
 [7] στο ίδιο, σελ. 367

 [8]"Οι αναμνήσεις μου από την δράσιν μου εις τα τμήματα της ΠΑΟ" του Στέφανου Καραμπέρη, σελ.43
 [9] "Οι πρόσφυγες στην δυτική Μακεδονία 1941-1946" του Αθανάσιου Καλλιανιώτη σελ.298

 [10] "ΠΑΟ. Ιστορία και προσφορά της εις την Εθνικήν Αντίστασην 1941-1945" του Αθανάσιου Φροντιστή, σελ.410
 [11] "Οι πρόσφυγες στην δυτική Μακεδονία 1941-1946" του Αθανάσιου Καλλιανιώτη σελ.312

 [12] στο ίδιο, σελ.390

 [13] "Λεηλασία φρονημάτων", τόμος α', του Ιωάννη Κολλιόπουλου, σελ.321

 [14] "Οι πρόσφυγες στην δυτική Μακεδονία 1941-1946" του Αθανάσιου Καλλιανιώτη σελ.387-9

 [15] "Οι άλλοι καπετάνιοι", συλλογικό έργο, σελ.96-97




Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Η ευθύνη του Βελουχιώτη για την δολοφονία του Ψαρρού, όπως προκύπτει από έκθεση του ιδίου και άλλα κείμενα αριστερών


 Ένα απ΄τα γνωστά μυθεύματα των θαυμαστών/απολογητών/αγιογράφων του Βελουχιώτη είναι ότι εκείνος δεν έφερε καμμία ευθύνη για τον θάνατο του Ψαρρού παρά το ότι είχε εμπλακεί άμεσα στην επίθεση του ΕΛΑΣ κατά του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων. Όπως ξέρουμε, ο Ψαρρός δολοφονήθηκε εν ψυχρώ απ΄τον ταγματάρχη Ζούλα του ΕΛΑΣ, ενώ ήταν αιχμάλωτος και άοπλος.
 Ας δούμε όμως τι ισχυρίζονταν επί του θέματος κάποιοι θαυμαστές του Βελουχιώτη:

 "Δεν ήμουν παρών στην δολοφονία του Ψαρρού, της οποίας τα καθέκαστα έμαθα από τρίτους. Ήμουν όμως παρών όταν έφεραν τον Ψαρρό νεκρό πάνω σ'ένα γαϊδούρι και πληροφορήθηκε ο Άρης το συμβάν, ο οποίος περιήλθε σε απόγνωση. Αλλόφρων και ξεσκούφωτος τραβούσε κυριολεκτικά τα μαλλιά του, βρίζοντας και βλασφημώντας τον αυτουργό και τους εντολείς του. Τότε θυμήθηκα την εκτίμηση που είχε εκφράσει σε ανύποπτο χρόνο ο Άρης για το νεκρό αξιωματικό, τότε που πάλι αφοπλισμένος ο Ψαρρός οδηγείτο στο Γενικό Στρατηγείο, στην Αγία Τριάδα Ευρυτανίας, λέγοντας ότι: Ο Ψαρρός είναι καλός και έντιμος αξιωματικός, δημοκράτης και πατριώτης" [1]

 Αυτός που έγραφε τα παραπάνω (δηλ. ο παπα-Ανυπόμονος) στην προσπάθειά του να αποδείξει την εκτίμηση που είχε ο Βελουχιώτης για τον Ψαρρό ανέφερε ένα θετικό σχόλιο που υποτίθεται ότι έκανε ο πρώτος για τον δεύτερο όταν τον είδε να μεταφέρεται αφοπλισμένος στο Γ.Σ του ΕΛΑΣ.
 Μόνο που ο παπα-Ανυπόμονος ξέχασε να γράψει ότι ο φυσικός αυτουργός για εκείνον τον αφοπλισμό του Ψαρρού και την συνακόλουθη διάλυση του 5/42 (την πρώτη) στην Στρώμνη ήταν ο ίδιος ο Βελουχιώτης...
 Συνεπώς ήταν μάλλον απίθανο ο Βελουχιώτης να εξέφρασε την παραπάνω θετική γνώμη για τον Ψαρρό, απ΄την στιγμή που ο ίδιος έφερε ακέραια ευθύνη για τον προ ολίγου αφοπλισμό του συνταγματάρχη και του τμήματός του. Εκτός βέβαια αν δεχτούμε ότι ήταν τελείως ανισόρροπος.

 Εν πάσει περιπτώσει, ας δούμε τι λέγανε και άλλοι:

 "Το δεύτερο, και χειρότερο, ήταν ο φόνος του Ψαρρού. Αυτό ήταν το έγκλημα το ανθρώπινο. Αυτό ήταν και το πολιτικό έγκλημα. Ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο φταίει ο Άρης. Ούτε και μπορούσε να τα αποτρέψει" [2]

 "Την πληροφορία για τον θάνατο του Ψαρρού είχε φέρει στον αρχηγό ο επικεφαλής της επίθεσης κατά του 5/42, εύελπις Αθανασίου. Ο Άρης, παρά την ταραχή του, συνέλαβε αμέσως το μέγεθος της καταστροφής: 
 - Αυτό θα το πληρώσουμε και θα το πληρώνουμε στον αιώνα τον άπαντα" [3]
 

 Βλέπουμε λοιπόν ότι οι θαυμαστές του Βελουχιώτη επιχειρούσαν μέσω των κειμένων τους να τον απαλλάξουν από κάθε ευθύνη για τον φόνο του Ψαρρού, και να τον παρουσιάσουν ως βαθύτατα εξοργισμένο για αυτό που έγινε.
Βέβαια δεν μας εξηγούν γιατί ο κατά τ'άλλα αυστηρότατος Βελουχιώτης που δεν ανεχόταν παρασπονδίες, δεν μπήκε στον κόπο να τιμωρήσει παραδειγματικά τον δολοφόνο του Ψαρρού, ή έστω να απαιτήσει την τιμωρία του.

 Την παραπάνω απορία έρχεται να μας την επιλύσει ο ίδιος ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας του Ψαρρού, ταγματάρχης Ζούλας. Σε έκθεσή του προς τα κομματικά όργανα του ΚΚΕ με ημερομηνία 02/03/1951 έλεγε πως:
"Για την εκτέλεση του Ψαρρού είμασταν σύμφωνοι με τον Άρη" [4]

 Αυτή είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα ομολογία που ανατρέπει άρδην τους ισχυρισμούς των απολογητών του Βελουχιώτη.

 Εξίσου σοβαρά στοιχεία επί του θέματος έχει παραθέσει και ο Φοίβος Γρηγοριάδης.
 Όπως είχαμε δει εδώ: http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_22.html
 όταν ο Γρηγοριάδης βρέθηκε κατηγορούμενος ενώπιον της ηγεσίας του ΕΛΑΣ για την δεύτερη επίθεση κατά του 5/42, ο Βελουχιώτης του είπε:  
 "Άκου τώρα. Όλοι μέσα θα σου ριχτούνε άτεγκτοι και αυστηροί. Θ'ακούσεις πολλά μα μην χάνεις το κουράγιο σου. Καλά έκανες και ασ'τους να λένε". [5]
 εγκρίνοντας έτσι την επιθετικότητα κατά του αντάρτικου τμήματος του Ψαρρού.


 Αλλά ας αφήσουμε τους υπόλοιπους και ας δώσουμε τον λόγο στον ίδιο τον Βελουχιώτη.
 Σε έκθεσή προς το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ στις 22/09/1943 έγραφε:
 "Διάλυση άμεση, έστω και αιματηρά, των οργανώσεων ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ αν αρνηθούν να υπογράψουν την ανωτέρω αναφερόμενη δήλωση" [6]

 Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας του είναι ότι ο Βελουχιώτης εξέφραζε αυτές τις εμφυλιοπολεμικές απόψεις σε μία εποχή (Σεπτέμβριος του 1943) κατά την οποία το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ συνεργαζόταν με τον ΕΔΕΣ και την ΕΚΚΑ στα πλαίσια του Κοινού Γενικού Στρατηγείου των Ανταρτών.

 Τα παραπάνω στοιχεία σε συνδυασμό με την άμεση εμπλοκή του Βελουχιώτη στην πρώτη διάλυση του 5/42 καταδεικνύουν την αναμφισβήτητη εχθρικότητά του προς τον Ψαρρό και το 5/42.

 Πολύ πιο αποκαλυπτική όμως είναι η έκθεσή του όσον αφορά την σύγκρουση με το 5/42 και την δολοφονία του Ψαρρού [7]:




 Όπως φαίνεται απ΄την έκθεσή του, ο Βελουχιώτης:
 - Θεωρούσε ότι ο Ψαρρός ήταν εθνοπροδότης και συνεργάζεται με Γερμανούς
 - Θα ήταν εγκληματικά ασύμφορη η παράταση της ύπαρξης του 5/42
 - Πίστευε ότι ενεργούσε προς το συμφέρον του ΕΛΑΣ και ανέλαβε ακέραια την ευθύνη για ότι συνέβη.

 Πουθενά δεν διαφαίνεται ίχνος λύπης για τον φόνο του Ψαρρού, ούτε μεταμέλεια, ούτε καν νύξη κατά του δολοφόνου Ζούλα, ούτε υπόνοια ότι βλάφτηκε ο αγώνας του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.

 Με μία λέξη: Αμετανόητος.

 Βάσει των στοιχείων που παρατέθησαν, οι κατόπιν εορτής ισχυρισμοί των απολογητών του Βελουχιώτη μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν ως εσκεμμένη παραπληροφόρηση.



Πηγές:
[1] "Στο βουνό, με τον σταυρό, κοντά στον Άρη" του αρχιμανδρίτη Γερμανού Κ.Δημάκου (πατέρα-Ανυπόμονου), σελ.256
[2] "Η πολιτική διαθήκη του Άρη Βελουχιώτη" του Γιάννη Χατζηπαναγιώτου (καπετάν Θωμάς), σελ.384 
[3] "Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων" του Διονύση Χαριτόπουλου, σελ.529-530
[4] "Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο", του Γρηγόρη Φαράκου, σελ.296
[5] "Το αντάρτικο ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ-5/42", του Φοίβου Γρηγοριάδη, β' τόμος, σελ.498
[6] "Διπλή αποκατάσταση της εθνικής αντίστασης" του Δημήτρη Παρτσαλίδη, σελ.80
[7]  "Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο", του Γρηγόρη Φαράκου, σελ.291-2

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Και όμως στην κατοχική Αθήνα που ο λαός πείναγε υπήρχαν ακόμα και παχύσαρκοι. Ποιοι ήταν αυτοί; Ο αρχιραββίνος των Αθηνών και η γυναίκα του.


Μετά την αποχώρηση των Ιταλών τον Σεπτέμβριο του 1943, ένα μεγάλο μέρος των Εβραίων της Αθήνας εγκατέλειψε την πόλη. Ο λόγος φυσικά ήταν ότι ήθελαν να αποφύγουν τις γερμανικές διώξεις. Η μυστική αποχώρησή τους οργανώθηκε με την σύμπραξη του μηχανισμού του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
 Ανάμεσα στους αποχωρήσαντες Εβραίους της Αθήνας, ήταν και ο τοπικός αρχιραββίνος Ελία Μπαρτζελάι. Ο λοχαγός Φοίβος Γρηγοριάδης ήταν τότε μέλος της διοίκησης του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ στην Αττικοβοιωτία και έζησε από κοντά την αποχώρηση των Εβραίων στην οποία και αναφέρθηκε περιληπτικά στο έργο του "Το αντάρτικο ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ-5/42".
  Στον 4ο τόμο σελ.352 αναφέρει ένα ενδιαφέρον και ολίγον παράδοξο γεγονός που συνέβη με τον αρχιραββίνο των Αθηνών:
 


 Σύμφωνα με τον Γρηγοριάδη, ήταν δύσκολη η εξεύρεση υποζύγιων ικανών να μεταφέρουν τον αρχιραββίνο και την γυναίκα του. Ο λόγος ήταν το υπερβολικό βάρος των δύο Εβραίων. Κανένα απ΄τα ντόπια μουλάρια δεν τους άντεχε.

 Είναι προφανές ότι υπό κανονικές συνθήκες, το σωματικό βάρος του αρχιραββίνου και η σιλουέτα της γυναίκας του δεν θα απασχολούσε κανέναν.
Εδώ όμως μιλάμε για την κατοχική Αθήνα, όπου τα προβλήματα επισιτισμού ήταν στην ημερήσια διάταξη. Σίγουρα η κατάσταση το 1943 ήταν αισθητά καλύτερη συγκρινόμενη με τον τραγικό χειμώνα του 1941-42, αλλά όπως και να χει, η παχυσαρκία δεν ήταν τότε και το συνηθέστερο φαινόμενο.
 Και μέσα σε αυτήν την καθ'όλα δύσκολη κατάσταση, παρουσιάζεται ο αρχιραββίνος των Αθηνών με την γυναίκα του να είναι όχι απλά καλοταϊσμένοι αλλά και προκλητικά υπέρβαροι σε σημείο του να μην τους αντέχουν τα μουλάρια!
 Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το συγκεκριμένο ζευγάρι των Εβραίων δεν το άγγιξε καθόλου ούτε η οξύτατη επισιτιστική κρίση του προηγούμενου χειμώνα, ούτε φυσικά τους ενόχλησαν καθόλου οι "τρισκατάρατοι" αντισημίτες των κατοχικών δυνάμεων του Γ' Ράιχ...
 
  Ε, όσο καλοπροαίρετος και να είναι κάποιος, οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι...
 Όταν ο ελληνικός λαός υπέφερε και πείναγε, κάποιοι επαγγελματίες "διωκόμενοι" και "καταπιεσμένοι" παρα-καλοτρώγανε.
 Το πως το κατάφεραν αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, ή μάλλον αλλουνού ραββίνου ταλμούδ...

 Υπενθυμίζουμε πάντως ότι όπως είχαμε δει εδώ:
  http://www.istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_9.html
  http://www.istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_11.html
 τότε υπήρχαν ακόμα και Εβραίοι οικονομικοί δοσίλογοι.
 

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Οι τρεις βομβαρδισμοί του Πειραιά από τους “συμμάχους”

Η πιο εγκληματική ενέργεια των παραφρόνων συμμάχων.  
Τα "συμμαχικά" αεροπλάνα, κάνουν στάχτη την πόλη! 
 
Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φριχτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών! Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι που έχουν ανοίξει οι βόμβες. Σφυροκόπημα για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι - ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους. Τα «Ιπτάμενα Φρούρια» της 15ης Αεροπορικής Δύναμης των ΗΠΑ, βομβάρδισαν ανελέητα τις κεντρικές συνοικίες του Πειραιά. Τα θύματα αυτού του αδικαιολόγητου βομβαρδισμού υπολογίστηκαν σε 5.500 από τα οποία 8 ήταν Γερμανοί στρατιώτες. Ανάμεσα σ’ αυτά συγκαταλέγονται και 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν από τα ερείπια του στο καταφυγίου του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας και πέθαναν από ασφυξία.





''Συμμαχικές'' πηγές εμμένουν στην άποψη ότι αυτές οι «παράπλευρες απώλειες» προκλήθηκαν από λάθος σκόπευσης του «κατεχόμενου από τον εχθρό, λιμένος». Αλλά το λιμάνι του Πειραιά είχε ήδη εγκαταλειφθεί από τους Γερμανούς αφού το Αιγαίο Πέλαγος ελεγχόταν απόλυτα, πλέον, από τις ''συμμαχικές'' ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις. Κατά σύμπτωση, αμερικανικά αεροπλάνα ισοπέδωσαν και τα εγκαταληφθέντα από τους Γερμανούς, λόγω έλλειψης πρώτων υλών, προπολεμικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Αναλυτές, μάλλον αξιόπιστοι, επεσήμαναν ότι, κατά τα τότε ισχύοντα, τα πληρώματα των αμερικανικών βομβαρδιστικών αεροπλάνων επέστρεφαν στις ΗΠΑ μετά την συμπλήρωση εικοσιπέντε μάχιμων αποστολών. Γεγονός που επαληθεύεται και από το ντοκιμαντέρ «The Memphis Belle»(http://youtu.be/Dn8tqacRXK4). Και ότι ο Πειραιάς και ο Σκαραμαγκάς αποτελούσαν «εύκολους στόχους» αφού δεν διέθεταν αντιαεροπορική άμυνα ανάλογη μ΄ εκείνη, π.χ., του Schweinfurt με τα ακαταμάχητα αεριωθούμενα Messersmith 262…


Ένα από τα λιγότερο γνωστά σχετικά χρονικά είναι και η ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αναφορά του «Αστυφύλακα Α75» που αντιγράφουμε από το http://www.koutouzis.gr/ 

Εγώ, ο Α75, μαζί με άλλους 30 Συναδέλφους του Α' Αστυνομικού τμήματος Αθηνών, τρεις αρχιφύλα­κες και τον υποδιοικητή μας Νικολόπουλο, ευρεθήκαμε κοντά στους Πειραιώτες το πρωί της 13ης Ιανουαρίου. Μας ξεφόρτωσαν από ένα φορτηγό μπροστά στον ναό του Άγίου Κωνσταντίνου. Ψιλόρριχνε χιονόνερο και το διαπεραστικό κρύο πέρναγε την υγρή μπέρτα, την χοντροϋφασμένη χλαίνη και την στολή και έφτανε ως το κόκαλο. Οι αρβύλες και οι μπότες δεν βάσταγαν κρύο και έμπαζαν νερά. 

Ό υποδιοικητής ανέβη στο απάνω σκαλοπάτι της εισόδου του ναού και μας είπε: 
- «Κύριοι, ήλθαμε εδώ όπως και τόσοι άλλοι Συνάδελφοι, χθες και σήμερα, για να βοηθήσουμε την Αστυνομία του Πειραιά. Εμείς θα βοηθήσουμε το Β' Αστυνομικό τμή­μα, που είναι κοντά στο ρολόϊ. Το έργο μας είναι δύσκολο και επικίνδυ­νο. Πρέπει να σώσουμε ζωές παγιδευ­μένες κάτω από τους σωρούς των πεσμένων κτηρίων, να συνδράμουμε τραυματίες, να περιφρουρήσουμε την περιουσία των πολιτών. Οι δρόμοι είναι αδιάβατοι από οικοδομικά υλικά των πεσμένων κτιρίων. Εχουν ανασκαφεί σε μερικά σημεία από τις βόμβες. Εχουν ακόμη τραμ ακινητοποιημένα ή κατεστραμμένα, σιδη­ροτροχιές αναποδογυρισμένες στρα­βωμένες και υψωμένες, ζώα πεθαμέ­να σε τυμπανιαία κατάσταση. Πιο επικίνδυνοι για μας είναι οι μισοπεσμένοι και ετοιμόρροποι τοίχοι, οι αιωρούμενες στέγες και τα πατώμα­τα. Ενα λάθος μας ή μια ατυχία, μπορεί να ρίψη αυτά επάνω μας και να μας θάψουν ζωντανούς. Λοιπόν, Κύριοι, κατεβαίνουμε αυτό το δρόμο που είναι αριστερά του θεάτρου. Κάνετε το Σταυρό σας και ο Θεός βοηθός». 

Περάσαμε μέσα από χαρακώματα και βγήκαμε στην Λεωφόρο, την αδιάβατη Βασ. Κων/τίνου. Σ' όλο το μήκος της ομάδες Συναδέλφων αγωνί­ζονταν να ανοίξουν τρύπες σε υπόγεια που μπορούσε να ήσαν πλακωμένοι άνθρωποι. Εκεί δεξιά μας στην γωνία της Λεωφόρου και της οδού, συνεργεία Συναδέλφων αγωνίζονταν με τα χέρια να βρουν τις μαθήτριες μιας Σχολής, παγιδευμένες στο υπό­γειο ενός σωριασμένου διώροφου. Μάθαμε πως τις βρήκαν νεκρές. Πλήρωσαν κι αυτές με το φρικτό θάνατο τους την υπόθεση Ειρήνης και της ελευθερίας. 

Κατεβαίνοντας με δυσκολία και κίνδυνο την οδό Βασιλέως Γεωργίου, βλέπαμε δεξιά μας την καταστροφή πολλών κτιρίων και προς το λιμάνι πίσω από την λαχαναγορά πιο μεγάλη συμφορά. Μόνοι τοίχοι, φαίνονταν όρθιοι, ψηλά, ετοιμόρροποι. Στην γωνιά της οδού Φίλωνος αντικρίσαμε τον σωριασμένο σε ερεί­πια ναό της Αγίας Τριάδος και για ειρωνεία στεκόταν κατά την Τράπεζα τα δυο κωδωνοστάσια όρθια. Ερημιά παντού. Ψυχή δεν φαίνονταν, ούτε και ένας Γερμανός. Το λιμάνι βουβό και ακίνητα τα πλεούμενα μικρά και μεγάλα. Μόνον ο σκοπός αστυφύλα­κας στέκονταν στα δεξιά του ναού μπρος στην είσοδο του Β ' Αστυνο­μικού τμήματος. 

- Συναγερμός! Φώναξε κάποιος δικός μας. 
- Διαλυθείτε! Φώναξε ο Νικολόπουλος και κρυφθείτε όπου σας φωτίσει ο θεός! 
 
 

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

Οι Πομάκοι στο εθνικό αντάρτικο του Τσαούς Αντών


Όπως είναι γνωστό, οι Πομάκοι είναι ελληνικότατο φύλο μουσουλμανικού θρησκεύματος και κατοικούσαν ανέκαθεν στην περιοχή της Θράκης που την περίοδο του Β'Π.Π. ήταν υπό βουλγαρική κατοχή. Οι Βούλγαροι στα πλαίσια της επιχείρησης εκβουλγαρισμού των κατεχόμενων από αυτούς ελληνικών εδαφών, θεωρούσαν τους Πομάκους ως "Βούλγαρους μουσουλμάνους". Στις απογραφές τους κατέγραφαν ως Βούλγαρους. Το ίδιο φυσικά ίσχυε και για τους Πομάκους που κατοικούσαν στην βουλγαρική επικράτεια και είχαν την βουλγαρική υπηκοότητα.
 Οι Πομάκοι όμως στο σύνολό τους ήταν φιλικά προσκείμενοι απέναντι στους Έλληνες αντάρτες.
 Τον Αύγουστο του 1944, Πομάκοι σχημάτισαν ένοπλα τμήματα και εντάχτηκαν στις ΕΑΟ στο αρχηγείο του Καρα-Ντερέ που είχε επικεφαλή τον Αναστάσιο Αβραμίδη.
 Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι οι Πομάκοι συνεννοούνταν στα τούρκικα με τους πόντιους αντάρτες των Εθνικών Αντάρτικων Ομάδων (ΕΑΟ) του Φωστερίδη.
 Είναι γνωστοί οι παρακάτω Πομάκοι οπλαρχηγοί:
 Αλή Ριζά, Σαμπάν Τσαβούσογλου, Σουλεϊμάν Σπαϊόγλου, Ισμαήλ Οσμάν Σουρόγλου και Ιμπραχήμ Μουσταφά Σόπογλου.
 Τα παραπάνω στοιχεία τα αναφέρει ο ιστορικός Τάσος Χατζηαναστασίου στο "Αντάρτες και καπετάνιοι", σελ.169-170

 Η συμμετοχή Πομάκων στις ΕΑΟ του Τσαούς Αντών επιβεβαιώνεται και απ΄την εαμική πλευρά.
 Ο αξιωματικός του ΕΛΑΣ Κώστας Κωνσταντάρας στο έργο του "Αγώνες και διωγμοί" σελ.294-6 γράφει ότι βρέθηκαν τα παρακάτω έγγραφα των ΕΑΟ που αναφέρονταν σε ένταξη Πομάκων στις γραμμές των ανταρτών του Φωστερίδη:






            

  

Φυσικά, ο Κωνσταντάρας ως ορκισμένος εχθρός του Φωστερίδη προσδίδει αρνητικό πρόσημο στην ένταξη Πομάκων στις ΕΑΟ του Φωστερίδη, αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Για τους αριστερούς ο Φωστερίδης ήταν η ενσάρκωση του απόλυτου κακού και ότι και αν έκανε ήταν λάθος. Αυτό όμως είναι δικό τους πρόβλημα.
 Στην προκειμένη περίπτωση, το ουσιώδες είναι ότι στις τάξεις των ανταρτών του μεγάλου Τσαούς Αντών υπηρέτησαν μέλη μιας αλλόθρησκης ελληνικής κοινότητας την οποία το ελλαδικό κράτος μεταχειρίστηκε με τελείως λανθασμένο τρόπο.

 

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Το χάος της δεξιάς πολυκατοικίας και οι δυσάρεστες για το καθεστώς συνέπειές του




   Η σταδιακή αποσύνθεση της ΝΔ, οι ρυθμοί της οποίας έχουν αυξηθεί δραματικά την τελευταία διετία και αναμένεται να κορυφωθεί στις επερχόμενες εκλογές του Μαϊου, έχει δημιουργήσει μία ολίγον χαοτική κατάσταση στην λεγόμενη γαλάζια πολυκατοικία. 
 Αυτό φαίνεται και απ΄το πόσα κόμματα έχουν προκύψει και πόσα αναμένεται να προκύψουν απ΄την αποσύνθεση της πάλαι ποτέ κραταιάς φιλελεύθερης παράταξης.
 Έχουμε και λέμε. Υπάρχουν:
  Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Καμμένου, το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη (αυτό βέβαια είναι φρούτο παλαιάς κοπής αλλά αφού υπάρχει ακόμα πρέπει να το αναφέρουμε), η Νέα Μέρα του Ζώη, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Νικολόπουλου. Για ένα διάστημα έκανε την εμφάνισή της και η Δημοκρατική Συμμαχία της Μπακογιάννη αλλά η τελευταία επέστρεψε γρήγορα στο μαντρί της μετά την εκλογική αποτυχία της. Επίσης, αναμένεται να ιδρυθεί το κόμμα του Πολύδωρα, ενώ κάτι έχει ακουστεί και για ίδρυση κόμματος απ΄την Ραχήλ Μακρή. Κοινώς, ο κάθε πικραμένος/διαγραμμένος (κεντρο)δεξιός ανοίγει και ένα μαγαζάκι.
Καμμένος: Εύχομαι να είναι η χρονιά της λύτρωσης Αυτό το φαινόμενο είχε παρατηρηθεί και παλιότερα (βλ. Σαμαράς, Στεφανόπουλος, Αβραμόπουλος) αλλά δεν ήταν ανάλογης έκτασης για προφανείς λόγους.

Αντιθέτως, αυτό το φαινόμενο δεν έχει παρατηρηθεί στις τάξεις των πρώην πασόκων, παρά το ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης απ΄ότι η ΝΔ. Για την ακρίβεια το ΠΑΣΟΚ έχει σχεδόν διαλυθεί. Παρ’ολ’αυτά δεν υπάρχει αυτή η πληθώρα ηγετίσκων που να προέρχονται απ΄το ΠΑΣΟΚ. Κάποιες αναιμικές προσπάθειες του Δημαρά (Άρμα Πολιτών)  και των Κατσέλη-Καστανίδη  (Κοινωνική Συμφωνία)  ήταν εξαιρετικά βραχύβιες και γρήγορα απορροφήθηκαν απ΄τους ΑΝΕΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα. Την ίδια τύχη αναμένεται να έχει και το κόμμα-σφραγίδα του Λοβέρδου.

Είναι προφανές ότι οι προαναφερθέντες δεξιοί ηγετίσκοι, εν ενεργεία ή επίδοξοι, ελπίζουν να επιβιώσουν πολιτικά εισπράτοντας μέρος των απογοητευμένων νεοδημοκρατών που έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν το κόμμα της Συγγρού. Λογική και κατανοητή η επιδίωξή τους. 
 Το θέμα όμως δεν είναι οι βραχυπρόθεσμοι χαμηλοί στόχοι προσωποπαγών κομματιδίων με μικρή εώς μηδαμινή κοινωνική επιρροή. 
 Το θέμα είναι η ΝΔ, που όπως έχουμε ξανατονίσει είναι ο κυριότερος εχθρός των Ελλήνων εθνικιστών.
Η ΝΔ φαίνεται να μην πολυενοχλείται από αυτές τις κινήσεις στα δεξιά της. Οι γίγαντες της πολιτικής σκέψης που κατοικοεδρεύουν στην Συγγρού πιστεύουν ότι όσο περισσότερα δεξιά κόμματα/κομματίδια υπάρχουν τόσο περισσότερα αναχώματα θα στήνονται απέναντι στην διαρροή ψήφων απ΄την ΝΔ στην Χ.Α. Είναι πολύ πιθανό ότι εν πολλοίς βλέπουν αυτά τα κόμματα σαν προσωρινή αποθήκη ψηφοφόρων οι οποίοι θα επανέλθουν αργότερα στην ΝΔ κατόπιν συνεννόησης της ηγεσίας της με τους διάφορους ηγετίσκους.
 

 Αυτοί οι ευσεβείς πόθοι της ΝΔ θα διαψευστούν. Τα παραδείγματα του πρόσφατου παρελθόντος είναι ενδεικτικά:  
 Το ΛΑΟΣ κατάφερε και μπήκε στην βουλή αποκτώντας μία υπολογίσιμη εκλογική επιρροή. Αργότερα υπερψήφισε το πρώτο μνημόνιο και μετά συνεργάστηκε με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στα πλαίσια της κυβέρνησης Παπαδήμου. Η προσπάθεια του Καρατζαφέρη να λειτουργήσει σαν ανάχωμα απέναντι στην Χρυσή Αυγή στις εκλογές του 2012 απέτυχε παταγωδώς και ο ίδιος βρέθηκε εκτός βουλής.
 Κάτι παρεμφερές συνέβη και με το κόμμα του Καμμένου. Αρχικά εμφανίστηκε σαν ένα αδιάλλακτο πατριωτικό αντιμνημονιακό κόμμα που απορρόφησε απογοητευμένους νεοδημοκράτες και όχι μόνο. Γρήγορα όμως βγήκαν στην επιφάνεια οι εσωτερικές του αντιφάσεις με αποτέλεσμα να κινείται πλέον σε ρηχά νερά έχοντας απωλέσει το όποιο ρεύμα είχε. Κανείς πλέον δεν περιμένει ότι ο Καμμένος θα μπορέσει να αποτελέσει αποτελεσματικό ανάχωμα απέναντι στην Χρυσή Αυγή.

Εκεί που απέτυχαν τα βαριά χαρτιά (Καρατζαφέρης, Καμμένος) είναι μάλλον απίθανο να τα καταφέρουν οι λοιποί ταλαίπωροι δεξιοί ηγετίσκοι. Συνεπώς οι ελπίδες κάποιων περί (ψευτο)πατριωτικών αναχωμάτων είναι καταδικασμένες να διαψευστούν. 


Στην πραγματικότητα, η πολυδιάσπαση της δεξιάς οφελεί τα μέγιστα την Χρυσή Αυγή. 
 Και εξηγούμαστε:
 Αρκετοί δεξιοί ψηφοφόροι ως φύσει συντηρητικοί το σκέφτονται δύο και τρεις φορές πριν εγκαταλείψουν το μαντρί τους. Είναι ακόμη πιο διστακτικοί μπροστά στο ενδεχόμενο να εγκαταλείψουν την ΝΔ για χάρη ενός "ακραίου" "ναζιστικού" "εγκληματικού" κόμματος, όπως χαρακτηρίζεται η Χ.Α. Το άλμα απ΄την καθεστωτική ΝΔ στην ριζοσπαστική Χ.Α τρομάζει αρκετούς από αυτούς. 
 Δεν είναι ανάγκη όμως να πάνε απευθείας. Μπορούν κάλλιστα να πάνε στην Χ.Α με μία ενδιάμεση στάση.
  Η ύπαρξη πολλών δεξιών κομματιδίων τους προσφέρει  πολλές επιλογές, κάτι που αυξάνει αισθητά τις πιθανότητες να στραφούν προς κάποιο από αυτά, εγκαταλείποντας την ΝΔ. Η πρόσφατη πολιτική ιστορία έχει δείξει ότι το κρίσιμο δύσκολο βήμα είναι ένας δεξιός να ψηφίσει κάτι άλλο πέραν της ΝΔ. Απ΄την στιγμή που το κάνει, με δεδομένες τις συνθήκες του μνημονιακού ελλαδιστάν, τότε το νερό έχει μπει στο αυλάκι. 
 
 Τα διάφορα δεξιά κόμματα και κομματίδια, ανεξάρτητα απ΄τον  λόγο της ίδρυσής τους και αντίθετα απ΄τους σκοπούς των αρχηγών τους, πρακτικά λειτουργούν σαν ένας προθάλαμος που προετοιμάζει ψυχολογικά ευρείες μάζες απογοητευμένων ψηφοφόρων πριν αυτές στραφούν προς την Χρυσή Αυγή. Υπερβάλλοντας λίγο θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτουργούν σαν κλινικές αποτοξίνωσης απ΄το νεοδημοκρατιλίκι. 
 Και όταν ο κάθε αφελής δεξιός που στράφηκε π.χ. προς τον Καμμένο αντιληφθεί την ανεπάρκεια του τελευταίου, που θα πάει; Θα επιστρέψει στην ΝΔ; Όχι βέβαια. Δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει αυτό, διότι δεν έχει να περιμένει πλέον ούτε διορισμούς, ούτε ρουσφέτια, ούτε τίποτα. Το πάρτι των δανεικών τελείωσε και το πελατειακό κράτος κατέρρευσε.
  Εκ των πραγμάτων τότε ο απογοητευμένος δεξιός θα έχει μόνο μία επιλογή. Την Χρυσή Αυγή. 
 Το πώς θα χειριστεί αυτήν την κατάσταση η Χρυσή Αυγή είναι ένα άλλο ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας, στο οποίο όμως δεν θα υπεισέλθουμε.

  Η παραπάνω προσέγγιση δεν διεκδικεί ούτε το αλάθητο ούτε το απόλυτο. Ο σκοπός της είναι να καταδείξει ότι οι Έλληνες Εθνικιστές δεν έχουν απολύτως τίποτα να φοβούνται απ΄την ύπαρξη πολλών μικρών δεξιών κομμάτων. Η ύπαρξή τους βραχυπρόθεσμα βλάπτει μόνο την ΝΔ και μεσοπρόθεσμα οφελεί την Χρυσή Αυγή. 
 Κατά τ’άλλα αφήστε τους διάφορους ηγετίσκους να ανοίγουν μαγαζάκια με ημερομηνία λήξης και τις μεγαλοφυίες της Συγγρού να πιστεύουν σε.. αναχώματα.


 Υ.Γ: Είναι προφανές ότι η ανάρτηση ασχολείται μόνο με τους δεξιούς ψηφοφόρους που ενδέχεται να στραφούν προς την Χ.Α. Η δεξαμενή του συγκεκριμένου κόμματος είναι σαφέστατα ευρύτερη.