Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

Ο Μπελογιάννης διέταξε την σφαγή του Μελιγαλά


 Με αφορμή το χθεσινό κακόγουστο σόου των ευρω-μπολσεβίκων για τον δικαίως εκτελεσθέντα σφαγέα και κατάσκοπο Νίκο Μπελογιάννη, αναδημοσιεύουμε ένα παλαιότερο σχετικό άρθρο για να μαθαίνουν οι νεώτεροι:

 

Σήμερα, Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου, οι Έλληνες Πατριώτες θα μετάσχουν στο μνημόσυνο των θυμάτων της σφαγής από τους κομμουνιστοσυμμορίτες (και για την ακρίβεια της γενοκτονίας), στο Μελιγαλά. Όμως, πέρα από το βομβαρδισμό με ψεύδη από τους ιστοριογράφους της αριστεράς, πόσοι ακριβώς γνωρίζουν τι έγινε στη μεσσηνιακή πόλη, αλλά και σε άλλες πόλεις της Πελοποννήσου, οι οποίες μαρτύρησαν υπό τα χέρια των δολοφόνων του ΕΛΑΣ, ιδιαίτερα την πρώτη (από τον Οκτώβριο του 1943 μέχρι τον Αύγουστο του 1944) αλλά και τη δεύτερη περίοδο (από τον Οκτώβριο του 1944 ως το Φεβρουάριο του 1945) της «κόκκινης τρομοκρατίας»; Λίγοι, ιδιαίτερα στους κόλπους των νέων. Οι υστερικές κραυγές της αριστεριστικής ιστοριογραφίας, μέσω των κατευθυνόμενων γραφίδων των σταλινιστών, κάνοντας λόγο για «γιορτές μίσους», κάθε φορά που οι πατριώτες έσπευδαν να τιμήσουν τους νεκρούς τους, κάλυψαν το κενό που υπήρχε και δημιούργησαν «πρότυπα», μετατρέποντας μορφές διεστραμμένων σφαγέων, όπως ο Βελουχιώτης (αλήθεια, γιατί πολλοί σιωπούν για την υπόθεση Μαραθέα;), ο καπετάν Γιώτης ή Χαρίλαος Φλωράκης και ο Μπελογιάννης, σε φυσιογνωμίες «ηρώων». Όμως, όσο κι αν προσπαθούν οι της κομμουνιστικής αριστεράς, τα εγκλήματα βγαίνουν στη φόρα… Είναι και αυτοί οι σπηλαιολόγοι που καταδύθηκαν στα άδυτα του σπηλαίου στο Φενεό, αεικίνητοι… Σήμερα, τα στερεότυπα υποχωρούν και νέοι επιστήμονες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αποζητούν να διαμορφώσουν μόνοι τους άποψη, αρνούμενοι να αναμασήσουν τα προπαγανδιστικά κείμενα των στρατευμένων γραφίδων του ΚΚΕ και της ευρύτερης αριστεράς.

Πως φτάσαμε στη σφαγή 
Ο ΕΛΑΣ έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του στην Πελοπόννησο. Η διάλυση της αντιστασιακής ομάδας του Στούπα, με τη μάχη της Λεύκης και οι πρώτες σφαγές (κατόπιν φρικτών βασανιστηρίων, οι επώνυμες μαρτυρίες αναρίθμητες) αθώων Ελλήνων πολιτών από τον ΕΛΑΣ, έδειξαν που πήγαινε το πράγμα. Κι όμως, αν και στην Αθήνα αλλά και αλλού ήδη είχαν αρχίσει να γίνονται πολλά «παράξενα», λίγοι μπόρεσαν να υποθέσουν που πήγαινε το πράγμα. Αυτό, αν και ήδη οι μισοί Έλληνες και παραπάνω (όσοι αρνούνταν να συμπλεύσουν με το όργιο αίματος) είχαν ήδη χαρακτηριστεί από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ «δωσίλογοι», «προδότες», «ταγματασφαλίτες», «φασίστες» και βάλτε. Ακολούθησαν οι δολοφονίες του ταγματάρχη Χρήστου Καραχάλιου και του ίλαρχου Τηλέμαχου Βρεττάκου, αλλά και των δεκάδων συναγωνιστών τους ανταρτών. Φυσικά, οι κομμουνιστές απέκρυπταν μέσω τρομοκρατικών μεθόδων τη γνωστοποίηση της ύπαρξης των στρατοπέδων συγκέντρωσης όπως εκείνα στο χωριό Χαλβάτσου και στην Ποταμιά (δύο από τα περίπου 35 στρατόπεδα που διατηρούσε ο ΕΛΑΣ), όπου δεινοπάθησαν εκατοντάδες Έλληνες. Όλα δια χειρός του αιμοσταγούς και διεστραμμένου Γενικού Αρχηγού του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Θανάση Κλάρα ή Άρη Βελουχιώτη (ανέλαβε το πόστο τον Απρίλιο του 1944, σκορπώντας τον όλεθρο), που έπνιξε στο αίμα το Βαλτέτσι (σκότωσαν εκεί οι κομμουνιστοσυμμορίτες πολλά γυναικόπαιδα), στο όνομα της «εκστρατείας» για το «κυνήγι της αντίδρασης», αλλά και το Φενεό, όπου χάθηκαν εκατοντάδες Έλληνες, που ...

Διαβάστε περισσότερα www.elkosmos.gr/o-belogiannis-dietaxe-tin-sfagi-tou-meligala/ © 

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Όταν ο τρομοκράτης είναι μαύρος Τζαμαϊκανός μουσουλμάνος και ...γεννημένος στην Αγγλία!


 Μετά από ένα ακόμα τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, φάνηκε για πολλοστή φορά η αμηχανία των καθεστωτικών.

- Αρχικά απέφευγαν να δώσουν στοιχεία για το θρήσκευμα και την καταγωγή του δράστη.
 Άλλωστε η πολιτική ορθότητα επιτάσσει να μην δίνεται σημασία στην καταγωγή των εγκληματιών, εκτός αν αυτοί είναι λευκοί, διότι ως γνωστόν οι λευκοί (και ειδικά οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες) είναι κατακριτέοι γενικώς.

 - Μετά άφησαν να διαρρεύσει ότι επρόκειτο για άτομο ασιατικής καταγωγής.
 Τυπική προσπάθεια να θολώσουν τα νερά και για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι επρόκειτο για κάποιον μεμονωμένο φανατικό απ΄τις ισλαμικές χώρες της Ασίας.

 Ήταν όμως θέμα χρόνου να βγει η αλήθεια στο φως.
 Ο τρομοκράτης ήταν μαύρος Τζαμαϊκανός με βρετανική υπηκοότητα, και φυσικά φανατικός ισλαμιστής:
 http://www.iefimerida.gr/news/326706/la-stampa-o-abu-izzadeen-drastis-tis-epithesis-sto-londino-vretanos-politis-eihe-dilosei



Βλέπουμε ότι το γεγονός πως είχε γεννηθεί στην Αγγλία δεν έπαιξε απολύτως κανέναν ρόλο στην μετέπειτα φανατική αντι-αγγλική στάση του.
 Δεν δίστασε να γυρίσει την πλάτη στις όποιες "αρχές και αξίες" αυτού του έστω παρηκμασμένου δυτικοευρωπαϊκού κόσμου και να ασπαστεί με φανατισμό μία εξ'ολοκλήρου εχθρική θρησκεία.
 Πήρε την βρετανική υπηκοότητα αλλά όχι μόνο ποτέ του δεν ένοιωσε Άγγλος (και πολύ σωστά αφού δεν ήταν Άγγλος), αλλά αντιθέτως στράφησε με φανατισμό κατά των Άγγλων.
 Προκαλεί εντύπωση το ότι κυκλοφορούσε ελεύθερος παρά το ότι ήταν ήδη γνωστός στις αρχές ως μουσουλμάνος εξτρεμιστής.

 Το σημαντικό στοιχείο είναι το ότι δεν είχε καταγωγή από μουσουλμανική χώρα, οπότε ίσως και να ίσχυε η δικαιολογία ότι "στράφηκε προς τις θρησκευτικές παραδόσεις της χώρας καταγωγής του".
Η Τζαμάικα, απ'όπου καταγόταν, είναι ένα νησί της Καραϊβικής που ουδεμία σχέση έχει με το Ισλάμ.

 Αυτός όμως ασπάστηκε το Ισλάμ.
 Γιατί;
 Μα ξεκάθαρα για λόγους φυλετικού μίσους απέναντι στους λευκούς Άγγλους με τους οποίους μπορεί να είχε μεν την ίδια υπηκοότητα, αλλά τους χώριζε άβυσσος.
 Άλλη μία απόδειξη ότι τα διάφορα κωλόχαρτα (π.χ. διαβατήρια ή χαρτιά νόμιμης παραμονής) δεν έχουν την παραμικρή αξία εφ'όσον πρόκειται για μη-λευκούς.

 Μπορεί να βγουν διάφοροι υπανάπτυκτοι αντιρατσιστές και να πουν ότι:
 "Ο συγκεκριμένος ήταν εξαίρεση και δεν πρέπει να γενικεύουμε για όλους τους μουσουλμάνους, ούτε φυσικά για όλους τους μη-λευκούς που ζουν στην Ευρώπη"

 Μα, τα μάχιμα ριζοσπαστικά στοιχεία μιας εθνοφυλετικής ή/και θρησκευτικής κοινότητας πάντα είναι ένα μικρό ποσοστό της.
 Ποτέ δεν αποτελούν την πλειονότητα. 
 Η πλειονότητα της εν λόγω κοινότητας μπορεί να κρατάει χαμηλούς τόνους αλλά είναι αυτή που δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον που θα αναδείξει τους λίγους μάχιμους.
 Αργότερα και αφού αυτοί εκδηλωθούν, με την σιωπηλή ανοχή της εμμέσως πλην σαφώς θα ενθαρρύνει και άλλους να ριζοσπαστικοποιηθούν.

 Π.χ όσον αφορά το συγκεκριμένο περιστατικό:
 Αν οι μαύροι της Αγγλίας, που είναι κυρίως Τζαμαϊκανής καταγωγής όπως ο δράστης, θίγονταν πραγματικά απ΄τις πράξεις του, θα έπρεπε να πρωτοστατούσαν σε κινητοποιήσεις κατά της τρομοκρατίας.

 Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους μουσουλμάνους της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Βελγίου μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα που έγιναν στις χώρες αυτές από ισλαμιστές.

 Αντιθέτως, δεν έγινε τίποτα. Κάποιες χλιαρές δηλώσεις αποστασιοποίησης κατόπιν εορτής δεν σημαίνουν τίποτα.

 Αυτό δείχνει ότι το σύνολο των μη-λευκών μουσουλμάνων που ζουν στην Ευρώπη, ανεξαρτήτως του τόπου καταγωγής τους και των όποιων χαρτιών του, επιδεικνύουν μία προκλητική ανοχή στην δράση των ριζοσπαστικών στοιχείων που βρίσκονται στις τάξεις τους.
 Όμως όλοι καταλαβαίνουμε ότι η συνεχιζόμενη ανοχή υποδηλώνει μία σιωπηρή αποδοχή και έμμεση στήριξη τέτοιων ενεργειών.

 Ο τρομοκρατικός πόλεμος που διεξάγεται στην δυτική Ευρώπη είναι τόσο θρησκευτικός όσο και φυλετικός και αποσκοπεί μακροπρόθεσμα στην επικράτηση των μη-λευκών μουσουλμάνων στην γηραιά Ήπειρο.
 Όποιοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, λυπούμαστε για λογαριασμό τους διότι η ηλιθιότητα είναι ανίκητη.

 Όσο για τους ανθρωπιστές και ανεκτικούς δυτικοευρωπαίους ισχύει το γνωστό ρητό:
 Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς.

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Γιατί οι κυβερνήσεις φοβούνται τους "Πολεμιστές" τους;


Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση κυνηγάει τους "Βετεράνους" πρώτα. Αυτό το άρθρο μιλά για το τι είναι οι "Πολεμιστές" για την κοινωνία τους.

___________________________________________

απόδοση στα Ελληνικά Γιώργος Ανεστόπουλος

από το masondixontactical

Ο πολεμιστής στη σύγχρονη εποχή

Απόσπασμα από το βιβλίο, Ένας Οδηγός για το Δρόμο του Πολεμιστή

Από τον Stefan H. Verstappen

"...Μακρές, συνεχόμενες περίοδοι ειρήνης και ευημερίας προκαλούσαν πάντα φυσική, διανοητική και ηθική αλλοίωση του ατόμου..."

Bradley Α Fiske, The Art of Fighting

Η φράση "Ο Δρόμος του Πολεμιστή" έχει τις ρίζες της στην αρχαία ιστορία, ακόμη δε και στην προ-ιστορία και στη μυθολογία. Άραγε, έχει κάποια σχέση αυτή η σχολή σκέψης με τη σύγχρονη κοινωνία;

Ναι και μάλιστα αποδεικνύεται ότι είναι ζωτικής σημασίας για όλους, δεδομένου ότι χωρίς πολεμιστές, η τυραννία και η δουλεία είναι το αποτέλεσμα.

Οι Τυραννίες σε όλη την ιστορία είχαν και έχουν μία επαναλαμβανόμενη τάση να κάνουν ό, τι μπορούν για να εξαλείψουν τους "Πολεμιστές" από τους πληθυσμούς τους.


Οι λόγοι είναι προφανείς...

Οι πολεμιστές είναι αυτοί που πάντα προκαλούν προβλήματα για τους τυράννους. Είναι αυτοί που θα εκφράσουν ανοιχτά την γνώμη τους ενάντια στην καταπίεση, που θα ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην βαναυσότητα και που θα πολεμήσουν και θα πεθάνουν για την ελευθερία.

Οι "Πολεμιστές" είναι επίσης οι "ηγέτες της βάσης" γύρω από τους οποίους δυσαρεστημένοι και απογοητευμένοι πολίτες θα συγκεντρωθούν και θα ενωθούν για να στηθεί ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στην αδικία.

Οι Πολεμιστές είναι αυτάρκεις και δεν πείθονται εύκολα από την νοοτροπία του όχλου ούτε από την πίεση των "ομοτίμων" γύρω τους, αλλά ούτε και επηρεάζονται από ψέματα και προπαγάνδα.

Οι Πολεμιστές είναι επίσης εκπαιδευμένοι να αντιλαμβάνονται τις απειλές και τους κινδύνους και επομένως είναι οι πρώτοι που θα εντοπίσουν τους απειλητικούς σχεδιασμούς και μεθοδεύσεις ενός τυράννου.

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μετατρέπουν τους Πολεμιστές σε ανάθεμα για τις ψυχοπαθητικές δομές εξουσίας.

Χωρίς την τοπική ηγεσία, το θάρρος και την κριτική σκέψη που οι Πολεμιστές παρέχουν στις κοινότητές τους, το υπόλοιπο του πληθυσμού είναι ακυβέρνητο και έτσι εύκολα χειραγωγείται και ελέγχεται από το τυραννικό καθεστώς.

Οι Πολεμιστές είναι σαν τα λευκά αιμοσφαίρια του αίματος στο ανοσοποιητικό σύστημα της κοινωνίας. Όποτε ξένοι εισβολείς ή ασθένειες εισέρχονται στο σώμα, τα λευκά αιμοσφαίρια επιτίθενται για να υπερασπιστούν το σώμα. Χωρίς πολεμιστές σε μια κοινωνία, αυτή η κοινωνία γίνεται ευάλωτη σε ξένους εισβολείς ή ασθένεια από το εσωτερικό.

Όπως σε κάθε πολιτισμό στο παρελθόν, τα τρέχοντα καθεστώτα μας κάνουν ό, τι μπορούν για να απαλλάξουν τον πολιτισμό μας από τις θετικές αρρενωπές αρχές που εμπεριέχονται στο Τρόπο του Πολεμιστή.

Αντί της αυτοδυναμίας ενός Πολεμιστή, μας λένε να εξαρτώμαστε από το καθεστώς.

Αντί για το θάρρος ενός Πολεμιστή μας λένε να αφηνόμαστε στον διαρκή φόβο του καθεστώτος.

Αντί ένας Πολεμιστής να υπερασπιστεί τον εαυτό του και την οικογένειά του, μας λένε να περιμένουμε την Πολιτεία να στείλει άνδρες, πάντα πολύ αργά, για να μας υπερασπιστεί.

Αντί για την ικανότητα ενός Πολεμιστή να συλλογίζεται λογικά και να σκέφτεται κριτικά, το κράτος έχει χτίσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπου κάποιοι μαθαίνουν να μην σκέφτονται καθόλου και οι περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν να σκέφτονται μόνο ότι και όπως αυτό το κράτος θέλει να σκεφτούν.

Ωστόσο, όλα αυτά δεν στάθηκαν αρκετά για να κατευνάσουν τους φόβους των ψυχοπαθών της εξουσίας, οι οποίοι αποσκοπούν στο να εξαλείψουν την ίδια την ανεξάντλητη πηγή του "Τρόπου του Πολεμιστή" που είναι η ίδια η αρρενωπότητα. Μέσα από μια πολυμέτωπη επίθεση της δημόσιας εκπαίδευσης, χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης, την πολιτική ορθότητα, τον φεμινισμό και τον κοινωνικό μαρξισμό, το Κράτος κατόρθωσε απλά να γεννηθεί ένα αρσενικό φοβισμένο και καχύποπτο.

Όχι μόνο η κυβέρνηση πέτυχε να κλέψει από τα παιδιά την νοημοσύνη και την δημιουργικότητά τους αλλά επίσης κλέβει απ' αυτά και κάθε ίχνος θάρρους.

Το ότι η Πολιτεία έχει ήδη προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να υπονομεύσει τα θεμέλια του "Πνεύματος του Πολεμιστή" είναι ανησυχητικό, καθώς όποιος έχει μελετήσει την ιστορία μπορεί να βεβαιώσει.

Έτσι, το να ακολουθεί κάποιος τον Τρόπο του Πολεμιστή στη σύγχρονη εποχή είναι υψίστης σημασίας, δεδομένου ότι είναι το τελευταίο προπύργιο ενάντια στην ολοκληρωτική δουλεία.