Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Καλοδεχούμενη η επιτυχία του AfD, αλλά ας κρατάμε μικρό καλάθι


  Η επιτυχία του ΑfD στις χθεσινές γερμανικές εκλογές έρχεται να προστεθεί σε μία ακολουθία εκλογικών αποτελεσμάτων που ενόχλησαν το παγκόσμιο κατεστημένο. Το BREXIT και η νίκη του Τραμπ ήταν τα σημαντικότερα εξ'αυτών.
 Οι άναρθρες ύβρεις και τα μοιρολόγια των διαφόρων καθεστωτικών απ'όλο το πολιτικό φάσμα ήταν αντιδράσεις 100% προβλέψιμες και ανάξιες λόγου.
 Ας κάνουν ομαδικές ψυχοθεραπείες μπας και χωνέψουν το χθεσινοβραδινό γερμανικό αποτέλεσμα. Πρόβλημά τους.

 Το θέμα είναι το ΑfD, και όχι οι γελοίοι καθεστωτικοί.
 Καταρχήν να τονίσουμε ότι τα περί "ναζισμού" που χρεώνονται στο εν λόγω κόμμα είναι γελοιότητες.
 Το AfD είναι ένα αντι-ισλαμικό, αντι-μεταναστευτικό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα που εστιάζει στην ανάγκη διατήρησης της εθνικής ταυτότητας του λαού του. Παράλληλα είναι και φιλορωσικό, όπως συμβαίνει με αρκετά από αυτά τα κόμματα.
 Δεν έχει εκφράσει αντισημιτικές ή φυλετιστικές θέσεις (κάτι μάλλον αναμενόμενο αφού το νομικό πλαίσιο στην Γερμανία δεν αφήνει και πολλά περιθώρια... η δημοκρατία βλέπετε..). Το ακριβώς αντίθετο μάλλον ισχύει, αφού και μαύρους υποψηφίους έχει και ανοιχτά έχει εκφραστεί υπέρ του Ισραήλ..
Οι θέσεις του για το ζήτημα των ομοφυλοφίλων και του φιλελευθερισμού είναι νεφελώδεις. Συναρχηγός του κόμματος είναι μία δηλωμένη φιλελεύθερη ομοφυλόφιλη (που συζεί με μία μελαμψή Σριλανκέζα...) που έχει εργαστεί μεταξύ άλλων και στην Goldman-Sachs...
 Επίσης η ύπαρξη αυτής της ιδιότυπης διαρχίας στην ηγεσία του κόμματος δημιουργεί δικαιολογημένα ερωτηματικά για το μέλλον και την συνοχή του.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το ΑfD αρχικά ξεκίνησε σαν ένα κόμμα που ησχολείτο σχεδόν αποκλειστικά με οικονομικά ζητήματα, και αργότερα προσέθεσε στην ρητορική του και τον αντιμεταναστευτικό/αντι-ισλαμικό λόγο όταν άρχισαν να φτάνουν στην Γερμανία τα καραβάνια των "προσφύγων".

 Τα παραπάνω χαρακτηριστικά του ΑfD θα πρέπει λοιπόν να μας κάνουν εξαιρετικά επιφυλακτικούς απέναντί του.
 Σίγουρα είναι θετικό όταν σε μία μεγάλη χώρα όπως η Γερμανία που μαστίζεται απ΄την νεοταξίτικη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας, αναδεικνύεται τρίτη δύναμη με διψήφια ποσοστά ένα κόμμα με -έστω στοιχειώδεις- πατριωτικές θέσεις.
 Σίγουρα είναι μέγιστη αφέλεια το να απαιτούμε πιστοποιητικά ιδεολογικής καθαρότητας από οποιοδήποτε δυτικοευρωπαϊκό κόμμα.
 Είναι όμως εξίσου αφελές να αγνοούμε τα διόλου ευκαταφρόνητα γκρίζα σημεία στην εικόνα του AfD.

 Ας κρατάμε μικρό καλάθι λοιπόν, και ας αφήσουμε τους αλλόφρονες καθεστωτικούς να γκαρίζουν περί ναζισμού...

Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2017

“Ο Κιμ Γιονγκ Ουν ποτέ δεν με απεκάλεσε λευκό σκουπίδι"...

Tου Vincent Law (AltRight)

Όλες οι ειδήσεις μιλάνε για την Κορέα, αλλά δεν παρακολουθώ πραγματικά την κατάσταση. Είμαι βέβαιος ότι είναι ενδιαφέρον από την πλευρά των πολεμικών παιχνιδιών. Η ιδέα η Βόρεια Κορέα να τοποθετήσει ένα πυρηνικό όπλο σε έναν ICBM (διηπειρωτικό βαλλιστικά πύραυλο) είναι κάτι που θα αλλάξει την δύναμη ισορροπίας στην Ανατολική Ασία και θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια αναμέτρηση επικών διαστάσεων.

Τούτου λεχθέντος, δεν είμαι σίγουρος ότι θα δεχθώ αμάσητη ολόκληρη την αφήγηση περί "κακής Βόρειας Κορέας". Το έχω ακούσει τόσες φορές ήδη από τους συνήθεις υπόπτους. Θυμάμαι να ακούω πώς ο Σαντάμ ήταν κακός και ήθελε να ανατινάξει τον κόσμο. Θυμάμαι ότι άκουσα για τον Καντάφι, για τον Άσαντ, για τον Πούτιν και για τον Donald Trump επίσης.

Γενικά, έχω αναπτύξει ένα σκεπτικισμό για όποιο πόλεμο οι ψευταράδες των μέσων ενημέρωσης προσπαθούν να μας πλασάρουν στο όνομα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» ή της «παγκόσμιας ασφάλειας». Έχω αναπτύξει έναν χρυσό κανόνα που πάντα ακολουθώ.

Η κίνηση του Trump για την αντιμετώπιση της Κίνας τον οδήγησε να αντιμετωπίσει και τη Βόρεια Κορέα.

Σε αντίθεση με την κοινή γνώμη, οι δύο χώρες έχουν μια τεταμένη σχέση ως αποτέλεσμα του χτυπήματος του Κιμ στην φιλο-κινεζική ομάδα στην κυβέρνηση της Βόρειας Κορέας. Η Κίνα έχει μεταρρυθμίσει και καταστρέψει τους παλιούς τρόπους, ενώ ο Κίμ έχει μειώσει τους «μεταρρυθμιστές» μέσα στην κυβέρνηση.

Καλό για αυτόν. Το να ξεπουλιέσαι στην Νέα Παγκόσμια Τάξη φαίνεται ελκυστικό, αλλά παρουσιάζει μεγάλο κόστος για την εθνική κυριαρχία, όπως έδειξε η περίπτωση της ΕΣΣΔ.

Από αυτά που καταλαβαίνω, η Βόρεια Κορέα έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα που συνδέονται κυρίως με το γεγονός ότι είναι διπλωματικά απομονωμένη. Η Βόρειος Κορέα είναι ως επί το πλείστον ορεινό έδαφος και δεν μπορεί να παράγει αρκετά τρόφιμα για να ταΐσει τους δικούς της. Έχουν ξεμείνει από άνθρακα και χωρίς την υποστήριξη της ΕΣΣΔ ή της Κίνας, έχουν βρεθεί στη γωνιά.

Έχουν επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στον στρατό τους, εις βάρος των αυξανόμενων ανέσεων για τους πολίτες τους. Έχουν γίνει μια σύγχρονη Σπάρτη που βρίσκεται στα βουνά και έχει θέα προς τα νότια σύνορά της, την Αθήνα.






Εν τω μεταξύ, οι ελιγμοί του Trump εναντίον της Βόρειας Κορέας τον βοηθούν να διατηρήσει μια σκληρή εικόνα στο πλήθος των «Αμερικάνων πατριωτών». Αυτοί οι πρώην ψηφοφόροι του Μπους εξακολουθούν να θυμούνται ότι εκτός από το Ιράν, η Βόρεια Κορέα βρίσκεται κάπου στη λίστα των "άξονων των κακών χωρών" τις οποίες οι ΗΠΑ ορκίζονται να καταστρέψουν. Επομένως, έχει νόημα γιατί ο Trump κοιτάει στο εξωτερικό για να βελτιώσει την δημοτικότητά του στο εσωτερικό.

Αλλά δεν με νοιάζει πραγματικά η Βόρεια Κορέα.

Δεκάρα δεν θα έδινα εάν η Βόρεια Κορέα εισέβαλε στη Νότια Κορέα. Νομίζω ότι πολλοί άντρες της Νότιας Κορέας θα μπορούσαν ακόμη να επωφεληθούν από τη βορειοκορεατική κυριαρχία. Βλέπετε, όταν ήμουν στο κολέγιο, είχα φίλο έναν φοιτητή από τη Νότια Κορέα που μου είπε για το πόσο γρήγορα οφεμινισμός έχει καταλάβει τη νοτιοκορεάτικη κοινωνία. Αργότερα, έμαθα ότι μια παράξενη σέκτα μαγισσών (!) έχει εξαπλωθεί στη χώρα (την πρόεδρο της χώρας καθοδηγούσε ένας σαμάνος "κορεάτης Ρασπούτιν" & μετά τον θανατό του η κόρη του), γεγονός που επιβεβαίωσε στο μυαλό μου όλα όσα μου είπε. Οι περισσότεροι νοτιοκορεάτες που συνάντησα είναι αδύναμα μαλθακά αγόρια και αναμφισβήτητα η χώρα αντιμετωπίζει μια δημογραφική ύφεση.



Δεν θα ήταν καλύτερος ο κόσμος χωρίς το Kpop;


Αλλά είναι πλούσιοι. Το να έχεις τις ΗΠΑ να πληρώνουν για ένα μεγάλο κομμάτι των αμυντικών δαπανών τους είναι κάτι που βοηθά σίγουρα.

Αλλά ακόμα και χωρίς αυτό το γεγονός, τα πάνε καλά οικονομικά, υποθέτω. Ο καπιταλισμός και μια τεράστια αγορά στην Αμερική για τα φθηνότερα ηλεκτρονικά τους και τα αυτοκίνητά τους έχουν κάνει θαύματα στην οικονομία τους.

Οπότε, αυτό δεν είναι που έχει σημασία;
Αστειεύομαι.

Το μόνο πράγμα για το οποίο καταγγέλλω την Βόρεια Κορέα είναι ότι ο ηγέτης τους είναι χοντρός, παρόλο που οι απλοί άνθρωποι τα βγάζουν πέρα πολύ δύσκολα. Αλλά αυτό μπορεί να είναι μόνο η φωνή της «ισότητας» μέσα μου που μιλάει. Ίσως στην κουλτούρα τους να θεωρείται καλή τύχη να είσαι χοντρός και η στρογγυλή κοιλιά του Κιμ να θεωρείται ότι φέρνει καλή τύχη και περιουσία για ένα ολόκληρο έτος ή κάτι τέτοιο.

Δεν είμαι σίγουρος.



Αλλά ένα πράγμα που είμαι σίγουρος είναι ότι δεν σχεδιάζω να εμπλακώ συναισθηματικά στον πόλεμο προπαγάνδας για τη Βόρεια Κορέα. Ο Kim ποτέ δεν με αποκάλεσε "λευκό σκουπίδι". Ο Kimδεν γέμισε ποτέ στη χώρα μου με τριτοκοσμικούς μετανάστες για να αντικαταστήσει δημογραφικά εμένα και τους απογόνους μου. ΟKim ποτέ δεν έκανε τις γυναίκες στην χώρα μου παρανοϊκές φεμινίστριες. Ο Kim ποτέ δεν απαίτησε να μισώ τον εαυτό μου επειδή είμαι Λευκός.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Κιμ είναι ένα καλό αγόρι που… "dindu nuffin” («δεν έκανε τίποτα», που λένε και οι έγχρωμοι…). Και αν θέλουν να φτιάξουν πυρηνικά για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα έχουν την τύχη του Ghaddafi, λέω “ο θεός μαζί τους”. Μόλις τοποθετήσουν εκείνο το πυρηνικό όπλο σε ένα ICBM τότε οι πιθανότητες να υπάρξει ένας καυτός πόλεμος στην περιοχή πέφτει κοντά στο 0%. Τα πυρηνικά είναι υπέροχα στο να διατηρούν την ειρήνη...