Ένα απ' τα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα διαστρέβλωσης
και
κακοποίησης της ιστορίας που αφορά την εμφυλιοπολεμική περίοδο στην
Ελλάδα, είναι αυτό το οποίο αναπαράγεται με ιδιαίτερη σπουδή απ” την
κομμουνιστική Αριστερά και αφορά την υποτιθέμενη συνεργασία μεταξύ του
αρχηγού του ΕΔΕΣ, Ναπολέοντα Ζέρβα και των Γερμανών κατακτητών, το
φθινόπωρο του 1943. Το βασικό κίνητρο, αναζητείται στον
αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από την διαφορετική ιστορική
πραγματικότητα: Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ως μεταμφίεση του ΚΚΕ, είχε το ίδιο συνάψει
συνθήκες ανακωχής με τους Γερμανούς (κάτι το οποίο αποδεικνύεται με
έγγραφα), όχι βέβαια για να ξεκουραστεί απ” την «αντίσταση», αλλά για να
επιδοθεί απερίσπαστο στην διάλυση των άλλων αντάρτικων ομάδων που δεν
συντάσσονταν ιδεολογικά με το ΚΚΕ και ιδιαιτέρως της πιο επικίνδυνης:
Του ΕΔΕΣ. Ο αντικειμενικός σκοπός του «ξεκαθαρίσματος», ήταν η αποφυγή
ανεπιθύμητων καταστάσεων στις πολιτικές διεργασίες μετά την επικείμενη
αποχώρηση των Γερμανών απ” την Ελλάδα και η μονοπώληση της Εθνικής
Αντίστασης απ” το ΚΚΕ (όπως και γίνεται μέχρι σήμερα).
Όσοι ισχυρίζονται ότι ο Ζέρβας συνεργάστηκε με τους Γερμανούς,
αντιμετωπίζουν κατ” αρχάς μια αντικειμενική δυσκολία, την οποία δεν
μπορεί να παρακάμψει κάποιος τόσο εύκολα: Την έλλειψη τεκμηρίων. Κανένα
συμφωνητικό και καμμία υπογραφή δεν υπάρχει που να τεκμηριώνει τον
παραπάνω ισχυρισμό και κυρίως κανένα στοιχείο δεν υπάρχει που να
αποδεικνύει τη συκοφαντία ότι ο ΕΔΕΣ πολεμούσε, συμμαχώντας με τους
Γερμανούς, εναντίον των Ελλήνων. Όσοι επικαλούνται «στοιχεία», για την
δήθεν συνεργασία Ζέρβα-Γερμανών, βρίσκουν καταφύγιο, κυρίως στα βιβλία
του Γερμανού ερευνητή Χέρμαν Μέγιερ και στο βιβλίο του Πολυχρόνη
Ενεπεκίδη «Η ελληνική αντίστασις», όπου γίνεται επίκληση γερμανικών
αρχείων. Ο Μέγιερ επικαλείται μαρτυρίες Γερμανών στρατιωτικών και
καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Ζέρβας τα βρήκε με τους Γερμανούς
.
Αλλά, ακόμη κι αν υπήρξε κάποια ανακωχή (που θα πρέπει, φυσικά, να
τεκμηριώνεται), εν αγνοία μάλιστα των συμμάχων, αυτή δεν μπορεί και δεν
θα πρέπει να εξετάζεται έξω απ” το γενικότερο ιστορικό πλαίσιο: Ο ΕΔΕΣ,
δεν είχε απέναντί του, μόνο τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και τους
Αλβανούς (Τσάμηδες), αλλά και τον ΕΛΑΣ -όπου ο ΕΛΑΣ εξελίχθηκε ως ο
μεγαλύτερος διώκτης του, δεδομένου ότι διέθετε και την αριθμητική
υπεροχή. Κι αυτό είναι κάτι που, ουσιαστικά, το παραδέχεται κι ο
«αριστερόστροφος», Αυστριακός καθηγητής, Χάγκεν Φλάισερ:
«Οι
συνεννοήσεις του Ζέρβα, δεν οφείλονται βέβαια σε γερμανόφιλα αισθήματα,
αλλά σε υπολογισμούς που σχετίζονταν με την ενδοελληνική σύγκρουση, για
την οποία μόνο εν μέρει ευθυνόταν» («Ιστορία του ελληνικού έθνους»,
τόμος ΙΣΤ). Αυτό, βεβαίως, απέχει έτη φωτός απ” τον ορισμό της
«συνεργασίας» και πολύ περισσότερο απ” τον ορισμό της προδοσίας και του
δωσιλογισμού, με τον οποίον θέλουν να «παρασημοφορήσουν» τον Ζέρβα οι
όποιοι επικριτές του, χρησιμοποιώντας ως «τεκμήρια», υπαρκτές ή μη,
ανεπίσημες βολιδοσκοπήσεις.
Όπως θ” αναφερθεί όμως και στη συνέχεια, η όποια αδράνεια του Ζέρβα
(η οποία βαπτίζεται ως «συνεργασία» με τους Γερμανούς απ” τους επικριτές
του), ήταν εν πλήρει γνώση του συμμαχικού στρατηγείου στο Κάιρο και
τελούσε υπό οδηγίες που είχαν στρατηγικό σκοπό· ο Ζέρβας δεν δρούσε
ανεξέλεγκτα απ” αυτό κι ετούτο θα πρέπει να είναι στα υπ” όψιν όσων
επικαλούνται ως πηγές ανεπίσημα ή μη, πλαστά ή όχι, γερμανικά αρχεία και
διάφορες σχετικές μαρτυρίες. Παρ'ότι ο Ζέρβας κατηγορείται για σιωπηρή
συμφωνία με τους Γερμανούς, για μεγάλο διάστημα του 1944, η διεξαγωγή
ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ ΕΔΕΣ και Γερμανών, κατά το διάστημα αυτό,
καταρρίπτει τον ανυπόστατο και συκοφαντικό ισχυρισμό περί συνεργασίας.
Βάζοντας στο τραπέζι και την κοινή λογική, μόνον ένας ηλίθιος θα
προχωρούσε σε συνεργασία με τους Γερμανούς, ειδικά απ'την στιγμή που
τροφοδοτούνταν χωρίς ιδιαίτερη φειδώ απ'τους συμμάχους και συντηρούσε
με τα χρήματά τους, τόσο τους στρατιώτες όσο και τις οικογένειές τους.
Πέραν αυτού, ακόμη πιο ηλίθιοι θα πρέπει να ήταν οι σύμμαχοι που
εξακολουθούσαν να χρηματοδοτούν τον Ζέρβα, παρά τις «συνεργασίες» του με
τους Γερμανούς. Το ότι στις τάξεις του ΕΔΕΣ, υπήρχαν και συμμαχικοί
σύνδεσμοι, αφήνεται στην κρίση του καθενός να σχηματίσει άποψη για το
κατά πόσον ο Ζέρβας θα μπορούσε να κάνει του κεφαλιού του, ακόμη κι αν
το ήθελε, δίνοντας έτσι και το ατράνταχτο άλλοθι στον ΕΛΑΣ που τον
πολεμούσε και τους συμμάχους που τον χρηματοδοτούσαν.
Εύστοχα λοιπόν και κινούμενος με βάση την κοινή λογική, ο ιστορικός του ΕΛΑΣ, Σόλων Γρηγοριάδης, υποστηρίζει το ευνόητο:
"Δεν μπορούμε συνεπώς σήμερα να πάρουμε στα σοβαρά τις
κατηγορίες κατά του ΕΔΕΣ που υπάκουε στον Ζέρβα για συνεργασία με τους
Γερμανούς, διότι εκτός του ότι κλονίζονται όπως βλέπουμε από την κριτική
έρευνα, έρχονται και σε σύγκρουση με την πραγματική γερμανική πολιτική
στην Ελλάδα.
Δεν πείθουν επίσης τον ψυχρό και αμερόληπτο ιστορικό ερευνητή
ορισμένα έγγραφα που παρατίθενται, τα οποία φέρουν την σφραγίδα της
πλαστότητας, εάν τα εξετάσουμε με το πρίσμα του ψυχολογικού πολέμου που
εξαπέλυσαν οι Γερμανοί με βροχή πλαστών εγγράφων με στρατηγικό σκοπό: Να
προκαλέσουν εμφύλιο πόλεμο ΕΛΑΣ—ΕΔΕΣ
Σήμερα όμως, που η απόσταση από τα γεγονότα επιτρέπει την νηφαλιώτερη
σκέψη, δεν αρκούν οι Εκθέσεις της Άινς—Τσε για να πεισθούμε ότι
πραγματικά ο αρχηγός του ΕΔΕΣ είχε τέτοιες μυστικές σχέσεις. Άλλωστε
αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός πως στις εκθέσεις αυτές, πουθενά δεν
αναφέρεται καμία συγκεκριμένη επαφή, πρόταση ή πρόθεση του Ζέρβα προς
την γερμανική πλευρά. Και φαίνεται πως η αδράνεια του ΕΔΕΣ εκείνους τους
μήνες οφειλόταν σε υπόδειξη του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, το οποίο ο
Ζέρβας υπάκουε τυφλά.
Στο κάτω—κάτω της γραφής, πώς είναι δυνατόν να υπήρχε συνεργασία
Γερμανών και ΕΔΕΣ στα Βουνά, όταν οι γερμανικές επιθέσεις στράφηκαν με
την ίδια βιαιότητα και κατά των δυνάμεων του Ζέρβα;"
Ο Φλάισερ συμπληρώνει, αν και σε κάπως διαφορετικό κλίμα, όντας
παλαιότερα θιασιώτης και υποστηρικτής της θεωρίας περί συνεργασίας:
"Ο Ζέρβας επωφελήθηκε από παλαιότερη οδηγία του ΣΜΑ, με
την οποία (εξαιτίας των αιματηρών γερμανικών αντιποίνων, ιδίως στους
Λιγγιάδες, στις 30 Οκτωβρίου 1943), γινόταν σύσταση για προσωρινή
διακοπή των δολιοφθορών, εφ” όσον δεν θα υπήρχε άλλος τρόπος να
προστατευθεί ο άμαχος πληθυσμός. Στους Γερμανούς βέβαια που δεν γνώριζαν
την οδηγία του ΣΜΑ, μπορούσε επομένως (ο Ζέρβας) να παρουσιάσει την
(διατεταγμένη από τους Συμμάχους) ουδετερότητα του ΕΔΕΣ σαν δική του
παραχώρηση. Για ευνόητους λόγος ο Ζέρβας δεν εκπλήρωσε ποτέ την επιθυμία
των Γερμανών για προσωπική συνάντηση και οι συνεννοήσεις δεν κατέληξαν
σε γραπτή συμφωνία."
Η Άιν-Τσε (1C), που αναφέρει παραπάνω ο Γρηγοριάδης, ήταν μια
υπηρεσία, η οποία είχε ως βασική αποστολή την παραπληροφόρηση και τον
ψυχολογικό πόλεμο. Διέρρεε στις τάξεις των αντιπάλων, ανύπαρκτες ή και
διαστρεβλωμένες δήθεν αναφορές και πληροφορίες, ανακατεμένες και με
πραγματικά στοιχεία, με σκοπό να προκαλέσει την σύγχυση. Το πόσο
«αξιόπιστα» είναι αυτά τα γερμανικά αρχεία, τα οποία επικαλούνται πολλοί
για να στηρίξουν την κατηγορία εναντίον του Ζέρβα, το αποδεικνύει, τόσο
ο Κώστας Ιωάννου στο «Φενάκη και σβάστικα», όσο και ο Γρηγοριάδης στο
«Συνοπτική ιστορία της Εθνικής Αντίστασης». Αρκεί ν” αναφερθεί, πως τα
συγκεκριμένα γερμανικά αρχεία, παρουσιάζουν π.χ. τον Βελουχιώτη, ως έναν
δάσκαλο που πολέμησε στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο (συγκεκριμένα, το
αναφέρει ο Γρηγοριάδης).
Να πούμε όμως δυο λόγια για τον Μέγιερ, για να καταλαβαίνει ο
αναγνώστης περί τίνος πρόκειται… Ο Μέγιερ, γιος Γερμανού λοχαγού στην
κατεχόμενη Ελλάδα που εκτελέστηκε από τον ΕΛΑΣ, αποφάσισε να ψάξει να
βρει τι συνέβη με τον πατέρα του. Έτσι, ήρθε στην Ελλάδα το 1963 και
ξεκίνησε διάφορες έρευνες, που διήρκεσαν περίπου 25 χρόνια. Εξελίχθηκε
έτσι σ” έναν ερασιτέχνη ιστορικό ερευνητή κι έγραψε μερικά σχετικά
βιβλία, με πρώτο αυτό που φέρει τον τίτλο «Αναζήτηση» (1995). Ο Μέγιερ,
παρ” ότι δεν φαίνεται να έχει πρόθεση να παρουσιάσει διαστρεβλωμένα
γεγονότα, εν τούτοις το διαπράττει σε κάποια σημεία, ως αποτέλεσμα κακής
ή και μονόπλευρης πληροφόρησης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση,
πιθανότατα, ο Μέγιερ να μην στηρίζονταν για το συμπέρασμά του, σε
μαρτυρίες τύπου «άκουσα», «μου είπαν» κ.λπ., εάν η έρευνά του προχωρούσε
και σε υπάρχοντα τεκμήρια επίσημου χαρακτήρα και μαρτυρίες της άλλης
πλευράς.
Στην πραγματικότητα, το μυθολόγημα αυτό στηρίζεται, κατ” αρχάς, σ”
έναν μόνο κόκκο αληθείας που υπάρχει στην όλη ιστορία. Διότι πράγματι
έγιναν κινήσεις για μια προσωρινή ανακωχή μεταξύ ΕΔΕΣ και Γερμανών τον
Οκτώβριο του 1943. Μόνο που τα πράγματα έγιναν τελείως διαφορετικά απ”
ό,τι τα παρουσιάζουν οι διάφοροι λασπολόγοι και παραχαράκτες της
ιστορίας…
Εν συντομία: Το φθινόπωρο του 1943, είχε φθάσει στην Ήπειρο μια
αποστολή του ΔΕΣ (Διεθνής Ερυθρός Σταυρός) για την παροχή ανθρωπιστικής
βοήθειας στον άμαχο πληθυσμό. Δημιουργήθηκε τότε μια επιτροπή από
πολίτες και τον Ελβετό υπεύθυνο του ΔΕΣ, Χανς Μπίκελ, οι οποίοι
απευθύνθηκαν τόσο στον Γερμανό διοικητή της περιοχής, όσο και στον
Ζέρβα, για να γίνει δυνατή μια ανακωχή, έτσι ώστε να είναι εφικτή και
χωρίς κινδύνους η παροχή της ανθρωπιστικής βοήθειας. Οι Γερμανοί
απάντησαν καταφατικά, θέτοντας κάποιους όρους. Ο Ζέρβας απευθύνθηκε στο
ΓΣΜΑ (Γενικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής), για να λάβει εντολές. Το ΓΣΜΑ
έθεσε όρους (στους Γερμανούς) που δεν έγιναν δεκτοί κι έτσι ο Ζέρβας
απέρριψε την πρόταση. Τέλος ιστορίας. Όλα τ” άλλα είναι μπαρμπούτσαλα.
Κι όχι μόνο αυτό… Η συνέχεια της ιστορίας είναι σίγουρα αρκετά δυσάρεστη
για τους ψευδολόγους…
Περισσότερες λεπτομέρειες βρίσκουμε στην απάντηση στην συνέντευξη του
Μέγιερ, από τον Θέμη Μαρίνο, μέσα απ” την εφημερίδα «Εστία», ο οποίος
συνέβαινε τότε, να βρίσκεται στην μια πλευρά του ασυρμάτου:
Αγαπητέ κ. Μάγερ
Διάβασα με ενδιαφέρον τη συνέντευξή σας στον συνεργάτη της
«Καθημερινής» κ. Ηλία Μαγκλίνη που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 28/3/2004.
Ως μέλος της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής στην Ελλάδα κατά τη
διάρκεια της Κατοχής, μα ειδικότερα ως Σύνδεσμος του Γεν. Στρατηγείον
Μέσης Ανατολής (ΓΣΜΑ) στο Γενικό Αρχηγείο του Ζέρβα, εξεπλάγην
διαβάζοντας την βεβαιότητα με την οποία εξεφράσατε την άποψη περί
συνεργασίας του Ζέρβα με τους Γερμανούς τον Οκτώβριο τον 1943, την
οποία, όπως ανεφέρατε, στηρίξατε σε συνομιλίες σας με πολλούς βετεράνους
τον γερμανικού 22ου Ορεινού Σώματος Στρατού που έδρευε στα Ιωάννινα
Απορώ πώς εσείς κ. Μάγερ, με τον οποίο γνωριζόμαστε προσωπικά, δεν
ελάβατε τον κόπο κατά την έρευνά σας να συμβουλευθείτε και το βιβλίο μου
«Ο Εφιάλτης της Εθνικής Αντίστασης» («Εκδόσεις Εταιρείας Μελέτης
Ελληνικής Ιστορίας», Αθήνα 2000), ή να συζητήσετε το θέμα μαζί μου πριν
καταλήξετε σ” αυτές τις δηλώσεις. Αφήνω τη λεπτομέρεια περί δήθεν στενής
φιλίας του Ζέρβα με τον Γερμανό διοικητή Ιωαννίνων, μέχρι σημείου και
αποστολής φαρμάκων σ” αυτόν, τότε μάλιστα που ο ΕΔΕΣ διέθετε πρότυπο
ορεινό χειρουργείο και η Συμμαχική Αποστολή το εφοδίαζε με ότι ζητούσε.
Είναι τουλάχιστον περίεργο πώς, μερικοί ξένοι συγγραφείς των
γεγονότων της εποχής εκείνης, όπως και ο γνωστός καθηγητής Μαρκ Μαζάουερ
με το βιβλίο του «Inside Hitler’s Greece», έχουν τάση να στηρίζονται
κυρίως σε αριστερές πηγές, παραβλέποντας μαρτυρίες υπευθύνων μαρτύρων
της άλλης πλευράς, όπως των Κομνηνού Πυρομάγλου και Κώστα Ιωάννου, η
αντικειμενικότητα των οποίων είναι αναμφισβήτητη. Αλλά κ. Μάγιερ
αγνοείτε ακόμη και τις προσωπικές μαρτυρίες των Κρις Γούντχαουζ, Τομ
Μπάρνς μόνου αρμοδίου για την Ήπειρο (επίσημη έκθεση του προς το Γ.Σ.ΜΑ.
13/6/44) και τον υπογράφοντος. Το σχετικό ιστορικό δίδεται αναλυτικά
στο βιβλίο μου (σελ. 215-218, του β” τόμου) και έχει εν συντομία ως
εξής: Την 3/10/43, ο Ζέρβας ειδοποιήθηκε από τον εκπρόσωπο του στα
Άγναντα, αντισμήναρχο Ευάγγελο Ευαγγελίδη ότι επιτροπή από τα Ιωάννινα
με επικεφαλής τον Δήμαρχο Βλαχλίδη και μέλη τον εκπρόσωπο του Διεθνούς
Ερυθρού Σταυρού (Δ.Ε.Σ.), Bickel , τον διερμηνέα του Αντ. Καραβά κι έναν
έμπορο Δημ. Δούμα ήθελε να τον συναντήσει.
Ο Ζέρβας με ενημέρωσε σχετικά και όρισε τόπο συναντήσεως της
επιτροπής το χωριό Βουλγαρέλι. Κατόπιν τούτου ανέθεσα στον Βρετανό
σύνδεσμο Βουλγαρελίου, υπολοχαγό Αγγελάτο, υφιστάμενό μου, να παραστεί
στη συζήτηση με την επιτροπή.
Κατά τη συνάντηση εκείνη, διαπιστώθηκε ότι η Επιτροπή ερχόταν εκ
μέρους του Γερμανού Διοικητού Ιωαννίνων, συνταγματάρχη Μπικ, πρώτον για
να διαπραγματευθεί την απελευθέρωση Γερμανών αιχμαλώτων και δεύτερον για
να προτείνει εκεχειρία, ώστε να επιτραπεί η διέλευση βοηθείας του
Δ.Ε.Σ. προς τους αμάχους, με αντάλλαγμα την αναστολή των επιδρομών
εναντίον των ανταρτών, πυρπολήσεως χωριών και των εκτελέσεων ομήρων.
Ο εκπρόσωπος του Δ.Ε.Σ. έκανε έκκληση στον Ζέρβα να αποδεχθεί την
πρόταση, διότι ο επερχόμενος χειμώνας θα άφηνε πολλά θύματα από πείνα. Ο
δήμαρχος διευκρίνισε ότι σχετικές διαπραγματεύσεις θα γίνονταν με
εξουσιοδοτημένο Γερμανό αξιωματικό σε τακτή ημερομηνία.
Ο Ζέρβας πριν δώσει απάντηση στην πρόταση έστειλε επείγον σήμα στο
Κάιρο, με τον ασύρματο της αποστολής, ζητώντας οδηγίες. Η απάντηση του
Γ.Σ.Μ.Α. ήταν άμεση και σαφής: Συζήτηση με τους Γερμανούς είναι δυνατή
μόνο για άνευ όρων παράδοση τους (αντίγραφο του σήματος στο αρχείο μου).
Κατόπιν τούτου ο Ζέρβας απέρριψε την πρόταση.
Η Επιτροπή, απογοητευμένη, επισκέφθηκε κατόπιν το Αρχηγείο Ηπείρου του ΕΛΑΣ στα Άγναντα, όπου και έκανε τις ίδιες προτάσεις.
Οι συζητήσεις με τη διοίκηση του ΕΛΑΣ (VIII Μεραρχία) αποτελούμενη
από την τρόικα, στρατηγό Π. Νάση (Καπετάνιο), Συνταγματάρχη Α. Πίσπερη
(στρατιωτικό) και Ι. Κατσαντώνη (πολιτικό καθοδηγητή) έγιναν απουσία
εκπροσώπου της αποστολής και οδήγησαν στην αποδοχή της προτάσεως της
Επιτροπής οπότε ορίσθηκε η 14η Οκτωβρίου για την συνάντηση τους με
Γερμανό αξιωματικό. Μέχρι τότε θα ίσχυε σιωπηλή ανακωχή με τον ΕΛΑΣ. Το
απόρρητο σχετικό τηλεγράφημα της VIII Μεραρχίας προς το Γενικό
Στρατηγείο του ΕΛΑΣ στο Περτούλι (Θεσσαλίας) Λ.Π. 293/6-10-43 βρέθηκε
μεταπολεμικά μεταξύ των κατασχεθέντων αρχείων τον ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, κατά τον
«Τρίτο Γύρο» της εξέγερσης του ΚΚΕ.
Στις 9/10/43 εκδηλώθηκε η γενική επίθεση του ΕΛΑΣ εναντίον του ΕΔΕΣ
-ήταν ο «Πρώτος Γύρος» με την ψευδή κατηγορία ότι ο Ζέρβας υπέγραψε
ανακωχή με τους Γερμανούς. Έκτοτε η συκοφαντία αυτή επαναλαμβάνεται
χωρίς ντροπή και αίσθημα ευθύνης και από σοβαρά ακόμη πρόσωπα. Τα ίδια
βλέπουμε και στο βιβλίο «ΕΛΑΣ» τον Στρατηγού Σαράφη, όπου
διαστρεβλώνονται γενικότερα τα σχετικά γεγονότα, όπως βεβαιώνει και ο
Θόδωρος Μακρίδης στην περίφημη έκθεση του προς τον Ζαχαριάδη Γεν.
Γραμματέα τον ΚΚΕ (εφημ. «Αυγή», 2/3/80).
Επί του συγκεκριμένου θέματος έχουμε και την Απόρρητη Διαταγή
290/6-10-43, της VIII Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, προς τα 15, 24, 3/40 και 85
Συντάγματά της, με κοινοποίηση στο Γεν. Στρατηγείο του ΕΛΑΣ με την οποία
διέτασσε παύση κάθε ενέργειας εναντίον των Γερμανών, ώστε να έχουν
ελεύθερα τα νώτα κατά τις επιχειρήσεις ιούς εναντίον του ΕΔΕΣ, Το
χειρότερο είναι ότι, όταν ο ΕΛΑΣ διαπίστωσε πως ήταν αδύνατο να διαλύσει
τον ΕΔΕΣ μέχρι της 14 Οκτωβρίου, όπως πίστευε, ζήτησε παράταση της
εκεχειρίας με μετάθεση της ημερομηνίας συναντήσεως με τον Γερμανό
αξιωματικό στις 20 Οκτωβρίου (έγγραφο VIII Μεραρχίας Ε.Π. 301/12-10-43
προς τον Δήμαρχο Ιωαννίνων).
Σχετικά με την συκοφαντική εκείνη εκστρατεία κατά του Ζέρβα ο Γούντχαουζ γράφει στο βιβλίο του «Μήλο της Έριδος» (σελ. 78): «Το ότι ο Ζέρβας δεν το έκανε (να δεχθεί τη γερμανική πρόταση) αποδεικνύεται
από δύο γεγονότα: Πρώτον, ότι καθ” όλη τη διάρκεια της συναντήσεως με
τους εκπροσώπους τον Ερυθρού Σταυρού βρισκόταν παρών ένας Άγγλος
αξιωματικός που είχε εξαίρετη γνώση της ελληνικής γλώσσας· δεύτερον ότι
την συνάντηση ακολούθησε εντός ολίγων ημερών μία από τις διαρκέστερες
και πλέον θηριώδεις μάχες που έγιναν μεταξύ Ζέρβα και Γερμανών».
Λεπτομερέστερος είναι ο Τομ Μπαρνς, στην έκθεση του προς το ΓΣΜΑ
(13/6/44) όπου περιγράφει την πολεμική συνεισφορά του ΕΔΕΣ, σε αντίθεση
του ΕΛΑΣ, ιδιαίτερα κατά τις κρίσιμες στιγμές όπως η συμμαχική απόβαση
στη Σικελία, τον Ιούλιο 1943. Μάχες εκ τον συστάδην με τον εισβολέα σαν
τις επικές του ΕΔΕΣ, στον Αχελώο, το Μακρυνόρος, τη Μενίνα κ.λπ., που να
εορτάζονται σαν εθνικές επέτειοι κάθε χρόνο δεν έχει να επιδείξει ο
ΕΛΑΣ. Απλώς δεν υπάρχουν. Το 1943, κύρια απασχόλησή του ήταν ο
αφοπλισμός των Εθνικών Ομάδων Ανταρτών (Παπαϊωάννου, Ψαρρού, Κρανιά
κ.λπ.). Τέλος, θα έπρεπε να ξέρετε κ. Μάγιερ ότι τον Σεπτέμβριο, μετά
την επίσκεψη της Επιτροπής του Δ.Ε.Σ., εξακολούθησε άγριο κυνηγητό του
ΕΔΕΣ από τους Γερμανούς, ενώ του επετίθετο και ο ΕΛΑΣ -πού έφθασε μέχρι
σχεδόν και τη διάλυση των ομάδων του.
Είναι λυπηρό και απαράδεκτο να γίνονται τέτοιες παραπλανητικές
δηλώσεις, που αφορούν στην ιστορία της χώρας μας, σε επίσημες
συνεντεύξεις σε κορυφαίες εφημερίδες διεθνούς κύρους, ανεύθυνα και
επιπόλαια θα έλεγα. Ελπίζω να μη διαβάσουμε τα ίδια πράγματι στο υπό
εκπόνηση νέο βιβλίο σας κ. Μάγιερ.
Με τιμή Θεμιστοκλής Μαρίνος
Η συνέχεια εδώ:
http://www.pare-dose.net/?p=4940