Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

Αδόλφος Χίτλερ και Μακεδονία. Για την αποκατάσταση της ιστορικής δικαιοσύνης.


 Τον τελευταίο καιρό έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο ένα έγγραφο του Γ' Ράιχ σχετικά με την στάση του Αδόλφου Χίτλερ για το μακεδονικό ζήτημα.
 Δίχως περισσότερους προλόγους το παραθέτουμε, με την μετάφρασή του:





Ο Φύρερ δήλωσε και πάλι ότι η διακήρυξη ανεξαρτησίας της Μακεδονίας πρέπει να συμβεί τώρα, χωρίς καθυστέρηση. Ως εκ τούτου, ο Υπουργός Εξωτερικών του Ράιχ απαίτησε, ανεξάρτητα από τις δικές σας σκέψεις, να υποδείξει με τηλεγράφημα και να ενημερωθεί την ίδια στιγμή, και αμέσως να αναφέρετε ποιος από εσάς θα είναι υπεύθυνος για τη διεξαγωγή της εν λόγω ενέργειας, και ότι αυτή η επιτροπή θα κηρύξει την ανεξαρτησία της Μακεδονίας .


Reinebeck Σημείωση: 1432 Να σταλεί στο προξενείο της Σόφια 05/09/44


 Σύμφωνα με αυτούς που το δημοσίευσαν και το αναδημοσίευσαν διαδικτυακώς, αυτό το έγγραφο αποδεικνύει ότι ο Αδόλφος Χίτλερ επιθυμούσε την απόσχιση της Μακεδονίας απ΄την Ελλάδα και την ανεξαρτητοποίησή της.

 Αυτό μπορεί να γίνει εύκολα πιστευτό από έναν άσχετο που δεν γνωρίζει τις συνθήκες και τις εξελίξεις εκείνης της εποχής.

 Για να κριθεί όμως σφαιρικά, και όχι αποσπασματικά, η θέση του Χίτλερ για το μακεδονικό, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το συνολικό πλαίσιο των γερμανοβουλγαρικών σχέσεων εκείνης της περιόδου, καθώς ως γνωστόν ο ψευδο"μακεδονισμός" ήταν μία πτυχή του βουλγαρικού επεκτατισμού.

 Η Βουλγαρία μπορεί να ήταν χώρα φιλική προς τον Άξονα, αλλά ποτέ δεν ενεπλάκη ενεργά στον Β΄Π.Π, όπως έκαναν π.χ η Ρουμανία ή η Ουγγαρία. Η φιλοαξονική της στάση ήταν περισσότερο καιροσκοπική και απόρροια των επεκτατικών της βλέψεων κατά της Ελλάδας πρωτίστως και της Γιουγκοσλαβίας δευτερευόντως.
 Έτσι, μόλις πλέον οι Βούλγαροι κατάλαβαν ότι η εξέλιξη του πολέμου σε βάρος του Άξονα είναι μη-αναστρέψιμη έσπευσαν να μεταβάλλουν την στάση τους.

Στις 20/08/1944 οι Σοβιετικοί εισβάλλουν στην Ρουμανία και εντός λίγων ημερών η ρουμανική άμυνα καταρρέει μαζί με το καθεστώς Αντονέσκου. Ο Κόκκινος Στρατός πλέον βρίσκεται μια ανάσα απ΄την Βουλγαρία.
 Στις 26/08/1944 ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Μπαγκριάνοφ διακήρυξε την ουδετερότητα της Βουλγαρίας και παράλληλα ανακοινώθηκε στους Γερμανούς ότι τα βουλγαρικά στρατεύματα αποχωρούν απ΄την κεντρική Μακεδονία (μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμόνα) που ήταν υπό γερμανική κατοχή.
 Στις 02/09/1944 αναλαμβάνει πρωθυπουργός ο αγροτικός σοσιαλιστής Μουράβιεφ και ξεκινάει διαπραγματεύσεις με τους Συμμάχους και "δημοκρατικές" μεταρρυθμίσεις.

 Ήταν πλέον ολοφάνερο ότι η μεταστροφή της Βουλγαρίας ήταν απλά θέμα χρόνου, όπως και έγινε λίγες μέρες μετά.

Ο Χίτλερ φυσικά δεν μπορούσε να μείνει απαθής απέναντι σε αυτές τις αρνητικές γι'αυτόν εξελίξεις. 
 Έπρεπε με κάποιον τρόπο να πλήξει τους Βούλγαρους, και προφανώς σκέφτηκε να το κάνει με τον τρόπο που περιγράφει το συγκεκριμένο έγγραφο το οποίο φέρει ημερομηνία 05/09/1944 (δηλαδή εκείνες τις μέρες της μεταστροφής της Βουλγαρίας).
 Αυτή ήταν φυσικά μία σπασμωδική κίνηση απελπισίας που πρακτικά δεν είχε απολύτως καμμία αξία. Ο γερμανόφιλος Ιβάν Μιχαήλοφ που δρούσε στην περιοχή και ήταν φανατικός "μακεδονιστής" δεν είχε καμμία δύναμη για να υλοποιήσει αυτό το σχέδιο.

 Άλλωστε πουθενά δεν αναφέρεται ότι προχώρησε το ζήτημα της επίσημης αναγνώρισης της δήθεν "Μακεδονίας" απ΄το Γ' Ράιχ.

 Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι ο Χίτλερ δεν είχε ποτέ του σκοπό την δημιουργία ανεξάρτητου μακεδονικού κράτους ούτε την απόσχιση της Μακεδονίας απ΄την Ελλάδα.

Αν επιθυμούσε κάτι τέτοιο θα το είχε πράξει στα μέσα του 1941 όταν ήταν πανίσχυρος, ήλεγχε όλη την Ευρώπη και δεν είχε να δώσει λογαριασμό πουθενά.
 Δεν το έκανε όμως, διότι απλούστατα δεν το ήθελε.

 Οι κινήσεις απελπισίας ενός ανθρώπου που έχανε τον πόλεμο και έβλεπε τα πάντα να καταρρέουν γύρω του δεν μπορούν να αποτελέσουν ασφαλές κριτήριο για τις προθέσεις του, ειδικότερα απ΄την στιγμή που δεν είχε δώσει κανένα αντίστοιχο δείγμα κατά το παρελθόν.


Και ας μην βγούνε κάποιοι να πουν ότι και καλά παρέδωσε την ανατολική Μακεδονία και Θράκη στους Βούλγαρους το 1941. 
 Ναι μεν τους έδωσε άδεια εισόδου και προσωρινής στρατιωτικής κατοχής στα συγκεκριμένα ελληνικά εδάφη, αλλά ουδέποτε ενέκρινε την επίσημη προσάρτηση αυτών των εδαφών απ΄τους Βουλγάρους.
 Ούτε καν στο πιο στενό του σύμμαχο, τον Μουσσολίνι, δεν έδωσε άδεια να προσαρτήσει τα Επτάνησα..




Κυριακή 17 Ιουνίου 2018

Κάποτε εαμοβούλγαροι, πάντα εαμοβούλγαροι...


 Live – Πρέσπες: Η υπογραφή της συμφωνίας Ελλάδας – Σκοπίων | Newsit.gr

https://www.newsit.gr/politikh/live-prespes-ypografi-tis-symfonias-elladas-skopion/2557455/


 ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ, ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.

 ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

 ΒΡΩΜΕΡΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Κυριακή 10 Ιουνίου 2018

Επιτέλους! Η βουλή τίμησε τον εαυτό της όπως πρέπει



                                     Η βουλή στα χρώματα του "gay pride"

 Για πρώτη φορά στα χρονικά, ο ναός της δημοκρατίας τους αυτοπροσδιορίστηκε όπως του αρμόζει.


Κυριακή 20 Μαΐου 2018

Μπουτάρης: "Ο μητροπολίτης Σεραφείμ είναι για ΞΥΛΟ"


 Παραθέτουμε αυτούσια μία δήλωση του Μπουτάρη προ δύο ετών περίπου:

"Έχουμε ένα μητροπολίτη, λίγο ακραίων αντιλήψεων. Εμένα με ενοχλεί όταν πάω να ακούσω τη δοξολογία να ακούω τον εθνικό ύμνο. Αν δεν ξεχωρίσει η πολιτική με την εκκλησιαστική εξουσία πάντα θα έχουμε έναν Άνθιμο να μας δημιουργεί προβλήματα. Ο μητροπολίτης Σεραφείμ είναι για ξύλο! Τι να τον κάνεις; Να του πεις μη τα λες;», σημείωσε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης."

 Πηγή: https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/2145429/boutaris-akreon-antilipseon-o-anthimos-gia-xilo-o-serafim


 Είναι ευκόλως κατανοητό πως όταν κάποιος κάνει τέτοιες δηλώσεις που προτρέπουν ανοικτά σε βία, τότε είναι ο τελευταίος που δικαιούται να γκρινιάζει όταν τις "αρπάζει"..

Μπουτάρης: "ΧΕΣΤΗΚΑ αν ο Κεμάλ σκότωσε Έλληνες"...




  Απ΄την παραπάνω δήλωση προκύπτει ότι ο κ.Μπουτάρης ΔΕΝ καταδικάζει "την βία απ'όπου και αν προέρχεται".
 Συνεπώς, ας μην διαμαρτύρεται για τις ψιλές που εισέπραξε...

Τρίτη 8 Μαΐου 2018

Μαρξ, ο λογοκλόπος




Αντίθετα με την «κοινή πεποίθηση», ο κομμουνισμός δεν είναι η δημιουργία του Moses Mordecai Levy Marx, που έμεινε γνωστός ως Karl Marx. Στην πραγματικότητα, το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» του που δημοσίευσε το 1848, είχε έντονα «δανειστεί» τόσα πολλά από το βιβλίο του Clinton Roosevelt, "Η Επιστήμη της Διακυβέρνησης Θεμελιωμένη στον Φυσικό Νόμο", που δημοσιεύτηκε το 1841 και το οποίο ο Μαρξ βρήκε στο αναγνωστήριο του Βρετανικού Μουσείου, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για λογοκλοπή.



Ο Δρ Emanuel M. Josephson, ένας από τους λίγους συγγραφείς που έχει μελετήσει λεπτομερώς το θέμα, τιτλοφόρησε το βιβλίο του για τον Clinton Roosevelt «Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο του Roosevelt». Και η «Επιστήμη» του Roosevelt και το «Μανιφέστο» του Μαρξ συμφωνούν ως προς τις προϋποθέσεις για την εφαρμογή της νέας κομμουνιστικής κοινωνίας:

1. Κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας
2. Βαρύς προοδευτικός φόρος εισοδήματος
3. Κατάργηση όλων των κληρονομικών δικαιωμάτων
4. Κατασχέσεις ιδιοκτησίας όλων των απόδημων και των «ανταρτών»
5. Δημιουργία Κεντρικής Τράπεζας
6. Κυβερνητικός έλεγχος των Επικοινωνιών & των Μεταφορών
7. Κρατική ιδιοκτησία των εργοστασίων και της γεωργίας
8. Κρατικός έλεγχος της εργασίας
9. Κρατικός έλεγχος της εκπαίδευσης
10. Κατάργηση της θρησκείας
12. Κατάργηση της οικογένειας ως βασικής κοινωνικής μονάδας


Δεν είναι τυχαίο, που κάποιοι λένε ότι κακώς ονομάζουν τους κομμουνιστές «μαρξιστές». Εάν έπρεπε να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι θα έπρεπε να τους ονομάζουν«ρουσβελιστές».


Γενικότερα, ο Μαρξ σαν συγγραφέας "δανείστηκε" όλα του τα συνθήματα. Ήταν ο Γάλλος Ζαν Πωλ Μαρά (Jean-Paul Marat, 1743 -1793), ο πρόεδρος της «Λέσχης των Ιακωβίνων», που έγραψε τις φράσεις: "Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα" και "Το προλεταριάτο δεν έχει τίποτε να χάσει παρά τις αλυσίδες του". Πήρε το σύνθημα "Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού" από τον εβραϊκής καταγωγής γεννημένο στην Γερμανία ποιητή και συγγραφέα Χάϊνριχ Χάϊνε (Heinrich Heine, 1797 – 1856). Ο Γερμανός σοσιαλιστής Καρλ Σάππερ (Karl Schapper, 1812 – 1870) έγραψε το "Εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε". Δεν ήταν ούτε η "Δικτατορία του προλεταριάτου" μια από τις ιδέες του Μαρξ - ο συγγραφέας του ήταν ο Γάλλος σοσιαλιστής Λουί Μπλανκί (Louis Blanqui, 1805 – 1881).



Στα 1841 ο Αμερικάνος κομμουνιστής πολιτικός Κλίντον Ρούσβελτ (Clinton Roosevelt, 1804 – 1898) εξέδωσε το βιβλίο του "Η Επιστήμη της Διακυβέρνησης Θεμελιωμένη στον Φυσικό Νόμο" ("The Science of Government, Founded on Natural Law"), όπου βάσιζε τις διδασκαλίες του στα διδάγματα του Άνταμ Βαϊσχάουπτ (Adam Weishaupt) των Ιλλουμινάτι. Ο Roosevelt ήταν από πρώτα και πιο εξέχοντα μέλη των “Locofocos” ή του «Κόμματος των Ίσων Δικαιωμάτων» (Equal Rights Party), μιας «ριζοσπαστικής» φράξιας μέσα στο Δημοκρατικό κόμμα, που πολλοί θεωρούν ότι ήταν οργάνωση - βιτρίνα των Illuminati. Έξι χρόνια αργότερα ο Μαρξ χρησιμοποίησε τις αρχές του Ρούσβελτ για να γράψει το Κομμουνιστικό του Μανιφέστο. Στο έργο της εξαπάτησης προπαγάνδισε τα παρακάτω σχέδια των Ιλλουμινάτι: Την κατάργηση της ιδιοκτησίας, της οικογένειας, του εθνικισμού, του πατριωτισμού, το δικαίωμα της κληρονομιάς, την θρησκεία και όλα τα ήθη. [Ο Weishaupt είχε πει : «Θρησκεία, πατριωτισμός και οικογένεια θα πρέπει να διαλυθούν, να απορρίψουμε κάθε κοινωνικό δεσμό για να φτιάξουμε ένα ενιαίο κόσμο, ένα παγκόσμιο λαό…Πρέπει να εργαστούμε στα θεμέλια». Ο Πρώσος Βαρώνος Αναχάρσις Κλοτζ (Anacharsis Cloots), από τους πρωτεργάτες της γαλλικής «επανάστασης», αυτοαποκαλούμενος «προσωπικός εχθρός του Θεού» και μέλος των Illuminati είπε: «Θα δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο κράτος,… το κράτος των ενωμένων ατόμων, πρώτα την ευρωπαϊκή και έπειτα την παγκόσμια δημοκρατία…Όλοι οι άνθρωποι θα γίνουν ένα έθνος…»βλ. εδώ κι εδώ]. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς ανέφεραν έμμεσα πως πρέπει να επιβληθεί μια παγκόσμια κυβέρνηση «για το καλό των εργατών».


Το ιερό βιβλίο των Σοσιαλιστών "Το Κεφάλαιο", που εκδόθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1867 είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό, αφού δείχνει πως ο συγγραφέας του ήταν όχι μόνον ένας απρόσεκτος και ανεπαρκής θεωρητικός αλλά και ένας λογοκλόπος και ψεύτης. Αυτό αποδείχθηκε στο βιβλίο του Πώλ Τζόνσον "Οι Διανοούμενοι" (Paul Johnson, “Intellectuals”, 1988). Στα 1867 το "Κεφάλαιο" πούλησε σε ολόκληρη τη Γερμανία 200 αντίτυπα.






Ο Μαρξ, (που προερχόταν από αρκετά εύπορη οικογένεια) έγραψε για την κατάσταση των υφαντουργών στην Σικελία χωρίς να μιλήσει ποτέ με έναν από αυτούς. Έγραψε για την βιομηχανία χωρίς να επισκεφθεί ούτε ένα εργοστάσιο σ’ ολόκληρη τη ζωή του. Αρνήθηκε μάλιστα την προσφορά του Ένγκελς να επισκεφθεί μια Υφαντουργία.


Μόνο το πρώτο μέρος του "Κεφαλαίου" γράφτηκε από τον Μαρξ. Το υπόλοιπο γράφτηκε από τον Ένγκελς με τις συμβουλές του Μαρξ. Μόνο το όγδοο κεφάλαιο του πρώτου μέρους "Η Εργατική Ημέρα" ασχολείται με την κατάσταση των εργατών. Το υλικό του "Κεφαλαίου" δεν είναι μόνο μια τυχαία συλλογή, αλλά επίσης πλαστογραφήθηκε και διαστρεβλώθηκε για να ταιριάζει στη γνώμη του Μαρξ.


Χρησιμοποίησε μόνο μια πηγή για να στηρίξει την θεωρία του, το βιβλίο του Ένγκελς "Η Κατάσταση της Εργατικής Τάξης στην Αγγλία" ("Die Lage der arbeitenden Klassen in England"), πουεξεδόθη στη Λειψία στα 1845. Ο Ένγκελς, γιος υφαντουργού, γνώριζε μόνο για την γερμανική βιομηχανία υφασμάτων και τίποτε για την βιομηχανία των άλλων χωρών. Η γνώση του για την κατάσταση των μεταλλωρύχων και των εργατών γης ήταν αμελητέα, αν και έγραψε και για τους δύο.


Δύο ερευνητές, οι William O. Henderson και William H.Chaloner, (Xέντερσον και Σαλλονέ), έκαναν μια νέα μετάφραση του βιβλίο του Ένγκελς στα 1959 ελέγχοντας τις πηγές του και τα γνήσια κείμενα των αποσπασμάτων του. Η ανάλυσή τους έδειξε αυτό που πραγματικά ήταν το έργο: μια πολιτική προπαγάνδα. Με ένα έργο γεμάτο απαρχαιωμένα δεδομένα, πλαστογραφίες και λάθος παραθέσεις, αποδείχθηκε πως ο Ένγκελς δεν ήταν τίμιος στην έρευνά του.



Στην πάνω φωτογραφία: η εφημερίδα New York Times, μπροστάρισα στην μάχη κατά του καπιταλισμού, εύχεται "χαρούμενα γενέθλια" στον Μαρξ "που είχε δίκιο". Στην κάτω φωτογραφία: Προχθές, ο γνωστός μας Γιούνκερ έπλεξε το εγκώμιοτου «φιλοσόφου» Μαρξ. Εσείς συνεχίστε να μιλάτε για «ναζιστική» και «φασιστική» ΕΕ.



Κυριακή 1 Απριλίου 2018

Το σημαντικό δεν είναι τι θα γίνει σε πιθανό πόλεμο, αλλά το τι θα γίνει μετά από αυτόν


 Αφού η συζήτηση περί πολέμου είναι εξαιρετικά επίκαιρη, ας πούμε και μεις κάποια πράγματα..

 Λοιπόν:
 Όπως έχουμε ξαναγράψει στο παρελθόν, θεωρούμε ότι ένας πόλεμος ή μία γενικότερη έκρυθμη βίαιη κατάσταση, θα μπορούσε να αποβεί εξαιρετικά ωφέλιμη για το έθνος διότι ενδέχεται να οδηγήσει στην κατάρρευση του παρόντος τρισάθλιου ανθελληνικού κατεστημένου.
 Υπογραμμίζουμε την λέξη "ενδέχεται", επειδή τίποτα δεν είναι σίγουρο.
 Μπορεί να γίνει πόλεμος και -ανεξαρτήτως της έκβασής του- το καθεστώς να παραμείνει αλώβητο. Ναι, υπάρχει και αυτό το απευκταίο ενδεχόμενο.
 Για να μιλήσουμε με μαθηματικούς όρους:
 Ένας πόλεμος είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ συνθήκη για την κατάρρευση του καθεστώτος, αλλά από μόνος του δεν αποτελεί ΙΚΑΝΗ συνθήκη.
 Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο η παρούσα κατάσταση διαιωνίζεται δια της "σταθερότητας" τόσο ο Ελληνισμός βαδίζει με μαθηματική βεβαιότητα προς τον βιολογικό και πολιτισμικό αφανισμό του.

 Άρα συμπεραίνουμε ότι ένας πόλεμος θα μπορούσε δυνητικά να τρακουνήσει τους αποχαυνωμένους Έλληνες και να προκαλέσει μία ιστορική ασυνέχεια με θετικό πρόσημο, χωρίς όμως αυτό να είναι σίγουρο. 
Υπάρχουν τόσοι πολλοί αστάθμητοι παράγοντες που καθιστούν επισφαλή οποιαδήποτε πρόβλεψη, αλλά υπάρχουν παράλληλα και δύο δεδομένα που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη όσον αφορά τον ελληνικό λαό:

- Αυτό που είναι 1000% σίγουρο είναι ότι ο σημερινός ελληνικός λαός είναι απόλεμος εδώ και πάνω από 2 γενιές. Δεν έχουμε ιδέα τι είναι πόλεμος στην πράξη και ποιες είναι οι άμεσες και έμμεσες συνέπειές του. Τα βιβλία που ασχολούνται με πολεμικά γεγονότα και οι πολεμικές ταινίες δεν μπορούν με τίποτα να μας δώσουν να καταλάβουμε τι σημαίνει πόλεμος. Κάποια πράγματα μαθαίνονται μόνο στην πράξη.
 - Το άλλο σίγουρο είναι ότι αφενός μεν εξαιτίας της μακράς περιόδου ειρήνης που βιώνουμε απ΄το 1949 και μετά, και αφ'ετέρου εξαιτίας του γενικότερου κλίματος μαλθακότητας, θηλυκοποίησης, υπερευαισθησίας, φιλειρηνισμού, διεθνισμού, υλισμού και αρρωστημένου ναρκισσισμού που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία απ΄το 1974, έχει δημιουργηθεί μία κατάσταση διόλου ευνοϊκή όσον αφορά την ψυχολογική ετοιμότητα του λαού σε πιθανή πολεμική αναμέτρηση.

 Τα δύο παραπάνω στοιχεία δεν σημαίνουν υποχρεωτικά ότι η ελληνική κοινωνία θα καταρρεύσει ψυχολογικά, άρα και στρατιωτικά, σε περίπτωση σύρραξης.
 Σημαίνουν όμως ότι μία τέτοια κατάρρευση δεν είναι διόλου απίθανη.
 Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι εξαιρετικά πιθανή. Δυστυχώς.

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι οι Τούρκοι υπερτερούν συντριπτικά στους δύο παραπάνω τομείς.
Δηλαδή:
- Είναι εμπειροπόλεμοι, αφού έχουν βασικότατο ρόλο στο πολεμικό θέατρο της Συρίας
- Είναι πιο ανθεκτικοί ψυχολογικά από κάθε άποψη αφού, πέραν του εμπειροπόλεμου στοιχείου, δεν έχουν επηρεαστεί απ΄την εισαγόμενη δυτική φλωροποίηση, μερικά στοιχεία της οποίας αναφέραμε παραπάνω.

 Σίγουρα οι Τούρκοι μπορεί να μειονεκτούν σε διάφορους στρατιωτικούς τομείς έναντι ημών, αλλά στο κομμάτι της κοινωνικής ψυχολογίας είναι σε πολύ καλύτερη θέση.

 Αν σε αυτό προσθέσουμε τους παράγοντες:
 - ανθελληνικό παρακράτος (που δεν γνωρίζουμε πως θα κινηθεί εν καιρώ πολέμου) και 
 - λαθρομετανάστες (μία κυριολεκτικά ασύμμετρη απειλή που μπορεί να προκαλέσει τεράστια προβλήματα στα μετώπισθεν), 
 - ελληνική ηγεσία (παντελώς ανυπόληπτη και με σαφώς εχθρικές προθέσεις για τον Ελληνισμό...)
 τότε αντιλαμβανόμαστε ότι αποτελεί φενάκη να είμαστε υπεραισιόδοξοι...

 Σε καμμία περίπτωση δεν προσπάθουμε να δημιουργήσουμε κλίμα μιζέριας και ηττοπάθειας.
 Επιβάλλεται όμως να έχουμε συναίσθηση της πραγματικότητας και να μην πετάμε στα σύννεφα.

 Το σίγουρο είναι ότι το ανθελληνικό καθεστώς ΔΕΝ επιθυμεί πολεμική εμπλοκή της Ελλάδας όχι μόνο για λόγους ιδεολογικούς (βλ. φιλειρηνισμός, αντιμιλιταρισμός) αλλά και γιατί φοβάται το πιθανό ενδεχόμενο μεταπολεμικών μη-προβλέψιμων αλυσιδωτών αντικαθεστωτικών αντιδράσεων.
 Απ'ότι φαίνεται όμως δεν είναι στο χέρι του, διότι ο Σουλτάνος δείχνει ότι έχει πάρει φόρα για τα καλά..

 Αυτό όμως που πρέπει να μας ενδιαφέρει πρωτίστως δεν είναι η όποια εξέλιξη θα έχει μία πιθανή πολεμική αναμέτρηση με τους Τούρκους. 
 Δεν αντιλέγουμε.. καλή και άγια η προάσπιση του ημετέρων κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά θα πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι ο κυριότερος εχθρός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ, ούτε κανείς άλλος αλλοεθνής.
 Ο κυριότερος εχθρός είναι το εγχώριο ανθελληνικό κατεστημένο, και η ανατροπή του πρέπει να είναι ο αδιαπραγμάτευτος στόχος του κάθε εθνικιστή.

 Σε αυτόν τον στόχο πρέπει να είναι άπαντες προσηλωμένοι και όχι στο πως να "πάρουμε την Πόλη" (μαζί με τα 17.000.000 Τούρκων κατοίκων της...).

 Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι τόσο τι θα γίνει σε περίπτωση πολέμου κατά του εξωτερικού εχθρού που απειλεί να πάρει κάποιες βραχονησίδες ή κάποια νησιά. Για να μην παρεξηγηθούμε, και αυτά πρέπει να προασπιστούν αλλά δεν πρέπει να μείνουμε εκεί.
 Το ζητούμενο είναι τι θα γίνει μετά, διότι ο εσωτερικός εχθρός είναι πολύ πιο επικίνδυνος και πιο ύπουλος. Και αυτός δεν στοχεύει στην απώλεια νησιών, αλλά στην ανεπίστρεπτη καταστροφή του Ελληνισμού..
 Τι απ΄τα δύο είναι χειρότερο;


Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Θα πολεμήσουν οι Έλληνες σε ένα πόλεμο Ελλάδας-Τουρκίας;





Αν η Ελλάδα πάει σε πόλεμο με την Τουρκία με αφορμή τα Ίμια -είτε επειδή θα ξεχάσει πως είναι προτεκτοράτο, είτε επειδή θα της το επιβάλουν οι προστάτες και «σύμμαχοί» της-, θα προκύψουν μερικά προβλήματα. Κατ΄ αρχάς, δεν ξέρουμε πόσοι Έλληνες είναι διατεθειμένοι να πολεμήσουν σήμερα για την Ελλάδα.
Μην δίνετε σημασία στα μεγάλα πατριωτικά λόγια.
Όταν σφυρίζουν οι σφαίρες, οι μπατριώτες τα κάνουν πάνω τους.
Το ξέρουμε από την Ιστορία. Οι πιο κότες, οι πιο ρουφιάνοι και οι μεγαλύτεροι προδότες ήταν οι μπατριώτες.
Κολυμπώντας θα προσπαθούν να φτάσουν στην Ιταλία, για να κάνουν αντίσταση από την Ευρώπη.
Εν τω μεταξύ, οι Έλληνες δεν αντιστάθηκαν στην αρπαγή της χώρας τους, θα πάνε να πολεμήσουν με κίνδυνο να πεθάνουν ή να μείνουν ανάπηροι;
Βέβαια, η αναπηρία είναι ένα κίνητρο για να πολεμήσουν οι Έλληνες, αφού μετά θα πάρουν αναπηρική σύνταξη, αλλά ο κίνδυνος να τα τινάξουν είναι αποτρεπτικός παράγοντας.



Επίσης, πολεμάς, όταν έχεις κάτι να χάσεις.
Όταν σου τα έχουν πάρει όλα, γιατί να πολεμήσεις;
Σου έχουν πάρει όλη τη χώρα χωρίς να πολεμήσεις, και θα πας να πολεμήσεις για δυο βράχια;
Και άντε, και πας να πολεμήσεις.
Θα είναι όλοι οι Ελληνάρες μέσα στα χαρακώματα με τα κινητά και θα ανεβάζουν συνέχεια φωτογραφίες στο Facebook, για να τους κάνει like η Βούλα η σγουρομάλλλα από την Τούμπα.
Θα έρχονται οι Τούρκοι να τους σφάξουν, και θα λέει ο Μήτσος «μισό λεπτό, να απαντήσω στη Μαρία από το Περιστέρι, που ρωτάει πώς τα περνάμε εδώ».
Θα είναι έτοιμος ο Αχμέτ να τον καρφώσει με την ξιφολόγχη και θα του λέει ο Βάγγος «μεγάλε, κάτσε μισό λεπτό, να βγάλω τη selfie, να φαίνεσαι κι εσύ που με καρφώνεις».
Θα τελειώνει η μπαταρία του κινητού, και θα κάνει χαρακίρι ο Ελληνάρας. Θα την πετάει στους Τούρκους για να του την φορτίσουν.
Δεν θα έχει σήμα το κινητό, και θα βγαίνει ο άλλος ο ηλίθιος από τα χαρακώματα, για να πάει κάπου να πιάνει καλύτερα, οπότε θα την τρώει στο δόξα πατρί και μετά θα τον θάβουν στην Καρδίτσα ως ήρωα του πολέμου.
Στη μέση είναι και η τηλεόραση.
Θα πολεμούν οι Έλληνες τους Τούρκους και θα σκέφτονται ότι χάνουν το τούρκικο σίριαλ και το Survivor.
Άσε που μπορεί οι Τούρκοι να μη μας επιτρέπουν τη μετάδοση του τούρκικου σίριαλ και του Survivor -που είναι τουρκική παραγωγή-, για να κάμψουν το ηρωικό φρόνημα του περήφανου και ανυπότακτου λαού μας.
Επίσης, είναι τα χρέη.
Με τόσα χρέη και τόσους λογαριασμούς, πώς θα πάμε να πολεμήσουμε;
Θα είναι οι Έλληνες στην πρώτη γραμμή, θα έχουν τους Τουρκαλάδες απέναντι και θα παίρνουν τηλέφωνο τις γυναίκες τους -μέσα από τα χαρακώματα-, για να τους θυμίσουν να πληρώσουν τη δόση στην Εφορία ώστε να μη χάσουν την ρύθμιση με τις 120 δόσεις.
Βέβαια, αν γίνει πόλεμος με την Τουρκία, μπορεί να βγει η κυβέρνηση και να πει πως χαρίζει τα χρέη σε όσους πάνε να πολεμήσουν.
Ποιος τις πιστεύει πια, όμως, τις ελληνικές κυβερνησεις;
Μπορεί να επιστρέψεις από τον πόλεμο και να σου πουν πως, αφού σώθηκες, πρέπει να τα πληρώσεις τα χρέη στην Εφορία, και μάλιστα έχεις και πρόστιμο, για να στηριχτούν οι οικογένειες αυτών που έπεσαν ηρωικά.
Στην διάρκεια του πολέμου, μπορεί να σταματήσουν και οι πλειστηριασμοί.
Θα είναι κάπως περίεργο να σου λένε «πολέμα να μην πέσει η πατρίδα στα χέρια των Τούρκων» και αυτοί να σου παίρνουν το σπίτι.
Δηλαδή, αν σου παίρνουν το σπίτι οι τράπεζες, γιατί να φοβάσαι μην στο πάρουν οι Τούρκοι;



Από την άλλη, μπορεί να βγει ο Ερντογάν από απέναντι και να πει στους Έλληνες στρατιώτες πως, αν παραδοθούν, τους χαρίζει όλα τα χρέη και τους κάνει και δώρο 15 μέρες διακοπές στη Μύκονο.
Σε μια τέτοια περίπτωση, προβλέπω να καταρρέει το μέτωπο μέσα σε δευτερόλεπτα.
Θα μείνει μόνο ο στρατηγός μας, ο Φραγκούλης Φράγκος, που θα έχει αγωνία μην πέσει στα χέρια των Τούρκων και τον δείξει η τηλεόραση με άσπρη ρίζα, γιατί πώς να το βάψει το μαλλί μέσα στα χαρακώματα;
Αν χαρίσει ο Ερντογάν τα χρέη στους Έλληνες, θα τον υποδεχτούμε σαν απελευθερωτή στην Αθήνα.
Σε κάθε περίπτωση, μάλλον δεν μας συμφέρει να πάμε σε πόλεμο για την Τουρκία, γιατί μπορεί να χαλάσουμε αυτό το φοβερό σερί δόξας, γενναιότητας και ηρωισμού που έχει η Ελληνική Ιστορία.
Οπότε, ας μην πολεμήσουμε.
Καλύτερα να κάνουμε ένα… συλλαλητήριο.

Επίσης είναι πλέον τόσες εκατοντάδες οι ΤουρκοΕλληνικές επιχειρήσεις εντός και εκτός Ελλάδος, και τόσο μεγάλα τα οικονομικά συμφέροντα που θα ρίξουν τον Τσίπρα …πριν αποφασίσει. Προτιμούν όχι να δώσουν ένα νησάκι, αλλά και την μισή Ελλάδα προκειμένου να μην έχουν οικονομική απώλεια.

Oσο για τους Τουρκους; Δεν ειναι τόσο ηλίθιοι. Ξερουν με ποιους εχουν να κάνουν .Θα πάρουν οτι θέλουν, οποτε θέλουν ..ΑΘΟΡΥΒΑ.


Πηγή: http://ixnos.blogspot.gr/2018/02/normal-0-false-false-false.html


 Παρά το ότι το παραπάνω άρθρο (που αναδημοσιεύτηκε στο ixnos από αριστερό ιστολόγιο) είναι αρκούντως μηδενιστικό και ισοπεδωτικό, εντούτοις οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι στηλιτεύει -με δηκτικό τρόπο- κάποιες υπαρκτές παθογένειες της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.
 Δεν είναι βέβαια όλοι έτσι, αλλά δυστυχώς οι περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρθρο δεν είναι διόλου σπάνιες..
 Παραλείπει βέβαια να τονίσει ότι σε αυτούς που ΔΕΝ θα πολεμήσουν συμπεριλαμβανονται οι πάσης φύσεως φλώροι αριστεροί διεθνιστές, αναρχοαριστερά ανθελληνικά στοιχεία, ειρηνόφιλοι φιλελεύθεροι μπούληδες, ψυχασθενείς, πρεζάκηδες, τραβεστί, αδελφές και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ -ΜΟΝΟ- ΤΟ ΟΝΟΜΑ, ΗΛΙΘΙΕ!





Πηγή: https://nazionaleanticapitalista.wordpress.com 






Ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν τελικό απολογισμό σε ό,τι αφορά το συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου.


Δεν θα αναλύσουμε τώρα για ποιον λόγο έπρεπε ο κόσμος να κατεβεί στο κέντρο της Αθήνας και να συμμετάσχει, διότι τα έχουμε ξαναπεί και δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβανόμαστε. Σήμερα θα μιλήσουμε για τους άλλους λόγους που ο κόσμος συμμετείχε στο συλλαλητήριο, τους οποίους όλοι γνωρίζουμε, αλλά κάποιοι προσπαθούν επιμελώς να κρύψουν, μιας κι αγγίζουν θέματα τα οποία οι ίδιοι είναι ανίκανοι ν’αντιληφθούν.


Ο Νίκος Βεργίδης, στο βιβλίο του «Οι Μιγάδες της Νεοελληνικής Ιστορίας» αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ο κόσμος πολέμησε τόσο σθεναρά στην Αλβανία διότι ήταν η αφορμή που χρειαζόταν για να ξεσπάσει μετά από τις συνεχόμενες δεκαετίες ανέχειας, πείνας και καταπίεσης. Κι ένας λόγος που το έπος του ‘40 ακολουθήθηκε από τον τόσο αιματηρό κι ακραίο Εμφύλιο, ήταν το ότι και οι δύο πλευρές πίστευαν ακράδαντα ότι εκείνοι είχαν πράγματι δίκαιο κι ότι θα λύτρωναν τον λαό. Και, ασφαλώς, δεν αναφέρομαι σε Βελουχιώτηδες και λοιπούς εγκάθετους, αλλά για τους στρατιώτες των δύο πλευρών· αυτούς τους «αφανείς» ήρωες που κίνησαν τις ιδεολογικές μηχανές της Αριστεράς και της Δεξιάς (ή, τέλος πάντων, των Δεξιών πατριωτών, των εθνικιστών και των Βασιλικών που τάχθηκαν με τις δυνάμεις της Δεξιάς προς υπεράσπιση του έθνους και της πατρίδας).





Κι αν παρατηρήσει κανείς, καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται, πριν από κάθε μεγάλο ξέσπασμα, είχε προηγηθεί μια εποχή βαθύτατου σκοταδισμού, πνευματικής σήψης, υποδούλωσης κι ατονίας. Πιστεύω πως βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας τέτοιας νέας εποχής. Μετά την ασυδοσία και την διάλυση του κράτους, η Ελλάδα αντιμετωπίζει ίσως τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχε ν’αντιμετωπίσει ποτέ στην ιστορία της κι ο απλός αστός που ζει, κινείται, εργάζεται/δουλεύει, διασκεδάζει και κυκλοφορεί στον πραγματικό κόσμο, αφουγκράζεται το κύμα που έρχεται και θέλει να εκδηλώσει την αντίθεσή του στις πολιτικές που ακολουθούνται, στην αβεβαιότητα του αύριο και στη σαπίλα που θα παραδώσει στα παιδιά του.


Αυτός ο μεσοαστός, ο μικροαστός κι ο φτωχός, πήραν, λοιπόν, τις «σφουγγαρίστρες» τους, όπως λένε και οι εγκάθετοι του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο, πήραν στο χέρι τα παιδιά τους, στα οποία έδωσαν από μία «σφουγγαρίστρα», τους δίδαξαν πώς να την κυματίζουν περήφανα ψηλά και τους εξήγησαν για ποιον λόγο πάνε «βόλτα» στο Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους.


Τους είπαν ότι φωνάζουν για να μην παραχωρηθεί σε Σκοπιανούς η ελληνική ιστορία· ότι, με αφορμή το ζήτημα της Μακεδονίας, θα δώσουν ένα ηχηρό μήνυμα στην υπάρχουσα και κάθε μελλοντική κυβέρνηση, ότι ο κόσμος, αν χρειαστεί, θα ξαναβγεί ενωμένος στους δρόμους· ότι η μετανάστευση, τα Μνημόνια, η ανέχεια, η ανεργία, η βαρύτατη φορολογία, η αβεβαιότητα, η αδικία, τα επιδόματα πείνας, οι τόκοι, το κουμάντο στην αγορά απ’τις τράπεζες, η νεοταξίτικη πολιτιστική ατζέντα που -ειδικά απ’τον ΣΥΡΙΖΑ και με κάθε περηφάνια- εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια, έχουν γονατίσει τον κόσμο, κι αυτός με τη σειρά του είναι έτοιμος -για αρχή- να διαμαρτυρηθεί ειρηνικά στον δρόμο, κρατώντας το πιο ιερό αγαθό: τη σημαία του.


Τη σημαία για την οποία μάτωσαν, σκοτώθηκαν, θυσιάστηκαν, πολλά εκατομμύρια κόσμου, ακόμη κι όταν αυτή η σημαία δεν υπήρχε καν. Κι αυτή τη σημαία, κύριοι και κυρίες (αμφοτέρων των φύλων), εμείς την τιμούμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας, διότι αυτή αντιπροσωπεύει τους παππούδες μας που πολέμησαν σε πολέμους, τα ιδανικά μας, τον κόσμο που ονειρευόμαστε ν’αφήσουμε στις επόμενες γενιές, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Κι όλα αυτά δεν ανεχόμαστε κανέναν εγκάθετο ή/και έμμισθο απ’οποιονδήποτε να τα υποβαθμίσει και να τα ειρωνεύεται.


Γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο κι όλοι αυτοί, και πρώτοι και καλύτεροι οι τίποτεςτου «εθνικιστικού χώρου» (παρότι είναι αμφίβολο το κατά πόσο είναι εθνικιστές κάποιοι που καταφέρονται συνεχώς ενάντια σ’οτιδήποτε εθνικό και υποστηρίζουν υστερικά οτιδήποτε προέρχεται απ’τον χώρο της Αριστεράς, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα για άλλη ώρα), πρέπει ν’αποφασίσουν τι θέλουν και να πορευθούν στο εξής καταλλήλως.


Απ’τη μία, σύσσωμος ο «χώρος» μεμψιμοιρεί συνεχώς ότι δεν γίνεται τίποτα, ότι ο κόσμος δεν ασχολείται με τα κοινά, ότι είναι δειλοί και λοιπές μπούρδες. Τώρα, λοιπόν; Που ο κόσμος ασχολήθηκε με κάτι εθνικό, κι ας μην είναι μείζονος σημασίας για την καθημερινότητά μας, που ο κόσμος απέδειξε ότι είναι δεκτικός προς καθετί εθνικό, προς τις ιδέες μας, προς τα κοινά και, πάνω απ’όλα, που απέδειξε ότι θέλει ν’αντιδράσει, έστω και ειρηνικά, πώς το διαχειρίζονται;


Τους αποκαλούν γραφικούς, τους ειρωνεύονται, -επί τοις ουσίας- υιοθετούν τις απόψεις και την ατζέντα των τηλεοπτικών σταθμών που ταυτόχρονα βρίζουν (!), υποβαθμίζουν (για να μην πω ότι μηδενίζουν) την όλη διαδικασία και τις προθέσεις του κόσμου και καταλήγουν, όχι μόνο να μην κερδίζουν τις εντυπώσεις και την πρόθεση του κόσμου (κι ειδικά των νέων) ν’ακούσουν τι έχει ο «χώρος» να πει, αλλά να δικαιώνουν το Σύστημα και την Αριστερά που μας κατηγορεί ως περιθωριοποιημένους, απολίτιστους κι αστοιχείωτους δημιουργώντας ακόμα χειρότερη εικόνα για όλους μας στη συνείδηση του κόσμου. Σ’αυτό το σημείο θέλω να τονίσω γι’ακόμη μια φορά πόσο πολύ χαίρομαι που δεν έχω καμία σχέση μ’όλες αυτές τις γκρούπες και τους «ελεύθερους σκοπευτές» του χώρου που ζουν και υπάρχουν μόνο στο Facebook.


Αποφασίστε, λοιπόν, τι θέλετε. Αν θέλετε να μείνετε «10 νομά σ’ένα δωμά», να καίτε λιβάνια στον Χίτλερ, τον Βόταν, τον Λεωνίδα, τον Κένταυρο ή όποιον άλλο θεωρείτε άξιο και να βγαίνετε στον δρόμο συνοδεία με μια διμοιρία ΜΑΤ, κάν’τε το. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά σας, άλλωστε. Μην ισχυρίζεστε, όμως, ότι κάνετε πολιτική και μην γκρινιάζετε που ο κόσμος έχει την «απαίτηση» ν’ασχολείστε σοβαρά με τα καθημερινά προβλήματα που τον ταλανίζουν κι όχι με πάσης φύσεως μεσσιανισμούς. Για να μην αναφέρω τη γελοιότητα της υπόθεσης για όσους πήγαν και μετά υποβάθμισαν το ίδιο το συλλαλητήριο. Τρικυμία εν κρανίω ή φερέφωνα άποψης «ανωτέρου»;


Το μέτρο αξιολόγησης του συλλαλητηρίου, λοιπόν, είναι το κατά πόσο εκμεταλλεύεσαι σοβαρά αυτό που συνέβη. Το κατά πόσο έδωσες αξιοπρεπή παρουσία εκεί ως ομάδα ή ως απλός πολίτης (κι ας ήσουν άγνωστος μεταξύ αγνώστων) και κατά πόσο εξετίμησες το γεγονός ότι ο κόσμος αποφάσισε, έστω για μια φορά, να βγει στους δρόμους και να φωνάξει για ένα εθνικό ζήτημα. Το κατά πόσο είσαι ικανός να κερδίσεις τους αναγνώστες σου (σε fb, blogs, sites και ούτω καθεξής) με τον σωστό πονηρό τρόπο, ώστε να ρίξεις από δίπλα κεκαλυμμένο το «ναζιστικό δηλητήριο» για να κερδίσεις έναν ακόμη, χωρίς «χαιρετισμούς», σημαίες/λάβαρα και λοιπές βαρύγδουπες κενές μπούρδες, αλλά με λύσεις στα προβλήματα που απασχολούν τον μέσο αστό. Ήτοι, με το μεταναστευτικό (ή «προσφυγικό», όπως είναι το πολιτικώς ορθό τώρα τελευταία), τα μνημόνια και την οικονομική κρίση, την ανεργία, τις κατασχέσεις και την τοκογλυφία και λοιπά, και λοιπά, και λοιπά.


Δεν μας πειράζει που θα ξεφουσκώσει ο ντόρος. Δεν μας πειράζει που το συλλαλητήριο λειτούργησε σαν βαλβίδα εκτόνωσης του κόσμου. Αυτό το κάτι πρέπει να φροντίσουμε εμείς να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Είναι δική μας υποχρέωση ν’ασχοληθούμε με τα «απλά», τα καθημερινά, τα μείζονος σημασίας δράττοντας την ευκαιρία απ’το έλασσον. Άλλωστε ακόμα κι αν δεν υπήρχε αυτή η «βαλβίδα», μήπως ο «χώρος» ή η αριστερά θα έκαναν επανάσταση;


Όταν, όμως, δεν έχει χρειαστεί να βγεις στην «αρένα» ούτε για μια μέρα, ή όταν δεν αφουγκράζεσαι τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, πώς να τα κατανοήσεις και πώς να βρεις λύσεις σ’αυτά; Και, δεν είναι κακό που είναι καβατζωμένοι όλοι αυτοί και μακάρι να μείνουν καβατζωμένοι· αρκετή φτώχεια υπάρχει στην Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι ότι είναι καβατζωμένοι και θέλουν να μας πείσουν ότι είναι σοσιαλιστές και λαϊκοί.


Ε, όχι, μεγάλε. Δεν καταλαβαίνεις πόσα έχει στερήσει ή «στερήσει» απ’την πάρτη του ο μέσος Έλληνας για να μεγαλώσει δυο παιδιά, να τα σπουδάσει και να τους δώσει τα απαραίτητα εφόδια για τον πραγματικό κόσμο. Δεν καταλαβαίνεις πόση ανάγκη έχει να φωνάξει έστω και για δυο ώρες. Δεν καταλαβαίνεις πόση ανάγκη είχε αυτή την ελάχιστη εκτόνωση, κι ας πάει στον βρόντο. Κι ας τον λένε γραφικό οι τελευταίοι άεργοι περιθωριακοί «ιδεαλιστές» της πεντάρας. Αδιαφορεί επιδεικτικά, διότι αυτός το χρέος του το έκανε. Και στην πατρίδα και στη σημαία και στη συνείδησή του. Τουλάχιστον για την ώρα. Διότι εσύ που τον κατακρίνεις, πρέπει να έχεις κάνει κάτι περισσότερο! Και δεν το έχεις κάνει.


Και δεν ήταν εκατό ή πεντακόσιες χιλιάδες. Ήταν πάνω από ένα εκατομμύριο. Κοντά ενάμισι. Κι αυτά τα εκατομμύρια ήταν που ανέκαθεν έγραφαν την ιστορία. Κάτσε, τώρα, εσύ στον υπολογιστή σου, χάζευε λάβαρα του μεσοπολέμου, βάλε και τη στολή σου μιας κι είσαι και «σκληροπυρηνικός» κι είσαι συλλέκτης, και λέγε στους φίλους σου ότι είσαι επαναστάτης. Έρχεται καρναβάλι, θα κολλάς τέλεια με την περίσταση.


Να θυμάσαι, όμως, ότι την ιστορία την έγραψε ο «γραφικός» που πήρε τη «σφουγγαρίστρα» του και διαδήλωσε ειρηνικά. Την ιστορία την έγραψα εγώ, την έγραψε ο δειλός γείτονάς σου, την έγραψαν αυτοί οι «τρελοί» που ταξίδεψαν από κάθε άκρη της Ελλάδας για να παρευρεθούν, την έγραψαν οι άλλες τόσες χιλιάδες ομογενών που διαδήλωσαν στο εξωτερικό, την έγραψαν τα άλλα τόσα εκατομμύρια Ελλήνων που δάκρυζαν καρφωμένοι στις οθόνες τους, την έγραψαν οι Ευρωπαίοιαλλοεθνείς που εντάχθηκαν και σήκωσαν την ελληνική ως σημαία της πατρίδας τους.


Εσύ θα παραμείνεις ένα τίποτα για πάντα. Κι άντε γεια.





Περήφανοι ως Μακεδόνες.


Περήφανοι ως Κρητικοί.


Περήφανοι ως Ηπειρώτες.


Περήφανοι ως Πελοποννήσιοι.


Περήφανοι ως Πόντιοι.


Περήφανοι ως Θράκες.


Περήφανοι ως Νησιώτες.


Περήφανοι ως Θεσσαλοί.


Περήφανοι ως Κύπριοι.


ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!


Ευχαριστώ για την ανάγνωση,


Ελίνα ΓΚ.

Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2018

Μπασάρ Αλ Άσαντ. Το πρόσωπο της χρονιάς που πέρασε. Ο Θεός να ευλογεί την Συρία!




 


Όσοι δημοκράτες σπάζονται με τις παραπάνω φωτογραφίες ας οργανώσουν καναν έρανο ενίσχυσης για τις χήρες των ηττημένων ισλαμοπίθηκων.