Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Λίγη προσοχή ρε Σπίνο, όχι και φωτογραφία ελασίτισσας...


 Ο δημοσιογράφος Άρης Σπίνος έγραψε στην στήλη του " Στον ιστό της αράχνης" στην εφημερίδα Ακρόπολη ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο "Γυναικεία λεβεντιά".
 Αναφέρεται στην αξιοπρεπέσταση στάση που κρατούν οι μητέρες, οι σύζυγοι και οι σύντροφοι των αδίκως προφυλακισμένων βουλευτών και στελεχών της Χρυσής Αυγής.
 Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
  http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/efhmerida-akropolis-h-lebentia-twn-gunaikwn-twn-egkleistwn-sunagwnistwn-ths

Παρακάτω βλέπουμε την εισαγωγή του άρθρου, που συμπληρώνεται με την φωτογραφία μίας ένοπλης γυναίκας την οποία ο Σπίνος προφανώς θεωρεί ως παράδειγμα "γυναικείας λεβεντιάς":

















 Το πρόβλημα έγκειται ακριβώς σε αυτήν την φωτογραφία.
Οι περισσότεροι προφανώς δεν γνωρίζουν ότι η κυρία που απεικονίζεται είναι αντάρτισσα του ΕΛΑΣ!
 Το όνομα της είναι Τιτίκα Παναγιωτίδου-Γκελντή. 
 Στις παρακάτω ιστοσελίδες υπάρχουν πληροφορίες για την ίδια καθώς και μία συνέντευξή της στον γνωστό αριστερό δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου:
  http://scorpiafilla.blogspot.gr/2012/10/blog-post_28.html
  http://emfilios.blogspot.gr/2011/02/blog-post_08.html

 Η Παναγιωτίδου κατετάγη στον ΕΛΑΣ σε ηλικία 16 ετών και μετά από ολιγόμηνη παρουσία σε μία διμοιρία ανταρτισσών, την έστειλαν στην σχολή αξιωματικών του ΕΛΑΣ στην Ρεντίνα. Εκεί μετά από δύο μήνες εκπαίδευση της έδωσαν τον βαθμό του ανθυπολοχαγού!!
 Ο καθένας φυσικά μπορεί να αντιληφθεί τι σόι ανθυπολοχαγούς έβγαζε η σχολή αξιωματικών του ΕΛΑΣ με μόλις δύο μήνες εκπαίδευση! Πόσο μάλλον αν μιλάμε για ένα κορίτσι 16 ετών που δεν είχε ουδεμία σχέση με την τέχνη του πολέμου...

 Ας προχωρήσουμε όμως στο θέμα μας.

 Την Παναγιωτίδου την διάλεξε ο φωτογράφος Σπύρος Μελετζής, ως το καταλληλότερο πρόσωπο για να συμβολίσει τη γυναίκα της Αντίστασης.
Στην συνέντευξή της, η ίδια λέει για την φωτογράφησή της:
  "Μία εδώ, μια εκεί, όπως είπα, ανφάς, προφίλ, έτσι, έτσι, έτσι. Πολλές φωτογραφίες, εκ των οποίων η μία έγινε και γραμματόσημο της εθνικής αντίστασης το 1981 ή 1982, το 1982 μάλλον, γιατί το 1981 Οκτώβρη είχε βγει, με εντολή του Προέδρου μας, του Ανδρέα Παπανδρέου, γιατί εγώ ανήκω στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., θέλω δεν θέλω θα το πω." 

 Έχουμε λοιπόν μία έφηβη που εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ και βαφτίστηκε αξιωματικός με συνοπτικές διαδικασίες και η οποία επελέγη για μία προπαγανδιστική φωτογράφηση απ΄τους κομμουνιστές. Ελασίτικο φωτομοντέλο δηλαδή..
 Αργότερα, επί εποχής ακραίου πασοκισμού του -εκ των ολετήρων της Ελλάδας- Ανδρέα Παπανδρέου, η φωτογραφία της έγινε γραμματόσημο. Άλλωστε και η ίδια στο ΠΑΣΟΚ ανήκει (τουλάχιστον άνηκε ως το 2008 οπότε και δόθηκε η συνέντευξή της).

 Μοιραία προκύπτει το ερώτημα:

 Ο κ.Σπίνος δεν τα ήξερε αυτά τα στοιχεία; 
 Είμαστε σίγουροι πως όχι. Διότι αν τα γνώριζε, δεν θα χρησιμοποιούσε την φωτογραφία της ως απεικόνιση της γυναικείας λεβεντιάς...
 Υπάρχουν άλλες εικόνες αγωνιστριών που θα μπορούσαν να κοσμήσουν το άρθρο για τις μητέρες, τις συζύγους και τις συντρόφους των στελεχών της Χρυσής Αυγής. 
Ας έβαζε ένα πορτραίτο της Μπουμπουλίνας ή της Μαντώ Μαυρογένους, μία φωτογραφία της ανώνυμης ηπειρώτισσας που συνεισέφερε τα μέγιστα στο έπος του '40, της Λέλας Καραγιάννη ή ακόμα και της Ιουλίας Μπίμπα, ή ακόμα και φωτογραφίες από γυναίκες του ΕΔΕΣ (ναι υπήρχαν και τέτοιες).
 Πιστεύουμε ότι οι παραπάνω επιλογές που αναφέραμε είναι απείρως καλύτερες απ'τις πρώην φωτομοντέλες του ΕΛΑΣ, εφόσον το άρθρο του Σπίνου αφορά τις γυναίκες της Χρυσής Αυγής. Δεν αναφερόταν στις συριζαίες, τις κνίτισες ή τις πασοκτζούδες. Γι'αυτές μπορεί η Τιτίκα να ήταν μια χαρά. Όχι για την Χρυσή Αυγή όμως.


 Πολλοί θα πουν ότι "αυτά είναι λεπτομέρειες" και δεν υπάρχει λόγος να στεκόμαστε εκεί. 
 Ναι λεπτομέρειες είναι, αλλά οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν την διαφορά.
 Καλώς ή κακώς, στην σημερινή εποχή της υπερ-πληροφόρησης η εικόνα παίζει μεγάλο ρόλο και γι'αυτό χρειάζεται η ανάλογη προσοχή.
  Η -έστω και ακούσια- αναπαραγωγή προτύπων της αριστεράς δείχνει ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν δόθηκε η απαιτούμενη προσοχή. Με την ίδια λογική, αύριο-μεθαύριο μπορεί ο Σπίνος ή ο κάθε Σπίνος να μας μοστράρει καμμιά φωτογραφία του γνωστού δηλωσία και σφαγέα Βελουχιώτη.

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Βιβλιοπαρουσίαση: "ΕΔΕΣ. Άγνωστες πτυχές από την ιστορία της οργάνωσης"




 H μονογραφία "ΕΔΕΣ -Άγνωστες πτυχές από την ιστορία της οργάνωσης" του καθηγητή Ιωάννη Παπαφλωράτου είναι μία απ΄τις λίγες προσπάθειες καταγραφής της δράσης της οργάνωσης του Ναπολέοντα Ζέρβα από έναν σύγχρονο ιστορικό.Ο συγγραφέας είναι διδάκτωρ Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
 Το αξίωμα βέβαια από μόνο του δεν προσδίδει κύρος στο έργο του. Υπάρχουν και άλλοι ιστορικοί με περγαμηνές, διόλου άγνωστοι, οι οποίοι όμως εκτίθενται λόγω του ιδεολογικοπολιτικού φανατισμού τους και των εμμονών τους.

 Αυτό δεν ισχύει για τον συγκεκριμένο ιστορικό. Παρά το ότι έχει σαφέστατα θετική άποψη για τον ΕΔΕΣ και τον Ζέρβα, εντούτοις αποφεύγει να κάνει αρνητικά σχόλια για το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ που ήταν μακράν ο πιο φανατικός εχθρός του. Ο συγγραφέας δηλαδή κινείται πάνω-κάτω στην γραμμή της εθνικής συμφιλίωσης και της λήθης των εμφυλιοπολεμικών συγκρούσεων που σημάδεψαν την εποχή εκείνη. 
 Αυτό βέβαια αφήνει πολλά περιθώρια συμπληρωματικών προσθήκων στην εργασία του, καθώς ένα σημαντικό κομμάτι της δράσης του ΕΔΕΣ είχε να κάνει με την αντιπαλότητά του με τον ΕΛΑΣ.

 Κατά την γνώμη μας, το πλέον ενδιαφέρον τμήμα του έργου του Παπαφλωράτου έχει να κάνει με την διάσπαση στον ΕΔΕΣ Αθηνών. Οι αναφορές του στο παρασκήνιο και τα γεγονότα που οδήγησαν στην διάσπασή του και στον ρόλο που έπαιξαν διάφορα πρόσωπα, είναι άκρως κατατοπιστικές και διαφωτιστικές.

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Σχέσεις ΕΔΕΣ-ΕΛΑΣ, σύμφωνα με την έκθεση του Θέμη Μαρίνου προς την SOE


 Οι ιδιαιτερότητες μεταξύ των σχέσεων του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ είναι λίγο πολύ γνωστές σήμερα. Εκπληκτικής σημασίας ωστόσο είναι η χειρόγραφη έκθεση (Ιανουάριος 1944) του Θέμη Μαρίνου που μεταξύ άλλων περιγράφει την ιδιόρρυθμη αυτή σχέση των δύο κυριότερων αντιστασιακών οργανώσεων. Το απόσπασμα της έκθεσης αυτής παρατίθεται αυτούσιο από το βιβλίο του Θ. Μαρίνου, "Ο Εφιάλτης της Εθνικής Αντίστασης"
  (Σημείωση: Το ακρωνύμιο ΕΟΕ που χρησιμοποιεί ο Θέμης Μαρίνος σημαίνει Ελεύθερα Ορεινή Ελλάς. Έτσι ονομαζόταν το ελεύθερο τμήμα της Ηπείρου όπου κυριαρχούσε ο Ζέρβας.)
Ο Θέμης Μαρίνος.
" Επειδή έζησα αρκετό διάστημα μετά των ανταρτών της ΕΟΕ, καθώς και μετά των ανταρτών του ΕΛΑΣ, ηδυνήθην να συγκρίνω τας δύο αυτάς οργανώσεις και να μελετήσω τας διαφοράς της μιάς από την άλλην. Αι κυριώτεραι τούτων είναι αι εξής:
1) Ο αντάρτης του ΕΛΑΣ ορκίζεται ότι δεν θα καταθέση το όπλον του μετά την απελευθέρωσιν της Ελλάδας προτού λάβουν χώραν αι εκλογαί. Ο όρκος του αντάρτου του ΕΟΕ δεν αναφέρει τοιούτον πράγμα, αντιθέτως ο Αρχηγός των, εις επισήμους δηλώσεις του, ετόνισεν ότι, άμα τη απελευθερώσει της Ελλάδος, θα καταθέση τα όπλα εις το Ελληνικόν Μουσείον αμέσως.
2) Ενώ εις τους αντάρτας του ΕΛΑΣ γίνονται συστηματικαί κομμουνιστικαί διδασκαλίαι και συζητήσεις καθημερινώς, κατά τρόπον φανατίζοντα τους αντάρτας και κάμνοντα αυτούς να πιστεύουν ότι ο σκοπός της υπάρξεώς των είναι διά μετά την απελευθέρωσιν της Ελλάδος, εις τους αντάρτας του ΕΟΕ μόνον πατριωτικαί κι' εθνικιστικαί τοιαύται λαμβάνουν χώραν, τους εξηγείται δέ ότι αντάρται θα ήναι μόνον μέχρι της ημέρας της απελευθερώσεως της πατρίδος των.
3) Οι αντάρται του ΕΛΑΣ ψάλλουν άσματα αριστερού πολιτικού περιεχομένου. Οι του ΕΟΕ μόνον πατριωτικά άσματα ψάλλουν.
4) Οι αντάρται του ΕΛΑΣ προβαίνουν εις βαρβαρότητας και σφαγάς διά μαχαίρας και άλλων μέσων διά των παραμικροτέρων αφορμών και διά λόγους ως επί το πλείστον σχέσιν έχοντας με την πολιτικήν της οργανώσεώς των. Οι του ΕΟΕ ουδέποτε προέβησαν εις τοιαύτας βαρβαρότητας και ουδέποτε εξετέλεσαν άνθρωπον εάν δεν είχε προβεί εις έγκλημα κατά της πατρίδος. Αλλά και εις την περίπτωσιν αυτήν η εκτέλεσις εγένετο διά τυφεκισμού επισήμως.
5) Οι Αξ/κοί του ΕΛΑΣ ουδένα σεβασμόν πρός την Συμμαχικήν Αποστολήν έχουν ή είχαν, αντιθέτως κάμναν αντισυμμαχικήν προπαγάνδαν της χειροτέρας μορφής, τόσον στους αντάρτας των όσον και εις τους πολίτας. Οι του ΕΟΕ τρέφουν μεγάλον σεβασμόν πρός την Συμμαχικήν Αποστολήν και δημοσία εκφράζουν την πλήρη εμπιστοσύνην των εις τους Συμμάχους.
6) Διά την εκτέλεσιν επιχειρήσεων διαταχθεισών εκ Μέσης Ανατολής, το μέν ΕΛΑΣ έφερε πάντοτε δυσκολίας ή εμπόδια, το δέ ΕΟΕ πρώτον εξετέλει αυτάς, ασχέτως εάν υπήρχε πιθανότης επιτυχίας ή όχι. Η διαφορά αύτη έγκειται εις το ότι τα πολεμοφόδια και τους άνδρας το ΕΛΑΣ τα χρειάζεται ουχί διά τον πόλεμον, ουχί διά τους Γερμανούς, αλλά διά τους Έλληνας και διά την επιτυχίαν των δικτατορικών του επιδιώξεων.
7) Τα χρήματα άτινα εν Ελλάδι διέθετεν η Συμμαχική Αποστολή, εκ μέρους μέν της ΕΔΕΣ εξοδεύοντο δι' αγοράν τροφίμων, ενδυμάτων και άλλων χρειωδών υλικών ελάχιστα δέ εις προπαγάνδαν, εκ μέρους όμως του ΕΛΑΣ τα τρόφιμα και τα είδη απεκτώντο διά κατασχέσεων κι' επιτάξεων ως επί το πλείστον τα δέ χρήματα μυστηριωδώς εξαφανίζοντο. Κατά την γνώμην μου το μεγαλύτερον μέρος αυτών καταναλώνετο εις προπαγανδιστικάς υπέρ της ΕΑΜ εφημερίδας. 
8) Εις το ΕΛΑΣ οι πραγματικοί ηγέται των ανταρτικών ομάδων είναι οι πολιτικοί Καθοδηγηταί. Εις το ΕΟΕ πολιτικοί Καθοδηγηταί δεν υπάρχουν, υπάρχουν μόνον Αξ/κοί του Ελληνικού Στρατού.
9) Εις τον ΕΛΑΣ ο αντάρτης είναι σκλάβος, εάν δεν είναι συνειδητόν μέλος της οργανώσεως, εις το ΕΟΕ ο αντάρτης είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος. 
   Διά να τελειώσω την έκθεσίν μου αυτήν με συνείδησιν ήσυχον ότι ανέφερα όσα έπρεπε ν' αναφέρω, νομίζω ότι πρέπει να προσθέσω και τας κατωτέρω αληθείας. 
Εις τας προστριβάς μετά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, πάντοτε έδιδεν την διαλλακτικωτέραν των λύσεων ο ΖΕΡΒΑΣ. 
Τα επεισόδια τα οποία το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εσκηνοθέτει εις βάρος του, προσεπάθει αξιοπρεπώς ν' αποφεύγη.
Εις απροκλήτους επιθέσεις εκ μέρους του ΕΛΑΣ, πάντοτε ελάμβανεν ο ΖΕΡΒΑΣ αμυντικήν στάσιν, ποτέ δέ επιθετικήν.
Οποτεδήποτε εκλήθη εις βοήθειαν παρά του ΕΛΑΣ, έσπευσε να στείλη τας δυνάμεις του αμέσως, διότι επρόκειτο δι' αγώνα κατά των κατακτητών, αντιθέτως όμως ο ΕΛΑΣ ουδέποτε τον ενίσχυσεν, όσον δύσκολος και αν ήτο η θέσις του εις οιανδήποτε μάχην.
   Την πρώτην ημέραν της εκκρήξεως του εμφυλίου πολέμου ευρισκόμην εις το Αρχηγείον του ΖΕΡΒΑ. Ήμουν παρών εις την συγκέντρωσιν των Αξ/κών του. Ήτο εξαιρετικά θλιμένος σχεδόν έκλαιγεν όταν ανήγγειλεν εις τους Αξ/κούς του ότι ήτο αναγκασμένος ν' αμυνθή και να χύση αίμα ελληνικόν. Τους είπεν ότι δεν πρέπει αυτοί να ρίξουν τον πρώτον πυροβολισμόν. Επίσης εζήτησεν εξ αυτών όπως μεταχειρίζονται τους αιχμαλώτους των ως Έλληνας και ουχί ως εχθρούς. Ήμουν παρών όταν του έφεραν τους πρώτους αιχμαλώτους.
Μετά τον αφοπλισμόν των, μετέβη ο ίδιος και τους ωμίλησε με λόγους πραγματικώς πατριωτικούς και πατρικούς, τους άφησε δέ κατόπιν ελευθέρους να μεταβούν εις τας οικίας των, αφού προηγουμένως απέσπασεν τον λόγον της τιμής των, ότι δεν θα ελάμβανον πλέον μέρος εις τον εμφύλιον πόλεμον και δεν θ' απεμακρύνοντο των ορίων του χωρίου των. 
   Επίσης παρών ήμουν όταν επέπληττε αυστηρώς αντάρτην του, διότι ωμίλησε κατ' απρεπή τρόπον εις αιχμάλωτον του ΕΛΑΣ. Αλλά και παρών ήμουν όταν οι του ΕΛΑΣ εμαστίγωνον, εβασάνιζον κι' εφυλάκιζον τους ιδικούς των αιχμαλώτους, κατά πολύ χειρότερον τρόπον από τους Γερμανούς. 
    Σχόλια επί των ανωτέρω δεν θα κάμμω διά να μην επιρρεάσω, διά της ατομικής μου γνώμης, το πραγματικόν συμπέρασμα, το οποίον υμείς πρέπει να βγάλετε. Ελπίζω να έδωσα αρκετά καθαράν την σχετικήν με το ΕΔΕΣ εικόνα.
                                                                                                                                Θ. ΜΑΡΙΝΟΣ" 


Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Τι θα κάνουν οι εθνικιστές ψηφοφόροι στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών της Κυριακής;


 Το ερώτημα που τίθεται στον τίτλο της ανάρτησης είναι προφανώς ρητορικό.
 Κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει με βεβαιότητα διότι οι εθνικιστές ψηφοφόροι δεν είναι πρόβατα και η ψήφος είναι μυστική.

Είναι προφανές ότι η κουβέντα γίνεται μόνο για τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικων εκλογών και όχι για τις ευρωεκλογές όπου η επιλογή είναι μία και ξεκάθαρη: Ψηφίζουμε Χρυσή Αυγή, ανεξάρτητα απ΄τις όποιες ενστάσεις μπορεί να έχει κάποιος.

Όσον αφορά τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, τα φώτα είναι μοιραία στραμμένα στην Αθήνα και την Αττική. Όχι μόνο γιατί είναι ο μεγαλύτερος δήμος και η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, αλλά και επειδή και στις περιπτώσεις αναμετρώνται ένας υποψήφιος που εκφράζει (έστω και ανεπίσημα) την κυβέρνηση και ένας υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ.
 Φαινομενικά, η κατάσταση είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τους εθνικιστές, οπότε το λευκό/άκυρο φαντάζει η λογική επιλογή.
 Σε καμμία περίπτωση λοιπόν, δεν μπορεί να κατηγορηθεί ένας εθνικιστής που θα επιλέξει λευκό/άκυρο στην Αθήνα και την Αττική.

Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει και η άλλη. Όπως πάντα άλλωστε...

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι το συμφέρον των εθνικιστών είναι να καταρρεύσει το συντομότερο δυνατό και με τον χειρότερο δυνατό τρόπο η παρούσα κυβέρνηση. Δεν θα αναλύσουμε το γιατί μας συμφέρει αυτό. Τα προφανή πράγματα δεν χρειάζονται ανάλυση. 
 Κυρίως βέβαια αναφερόμαστε στην αναγκαιότητα κατάρρευσης της ΝΔ διότι το ΠΑΣΟΚ έχει πεθάνει, απλά δεν έχει ενταφιαστεί.

 Βάσει αυτού, πολλοί εθνικιστές κρίνουν θεμιτό να ψηφίσουν τους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών σε Αθήνα-Αττική, προκειμένου αυτές να μην παραμείνουν στα χέρια κυβερνητικών. Η απώλεια του δήμου Αθηναίων και της περιφέρειας Αττικής για την κυβέρνηση σε συνδυασμό με ένα απογοητευτικό, για ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές θα λειτουργήσουν καταλυτικά και θα επισπεύσουν τις εξελίξεις που σίγουρα θα είναι δυσάρεστες για τον κυβερνητικό συνασπισμό.
 Αυτό σίγουρα θα είναι προς όφελος των εθνικιστών, όπως θα είναι βέβαια και προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον...
 Αλλά όπως έχουμε τονίσει στο παρελθόν, ο κυριότερος εχθρός των εθνικιστών ΣΗΜΕΡΑ δεν είναι η αριστερά. Ο κυριότερος εχθρός είναι η ΝΔ και το κουφάρι του ΠΑΣΟΚ και εκεί πρέπει να συγκεντρώσουμε τα πολιτικά πυρά μας. Απ΄την στιγμή που θα ξεμπερδέψουμε με τους βρυκόλακες της Συγγρού και μείνουμε εμείς και η αριστερά, τότε το πράγμα αλλάζει...
 Και αυτό θα γίνει. Είναι νομοτελειακό. Με την ιστορική νομοτέλεια δεν τα βάζει κανείς.

 Μα -θα αναρωτηθεί κάποιος καλοπροαίρετος- θα ψηφίσουμε τους απάτριδες εθνομηδενιστές υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ σε Αθήνα/Αττική που πουλάνε "αντιφασιστιλίκι", μεταναστολαγνεία και όλα τα σχετικά;
 Δυστυχώς, στην τραγική κατάσταση που έχει φτάσει ο λαός μας (για την οποία φέρει και ο ίδιος πολύ μεγάλη ευθύνη), μία τέτοια επιλογή δεν είναι απορριπτέα απ΄την στιγμή που θα πλήξει καίρια το κόμμα της Συγγρού.

 Δεν έχουμε απολύτως κανένα συμφέρον να πάρει παράταση ζωής το κυβερνητικό μόρφωμα. Πρέπει να κάνουμε ότι περνάει απ΄το χέρι μας για να καταρρεύσει μία ώρα αρχύτερα. 
Ακόμα και αν αυτό σημαίνει μία πρόσκαιρη άνοδο της εθνομηδενιστικής αριστεράς. 
 Τόσα πικρά ποτήρια έχουμε πιει τις τελευταίες δεκαετίες, ε ας πιούμε και ένα ακόμα, αν είναι να επιταχυνθούν υπέρ ημών οι εξελίξεις.
 Στην τελική, ας προσέχαμε για να μην φτάναμε σε αυτό το σημείο...



 

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Τι έλεγε ο Σιάντος για τον Παπανδρέου σε τηλεγράφημά του προς τον Τίτο


 Το παρακάτω τηλεγράφημα στάλθηκε απ΄τον γ.γ του ΚΚΕ Γιώργο Σιάντο προς τον ηγέτη των Γιουγκοσλάβων κομμουνιστών Τίτο. Με αυτό το τηλεγράφημα ο Σιάντος ενημέρωνε τον Τίτο για τον νεοδιορισθέντα πρωθυπουργό της κυβέρνησης της Μέσης Ανατολής Γεώργιο Παπανδρέου.
 Αυτά όμως που έγραφε ο Σιάντος δεν συνιστούσαν ενημέρωση, αλλά παραλήρημα.

Απολαύστε το:





  ("1931-1944 Φάκελος ΕΛΛΑΣ. Τα αρχεία των μυστικών σοβιετικών υπηρεσιών", σελ.116-7)  


 Ανεξάρτητα απ΄την γνώμη που μπορεί να έχει ο καθένας για την ιστορική διαδρομή του Γεώργιου Παπανδρέου, δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί ότι ο Σιάντος στο παραπάνω τηλεγράφημά του μπουρδολογούσε ασύστολα.
 Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι αυτοί οι ισχυρισμοί του Σιάντου δεν ήταν για λαϊκή κατανάλωση ή για να πλήξει επικοινωνιακά τον Παπανδρέου αλλά απευθύνονταν προσωπικά σε έναν ομοϊδεάτη του ηγέτη ξένης χώρας, άρα προφανέστατα εξέφραζε τις πραγματικές πεποιθήσεις του.

 Προκαλεί επίσης εντύπωση το γιατί το ΚΚΕ λίγες μέρες μετά το παραπάνω τηλεγράφημα έστειλε αντιπροσώπους στην Μέση Ανατολή για να συζητήσουν με την κυβέρνηση ενός τέτοιου ανθρώπου, όπως τον περιγράφει ο Σιάντος.

 Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί το ότι μερικούς μήνες μετά, το ΚΚΕ δέχτηκε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση αυτού του "φασίστα, λακέ του βασιλιά και εχθρού του λαϊκού-απελευθερωτικού κινήματος και της Σοβιετικής Ένωσης"...

 Όλα όμως έχουν την εξήγησή τους, που θα την δούμε σε άλλη ανάρτηση.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Αυτοδιοικητικές εκλογές: Οι εκλογές που όλοι κερδίζουν!


 Για μία ακόμη φορά οι αυτοδιοικητικές εκλογές είχαν μόνο νικητές και κανέναν ηττημένο. Όλοι χαίρονται και πανηγυρίζουν για τα αποτελέσματα που έφεραν οι υποψήφιοί τους. Ή μάλλον, για να μαστε ακριβείς, επιλέγουν να πανηγυρίσουν για τα αποτελέσματα που τους αρέσουν και επιχειρούν να υποβαθμίσουν αυτά που δεν τους αρέσουν. 
 Νομίζουν ότι έτσι θα διατηρήσουν υψηλά το ηθικό των οπαδών τους προκειμένου να τους έχουν "ζεστούς" για τις ευρωεκλογές όπου η ψήφος είναι 100% πολιτική, εν αντιθέσει με τις αυτοδιοικητικές εκλογές όπου η ψήφος επηρεάζεται -αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο- από πρόσωπα και πράγματα των τοπικών κοινωνιών.

 Επίσης οι προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 έδειξαν ότι είναι παρακινδυνευμένο να χρησιμοποιηθούν για εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων. Υπενθυμίζουμε ότι τότε το ΠΑΣΟΚ είχε κερδίσει τις εντυπώσεις με την επικράτησή του στους δύο μεγαλύτερους δήμους, στην μεγαλύτερη περιφέρεια και συνολικά σε 8/13 περιφέρειες της χώρας. Αυτή η επιτυχία όμως απεδείχθη κενή νοήματος από πολιτικής άποψης, διότι ουδόλως απέτρεψε την κοινωνική απαξίωση και την εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ που ήρθε σε λίγο καιρό.
 Αντιστρόφως, η τότε επιτυχία του Ν.Μιχαλολιάκου να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα είχε βαθύτατο πολιτικό νόημα διότι έβαλε την Χρυσή Αυγή στον πολιτικό χάρτη και έδωσε την απαιτούμενη ώθηση στο εθνικιστικό κίνημα για να θριαμβεύσει στις εκλογές του 2012.

 Έτσι, ας μην σπεύδουν ούτε οι νεοδημοκράτες να χαρούν για τις επιδόσεις των υποψηφίων τους στις περιφέρειες, ούτε οι συριζαίοι για την Δούρου και τον Σακελλαρίδη. Πόσο μάλλον απ΄την στιγμή που έρχονται και οι ευρωεκλογές της επόμενης Κυριακής απ΄τις οποίες σίγουρα θα μπορούν να εξαχθούν ασφαλέστερα πολιτικά συμπεράσματα.

 Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την Χρυσή Αυγή. Οι υποψήφιοί της πέτυχαν πολύ καλές επιδόσεις σε Αθήνα-Αττική κάτι που την βοηθά να κερδίσει τις εντυπώσεις διότι πρόκειται για τον μεγαλύτερο δήμο και την μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας. Στο χέρι της ηγεσίας της είναι να κεφαλαιοποιήσει αυτήν την επιτυχία (δεν ήταν θρίαμβος, ήταν επιτυχία) όχι τόσο εν'όψει ευρωεκλογών αλλά εν'όψει της νομοτελειακής ολοκληρωτικής κατάρρευσης του πολιτικού κατεστημένου.
 Όσον αφορά τον αγώνα της Χρυσής Αυγής, θεωρούμε ότι η δημιουργία ενός κλίματος υπεραισιοδοξίας ("Ο Ηλίας θα βγει δήμαρχος" ή "Πάμε για πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές") δεν βοηθάει σε τίποτα. Μπορεί να δημιουργεί μία πρόσκαιρη ευφορία στους οπαδούς αλλά απ΄την στιγμή που δεν επιβεβαιώνεται, μπορεί από ψυχολογικής άποψης να έχει αντίθετα αποτελέσματα διότι ο κόσμος όσο εύκολα ενθουσιάζεται αλλό τόσο εύκολα απογοητεύεται.
 Ας μην ξεχνάμε ότι τόσο η κομβική επιτυχία του 2010 στην Αθήνα όσο και ο θρίαμβος των εκλογών του 2012 έγιναν χωρίς τυμπανοκρουσίες και υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις.

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Αφήνουν τον Γεωργιάδη να αυτοεξευτελίζεται και γελάει ο κόσμος. Κυρίες και κύριοι της Συγγρού μαζέψτε τον γιατί έχει ξεφύγει.


 Δείτε το παρακάτω βίντεο απ΄το πρόσφατο σόου του Γεωργιάδη. Ο άνθρωπος έχει ξεφύγει.
  Αν αυτή η "ιδιόρρυθμη" συμπεριφορά του είναι αποτέλεσμα των πληροφοριών της ΝΔ για τα επερχόμενα εκλογικά αποτελέσματα, τότε πιθανότατα έρχεται μεγάλη νίλα για το κόμμα της Συγγρού.

 Απολαύστε πάντως τον σύζυγο της κυρίας Μανωλίδου σε μία ακόμη τηλεοπτική του παράσταση:





Επειδή είναι προφανές ότι ο άνθρωπος έχει σοβαρό πρόβλημα, καλό θα είναι να αποφεύγονται οι πολιτικές κριτικές.
 Η κατάστασή του είναι πολύ σοβαρή και χρήζει της ανάλογης προσοχής, αν όχι περίθαλψης.

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Δεν υπήρχε... κανένας Άρης, επιστολή του ΕΠΟΝίτη Καλυβιώτη για τον Καπετάνιο του ΕΛΑΣ

Στην διεύθυνση: http://istorikatekmiria.blogspot.gr/2014/02/blog-post.html αναρτήθηκε η παρακάτω επιστολή ενός στελέχους της ΕΠΟΝ ονόματι Κώστα Καλυβιώτη που είχε σταλεί στην εφημερίδα "Καθημερινή" στις 18 Γενάρη 1998. Ο Καλυβιώτης διετέλεσε Γραμματέας της Αντιφασιστικής Νεολαίας Θεσσαλίας από το 1941 έως το 1942 και Οργανωτικός Γραμματέας ΕΠΟΝ Ηπείρου από το 1942 έως το 1945 και μέλος του Κ.Σ. της ΕΠΟΝ. 
 Παρά το ότι αναμφισβήτητα μεγαλοποιεί την δράση του ΕΛΑΣ, η επιστολή του έχει ενδιαφέρον διότι δεν διστάζει να μιλήσει ευθέως για τον Βελουχιώτη:

      Κύριε διευθυντά, 
           Πολλή συζήτηση για τον Άρη! Μα τέλος πάντων, μην προσπαθείτε ορισμένοι όψιμοι ιστορικοί, να μας επιβάλετε τον Άρη σαν αρχηγό της Εθνικής Αντίστασης. Ο Άρης έγινε πολύ γνωστός από την αρνητική του συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση, παρά από τη θετική. Είναι προσβολή για το λαό και τους ήρωες της Αθήνας - γνωστούς και αγνώστους - προσβολή για τους Έλληνες αυτή σας η προσπάθεια. Μέχρι και τα τέλη του 1943 ο Άρης ήταν τελείως άγνωστος παντού. Όταν είχε ξεσηκωθεί ολόκληρη η Ελλάδα με ήρωες αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και απλούς πολίτες.
          Η Θεσσαλία, η Μακεδονία, η Ήπειρος, τα νησιά έχουν να παρουσιάσουν αξιόλογους ήρωες που καμιά σύγκριση δεν γίνεται με τον Άρη. Αυτοί ήταν πάνω από τον Άρη με περγαμηνές σε μάχες με τους κατακτητές. Όταν στη Θεσσαλία η νεολαία οργανωνόταν στον Θεσσαλικό Ιερό Λόχο και μετά στην ΕΠΟΝ, δεν υπήρχε κανένας Άρης. Όταν δινόταν η μάχη της σοδειάς δεν υπήρχε κανένας Άρης. Υπήρχαν αφανείς ήρωες. Όταν στην Αθήνα ο λαός αγωνιζόταν για να σωθεί από την πείνα κατά της εργατικής επιστράτευσης, με νεκρούς και τραυματίες, δεν υπήρχε κανένας Άρης. Όταν στην Ήπειρο, ήρωες και ηρωίδες, δίνανε μάχες για τη ζωή και τη μόρφωση της νεολαίας, δεν υπήρχε κανένας Άρης.
        Η μάνα των Δαγκλαίων, η Πρίντζου, η Μαργαρίτα, η Αλίκη της Άρτας - η πρώτη αντάρτισσα - η Νίτσα Νάτση και χιλιάδες άλλες ήρωες ηπειρώτες δεν είχαν ανάγκη από κανέναν Άρη. Μην προσπαθείτε να γράψετε ψεύτικα την Ιστορία. Δεν διαπαιδαγωγείται έτσι η νέα γενιά.
          Υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων που φύγανε. Αυτοί ανάψανε τη φλόγα της Εθνικής Αντίστασης. Βρείτε τους και προβάλετέ τους. Προπαντός να μην ξεχαστούν.


                                                                                                   ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΥΒΙΩΤΗΣ
                                                                                                                      ( ΕΠΟΝίτης)
  Γραμματέας της Αντιφασιστικής Νεολαίας Θεσσαλίας από το 1941 έως το 1942 - Οργανωτικός Γραμματέας ΕΠΟΝ Ηπείρου 1942-1945 και μέλος του Κ.Σ. της ΕΠΟΝ.


Υ.Γ.  Αν κάποιος από σας που γράφετε - όπως γράφετε - την ιστορία του Άρη, θελήσει να ερευνήσει "τον βίο και την πολιτεία" των 18-20 "παληκαριών" που είχε εμπίστους γύρω του ο Άρης, θ' αναγκαστεί να ανακαλέσει ό,τι έχει γράψει.

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Η παρακμή της Δύσης σε μία φωτογραφία και η αναγκαιότητα προσέγγισης της Ανατολής

Ξεπεσμός Made in... Eurovision

Είμαστε σίγουροι πως όταν ο Όσβαλντ Σπέγκλερ έγραφε το μνημειώδες έργο του "Η παρακμή της Δύσης" δεν φανταζόταν πως οι δυτικές κοινωνίες θα έφταναν σε τέτοιο σημείο σήψης όπως αυτό που απεικονίζεται στην παραπάνω φωτογραφία του/της νικητή/τριας στο ετήσιο καραγκιοζιλίκι της γιουροβίζιον.

 Όλα αυτά τα παρακμιακά εκφυλιστικά φαινόμενα που παρατηρούνται στις δυτικές κοινωνίες ενισχύουν την άποψη ότι η κατάσταση σε πολλές από αυτές τις χώρες τείνει να γίνει μη-αναστρέψιμη.
 Η Δύση έχει σαπίσει ηθικά και πνευματικά και δεν αποτελεί παρά μόνο παράδειγμα προς αποφυγή.
 Η υλικοτεχνική της εξέλιξη δεν έχει απολύτως κανένα νόημα εφόσον δεν εδράζεται σε υγιείς βάσεις.

 Η φυσιολογική λαϊκή αντίδραση που υπάρχει και εκδηλώνεται με την στήριξη πατριωτικών/ευρωσκεπτικιστικών/αντιμεταναστευτικών κομμάτων είναι σίγουρα θετική αλλά δεν υπάρχει η παραμικρή εγγύηση ότι αυτά τα κόμματα θα ανταποκριθούν στις προσδοκίες.
 Εχουμε πολλούς λόγους να είμαστε επιφυλακτικοί, ειδικά απέναντι σε κόμματα-φωτοβολίδες τύπου Φάρατζ (στην Βρετανία) ή περίεργες περιπτώσεις τύπου Βίλντερς (στην Ολλανδία) κ.α.

 Η κατάσταση αυτή μας οδηγεί με ασφάλεια στο να ισχυριστούμε ότι η Πατρίδα μας θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να απεμπλακεί απ΄τον βούρκο της Δύσης, είτε μιλάμε για τις ΗΠΑ είτε για την Ε.Ε.
 Και στην σημερινή γεωπολιτική συγκυρία, η απομάκρυνση απ 'την Δύση μοιραία συνεπάγεται προσέγγιση της Ανατολής. Όταν μιλάμε για Ανατολή, εννοούμε φυσικά την Ρωσία και όποιους ανατολικοευρωπαϊκούς λαούς δεν διακατέχονται από αντιρωσικά συμπλέγματα (δικαιολογημένα εν μέρει λόγω της σοβιετικής τυραννίας, αλλά αδικαιολόγητα όταν καταντούν αυτοκαταστροφικές εμμονές).
 Κανείς φυσικά δεν ισχυρίζεται ότι οι ανατολικές χώρες έχουν μείνει αλώβητες απ΄την εβραιοκινούμενη νεοταξίτικη πανούκλα. Είναι όμως αναντίρρητο ότι η κατάσταση στις δυτικές χώρες είναι τρισχειρότερη και σε πολλές από αυτές πιθανότατα είναι μη-αναστρέψιμη (π.χ. Ολλανδία). Βάσει αυτής της πραγματικότητας, και χωρίς να υπεισέλθουμε σε γεωπολιτικά ζητήματα, θεωρούμε ότι έχουμε κάθε συμφέρον να στρέψουμε το βλέμμα μας ανατολικά ή -αν θέλουμε να είμαστε ακριβέστεροι γεωγραφικώς και να αποφύγουμε παρεξηγήσεις- βορειο-ανατολικά..


Τελειώνοντας, υπενθυμίζουμε μία φράση που είχε ειπωθεί προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από έναν εκπρόσωπο των ηττημένων:
                 "Το μέλλον ανήκει στον λαό της Ανατολής"

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Ιστορικά στοιχεία για στελέχη της ΠΕΑΝ - μέρος β'


 συνέχεια από εδώ

Αντώνης Μυτιληναίος: Ηγετικό μέλος του Ουλαμού Καταστροφών της ΠΕΑΝ. Είχε καθοριστική συμμετοχή στα σαμποτάζ σε γερμανική αποθήκη, στα γραφεία της ΟΕΔΕ και στην ΕΣΠΟ. Συνελήφθη και αυτός απ΄τους Γερμανούς στις 11/11/1942, φυλακίστηκε στα κρατητήρια της Γκεστάπο Πειραιά, ανακρίθηκε και βασανίστηκε. Όχι μόνο δεν μίλησε αλλά κατάφερε και δραπέτευσε κιόλας. Κρυβόταν σε φιλικά σπίτια και επιχείρησε να διαφύγει στην Μέση Ανατολή μέσω Ευβοίας. Στην Κάρυστο συνελήφθη από Ιταλούς τον Απρίλιο του 1943 αλλά και πάλι κατάφερε να δραπετεύσει πριν εγκλειστεί στις φυλακές Αβέρωφ. Ένα μήνα μετά κατάφερε με την βοήθεια της οργάνωσης Όμηρος να μεταβεί με καϊκι στην Μέση Ανατολή. Εκεί εντάχθηκε στην 3η Ορεινή Ταξιαρχία. Πολέμησε στο Ρίμινι και στα δεκεμβριανά. Κατά την Κατοχή έχασε τους δύο γονείς του και δύο απ΄τα τέσσερα αδέλφια του απ΄την πείνα.

Ιουλία Μπίμπα: Μέλος του Ουλαμού Καταστροφών της ΠΕΑΝ, με μεγάλη συμμετοχή στα σαμποτάζ. Βοήθησε στην κατασκευή των βομβών με τα οποία ανατινάχτηκαν μία αποθήκη των Γερμανών, τα γραφεία της ΟΕΔΕ και αργότερα της ΕΣΠΟ. Στο τελευταίο σαμποτάζ είχε ενεργό ρόλο, καθώς ήταν αυτή που μετέφερε την βόμβα απ΄το Κουκάκι στην Κάνιγγος, μαζί με τον Μυτιληναίο. Καθόταν σε ένα παγκάκι επί τρεις ώρες έχοντας δίπλα της την τσάντα με την βόμβα, παριστάνοντας ότι περίμενε το λεωφορείο. Όταν της δόθηκε το σύνθημα μετέφερε την βόμβα στην είσοδο της ΕΣΠΟ όπου και την παρέδωσε στους Μυτιληναίο και Γαλάτη. Ήταν ανάμεσα στα μέλη της ΠΕΑΝ που συνέλαβαν οι Γερμανοί στις 11/11/1942, κατόπιν προδοσίας. Βασανίστηκε, χωρίς όμως να καταδώσει κανέναν. Στις 31/12/1942 καταδικάστηκε σε θάνατο απ'το γερμανικό στρατοδικείο.
  Μεταφέρθηκε στην Γερμανία (ή στην Βουλγαρία σύμφωνα με άλλη εκδοχή) όπου και εκτελέστηκε δι'αποκεφαλισμού, άγνωστο που και πότε.

Νίκος Μούρτος: Ομαδάρχης της οργάνωσης και παράλληλα μέλος του Ουλαμού Καταστροφών. Συμμετείχε στην ανατίναξη της ΟΕΔΕ και της ΕΣΠΟ. Ήταν από αυτούς που γλίτωσαν την σύλληψη. Συνεργαζόταν και με την οργάνωση πληροφοριών Μίδας 614 του Γιάννη Τσιγάντε αλλά και με τον διευθυντή της Αστυνομίας Πόλεων Άγγελο Έβερτ. Ο τελευταίος του είχε εμπιστευτεί σφραγίδες ώστε να εκδίδει πλαστές ταυτότητες σε όσους κυνηγούσαν οι κατακτητές. Στα τέλη του 1943 συνελήφθη απ΄τους Γερμανούς αλλά αποφυλακίστηκε καθώς δεν προέκυψε τίποτα σε βάρος του. Τον Μάρτιο του ΄44 διέφυγε στην Μέση Ανατολή όπου και εντάχτηκε στην 3η Ορεινή Ταξιαρχία.

Νίκος Λάζαρης: Απ΄τα πρώτα μέλη της ΠΕΑΝ και του Ουλαμού Καταστροφών της οργάνωσης, και ομαδάρχης της οργάνωσης.4 Συμμετείχε ενεργά στην ανατίναξη της ΕΣΠΟ. Μετά τις συλλήψεις των υπολοίπων κατάφερε να διαφύγει στο βουνό. Εντάχθηκε σε αντάρτικο τμήμα του ΕΔΕΣ στην Ρούμελη (πιθανότατα σε αυτό της Τριχωνίδας, χωρίς όμως να είναι σίγουρο). Μετά από σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ, επέστρεψε στην Αθήνα βοηθώντας έναν τραυματισμένο συναγωνιστή του. Επαναδραστηριοποιήθηκε στην ΠΕΑΝ. Αργότερα ξανανέβηκε στο βουνό, αυτήν την φορά στο κυρίως αντάρτικο του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο, όπου του απονεμήθηκε και ο βαθμός του ανθυπολοχαγού. Με την Απελευθέρωση πήρε άδεια και κατέβηκε στην Αθήνα. Στα δεκεμβριανά όμως έκανε το λάθος να μην οχυρωθεί με τους υπόλοιπους πεανίτες στο ξενοδοχείο Κεντρικόν. Έμεινε σπίτι του, όπου τον συνέλαβαν οι κομμουνιστές. Το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.


Θεόδωρος Μπαγλανέας: Σχετιζόταν πολιτικά με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, όπως και πολλοί ακόμη πεανίτες. Διετέλεσε διευθυντής του "Κέντρου Αθηνών" της ΠΕΑΝ. Μετά την σύλληψη του Περρίκου και άλλων στελεχών, συμμετείχε στην Προσωρινή Διοίκηση που ανέλαβε να αναδιοργανώσει την ΠΕΑΝ, και μετά στην Διοικούσα Επιτροπή υπό τον νέο αρχηγό Αλεξιάδη. Συνελήφθη τον Απρίλιο του 1943 στο Αλιβέρι καθώς συνόδευε τον συνταγματάρχη Θρασύβουλο Τσακαλώτο (μετέπειτα διοικητή της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας) που προσπαθούσε να διαφύγει στην Μέση Ανατολή. Κατάφερε να δραπετεύσει και συνέχισε την δράση του στην ΠΕΑΝ.
 Τον Φεβρουάριο του 1944 αναγκάστηκε να διαφύγει στο βουνό και στο αντάρτικο του ΕΔΕΣ, διότι οι κομμουνιστές τον είχαν εκθέσει κατονομάζοντάς τον δημοσίως ως μέλος της ΠΕΑΝ και "συνεργάτη της Ασφάλειας"...

 Εκτός απ΄τους Λάζαρη και Μπαγλανέα υπήρχαν και άλλοι πεανίτες που έφυγαν απ΄την Αθήνα και εντάχθηκαν στο αντάρτικο του ΕΔΕΣ.
 Κάποιοι εξ'αυτών στελέχωσαν τον Ιερό Λόχο του Εθνικού Συνδέσμου Ανωτάτων Σχολών (ΕΣΑΣ) που ανέβηκε στο βουνό και εντάχθηκε στο 3/40 σύνταγμα του ΕΔΕΣ.
 Ενδεικτικά αναφέρουμε τους παρακάτω:

Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης: ο γνωστός μετέπειτα υπουργός του ΠΑΣΟΚ.
Στάθης Τουρνάκης: μετέπειτα ιστοριογράφος της οργάνωσης
Τάκης Καπράλος: σκοτώθηκε σε μάχη με Γερμανούς στον Αρχάγγελο Πρέβεζας
Τάσος Σινόπουλος: σκοτώθηκε σε μάχη με ελασίτες στο Φρούριο του Αγίου Γεωργίου Πρέβεζας
Γεώργιος Μπουκουβάλας
Μιχάλης Δεσύλλας
Γεώργιος Σερέτης
Σπύρος Ιακωβίδης

 Στην ΠΕΑΝ ήταν επίσης ενταγμένα τα δύο παιδιά της γνωστής αντιστασιακής Λέλας Καραγιάννη όπως και τα δύο παιδιά του συνταγματάρχη Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλου (διοικητής της Χωροφυλακής, μετά αρχηγός της αντιστασιακής ΡΑΝ και τέλος στρατιωτικός διοικητής Αθηνών κατά την Απελευθέρωση κατόπιν απόφασης της κυβέρνησης Παπανδρέου). Ειδικά ο γιος του Επαμεινώνδας Σπηλιωτόπουλος ήταν ομαδάρχης της ΠΕΑΝ και πολύ δραστήριο μέλος.


 Είναι αυτονόητο ότι υπήρχαν πολλά ακόμα μέλη και στελέχη της ΠΕΑΝ που χρήζουν αναφοράς, αλλά είναι αδύνατο να αναφερθούν όλοι γιατί θα πλατειάσουμε υπερβολικά.



 Πηγές: "ΠΕΑΝ (1941-1945)" του Ευάνθη Χατζηβασιλείου
             "ΠΕΑΝ - Οι βομβιστές της ελευθερίας" του Στάθη Τουρνάκη

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Όχι πια δάκρυα κύριε Μπούκουρα...


Λυγμοί και στα social media για τον Μπούκουρα



Ξέσπασε σε κλάματα ο Μπούκουρας στη Βουλή








 Δεν έχει νόημα να σχολιάσουμε την αυτογελοιοποίηση ενός ανθρωπάκου που δηλώνει ότι έγινε εθνικιστής απ΄τον Ανδρέα Παπανδρέου (να υποθέσουμε ότι παρέμεινε πασοκο-εθνικιστής και επί Σημίτη;) και κατέληξε στο να χαπακώνεται.
 Καλή του ανάρρωση.
 Ούτε μας ενδιαφέρει αν αυτογελοιοποιήθηκε κατόπιν εντολών του δικηγόρου του ή αν ήταν προσωπική του επιλογή. Το αποτέλεσμα το ίδιο είναι.

 Η σύγκριση των κλαψουρισμάτων του Μπούκουρα με την αξιοπρεπή στάση του (επίσης πατέρα) Γεώργιου Γερμενή προφανώς και είναι ανεπίτρεπτη...

Επίσης δεν υπάρχει λόγος να εκφέρουμε άποψη γι'αυτούς που συνέβαλλαν στο να βγει βουλευτής αυτός ο κακομοίρης..
 Ο καθένας ας κάνει την αυτοκριτική του και ας προσέξει να μην επαναλάβει παρόμοια λάθη. Θεωρούμε ότι το εθνικιστικό κίνημα δεν χρειάζεται άλλους Μπούκουρες και Χρυσοβαλάντηδες.
Οι δυο τους φτάνουν και περισσεύουν...

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Για τον Καμμένο υπάρχουν μόνο οι εξορισθέντες της Γυάρου και της Μακρονήσου και όχι οι σφαγιασθέντες του Μελιγαλά, ούτε καν ο Ψαρρός..


Όπως είναι γνωστό, οι τεμενάδες προς την αριστερά εκ μέρους των δεξιών είναι ένα διόλου σπάνιο φαινόμενο στο μεταπολιτευτικό ελλαδιστάν. Κάποιες πρόσφατες αντικομμουνιστικές κραυγές κάποιων δύσμοιρων νεοδημοκρατών που παλεύουν να σώσουν τα προσχήματα, είναι άνευ ουσίας, γίνονται καθαρά και μόνο για λόγους ψηφοθηρικούς και φυσικά δεν πείθουν κανέναν.

Πιο πρόσφατος κρίκος στην αλυσίδα της αριστερολαγνείας ήταν μία προχθεσινή δήλωση του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνου Καμμένου που είπε τα εξής:
"στους Ανεξάρτητους Έλληνες χωρούν μέσα τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που εξορίστηκαν στη Μακρόνησο, στη Γυάρο και στην Ικαρία, καθώς και τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που τους φύλαγαν."

Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Προφανέστατα εννοεί ότι στους ΑΝ.ΕΛ χωράνε τόσο τα χθεσινά θύματα (οι εξορισθέντες αριστεροί) όσο και οι χθεσινοί θύτες (οι φύλακές τους).
Είναι προφανές ότι ο Καμμένος με αυτήν του την δήλωση αναπαράγει για πολλοστή φορά τα ιστορικά στερεότυπα της αριστεράς τα οποία έχουν επιβληθεί με την ένοχη ανοχή της δεξιάς.

Και εντάξει, ας υποθέσουμε ότι η σχέση εξορίστων-φυλάκων ήταν σχέση θύματος-θύτη, αν και με την λογική αυτή όλοι οι δεσμοφύλακες ή σωφρονιστικοί υπάλληλοι ανα τον κόσμο πρέπει να θεωρούνται θύτες, άρα κατακριτέοι. Αυτή η λογική βέβαια είναι για τα μπάζα αλλά για να μην μακρυγορούμε, ας το προσπεράσουμε.
Ούτε θα σταθούμε στο ότι πολλοί εκ των κομμουνιστών εξορίστων βαρύνονταν με σοβαρότατα εγκλήματα.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι:
Δεν υπάρχουν άλλα παραδείγματα θύματος-θύτη από εκείνη την ταραγμένη περίοδο του Ελληνισμού;
Σαφώς και υπάρχουν και είναι πολύ ακριβέστερα απ'ότι τα ατυχή παραδείγματα της Γυάρου και της Μακρονήσου.

Μελιγαλάς, Κιλκίς, Φενεός είναι κάποια από αυτά.


Γιατί δεν χρησιμοποίησε αυτά τα παραδείγματα ο κ.Καμμένος;
Αντί να αναφερθεί στην Γυάρο και στην Μακρόνησο, θα μπορούσε να πει:
"στους Ανεξάρτητους Έλληνες χωρούν μέσα τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που σφαγιάστηκαν στον Μελιγαλά και στον Φενεό, καθώς και τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που τους έσφαξαν."

Και αν τραβάει ζόρι να αναφερθεί στον Μελιγαλά διότι εκεί πολέμησαν οι "καταραμένοι" ταγματασφαλίτες τότε θα μπορούσε κάλλιστα να πει:
"στους Ανεξάρτητους Έλληνες χωρούν μέσα τα παιδιά και τα εγγόνια των ανταρτών του Ψαρρού, καθώς και τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που τους έσφαξαν."

Δεν έχει το σθένος να αναφερθεί ούτε καν στον (συντοπίτη του, καθώς και ο Καμμένος κατάγεται απ΄την Φωκίδα) Ψαρρό και στους άντρες του 5/42 που σφαγιάστηκαν όντας αιχμάλωτοι απ΄τους ελασίτες..

Τι τον εμποδίζει να πει κάτι τέτοιο, που είναι φυσικά πολύ πιο ακριβές -όσον αφορά την σχέση θύματος/θύτη- απ΄την Γυάρο και την Μακρόνησο;
Αυτό που τον εμποδίζει πρωτίστως είναι το κόμπλεξ της αριστερολαγνείας που χαρακτηρίζει το σύνολο της ελλαδικής δεξιάς.

Ως γνήσιο τέκνο της φιλελεύθερης παράταξης, ο Καμμένος αδιαφορεί για τα θύματα του Μελιγαλά, αδιαφορεί για την θυσία του Ψαρρού και προτιμάει να αναφέρεται στους εξόριστους της Γυάρου και της Μακρονήσου μπας και πάρει τα εύσημα από κανα ρετάλι της ανθελληνικής αριστεράς...


Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Ιστορικά στοιχεία για στελέχη της ΠΕΑΝ - μέρος α'


 Η αντιστασιακή οργάνωση ΠΕΑΝ είναι κυρίως γνωστή για την ανατίναξη της ΕΣΠΟ και τον Κώστα Περρίκο που ήταν ο φύσει αρχηγός της. Η ΠΕΑΝ όμως δεν ήταν μόνο ο Περρίκος. Υπήρχε πλήθος ακόμα αγωνιστών που στην συντριπτική τους πλειοψηφία παραμένουν άγνωστοι.
 Στην παρούσα ανάρτηση θα δούμε κάποια περιληπτικά στοιχεία για μερικούς εξ'αυτών.
 Εκτός απ΄τον Περρίκο εκτελέστηκαν απ΄τους Γερμανούς άλλα 5 μέλη της ΠΕΑΝ. Όλοι τους είχαν συλληφθεί στις 11/11/1942, μαζί με αρκετούς ακόμη πεανίτες, μετά από προδοσία κάποιου Πολύκαρπου Νταλιάνη που ήταν σύνδεσμος μεταξύ της ΠΕΑΝ και της κατασκοπευτικής οργάνωσης Όμηρος (μέλος την οποίας ήταν και ο Παττακός). Αργότερα ο Νταλιάνης εκτελέστηκε από μέλη του Ομήρου για την προδοσία του.
 Για τους 4 εκ των 5 εκτελεσθέντων (η 5η ήταν η Ιουλία Μπίμπα, για την οποία θα δούμε στο β' μέρος της ανάρτησης) είχε εκδοθεί απαλλακτικό βούλευμα επειδή δεν είχε προκύψει τίποτα σε βάρος τους απ΄τις ανακρίσεις, παρά τα βασανιστήρια που υπέστησαν.
 Οι Γερμανοί όμως τους κρατούσαν φυλακισμένους και τους εκτέλεσαν στις 07/01/1943 στην Καισαριανή μαζί με άλλους 9 κρατούμενους σαν αντίποινα για ένα σαμποτάζ που έγινε στον Πειραιά.
 Οι 4 εκτελεσθέντες πεανίτες της εκείνης της ημέρας ήταν οι Δημήτρης Λόης, Θάνος Σκούρας, Διονύσης Παπαδόπουλος, Γιάννης Κατεβάτης.
 Ιδού μερικές πληροφορίες γι'αυτούς:

Δημήτρης Λόης: Φοιτητής της Νομικής, μυήθηκε στην ΠΕΑΝ απ΄τον Περρίκο. Διετέλεσε ομαδάρχης της και σύνδεσμος μεταξύ της Κεντρικής Διοίκησης και του "Κέντρου Αθηνών" (μηχανισμός της ΠΕΑΝ στον οποίο υπάγονταν οι πλέον δραστήριες ομάδες της που δρούσαν στο κέντρο της πρωτεύουσας). Βασικός συντάκτης της εφημερίδας "Δόξα" που ήταν το επίσημο όργανο της ΠΕΑΝ.

Θάνος Σκούρας: Ιδρυτικό μέλος της ΠΕΑΝ. Επιχειρηματίας με οικονομική επιφάνεια, ιδιοκτήτης της Σκούρας-Φιλμς. Ενίσχυε τα μέγιστα τον αγώνα της ΠΕΑΝ από οικονομικής άποψης. Ήταν στέλεχος του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος του Κανελλόπουλου. Υπήρξε πρόεδρος της Κεντρικής Διοίκησης και εκ των ιδεολογικών εκφραστών της οργάνωσης. Βασικός συντάκτης της "Δόξας" και του ιδεολογικού περιοδικού "Κοινωνική Ενότης". Με δικά του χρήματα είχε νοικιαστεί το σπίτι στην Καλλιθέα που χρησιμοποιούσε σαν γιάφκα η ΠΕΑΝ και στο οποίο έκαναν έφοδο οι Γερμανοί στις 11/11/1942.

Με τη σημαία μπροστά στην κατοχική Αθήνα. Πολλές φορές άλλαξε χέρια, αλλά πάντα βρισκόταν στην κεφαλή (η φωτογραφία από τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1943).Διονύσης Παπαδόπουλος: Απλό μέλος της οργάνωσης. Έγινε περισσότερο γνωστός ως επικεφαλής σημαιοφόρος στην φοιτητική πορεία της 25ης Μαρτίου 1942 για την εθνική επέτειο (βλ. φώτο). Από τότε κατεζητείτο απ΄τους κατακτητές και κρυβόταν. Μία απ΄τις κρυψώνες του ήταν και η γιάφκα της ΠΕΑΝ στην Καλλιθέα. Βρέθηκε απλά σε λάθος τόπο την λάθος στιγμή. Η ατυχία του συνεχίστηκε αφού, σύμφωνα με μία εκδοχή, αντί να εκτελεστεί ο Διονύσης Παπαβασιλόπουλος εκτελέστηκε ο ίδιος επειδή τα ονοματεπώνυμά τους έμοιαζαν και οι Γερμανοί μπερδεύτηκαν. Ενδεικτικό του διχαστικού κλίματος της εποχής είναι ότι ο αδελφός του, Σωκράτης Παπαδόπουλος, ήταν μέλος της ΟΠΛΑ και εκτελέστηκε αργότερα στον συμμοριτοπόλεμο.

 Γιάννης Κατεβάτης: Δικηγόρος, στέλεχος του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος του Κανελλόπουλου, ιδρυτικό μέλος της ΠΕΑΝ και μέλος της Κεντρικής Διοίκησης της οργάνωσης με την θέση του ταμία. Τον αποκαλούσαν "μέντορα" της ΠΕΑΝ και συνεργαζόταν με τους Σκούρα και Αλεξιάδη στην σύνταξη των ιδεολογικών κειμένων της.


 Άλλα στελέχη της ΠΕΑΝ ήταν:

 Γεώργιος Αλεξιάδης: Εκ των ιδρυτών της ΠΕΑΝ, αφού άλλωστε η οργάνωση ιδρύθηκε στο σπίτι του στις 28/10/1941, και μέλος της Κεντρικής Διοίκησης. Ήταν εκ των βασικών συντακτών της εφημερίδας "Δόξα" και συνεκδότης -μαζί με τον Σκούρα-  του βραχύβιου περιοδικού "Κοινωνική Ενότης". Θεωρούταν δικαίως ο βασικός θεωρητικός της οργάνωσης, ιδιαίτερα μετά την εκτέλεση των Σκούρα και Κατεβάτη. Μετά τις συλλήψεις του Περρίκου και των υπολοίπων, ο Αλεξιάδης ανέλαβε την ηγεσία και την αναδιοργάνωση της ΠΕΑΝ σε συνεργασία με ελεύθερα στελέχη (Μπαγλανέας, Καρακώστας κτλ). Στις αρχές του '43 είχε κάποιες επαφές με το ΕΑΜ για χαλαρή συνεργασία μεταξύ των δύο οργανώσεων, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το 1944 έγινε άλλη μία προσπάθεια αυτήν την την φορά για ενοποίηση των μη-εαμικών αθηναϊκών οργανώσεων με την ίδρυση του ΠΑΣ (Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Συνασπισμού), αλλά ούτε αυτή απέδωσε καρπούς. Επί ηγεσίας του η ΠΕΑΝ απομακρύνθηκε -για διάφορους λόγους- απ΄την πολιτική επιρροή του Κανελλόπουλου και από ένα σημείο και έπειτα προσέγγισε περισσότερο τον Γεώργιο Παπανδρέου. Τον Φεβρουάριο του 1945 ο Αλεξιάδης εντάχθηκε στο Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Παπανδρέου, χωρίς όμως αυτό να συνεπαγόταν σε καμμία περίπτωση και ένταξη της ΠΕΑΝ στο εν λόγω κόμμα.


 συνεχίζεται..

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΚΟΥΝΑ

 Αναδημοσιεύουμε την παρακάτω δήλωση του ιστορικού Δημοσθένη Κούκουνα απ΄το ιστολόγιό του
  http://aera2012.blogspot.gr/2014/04/blog-post_30.html :


 Αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω μια δήλωση προς κάθε αποδέκτη. Τα όσα περιέχονται στο νέο βιβλίο μου "ΤΑ ΕΝΟΧΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ", που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες, υπήρξαν αντικείμενο μεγάλου προβληματισμού για μένα. Χωρίς αμφιβολία μέσα απ' αυτό το βιβλίο τεκμηριώνεται η διαχρονική διάσταση του δοσιλογισμού, αλλά πάντα με την επίκληση αδιαμφισβήτητων ντοκουμέντων ως προς το ποιοι είναι αυτοί που μας κυβερνούν από την εποχή της πρώτης γερμανικής κατοχής 1941-44 μέχρι τις μέρες μας. Θα επισημάνω για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι κανένα από όσα ιστορικά στοιχεία κατά καιρούς έχω φέρει στη δημοσιότητα στη διαδρομή των τελευταίων σαράντα χρόνων δεν έχει ανατραπεί, ούτε καν έχει αμφισβητηθεί, ακόμα κι αν θίγονται πολιτικά πρόσωπα παλαιά ή σύγχρονα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατά καιρούς δεν έχω ενοχληθεί από φίλους και "φίλους", ακόμα και από συγγενείς μου, για να αποφύγω αναφορές για συγκεκριμένα πρόσωπα. Θεωρώντας σε όλη μου τη σταδιοδρομία ότι η ιστορική αλήθεια είναι υπέρτερη από οποιαδήποτε σκοπιμότητα και ιδίως είναι ανεξάρτητη από την εκάστοτε πολιτική συγκυρία, συστηματικά αγνόησα οποιαδήποτε παρεμβολή. Όσοι το αντελήφθησαν είναι προς τιμήν τους, όσοι δυσανασχέτησαν είναι πρόβλημά τους. Ας μην έχει κανείς αγωνία για το τι θα περιέχει το νέο βιβλίο μου. Απλώς θα εδράζεται πάνω στην ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ και σε όποιους αρέσει. Αν τυχόν ποτέ από ένα λάθος μου, ανθρώπινο λάθος, αδίκησα κάποιον, θα είμαι αυτόματα πρόθυμος να ζητήσω συγνώμη. Μέχρι τώρα δεν χρειάστηκε να το κάνω, παρά το γεγονός ότι χιλιάδες ονόματα έχουν αναφερθεί στα μέχρι τώρα βιβλία μου. ΣΗΜΕΡΑ ΑΛΛΑΖΩ ΖΩΗ! Για μένα πια δεν υπάρχει ο μικρόκοσμος της καθημερινότητας - και βεβαιώνω ότι δεν ομιλώ εκ του ασφαλούς, κάθε άλλο μάλιστα, όπως μπορούν να μαρτυρήσουν όσοι με γνωρίζουν προσωπικά. Αλλάζω ζωή λοιπόν, διότι θέλω να ξέρουν όλοι οι Έλληνες την ΑΛΗΘΕΙΑ χωρίς όρια και αδιαπραγμάτευτα. Και τα δίνω όλα όσα ξέρω στη δημοσιότητα, ό,τι και να σημαίνει αυτό. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς την παραμικρή ιδιοτέλεια. Αυτό να εκτιμηθεί ιδιαίτερα από όσους νομίζουν ότι μια απειλή μπορεί να ανατρέψει τη σταθερή διαδρομή ενός ερευνητή... Αυτή η δήλωση είναι μια εκ των προτέρων απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι μπορούν να με εμποδίσουν να γράψω την αλήθεια. Το νέο βιβλίο, τα 'ΕΝΟΧΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ", θα βγει ό,τι επιπτώσεις και να προκαλέσει σε ορισμένους... Είναι αλήθεια πως για κάποια στιγμή είχα την αναστολή αν στο επίκεντρο μιας πολιτικής αναμέτρησης ήταν σκόπιμο να το εκδώσω. Πείστηκα όμως ότι είναι το καθήκον μου. Και ό,τι προκύψει... Αθήνα, 30 Απριλίου 2014
Δημοσθένης Κούκουνας