Άβολες αλήθειες και υποκρισίες.
Οτι έχετε στις βιβλιοθήκες σας από οποιονδήποτε εθνικιστή διανοούμενο, θεωρητικό, ηγεμόνα, φιλόσοφο κτλ, πετάξτε το η βάλτε το όπου θέλετε!
Πετάξτε Νίτσε, Συκουτρη, Γεωργαλα, Γιαννόπουλο, Δραγούμη, Εβολα, Τσαμπερλεϊν, Μοσλι, Ντεβι ντέφι πως την λένε, Βεζανηδες, Γκεμπελς, Αριστοτέληδες, Πολιτείες, όλα, και την ιστορία όλη. Όλη και όλα όλα!!
Όχι γιατί είναι ασήμαντα αυτά αλλά γιατί ΕΣΕΊΣ δεν είστε γι αυτά!
Γιατί αυτά είναι εξωγήινα για εσάς και δεν καταλάβατε ακόμα ότι το να τα πιπιλατε η να τα πουλάτε και να τα αγοράζετε απλώς, ισοδυναμεί με μηδέν στο πηλίκο!
Οι αρχαίοι φιλόσοφοι έδωσαν το φως, με τρόπο δύσκολο, απόκρυφο εν πολλοίς και πολύπλοκο κι ήρθε ο Χριστός να εξηγήσει την κεντρική ουσία με παραβολες τύπου "Λόλα να ένα μήλο" και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Μάθαμε απ έξω και επ ακριβώς τι έλεγαν όλοι αλλά ποτέ δεν επιλέξαμε να τα εμπεδώσουμε, να τα δεχτούμε και να τα εφαρμόσουμε. Απλώς τα αναφέραμε στα λόγια έτσι να πουλήσουμε ήθος και πρεστίζ.
Ελάχιστοι κι αυτοί στην ανάγκη, εμπεδωσαν και εφάρμοσαν κι αυτοί ήταν οι ήρωες και οι άγιοι, όσοι ήταν και μεις πιπιλησαμε και αυτούς για τους ίδιους λόγους και ξανά δεν εμπεδώσαμε τίποτα.
Γι αυτό λοιπόν, αγαπητοί και αγαπητές ιδεολογικοι αδελφοί μου, μην ξαναδώ "Ο τάδε είπε αυτό, ο έτσι έκανε το άλλο κι εμπρός στον έτσι που χάραξε ο άλλος" γιατί πάντα τα άκουγα βερεσέ κι αυτό γιατί η γνώση θέλει τρόπο κι ο τρόπος θέλει χαρακτήρα.
Αφήστε τα ουλτρα τσιτάτα και τα σοφιστικέ κλαπατσιμπανα γιατί τα πράγματα είναι απλά.
Δεν υπήρξε ποτέ άγνοια, δεν υπήρξε ποτέ λάθος. Υπήρξε δειλία, ασχέτως του βαθμού και του χρονικού σημείου. Δειλία που βαπτίστηκε "κριτική" και κλάψα και γκρίνια.
Υπήρξε αυτό που έγραψαν στην επιτύμβια επιγραφή του μέγιστου ρητορα Δημοσθένη:
«Είπερ ίσην ρώμην γνώμη, Δημόσθενες, είχες ούποτ’ αν Ελλήνων ήρξεν Αρης Μακεδών»
(Αν είχες, Δημοσθένη, τόση ρώμη όση γνώση δεν θα κατακτούσε ποτέ τους Ελληνες ο Μακεδόνας Αρης).
Λοιπόν δεν ήταν η άγνοια αλλά η έλλειψη θαρρους από μεριά σας!!!
Και εξηγούμαι.
Το 21 οι Οπλαρχηγοι λοιδωρηθηκαν για την διάθεση τους να αντισταθούν χωρίς να έχουν ΤΊΠΟΤΑ. Κι όταν λέμε τίποτα εννοούμε, η τίποτα η οτιδήποτε που φαινόταν άχρηστο, λειψό κι ασήμαντο!
"Που πάτε να πολεμήσετε με σιταροκαραβα βατσελα;"
"Δεν εσυλλογιστηκαμε ούτε πόσοι ήμασταν ούτε ότι δεν είχαμε άρματα".
ΞΈΡΑΜΕ ότι έπρεπε να αγωνιστούμε με αυτά που είχαμε αλλά δεν το κάναμε
ΞΈΡΑΜΕ ότι η ΧΑ ήταν σιταροκαραβο βατσελα αλλά ΑΥΤΌ ΕΊΧΑΜΕ!
ΞΈΡΑΜΕ ότι θα υπάρχει πίεση και η Λερναία Ύδρα θα χτύπαγε ποικιλοτροπως με τα πολλά κεφάλια της αλλά δεν κρατήσαμε Τσεκούρι και Φωτιά να τις καίμε ένα ένα τα κεφάλια.
ΞΈΡΑΜΕ πως ότι είχαμε έπρεπε να το στηρίξουμε και να το τιμήσουμε μέχρι τέλους (Ου καταισχυνω) και ΞΈΡΑΜΕ το γιατί αλλά προτιμήσαμε να βρίζουμε, να κράζουμε και να κάνουμε κριτική εναντίον αυτών που είχαμε, ταυτιζομενοι με την κριτική των "φρονίμων" του 21 όπως κάτι Περραιβων!
ΞΈΡΑΜΕ ότι ΠΟΤΈ δεν υποκυπτουμε στα λόγια και την πίεση του εχθρού αλλά εμείς τα υιοθετησαμε και βρίσκαμε λάθη, κενά, ασχημιες, μας βρωμαγε το έτσι, μας ξινιζε το άλλο και σε μια στιγμή το γυρνάγαμε αντίστροφα αν βόλευε.
Τα πιάνετε, αδέρφια η να συνεχίσω; Έχετε εμπεδώσει ότι στα άνωθεν δείγματα κρύβεται όλη η εξήγηση και όλη η διανόηση, όλης της ιστορίας η όχι;
Καταλαβαίνετε γιατί φτάσαμε εδώ και γιατί δεν έπαιζε ούτε τελευταία ευκαιρία, ούτε πρώτη, η όχι;
Όταν ο εχθρός σου βρίζει τα υπάρχοντα σου, εσύ δεν ψάχνεις που έχει δίκιο, δεν κολλάς, δεν σκέφτεσαι, δεν συναινεις στο παραμικρό, ούτε απολογείσαι.
Όταν ο εχθρός σου επιτίθεται στο σπίτι, δεν λες "Εντάξει μωρέ, δεν πα να γμθει το κωλοσπιτο; Δεν είχε και καλό σαλόνι, είχε και υγρασία...Φεύγω να φτιάξω άλλο σπίτι για να χω μια" νέα ευκαιρία" και με "καλύτερο πλεονέκτημα"
Οταν οι εχθροί που θέλουν το κακό σου λένε τον πατέρα, την γυναίκα, τον αδερφό σου, τον φίλο, χοντρό, εσύ δεν γυρνάς στον άνθρωπο σου να του πεις "Ε χάσε κι εσύ κάνα κιλό ρε μαλακα" και μάλιστα ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΟΝ Εχθρό αλλά δεν χαρίζεις κάστανο και δεν ακούς τίποτα παρά μόνο βλέπεις τον εχθρό που πρέπει να καταπιεί τα λόγια του.
Όταν το σπίτι σου είναι ο Εθνικισμός δεν τον πουλάς επειδή το θέλει ο εχθρός, πιπιλωντας τις αφορμές που ΑΥΤΟΣ δίνει
Όταν ο εχθρός σου δεν γουστάρει τον Εθνικισμό που έχεις, που φοβάται και ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΔΊΖΕΙ μ αυτόν τον εχθρό σου και πάει να στον αλλάξει δίνοντας αφορμές, εσύ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ, ούτε τον προσαρμόζεις ώστε να συμβαδίζει, τάχα μου για "καλύτερα" η για "τακτική"
Όταν η θρησκεία του Έθνους σου βάλλεται απ τον εχθρό, δεν πολεμάς την θρησκεία, με διάφορες αφορμές που ΠΆΛΙ ο εχθρός σε ταΐζει
Όταν ο μπροστάρης του στρατοπέδου σου βάλλεται απ τον εχθρό, ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΕΙΣ και ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΟΥΛΑΣ με όποια αφορμή και τελικά να εγκαταλείπεις το στρατόπεδο και το ΚΎΡΙΟ πεδίο μάχης.
Κι αν δεν ξέρετε γιατί η κάνετε πως δεν ξέρετε, διαβάστε την ιστορία του Ματζικερτ κι αυτή την φορά όχι για να το παίξετε "αουα" ότι ξέρετε αλλά για να ΜΆΘΕΤΕ από αυτή.
Ήταν τότε που ο Ρωμανός Διογένης Δ' υποσκαπτηκε και εγκαταλειφθηκε απο Ψελλούς, Νικηφόρο Παλαιολόγο, Δουκες κτλ, εν μέσω εσωτερικών "σφαγων" για τα φεουδα (Θεσουλες-βολεματα) και μαντεψτε το αποτέλεσμα και τις μακραίωνες συνέπειες του έως σήμερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου