Ο Γούδης και η Χρυσή Αυγή

 Είναι παραπάνω από σαφές ότι το παρόν ιστολόγιο υποστηρίζει την Χρυσή Αυγή. Ουδέποτε το κρύψαμε, ούτε προσπαθήσαμε να το παίξουμε αμερόληπτοι όσον αφορά την κομματική επιλογή, ούτε μασήσαμε τα λόγια μας.
 Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε άκριτα όλες τις επιλογές του κόμματος.

 Όπως είναι φυσιολογικό, κάποια πράγματα μπορεί να μην μας βρίσκουν 100% σύμφωνους. Οφείλουμε όμως να μην δίνουμε δυσανάλογα μεγάλη σημασία σε ήσσονος σημασίας καταστάσεις, ούτε να περιμένουμε στην γωνία για να "ξεσπαθώσουμε" με το παραμικρό μόλις αντιληφθούμε κάτι μη-αρεστό. Τα κόμματα αποτελούνται από ανθρώπους και κανείς άνθρωπος δεν είναι αλάνθαστος.
Ο μαξιμαλισμός και η ανέξοδη ιδεολογική "καθαρολογία" είναι παιδικές ασθένειες του ελληνικού Εθνικισμού που οδηγούν στην γραφικότητα και την αυτοπεριθωριοποίηση, προς μεγάλη χαρά των εχθρών μας.

Υπάρχουν όμως και καταστάσεις οι οποίες ούτε ήσσονος σημασίας είναι, ούτε μπορεί να περάσουν ασχολίαστες. Μία τέτοια κατάσταση δημιουργήθηκε με την ένταξη του Χρήστου Γούδη στο ψηφοδέλτιο της "Ελληνικής Αυγής για την Αθήνα" του Ηλία Κασιδιάρη.
 Δεν θα αναλύσουμε τι εστί Χρήστος Γούδης. Ο άνθρωπος είναι γνωστός για την πορεία του, το έργο του και τις απόψεις του. Δεν είναι και ο πλέον αντισημίτης (για να το πούμε όσο πιο διακριτικά γίνεται...), ούτε ο μεγαλύτερος πολέμιος της μασωνίας (...), έχει διατελέσει Υπεύθυνος Ιδεολογίας και Πολιτικής στο Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής και άλλα πολλά που ο καθένας εύκολα μπορεί να τα μάθει από μία ολιγόλεπτη περιήγηση στο διαδίκτυο (π.χ. εδώ).
Ο δε ιδεολογικός του αυτοπροσδιορισμός ως αναρχοδεξιός δεν χρήζει κριτικής, ούτε καν εύθυμου σχολιασμού...
 Από σεβασμό στην ιδιότητά του ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την Χρυσή Αυγή, δεν θα αναφερθούμε καν στο τι απίστευτα εκστόμισε σε πρόσφατη τηλεοπτική του παρουσία στην εκπομπή του Στέφανου Χίου.

 Επίσης, ο συγκεκριμένος δεν είναι ένας απλός υποψήφιος, αλλά είναι εκ των προβεβλημμένων υποψηφίων, με ότι συνεπάγεται αυτό:

 
 


Δεν μπορούμε να ξέρουμε το σκεπτικό της επιλογής Γούδη εκ μέρους της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Η ηγεσία κρίνει, αποφασίζει και ανακοινώνει και καλά κάνει γιατί αυτός είναι ο ρόλος της.
 Αυτό όμως που μπορούμε να ξέρουμε είναι ότι είναι τουλάχιστον οξύμωρο να βλέπουμε έναν άνθρωπο με τα πολιτικά χαρακτηριστικά του Γούδη να συνεργάζεται στενά με την Χρυσή Αυγή. 
 Δεν είναι άλλωστε μυστικό ότι οι εβραιόφιλοι και οι μασώνοι δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθείς στους πραγματικούς εθνικιστές. Για τον αχταρμά του ΛΑΟΣ ο Γούδης και ο κάθε Γούδης μπορεί και να ήταν αποδεκτός. Άλλο όμως ΛΑΟΣ και άλλο Χρυσή Αυγή, έτσι δεν είναι;
 
Μοιραία λοιπόν δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για την σκοπιμότητα μίας τέτοιας κίνησης. 
 Όμως στην πολιτική τέτοιου είδους ερωτήματα δεν μένουν ποτέ αναπάντητα. 
 Η εξέλιξη των πραγμάτων πάντα δίνει τις απάντησεις, έστω και εκ των υστέρων.
 Εμείς, όντας καλοπροαίρετοι, ελπίζουμε ότι η εξέλιξη των πραγμάτων δεν θα διαψεύσει τις προσδοκίες ενός πολύ μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού.



 

Οι επίσημες ανθελληνικές θέσεις των Βούλγαρων κομμουνιστών για το μακεδονικό ζήτημα σύμφωνα με δικά τους ντοκουμέντα

 Όταν οι αριστεροί στριμώχνονται αναφορικά με την αντεθνική συνεργασία τους με τους Βούλγαρους μετά τον Σεπτέμβριο του 1944, ισχυρίζονται ότι η νέα -ελεγχόμενη απ΄το Κ.Κ.Βουλγαρίας- κυβέρνηση του Πατριωτικού Μετώπου (= βουλγαρικό ΕΑΜ) που είχε εγκαθιδρυθεί πλέον στην γειτονική χώρα ήταν σύμμαχος και δεν είχε εδαφικές αξιώσεις εναντίον της Ελλάδας όπως είχαν οι προηγούμενες φιλοαξονικές βουλγάρικες κυβέρνησεις.
 Δυστυχώς όμως γι'αυτούς, τα γραπτά των Βούλγαρων ομοϊδεατών τους τους εκθέτουν.

Η παρακάτω ανακοίνωση του Πατριωτικού Μετώπου της Βουλγαρίας είναι αποκαλυπτική όσον αφορά τους στόχους των Βούλγαρων κομμουνιστών για την Μακεδονία:

 

 

Το παραπάνω ντοκουμέντο δημοσιεύτηκε στο βιβλίο "Από την ήττα στη νίκη" της Τσόλα Ντραγκοϊτσεβα, σελ. 241-243, και είναι άκρως αποκαλυπτικό και ξεκάθαρο όσον αφορά τις επίσημες προθέσεις των Βούλγαρων κομμουνιστών για αυτονόμηση της Μακεδονίας.

 Η Ντραγκοϊτσεβα ήταν μέλος του ΚΚΒ απ΄το 1919 και τον Απρίλιο του 1940 έγινε μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος, έχοντας την θέση του οργανωτικού γραμματέα. Ανέλαβε σημαντικό ρόλο στην οικοδόμηση του Πατριωτικού Μετώπου και ανέλαβε γενικός γραμματέας στην Εθνική Επιτροπή του. Ήταν δηλαδή ηγετικό στέλεχος του ΚΚΒ και σίγουρα ο λόγος της είχε μεγάλη βαρύτητα.

 Συνεπώς, πέραν της παραπάνω αποκαλυπτικής ανακοίνωσης, οι απόψεις της για το μακεδονικό ζήτημα γενικώς έχουν μεγάλο ενδιαφέρον καθώς αναμφίβολα εξέφραζαν την κομματική γραμμή.
Ας δούμε τι έλεγε (σελ.244-245):

 

Αν διαβάσει κάποιος το παραπάνω απόσπασμα, είναι λογικό να θεωρήσει ότι γράφτηκε από έναν σκληροπυρηνικό βούλγαρο σωβινιστή και όχι από μία εκπρόσωπο του ...προλεταριακού διεθνισμού!

 Η Ντραγκοϊσεβα θεωρούσε ότι με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου η Βουλγαρία διαμορφώθηκε στα ιστορικο-εθνικά της όρια, ενώ αντιθέτως η συνθήκη του Βερολίνου κατακομμάτιασε τον βουλγαρικό λαό.

  Σύμφωνα με την ίδια, οι βαλκανικοί πόλεμοι και ο Α' Παγκόσμιος είχαν σαν αποτέλεσμα "να κοπούν νέα κομμάτια απ΄το σώμα της Βουλγαρίας και να αποκοπούν με την βία απ΄την εθνική κοινότητα νέες συμπαγείς μάζες βουλγάρικου πληθυσμού". 

 Μιλάει επίσης για την ΕΜΕΟ και την διάσπασή της, για τον Γκότσε Ντέλτσεφ και τον Σαντάσκη (πρωτοπόρους του βουλγαρομακεδονικού αυτονομισμού στις αρχές του 20ου αιώνα), την επανάσταση του Ίλιντεν που στόχευε στην "λευτεριά και την ένωση των καταπιεζόμενων Βούλγαρων της Μακεδονίας και της Θράκης με το ελεύθερο τμήμα της Βουλγαρίας" κ.α.

Αυτή η υιοθέτηση σωβινιστικών απόψεων από μία φανατική υψηλόβαθμη βουλγάρα κομμουνίστρια δείχνει ότι οι Βούλγαροι κομμουνιστές ήταν πρώτα Βούλγαροι και μετά κομμουνιστές. Ο διεθνισμός τους ήταν περισσότερο στα λόγια και λιγότερα στα έργα, εν αντιθέσει με τους ελληνόφωνους ομοϊδεάτες τους.

 Φυσικά, δεν γεννάται θέμα για το αν η ηγεσία του ΚΚΕ γνώριζε τότε τις παραπάνω ανθελληνικές θέσεις των βουλγάρων συντρόφων τους.

 Είναι δεδομένο πως τις γνώριζε, διότι άλλωστε δεν ήταν καινούριες. Το ΚΚΒ είχε κάνει σαφείς τις ανθελληνικές του θέσεις στο μακεδονικό απ΄την δεκαετία του '20 στα πλαίσια της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας και της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς.

 Παρ'ολ'αυτά δεν είχε απολύτως κανένα πρόβλημα να συνεργαστεί μαζί τους και να συμπράξει ανοικτά με τον (ελεγχόμενο απ΄τους βούλγαρους κομμουνιστές πλέον) βουλγάρικο στρατό τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 1944 προκειμένου να πολεμήσει τους αντάρτες του Τσαούς Αντών και να εδραιώσει την εαμική εξουσία στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη.

Ο θρίαμβος της κ. Μαρίν Λεπέν και η αφύπνισις των ευρωπαϊκών εθνών

Αναδημοσιεύουμε από εδώ: http://panusis.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1674.html το παρακάτω άρθρο που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον όσον αφορά γενικότερα τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Δυστυχώς το άρθρο στερείται τονισμού, αλλά γι'αυτό είναι υπεύθυνος ο συντάκτης του και όχι εμείς.

 

Η αναγνωση ενος θριαμβου

Οι προσφατες δημοτικες εκλογες στη Γαλλια, ηρθαν να επιβεβαιωσουν ενα μεγαλο κομματι των οσων γραφονται σ' αυτη την ερευνα, για την αφυπνιση των Ευρωπαϊκων Εθνων απεναντι στο ηδη δρομολογημενο σχεδιο της μετατροπης της Ευρωπης σε ενα ειδος παγκοσμιοποιημενης Ινδοκινας...

Η νικη - ή, πιο σωστα: ο θρίαμβος του Εθνικου Μετώπου [Front National] - πρεπει να αναγνωστουν σωστα, απο τους Ευρωπαίους αντικαθεστωτικούς, ωστε η αντισταση στο καθεστως της παγκοσμιας κυριαρχιας των τραπεζων, των αφανων χρηματοπιστωτικων ομίλων και των πολυεθνικων εργολαβων, να μην εκφυλιστει σε τηλεοπτικη παραγωγη.

Δεν χωραει αμφιβολια οτι τα ευρωσκεπτικιστικα/εθνικιστικα κινηματα εχουν διευρυνει θεαματικα τη λαϊκη βαση τους, παρα τις λυσσαλεες διωξεις των μαντροσκυλων της παγκοσμιοποιησης και την συστηματικη πλυση εγκεφαλου απο τα διαπλεκομενα ΜΜΕ.
Στις γαλλικες δημοτικες εκλογες της 23ης Μαρτιου, επιβεβαιωθηκαν οι δημοσκοπικες προβλεψεις που αναβιβαζαν το Εθνικο Μετωπο της κ. Μαριν Λεπεν στη θεση του 1ου κομματος, ενω ταυτοχρονα κατεγραφαν την ελευθερη πτωση της εκλογικης επιρροης των "σοσιαλιστων"  και των μεταναστολαγνων του κ. Ολαντ.
Αυτο ασφαλως ειναι μια καθαρη νικη του Γαλλικου λαου, απεναντι στις απροσωπες δυναμεις που θελουν να καταστησουν τη Γαλλια "αποικια των πρωην αποικων της" [κατα τη ρηση του κ. Πουτιν] ωστοσο δεν συμπυκνωνει ακομα τη δυναμικη μιας αληθινης επαναστατικης πραξης.

Διαβαζοντας τα αποτελεσματα των κατα τοπους περιφερειων, γινεται αμεσως φανερο οτι οι Γαλλοι ευρωσκεπτικιστες και εθνικιστες, αγγιζουν σημερα τη σχετικη πλειοψηφια του Γαλλικου λαου,
κι αυτο ενδεχομενως να φανει πολυ καθαρα στις ερχομενες ευρωεκλογες του Μαϊου.
Φυσικα τα εδω χειραγωγουμενα ΜΜΕ και τα παπαγαλακια της παγκοσμιοποιησης, φροντιζουν να θολωσουν τα νερα, διαλαλωντας οτι το κομμα της κ. Λεπεν συγκεντρωνει μολις το 7% του συνολου των Γαλλων ψηφοφορων αλλα αυτο δεν ειναι παρα μια μαγικη εικονα, αφου το Εθνικο Μετωπο στηριξε πολιτικα υποψηφιους δημαρχους μονον σε 600 απο τις 3600 δημαρχιες της Γαλλιας!
Συνεπως και με μια προχειρη αναγωγη, τεκμαιρεται οτι το Εθνικο Μετωπο, εκει οπου μπορει να καταμετρηθει η δυναμη του, αναδεικνυεται σε πρωτο κομμα, ξεπερνωντας και τους δεξιούς και τους σοσιαλιστες.
Το χαστουκι ηταν δηλαδη πολυ ισχυρο για να το κρυψουνε απο το ποπολο...

Εξον ομως απο τις αλχημειες των αριθμων, οι εγκαθετοι των ευρωαμερικανοεβραϊκων συμφεροντων, προσπαθουν μανιασμενα να διαστρεψουν το μηνυμα του εθνικιστικου/ευρωσκεπτικιστικου θριαμβου των Γαλλικων εκλογων, επικαλουμενοι το μεγαλο ποσοστο της αποχης.
Και μπορει μεν η αποχη στον πρωτο γυρο των δημοτικων εκλογων να εφτασε το 54%, ωστοσο ειναι μικροτερη απο την αποχη των εκλογων του 2008, που ειχε ξεπερασει το 56%!

Αυτο ομως που προπαντων κρυβουν τα καθεστωτικα ΜΜΕ ειναι οτι, το μεγαλο ποσοστο αποχης απο τις προσφατες Γαλλικες δημοτικες εκλογες, που αποτελεσαν εναν θριαμβο για την κ. Λεπεν, εκφραζει ακριβως  την αγανακτηση και τη διαμαρτυρια του Γαλλικου λαου, προς το καθεστως που τον οδηγει στον εφιαλτη της παγκοσμιοποιησης και της υποτελειας στην ισλαμικη βαρβαροτητα.

Ο λογος που ενα μεγαλο ποσοστο των Γαλλων ψηφοφορων απειχαν απο την καλπη, ειναι οτι τα εθνικιστικα κινηματα, σ αυτη την ιστορικη φαση, δεν εχουν καταφερει ακομα να αρθρωσουν εναν καινουριο επαναστατικο, ανατρεπτικο λογο, απαλλαγμενο απο τις μεγαλοϊδεατικες ρητορειες του προηγουμενου αιωνα.
Τα εθνικιστικα κινηματα βρεθηκαν στην πρωτη γραμμη της αντιστασης κατα της παγκοσμιοποιησης και της λαθροεισβολης, επειδη ειχαν προβλεψει το που θα οδηγουσαν ολα αυτα την Ευρωπη και επισης, επειδη διεθεταν ηδη την οργανωτικη δομη για να αντισταθουν εμπρακτα στον φορομπηχτη, στον κρατικοδιαιτο χαφιε και στον λαθροεισβολεα.
Ειναι ομως νωρις ακομα για να διαμορωσουν μια νεα πολιτικη προταση, που θα μιλαει με σημερνη γλωσσα για τα σημερνα προβληματα του κοσμου μας. Ωστοσο η λαϊκη βουληση που τα ωθει προς τα εμπρος, συντομα θα περασει μεσα απο τα εθνικιστικα κινηματα ενα  νεο συλλογικο οραμα και μοιραια θα τα απελευθερωσει απο τις οποιες μεγαλοϊδεατικες αγκυλωσεις τους.
Τοτε, αυτες οι μαζες, των ως σημερα αναποφασιστων ή απεχοντων πολιτων, θα εμπνευσθουν απο τα εθνικιστικα κινηματα και θα προσμετρηθουν στο αναδυομενο μετωπο των Ευρωπαιων πατριωτων, που ακομα αρνουνται να πεθανουν ως εθνη, ως συλλογικες ταυτοτητες και ως ελευθεροι ανθρωποι. 

Οσες φυλακες κι αν γεμιζουνε, οσα στρατοπεδα κι αν χτιζουνε, οσες στρατιες ρουφιανων κι αν εξαπολυουν, οσα ψεμματα και αν σερβιρουν τα καθεστωτα της παγκοσμιοποιησης, δεν εχουν κατορθωσει ακομα να εξαφανισουν τον ανθρωπο που συλλογαται καλα, επειδη συλλογαται ελευθερα.
Η αναγνωση του θριαμβου της κ. Λεπεν και του Εθνικου Μετωπου στη Γαλλια του Μαρτιου του 2014, ειναι μια αναγνωση του μελλοντος μας.
Αρκει να συνεχισουμε με το ιδιο παθος και το ιδιο πεισμα, να γραφουμε τις καινουριες λεξεις, αυτης της καινουριας γλωσσας των Εθνων, που δεν εχει εκφραστει ακομα...

Οι απίθανοι ισχυρισμοί μιας Εβραίας των Ιωαννίνων περί διωγμών, Άουσβιτς, "ολοκαυτωμάτων" και φυσικά εναντίον των "κακών Ελλήνων"

Πριν από μερικές μέρες στην καθεστωτική "Καθημερινή" δημοσιεύτηκε μία δακρύβρεχτη συνέντευξη μιας Εβραίας των Ιωαννίνων, ονόματι Εσθήρ Κοέν, που ισχυρίζεται ότι επέζησε απ΄το "ολοκαύτωμα". Στο διαδίκτυο μπορείτα να την βρείτε σε αυτήν την διεύθυνση: http://www.kathimerini.gr/756745/article/epikairothta/ellada/den-travh3e-kanenas-geitonas-to-koyrtinaki-na-dei-ti-ginetai

 Πέραν του δεδομένου σεβασμού στην προχωρημένη ηλικία της υπέργηρης κυρίας, ο απλός αναγνώστης οφείλει να είναι λίγο επιφυλακτικός σε τέτοιες μαρτυρίες και να κρατάει μικρό καλάθι.

  Ας δούμε λοιπόν κάποια πράγματα για την συνέντευξη της κ.Εσθήρ Κοέν.
 Αρχικά η κ.Κοέν αναφέρεται ως ενενηντάχρονη (δηλαδή γεννηθείσα το 1924), μες στο άρθρο όμως ο δημοσιογράφος λέει ότι το 1944 ήταν 17 χρονών (άρα γεννηθείσα το 1927). Τι απ΄τα δύο ισχύει;
 Λεπτομέρειες μεν, αλλά ενδεικτικές μίας αμφισβητούμενης σοβαρότητας.


 Στην λογική ερώτηση του δημοσιογράφου:
«Σιωπήσατε πολλά χρόνια, γιατί;»
 απαντάει:
«Γιατί φοβόμασταν. Δεν μας αγάπησε κανένας, το καταλαβαίνετε αυτό;», λέει δακρύζοντας.

  Δηλαδή, η κ.Κοέν σιωπούσε επί 70 χρόνια γιατί φοβόταν, διότι δεν τους αγάπησε ποτέ κανείς, απ΄τους Έλληνες εννοείται.
  Απορίες:
 - Υπάρχει κάποιος παγκόσμιος διαχρονικός νόμος που να επιβάλλει στους ντόπιους λαούς, τους Έλληνες εν προκειμένω, να αγαπούν τους Εβραίους;
- Ας πούμε ότι όντως οι Έλληνες δεν τους αγαπούσαν. Μήπως γι'αυτό είχαν ευθύνη και οι ίδιοι οι Εβραίοι οι οποίοι με την γενικότερη στάση τους δεν κατέστησαν και οι πλέον συμπαθείς;
- Αφού η ίδια φοβόταν, γιατί δεν σηκώθηκε να πάει στο Ισραήλ; Συνιστά ακραίο μαζοχισμό το να κάθεσαι σε μία χώρα που ισχυρίζεσαι ότι δεν σε αγαπάει κανείς, ότι φοβάσαι, ότι σου έκλεψαν την περιουσία σου κτλ, και να μην μετοικείς στο κράτος του Ισραήλ η ίδρυση του οποίου ήταν ο διαχρονικός σκοπός της φυλής σου.
- Γιατί σώπαινε για 70 χρόνια; Επειδή φοβόταν; Τι και ποιους φοβόταν; Σε ένα ελλαδιστάν όπου το ΚΙΣ είναι πανίσχυρο και το ντόπιο κατεστημένο μόνο για αντισημιτισμό δεν μπορεί να κατηγορηθεί, είναι αστείο μια Εβραία να μιλάει για φόβο. Και στην τελική αν φοβόταν τόσο στην Ελλάδα, γιατί δεν πήγε στο Ισραήλ για να πει εκεί -όντας ασφαλής- για τις αναμνήσεις της;

Σε άλλο σημείο η κ.Κοέν λέει:
 "Μία μέρα που μας κούρευε μια αιχμάλωτη, με ρώτησε τι απέγιναν οι γονείς μου. Της απάντησα πως δεν γνωρίζω και εκείνη μου είπε δείχνοντας τις φλόγες που έβγαιναν από τα κρεματόρια: να, εκεί καίγονται...'.

 Προφανώς η αιχμάλωτη-κουρέας είχε μεταφυσικές/παραψυχολογικές ικανότητες, αφού ήξερε που και πως εκτελούνταν δύο παντελώς άγνωστοι σε αυτήν άνθρωποι...

 Το ωραίο όμως έρχεται μετά:
 "Η Εσθήρ θα γλιτώσει από καθαρή τύχη, καθώς μια εβραϊκής καταγωγής Γερμανίδα γιατρός και κάποιες νοσηλεύτριες την έκρυψαν στο αναρρωτήριο όταν οι Ες Ες πήραν όλους τους υπόλοιπους από τον θάλαμό της και τους οδήγησαν στους φούρνους."

 Μα καλά οι "τρισκατάρατοι αντισημίτες ναζί" δεν υποτίθεται ότι εξολόθρευαν τους Εβραίους;
 Τώρα όμως έρχεται η κ.Κοέν και μας λέει ότι υπήρχαν εβραϊκής καταγωγής γιατροί στο Άουσβιτς που μαζί με νοσηλεύτριες πρόσεχαν τους κρατούμενους!!!!
 Οι δε άντρες των Ες-Ες προφανώς ήταν τελείως μπούφοι αφού τους κοροϊδεψε μία γιατρός και κάποιες νοσηλεύτριες που έκρυψαν κρατούμενους όχι σε καμμιά ιδιαίτερη κρυψώνα αλλά στο αναρρωτήριο!!! Φυσικά εκεί δεν σκέφτηκαν να ψάξουν τα Ες-Ες...
 Με όλο τον σεβασμό στην ηλικία της υπέργηρης Εβραίας αφηγήτριας, αλλά τα παραπάνω δεν κάνουν ούτε για σενάριο b-movie του εβραιοκρατούμενου Χόλιγουντ.

 Μετά η κ.Κοέν περιλαμβάνει τους Έλληνες:
 "Χτύπησα την πόρτα και άνοιξε ένας άγνωστος. "Τι θέλετε", με ρώτησε; "Εδώ είναι το σπίτι μου", του είπα. "Θυμάσαι αν είχε φούρνο το σπίτι;", είπε. "Ναι, βέβαια ψήναμε το ψωμί και ωραίες πίτες", συνέχισα όλο χαρά. "Ε, λοιπόν, εξαφανίσου. Γλίτωσες από τους φούρνους στη Γερμανία, θα σε ψήσω εδώ στον φούρνο του σπιτιού σου", άκουσα με φρίκη να μου λέει"

 Προφανώς η κ.Κοέν ξέχασε ότι η φιλολογία περί "φούρνων που έκαιγαν τους Εβραίους" ανεπτύχθη πολύ μετά τον πόλεμο, οπότε ήταν λίγο δύσκολο να ειπώθηκε κάτι τέτοιο στην προσφάτως απελευθερωθείσα Ελλάδα της εποχής εκείνης.

 Μετά λέει:
 "Εμαθα ότι τις δύο Singer ραπτομηχανές τις είχε πάρει ο μητροπολίτης. Πήγα και τις ζήτησα πίσω, αλλά μου είπαν ότι τις έδωσαν στη νομαρχία. Εκεί μου ζητούσαν τους αριθμούς πλαισίου των μηχανών μήπως και τις βρουν. Προφάσεις για να με ξεφορτωθούν."

 Είναι να απορεί κανείς. Τι της φάνηκε περίεργο; Ότι της ζήτησαν τους αριθμούς πλαισίου;
 Πως αλλιώς θα μπορούσε να εξακριβωθεί ότι ήταν όντως οι δικές της;

 Και παρακάτω:

"Μια μέρα στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, ένας καθηγητής θεολογίας στο γυμνάσιο αποκάλεσε "παλιοεβραία" την κόρη μου, επειδή τη συνάντησε στον δρόμο μαζί μου, περασμένες εννιά το βράδυ, κάτι που απαγορευόταν. Δεν άντεξε την προσβολή. Με το που τελείωσε η χρονιά, έφυγε στο Ισραήλ. Εκτοτε δεν επέστρεψε".

 Τι απαγορευόταν; Η κυκλοφορία γυναικών με τα παιδιά τους μετά τις 9 το βράδυ; Υπήρχε ποτέ τέτοια απαγόρευση; Και αν ίσχυε αυτή η απαγόρευση, πως και δεν τις συνέλλαβαν;
 Και η κόρη της σηκώθηκε και έφυγε απ΄την Ελλάδα επειδή ένας καθηγητής θεολογίας την είπε "παλιοεβραία"; Προφανώς ήταν πολύ εύθικτη, εν αντιθέσει με την μητέρα της που όπως είδαμε παρέμεινε εδώ παρά το ότι "φοβόταν και κανείς δεν τους αγαπούσε"...


 Μετά από όλα αυτά, το μόνο που απομένει είναι να προσέλθει αυτοβούλως κάποιος "ευαίσθητος" αριστερός σκηνοθέτης να γυρίσει καμμιά σχετική ταινία...

Πως αποδοκίμαζε ο κομμουνιστής Μπαρτζώτας τον δηλωσία Βελουχιώτη

 Αφού είναι στην επικαιρότητα οι δηλώσεις μετάνοιας, θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε ποια ήταν η γνώμη ενός υψηλόβαθμου στελέχους του ΚΚΕ, του Βασίλη Μπαρτζώτα για τους ομοϊδεάτες του κομμουνιστές που υπέγραφαν δηλώσεις μετάνοιας, τους γνωστούς "δηλωσίες".
 Ο Μπαρτζώτας είχε κάθε δικαίωμα να εκφέρει γνώμη επί του θέματος εφόσον ήταν κρατούμενος στην Ακροναυπλιά και βίωσε εκ των έσω σχετικές καταστάσεις. Αργότερα διετέλεσε μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ και γραμματέας της ΚΟΑ (Κομμουνιστικής Οργάνωσης Αθήνας).

 Υπενθυμίζουμε ο διασημότερος δηλωσίας του ΚΚΕ επί μεταξικής περιόδου ήταν ο Αθανάσιος Κλάρας, μετέπειτα γνωστός ως Άρης Βελουχιώτης. Για την δήλωση μετανοίας του έχουμε δει εδώ:
http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/03/blog-post_21.html


  Ας δούμε λοιπόν τι έλεγε ο Μπαρτζώτας στο έργο του "Και άστραψε φως η Ακροναυπλιά" (σελ.36-37):

 "Το βασικό μέτωπο, το κύριο ζήτημα στα 1938-1939 στην Ακροναυπλιά ήταν η πάλη ενάντια στις δηλώσεις μετάνοιας".

"Υπάρχουν όμως και οι απολογητές των δηλώσεων, ευτυχώς λίγοι. Είναι συνήθως αυτοί που βρίσκονται στα πρόθυρα της δήλωσης, που λένε ότι η δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού δεν είναι τίποτα, μπορείς να κάνεις δήλωση για να  ...ξεγελάσεις τον εχθρό και μετά να βγεις έξω και να δουλέψεις για το λαϊκό κίνημα! Τέτοιου είδους "θεωρίες" για τις δηλώσεις σιγοντάριζε και η δικτατορία".

 "Είναι μεγάλο το δράμα των δηλωσιών. Ως την τελευταία στιγμή ζούσαμε μαζί και τώρα μας εγκαταλείπουν... Το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι και φεύγοντας (ορισμένοι μάλιστα κλαίνε) μας αποχαιρετούν με τα λόγια: 
- Σώθηκε το λάδι μου"

 "Οι αδύνατοι υποχωρούν και οι λεβέντες ατσαλώνουν τα νεύρα και την ψυχή τους"


Απ΄τα γραφόμενα του Μπαρτζώτα είναι προφανές ότι η υπογραφή δηλώσεων μετάνοιας ήταν εκτός κομματικής γραμμής και ήταν εξ'ορισμού καταδικαστέα. Οι δηλωσίες αντιμετωπίζονταν περιφρονητικά και υποτιμητικά.

 Επίσης αποδοκιμάζονταν όλοι όσοι ισχυρίζονταν ότι  "υπέγραψαν δηλώσεις μετάνοιας για να ξεγελάσουν τον εχθρό και να βγουν έξω για να δουλέψουν για το λαϊκό κίνημα".
 Η τελευταία φράση ήταν ευθεία μπηχτή για τον Βελουχιώτη, ο οποίος έλεγε ότι έκανε την δήλωση κατόπιν εντολής του Ζαχαριάδη όταν ήταν συγκρατούμενοι στην Κέρκυρα για να βγει έξω και να εκτελέσει κάποια σοβαρή κομματική αποστολή.
("H πολιτική διαθήκη του Άρη Βελουχιώτη" του Γιάννη Χατζηπαναγιώτου, σελ.38)

 Όμως ο Ζαχαριάδης που επέστρεψε στην Ελλάδα το 1945 ουδέποτε επιβεβαίωσε κάτι τέτοιο.

 Κάτι παρόμοιο έλεγε ο Βελουχιώτης και στον συνεργάτη του στην ηγεσία του ΕΛΑΣ, Ανδρέα Τζήμα ο οποίος έλεγε γι'αυτόν:
 "Όπως μας είπε αργότερα, όταν συναντηθήκαμε, μπορούσε να βγάλει την φυλακή της Κέρκυρας στηριγμένος μόνο σ'ένα ποδάρι. Έκανε την δήλωση όμως μόνο και μόνο για να ανασυγκροτήσει το κόμμα". ("Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο - Άγνωστα κείμενα" του Γρ.Φαράκου, σελ. 146)
 
Ακόμα και ο αγιογράφος του Βελουχιώτη Διονύσης Χαριτόπουλος (όπως και άλλοι αριστεροί ιστορικοί π.χ. Κέδρος) απορρίπτει την άποψη ότι υπέγραψε την δήλωση κατόπιν διαταγής του Ζαχαριάδη, ούτε βέβαια παίρνει στα σοβαρά κάποιο παραμυθάκι στο οποίο εμπλεκόταν και κάποια υποτιθέμενη αρραβωνιαστικιά! Ο Χαριτόπουλος απλά ισχυρίζεται ότι ο Βελουχιώτης υπέγραψε επειδή απλά ήθελε να βγει έξω και να δράσει:
 "Για την υπογραφή της Κέρκυρας έχει αναπτυχθεί έκτοτε ολόκληρη μυθολογία. Από την ηρωική εκδοχή πως υπέγραψε με εντολή του Ζαχαριάδη για να μπορέσει να εκτελέσει κάποια σοβαρή αποστολή, εώς την δακρύβρεχτη, που τον θέλει να υπογράφει επειδή βασάνιζαν μπροστά του την υποτιθέμενη αρραβωνιαστικά του. Το πιθανότερο είναι πως ο κ.Κλάρας δεν ανήκει στην χορεία των χριστιανοκομμουνιστών μαρτύρων για να αφήσει να τον φάνε τα λιοντάρια ή η φυματίωση στα μπουντρούμια. Χωρίς δράση δεν αναπνέει. Από τον ζωντανό ενταφιασμό με τις ιδέες του προτιμάει τον ελιγμό."
 ("Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων" του Διονύση Χαριτόπουλου, σελ.41-42)

 Φυσικά τα παραπάνω είναι απλά αναπόδεκτες εικασίες των κάθε λογής απολογητών του Βελουχιώτη. Άλλωστε με τον λογική αυτή, όλοι οι δηλωσίες μπορούσαν να ισχυριστούν ότι υπέγραψαν για να βγουν έξω και να δράσουν...

Ας επιστρέψουμε στον Μπαρτζώτα:

 "Η δικτατορία, οι Μανιαδάκηδες, ελπίζουν πολλά με τις καινούριες απαγορεύσεις. Να σκοτώσουν την σκέψη του κάθε αγωνιστή, να τον αφοπλίσουν ιδεολογικά, να μην έχει να κάνει τίποτα στις μακρόσυρτες ώρες της φυλακής -που κάθε λεπτό μοιάζει με αιώνας- και να ζητήσει έτσι την λύτρωσή του στην δήλωση μετάνοιας. Άλλωστε δοκίμασαν αυτό το όπλο τους στις φυλακές της Κέρκυρας και πέτυχαν κάποια αποτελέσματα..."

 Εδώ ο Μπαρτζώτας πάλι "καρφώνει", εμμέσως πλην σαφώς, τον Βελουχιώτη, αφού όπως είδαμε ο μετέπειτα αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ στις φυλακές της Κέρκυρας υπέγραψε την δήλωση μετάνοιας.


 Σε πολλούς μπορεί να προκαλεί εντύπωση το πως ένας δηλωσίας κατάφερε και ανέβηκε τόσο ψηλά στην ιεραρχία του -ελεγχόμενου απ΄το ΚΚΕ- ΕΛΑΣ, αφού οι δηλωσίες ήταν από κάθε άποψη κατακριτέοι.
 Αυτό το παράδοξο εξηγείται αν ληφθούν υπόψη δύο πράγματα:
 α) Δεν ήταν λίγοι οι δηλωσίες οι οποίοι κατά την διάρκεια της Κατοχής επανεντάχτηκαν στο κόμμα και δραστηριοποιήθηκαν ενεργά στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Οι υπέρμαχοι του ανθελληνικού "μακεδονισμού" Ναούμ Πέιος και Γκότσε είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις, ενώ το ίδιο ισχύει και για πολλούς ακόμα (βλ. εδώ). Ο λόγος της επανένταξης αρκετών δηλωσιών στον κομματικό μηχανισμό πιθανότατα είχε να κάνει με τις αυξημένες στελεχιακές ανάγκες του ΚΚΕ κατά την Κατοχή.
 β) Ο Βελουχιώτης ήταν πρωτοπόρος, ανάμεσα στους κομμουνιστές, όσον αφορά το αντάρτικο. Μπόρεσε και οργάνωσε τον ΕΛΑΣ στην Ρούμελη το 1942-3 βάζοντας την δική του σφραγίδα, ώστε ήταν πρακτικά πολύ δύσκολο για την κομματική ηγεσία να τον αποπέμψει. Ακόμα και όταν αποφασίστηκε η καθαίρεσή του και η αντικατάστασή του το 1943, δεν εφαρμόστηκε. Ο Βελουχιώτης πέρασε πάντως σε δεύτερη μοίρα όσον αφορά την λήψη αποφάσεων και γενικότερα υπήρχε η τάση να αποστέλλεται μακριά απ΄την βάση του Γ.Σ. του ΕΛΑΣ.


 

Όταν ο Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος έλεγε ότι "τον παππού μου τον σκότωσαν οι Γερμανοί" έλεγε την μισή αλήθεια, διότι "ξέχασε" να αναφέρει τον πραγματικό λόγο της εκτέλεσης

 Στην χθεσινή ανάρτηση αναφερθήκαμε στον ανεξάρτητο πλέον βουλευτή Χρυσοβαλάντη Αλεξόπουλο. Δεν θα επιμείνουμε άλλο στα της ανεξαρτητοποίησής του, αλλά θα σταθούμε σε μία ιστορική αναφορά που είχε κάνει παλαιότερα ο ίδιος για τον παππού του.

Υπενθυμίζουμε τα ακριβή λόγια του από συνέντευξή του περίπου 2 χρόνια πριν:
   "Στη Χρυσή Αυγή εντάχθηκα το 1996 και κατάγομαι από κεντρώα οικογένεια. Όσο για τα περί «ναζισμού», αυτά δεν έχουν καμία σχέση με μένα και την οικογένειά μου. Ο παππούς μου, Ελευθέριος Αλεξόπουλος, συνελήφθη σε ηλικία 33 χρόνων έπειτα από ενέδρα, το 1944 στη Γιάννουλη γιατί μετέφερε εφόδια και τρόφιμα στους αντάρτες. Οι Γερμανοί προς παραδειγματισμό τον κρέμασαν στην πλατεία του χωριού, αφήνοντας το πτώμα του να αιωρείται για έξι ημέρες".

  Στην χθεσινή ανάρτηση κρατήσαμε μία επιφύλαξη σχετικά με το αν ο κ.Αλεξόπουλος έλεγε την αλήθεια σχετικά με τον παππού του. 
  Συγκεκριμένα γράψαμε:
  "Δεν γνωρίζουμε φυσικά αν το περιστατικό που ανέφερε είναι αληθές. Μπορεί να είναι, μπορεί και να μην είναι."

  Καλώς πράξαμε και είμασταν επιφυλακτικοί, διότι με μία στοιχειώδη έρευνα ανακαλύψαμε ότι ο ανεξάρτητος βουλευτής δεν έλεγε την αλήθεια.
 Η έρευνά μας στηρίχτηκε στο βιβλίο "Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσης" του Σταύρου Παπαγιάννη το οποίο μπορεί κανείς εύκολα να το βρει είτε στα βιβλιοπωλεία είτε σε ηλεκτρονική μορφή στο διαδίκτυο.
 Ο Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσης (γνωστός με το ακρωνύμιο ΕΑΣΑΔ) ήταν μία ένοπλη οργάνωση της Θεσσαλίας που δρούσε σε συνεργασία με τους Γερμανούς το 1944.
 Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις η δράση των μελών της ξεπέρασε τα όρια του θεμιτού και καθ'ολά σεβαστού αντικομμουνιστικού αγώνα και κατέστη αντικοινωνική. Δεν θα αναφερθούμε, προς το παρόν, ευρύτερα στο θέμα του ΕΑΣΑΔ.

 Στο βιβλίο αυτό, αναφέρεται και το γεγονός της εκτέλεσης του Ελευθέριου Αλεξόπουλου απ΄τους Γερμανούς. Ας δώσουμε τον λόγο στον συγγραφέα (σελ.33):