Ένα βασικό αρνητικό γνώρισμα των περισσοτέρων ανθρώπων είναι ότι αρέσκονται στο να μεταθέτουν αλλού τις ευθύνες για τα κακώς κείμενα, προκειμένου να μην παραδεχτούν ότι έσφαλλαν οι ίδιοι. Αυτό φυσικά δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο και αναξιοποίητο απ΄τους διάφορους πολιτικούς προπαγανδιστές. Ο κατάλληλος επηρεασμός των μαζών με φρασεολογία που τους χαϊδεύει τα αυτιά είναι μία διαχρονικά αποτελεσματική μέθοδος, αρκεί φυσικά να μην ξεπεράσει κάποια όρια οπότε καταντάει φτηνός λαϊκισμός με σύντομη ημερομηνία λήξης.
Αυτή η εύκολη λύση της μετάθεσης αλλού των ευθυνών βρήκε πρόσφορο έδαφος στην Ελλάδα όσον αφορά το οπτικό πρίσμα υπό το οποίο ο λαός βλέπει τις εμφύλιες συγκρούσεις της δεκαετίας του '40. Το πιο βολικό ήταν να θεωρηθεί ο ξένος παράγοντας ως αποκλειστικός υπεύθυνος για τα όσα θλιβερά τότε συνέβησαν, όπερ και εγένετο. Έτσι κατέστη κοινός τόπος ότι οι Άγγλοι "μας έβαλαν να σκοτωθούμε μεταξύ μας", πράγμα που προφανώς συνεπάγεται ότι οι Έλληνες ήταν βλάκες και έπεσαν στην παγίδα τους..
Δεν θα αναλύσουμε σε αυτήν την ανάρτηση τον βαθμό στον οποίο όντως ευθύνονται οι Άγγλοι για τον αλληλοσπαραγμό. Άποψη του γράφοντος είναι ότι σαφέστατα οι Άγγλοι διέπραξαν τεράστια λάθη και ότι οι διάφορες υπηρεσίες τους (Φόρειν Όφις, Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, SOE κτλ) είχαν εν πολλοίς αντιφατική τακτική που προκαλούσε γενικότερη σύγχυση, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι ήθελαν να μας βάλουν να σκοτωθούμε μεταξύ μας. Υπάρχουν αναρίθμητα επεισόδια ενδο-ελληνικών συρράξεων κατά την Κατοχή, στα οποία ο εγγλέζικος παράγοντας απουσίαζε παντελώς.
Επίσης δεν είναι σαφές για ποιον λόγο οι Άγγλοι να ήθελαν να προκαλέσουν εμφύλιες συρράξεις.
Για να βάλουν -εν μέσω της δίνης του Β' Π.Π- ακόμα έναν μπελά στο κεφάλι τους;
Για να κινδυνέψουν να χάσουν την Ελλάδα απ΄την σφαίρα επιρροής τους; Που τελικά την έχασαν, αλλά όχι απ΄την ΕΣΣΔ όπως φοβόντουσαν αλλά απ΄τις ΗΠΑ, και όχι το 1944 αλλά το 1947.
Τα λάθη που έκαναν οι Άγγλοι κυρίως στο χειρισμό του αντάρτικου είναι αναμφισβήτητα (και κάποια από αυτά είναι ασυγχώρητα), αλλά είναι άλλο πράγμα τα λάθη που ρίχνουν λάδι στην φωτιά που εχει ήδη ανάψει, και άλλο πράγμα η πρόθεση που ανάβει την φωτιά.
Αυτή η τακτική της μετάθεσης των ευθυνών στους Άγγλους ήταν πολύ βολική για όλους από ένα σημείο και μετά. Όποια διαφωνία και να υπήρχε, η φράση "μας έβαλαν οι Άγγλοι να σκοτωθούμε" ήταν αρκετή για να θεωρηθεί το θέμα λήξαν. Αυτό βέβαια χαρακτήριζε κυρίως τους δεξιούς και "εθνικόφρονες", και λιγότερο τους αριστερούς διότι οι δεύτεροι στα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν πολύ πιο απόλυτοι και σκληροπυρηνικοί στις θέσεις τους.
Όπως και να 'χει όμως η μετάθεση των ευθυνών στους Άγγλους και εν μέρει και στους Αμερικάνους (λόγω της εμπλοκής τους στην ελληνική υπόθεση απ΄το 1947 και μετά) ήταν μία γενικώς αποδεκτή θέση που βόλευε τους πάντες.
Από που προέκυψε όμως αυτή η πεποίθηση;
Υποθέτουμε ότι αρκετός κόσμος πιθανότατα δεν γνωρίζει πως αυτή η παράλογη δοξασία είναι καθαρά κομμουνιστικής προέλευσης.
Συγκεκριμένα, στην προγραμματική διακήρυξη του ΚΚΕ προς τον ελληνικό λαό τον Φεβρουάριο του 1957 αναφερόταν ότι:
"να τελειώνουμε μια για πάντα με τα παλιά μίση και τα πάθη, να μονοιάσουμε όλοι οι Έλληνες, αριστεροί και δεξιοί, να ενωθούμε όλοι οι πατριώτες. Οι ξένοι ιμπεριαλιστές είναι εκείνοι που επιδίωκαν και επιδιώκουν πάντα να χωρίζουν τους Έλληνες, να στρέφουν την μία μερίδα ενάντια στην άλλη, να οργανώνουν κινήματα και εμφυλίους πολέμους για να μειώσουν την δύναμη αντίστασης του έθνους" ("Γιασιασίν Μιλιέτ. Ζήτω το έθνος" του Νίκου Μαραντζίδη, σελ.243)
Σύμφωνα δηλαδή με το ΚΚΕ, για τα κινήματα, τον διχασμό και τις εμφύλιες συρράξεις υπεύθυνοι ήταν οι ξένοι ιμπεριαλιστές. Το "κόμμα του λαού" (και γενικότερα η αριστερά) απαλλασσόταν έτσι από κάθε ευθύνη.
Πραγματικά, πανέξυπνη η τακτική των κομμουνιστών. Λέγανε στον λαό ότι εκείνος ήθελε να ακούσει: Ότι δηλαδή ήταν άμοιρος ευθυνών και ότι υπεύθυνοι για την αλληλοσφαγή της δεκαετίας του '40 ήταν οι ξένοι ιμπεριαλιστές, και στην περίπτωσή μας οι Άγγλοι.
Ακούγεται πολύ ωραίο, εύκολα γίνεται πιστευτό απ΄τις μάζες ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και φυσικά εξυπακούεται ότι αφού οι ένοχοι για τα κακώς κείμενα είναι οι Άγγλοι, τότε το ΚΚΕ είναι φυσικά αθώο του αίματος. Και αφού οι απολύτως υπεύθυνοι ήταν οι Άγγλοι, τότε η μπάλα των ευθυνών συμπαρασύρει και αυτούς που συνεργαζόνταν στενότερα μαζί τους, π.χ. τον Ζέρβα, τον Τσαούς Αντών, την Ταξιαρχία του Ρίμινι, τον Ιερό Λόχο κτλ, τους σκληρότερους εχθρούς του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δηλαδή... Μ'ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια!
Η αποτελεσματικότητα της κομμουνιστικής προπαγάνδας απεδείχθη απ΄το ότι αυτή η επινόηση περί απόλυτης ευθύνης των Άγγλων μπορεί να πρωτακούστηκε το 1957, αλλά ακριβώς λόγω του ότι στόχευε στα χαμηλότερα λαϊκά ένστικτα, στην πορεία έγινε γενικώς αποδεκτό.
Φυσικά θα ήταν αστείο να περίμενε κανείς απ΄τους δεξιούς να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν αυτήν την αριστερή προπαγάνδα. Αυτοί διαχρονικά ήταν, είναι και θα είναι για τα πανηγύρια από επικοινωνιακής/προπαγανδιστικής άποψης. Πιθανότατα οι "εθνικόφρονες" της δεξιάς δεν πήραν χαμπάρι τίποτα, και αυτό φαίνεται απ΄το ότι και αυτοί στο σύνολό τους απεδέχθησαν την κομμουνιστική επινόηση ότι οι Άγγλοι έφταιγαν για όλα...
Επαναλαμβάνουμε ότι δεν αμφισβητείται η ευθύνη των Άγγλων για ότι θλιβερό συνέβη τότε, αλλά η ευθύνη τους είναι πεπερασμένη και αποτέλεσμα λανθασμένων εκτιμήσεών τους, και σε καμμία περίπτωση δεν αναιρεί τις πολύ μεγαλύτερες ευθύνες των κομμουνιστών που ήταν οι κύριοι ένοχοι για το αιματοκύλισμα της Πατρίδας.