Ένα απ΄τα γνωστά μυθεύματα των θαυμαστών/απολογητών/αγιογράφων του Βελουχιώτη είναι ότι εκείνος δεν έφερε καμμία ευθύνη για τον θάνατο του Ψαρρού παρά το ότι είχε εμπλακεί άμεσα στην επίθεση του ΕΛΑΣ κατά του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων. Όπως ξέρουμε, ο Ψαρρός δολοφονήθηκε εν ψυχρώ απ΄τον ταγματάρχη Ζούλα του ΕΛΑΣ, ενώ ήταν αιχμάλωτος και άοπλος.
Ας δούμε όμως τι ισχυρίζονταν επί του θέματος κάποιοι θαυμαστές του Βελουχιώτη:
"Δεν ήμουν παρών στην δολοφονία του Ψαρρού, της οποίας τα καθέκαστα έμαθα από τρίτους. Ήμουν όμως παρών όταν έφεραν τον Ψαρρό νεκρό πάνω σ'ένα γαϊδούρι και πληροφορήθηκε ο Άρης το συμβάν, ο οποίος περιήλθε σε απόγνωση. Αλλόφρων και ξεσκούφωτος τραβούσε κυριολεκτικά τα μαλλιά του, βρίζοντας και βλασφημώντας τον αυτουργό και τους εντολείς του. Τότε θυμήθηκα την εκτίμηση που είχε εκφράσει σε ανύποπτο χρόνο ο Άρης για το νεκρό αξιωματικό, τότε που πάλι αφοπλισμένος ο Ψαρρός οδηγείτο στο Γενικό Στρατηγείο, στην Αγία Τριάδα Ευρυτανίας, λέγοντας ότι: Ο Ψαρρός είναι καλός και έντιμος αξιωματικός, δημοκράτης και πατριώτης" [1]
Αυτός που έγραφε τα παραπάνω (δηλ. ο παπα-Ανυπόμονος) στην προσπάθειά του να αποδείξει την εκτίμηση που είχε ο Βελουχιώτης για τον Ψαρρό ανέφερε ένα θετικό σχόλιο που υποτίθεται ότι έκανε ο πρώτος για τον δεύτερο όταν τον είδε να μεταφέρεται αφοπλισμένος στο Γ.Σ του ΕΛΑΣ.
Μόνο που ο παπα-Ανυπόμονος ξέχασε να γράψει ότι ο φυσικός αυτουργός για εκείνον τον αφοπλισμό του Ψαρρού και την συνακόλουθη διάλυση του 5/42 (την πρώτη) στην Στρώμνη ήταν ο ίδιος ο Βελουχιώτης...
Συνεπώς ήταν μάλλον απίθανο ο Βελουχιώτης να εξέφρασε την παραπάνω θετική γνώμη για τον Ψαρρό, απ΄την στιγμή που ο ίδιος έφερε ακέραια ευθύνη για τον προ ολίγου αφοπλισμό του συνταγματάρχη και του τμήματός του. Εκτός βέβαια αν δεχτούμε ότι ήταν τελείως ανισόρροπος.
Εν πάσει περιπτώσει, ας δούμε τι λέγανε και άλλοι:
"Το δεύτερο, και χειρότερο, ήταν ο φόνος του Ψαρρού. Αυτό ήταν το έγκλημα το ανθρώπινο. Αυτό ήταν και το πολιτικό έγκλημα. Ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο φταίει ο Άρης. Ούτε και μπορούσε να τα αποτρέψει" [2]
"Την πληροφορία για τον θάνατο του Ψαρρού είχε φέρει στον αρχηγό ο επικεφαλής της επίθεσης κατά του 5/42, εύελπις Αθανασίου. Ο Άρης, παρά την ταραχή του, συνέλαβε αμέσως το μέγεθος της καταστροφής:
- Αυτό θα το πληρώσουμε και θα το πληρώνουμε στον αιώνα τον άπαντα" [3]
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι θαυμαστές του Βελουχιώτη επιχειρούσαν μέσω των κειμένων τους να τον απαλλάξουν από κάθε ευθύνη για τον φόνο του Ψαρρού, και να τον παρουσιάσουν ως βαθύτατα εξοργισμένο για αυτό που έγινε.
Βέβαια δεν μας εξηγούν γιατί ο κατά τ'άλλα αυστηρότατος Βελουχιώτης που δεν ανεχόταν παρασπονδίες, δεν μπήκε στον κόπο να τιμωρήσει παραδειγματικά τον δολοφόνο του Ψαρρού, ή έστω να απαιτήσει την τιμωρία του.
Την παραπάνω απορία έρχεται να μας την επιλύσει ο ίδιος ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας του Ψαρρού, ταγματάρχης Ζούλας. Σε έκθεσή του προς τα κομματικά όργανα του ΚΚΕ με ημερομηνία 02/03/1951 έλεγε πως:
"Για την εκτέλεση του Ψαρρού είμασταν σύμφωνοι με τον Άρη" [4]
Αυτή είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα ομολογία που ανατρέπει άρδην τους ισχυρισμούς των απολογητών του Βελουχιώτη.
Εξίσου σοβαρά στοιχεία επί του θέματος έχει παραθέσει και ο Φοίβος Γρηγοριάδης.
Όπως είχαμε δει εδώ: http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_22.html
όταν ο Γρηγοριάδης βρέθηκε κατηγορούμενος ενώπιον της ηγεσίας του ΕΛΑΣ για την δεύτερη επίθεση κατά του 5/42, ο Βελουχιώτης του είπε:
"Άκου τώρα. Όλοι μέσα θα σου ριχτούνε άτεγκτοι και αυστηροί. Θ'ακούσεις πολλά μα μην χάνεις το κουράγιο σου. Καλά έκανες και ασ'τους να λένε". [5]
εγκρίνοντας έτσι την επιθετικότητα κατά του αντάρτικου τμήματος του Ψαρρού.
Αλλά ας αφήσουμε τους υπόλοιπους και ας δώσουμε τον λόγο στον ίδιο τον Βελουχιώτη.
Σε έκθεσή προς το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ στις 22/09/1943 έγραφε:
"Διάλυση άμεση, έστω και αιματηρά, των οργανώσεων ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ αν αρνηθούν να υπογράψουν την ανωτέρω αναφερόμενη δήλωση" [6]
Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας του είναι ότι ο Βελουχιώτης εξέφραζε αυτές τις εμφυλιοπολεμικές απόψεις σε μία εποχή (Σεπτέμβριος του 1943) κατά την οποία το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ συνεργαζόταν με τον ΕΔΕΣ και την ΕΚΚΑ στα πλαίσια του Κοινού Γενικού Στρατηγείου των Ανταρτών.
Τα παραπάνω στοιχεία σε συνδυασμό με την άμεση εμπλοκή του Βελουχιώτη στην πρώτη διάλυση του 5/42 καταδεικνύουν την αναμφισβήτητη εχθρικότητά του προς τον Ψαρρό και το 5/42.
Πολύ πιο αποκαλυπτική όμως είναι η έκθεσή του όσον αφορά την σύγκρουση με το 5/42 και την δολοφονία του Ψαρρού [7]:
Όπως φαίνεται απ΄την έκθεσή του, ο Βελουχιώτης:
- Θεωρούσε ότι ο Ψαρρός ήταν εθνοπροδότης και συνεργάζεται με Γερμανούς
- Θα ήταν εγκληματικά ασύμφορη η παράταση της ύπαρξης του 5/42
- Πίστευε ότι ενεργούσε προς το συμφέρον του ΕΛΑΣ και ανέλαβε ακέραια την ευθύνη για ότι συνέβη.
Πουθενά δεν διαφαίνεται ίχνος λύπης για τον φόνο του Ψαρρού, ούτε μεταμέλεια, ούτε καν νύξη κατά του δολοφόνου Ζούλα, ούτε υπόνοια ότι βλάφτηκε ο αγώνας του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
Με μία λέξη: Αμετανόητος.
Βάσει των στοιχείων που παρατέθησαν, οι κατόπιν εορτής ισχυρισμοί των απολογητών του Βελουχιώτη μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν ως εσκεμμένη παραπληροφόρηση.
Πηγές:
[1] "Στο βουνό, με τον σταυρό, κοντά στον Άρη" του αρχιμανδρίτη Γερμανού Κ.Δημάκου (πατέρα-Ανυπόμονου), σελ.256
[2] "Η πολιτική διαθήκη του Άρη Βελουχιώτη" του Γιάννη Χατζηπαναγιώτου (καπετάν Θωμάς), σελ.384
[3] "Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων" του Διονύση Χαριτόπουλου, σελ.529-530
[4] "Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο", του Γρηγόρη Φαράκου, σελ.296
[5] "Το αντάρτικο ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ-5/42", του Φοίβου Γρηγοριάδη, β' τόμος, σελ.498
[6] "Διπλή αποκατάσταση της εθνικής αντίστασης" του Δημήτρη Παρτσαλίδη, σελ.80
[7] "Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο", του Γρηγόρη Φαράκου, σελ.291-2
μια πηγή δεν αρκεί
ΑπάντησηΔιαγραφή