Σήμερα στον Μελιγαλά ψόφησε η δεξιά

 Δεν θα αναφερθούμε λεπτομερώς στο τι έγινε σήμερα στον Μελιγαλά.
 Έχουν γίνει ευρείες αναφορές και καταγγελίες στο διαδίκτυο τόσο από ανθρώπους που ήταν εκεί όσο και από απλούς συμπατριώτες μας που ενημερώθηκαν για τα γεγονότα.

 Ούτε θα σταθούμε στο κομμάτι της ψηφολαγνείας και της εκλογολογίας.
 Το ζήτημα δεν είναι αν μετά τα σημερινά αίσχη θα ανεβάσει τα ποσοστά της η Χρυσή Αυγή στην Μεσσηνία (εξαιρετικά επιφανειακή και άκρως αστική προσέγγιση του θέματος) όπως ατυχώς είπε κάποιος, αλλά να καταλάβουμε το πόσο πραγματικά ξεφτιλισμένη είναι η ελλαδική δεξιά.
 Μιλάμε για την δεξιά, όχι για την "ψοφοδεξιά" στην οποία αναφέρονται κάποιοι οι οποίοι προφανώς υπονοούν ότι υπάρχει και μία υγιής δεξιά που διαφέρει απ΄την "ψοφοδεξιά". 
 Όχι δεν υπάρχει καμμία υγιής δεξιά.
  Η ελλαδική δεξιά είναι μία, είναι εμετική και σήμερα στον Μελιγαλά ξανα-έδειξε το αληθινό της πρόσωπο.

 Η δεξιά που προσπαθεί -ανεπιτυχώς- να οικειοποιηθεί τους νεκρούς της Πηγάδας (βλ: εδώ), απαγόρευσε σε χιλιάδες κόσμο να τιμήσουν την μνήμη αυτών των νεκρών, απλά και μόνο επειδή αυτοί ανήκουν στην Χρυσή Αυγή.
 Για καθαρά μικροκομματικούς λόγους δεν δίστασε να επιβάλλει καθεστώς μπατσοκρατίας σε έναν ιερό τόπο (μνημείο νεκρών) και σε ιερό χρόνο (επιμνημόσυνη δέηση).
  Και, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, η μπατσοκρατία και η δημιουργία ανούσιας τεχνητής έντασης με μοναδικό στόχο να "την σπάσεις" σε ένα αντίπαλο κόμμα, μόνο σεβασμό δεν δείχνει στους νεκρούς του Μελιγαλά.

 Απ΄την μία λοιπόν η δεξιά προσπαθεί να οικειοποιηθεί τους νεκρούς του Μελιγαλά, και απ΄την άλλη προσβάλλει με τον χειρότερο τρόπο την μνήμη τους.
 Το μόνο που κατάφερε είναι να αποδείξει για πολλοστή φορά ότι δεν την συνδέει ΤΙΠΟΤΑ με τους ηρωικούς αντικομμουνιστικούς και αντιστασιακούς αγωνιστές της δεκαετίας του '40.
 Διότι αν είχε οποιονδήποτε ιστορικό δεσμό με αυτούς τους αγωνιστές, τότε δεν θα σπίλωνε την μνήμη τους με τον αήθη τρόπο που το διέπραξε σήμερα.

 Αν οι φωστήρες της Συγγρού ήθελαν να την "σπάσουν" στην Χρυσή Αυγή, θα μπορούσαν κάλλιστα να κατεβάσουν οι ίδιοι πούλμαν με οπαδούς τους για να γεμίσουν τον χώρο του μνημείου και να δείξουν έτσι στην πράξη ότι τιμούν τους νεκρούς του Μελιγαλά, απομονώνοντας παράλληλα τους χρυσαυγίτες με την συνδρομή των ΜΑΤ.
 Τι στο καλό, ολόκληρη Νέα Δημοκρατία δεν μπορούσε να οργανώσει την μεταφορά μερικών εκατοντάδων οπαδών της στο Μελιγαλά; Πρώτη δύναμη είναι στην περιοχή και ο αρχηγός τους κατάγεται απ΄την Μεσσηνία.
 Ούτε αυτό όμως δεν έκαναν.
 Και δεν το έκαναν διότι -όπως είπαμε παραπάνω- δεν τους συνδέει ΤΙΠΟΤΑ ούτε με τον Μελιγαλά, ούτε με το Γράμμο και το Βίτσι, ούτε με το Φενεό, ούτε με του Μακρυγιάννη ούτε, ούτε, ούτε...

 Αυτό δεν το λέμε εμείς. Το λέει η διαχρονική τους πορεία.
 Η κίβδηλη ρηχή εθνικοφροσύνη της πλάκας των δεκαετιών '50 και '60 αντικαταστάθηκε απ΄το γλύψιμο στην αριστερά απ΄το 1974 και μετά.


 Σε αυτήν την ανάρτηση: http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/12/blog-post_19.html
είχαμε καταδείξει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εθνικών αγωνιστών της δεκαετίας του '40 που ακολούθησαν τον δρόμο της πολιτικής μεταπολεμικά, δεν εντάχθηκαν στην καραμανλική δεξιά ΕΡΕ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
 Λέτε αυτοί οι αγωνιστές που είχαν βιώσει στο πετσί τους τις τότε εξελίξεις να μην ήξεραν για ποιους λόγους απέφυγαν την ένταξή τους στην δεξιά;