Δεν πρόλαβαν να περάσουν μερικοί μήνες μετά την αντικαθεστωτική ψήφο των Βρετανών για το BREXIT, και το κατεστημένο έφαγε άλλη μια σφαλιάρα, πολύ πο ηχηρή.
Μήνες ολόκληρους σύσσωμο το αμερικανικό και παγκόσμιο σύστημα εξουσίας πολεμούσε ανελέητα τον Ντόναλντ Τραμπ και προωθούσε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο την από κάθε άποψη προβληματικιά Χίλαρι Κλίντον. Έφτασαν στο σημείο να υποσχεθούν ακόμα και.. πεολειχίες δια στόματος Μαντόνα! Οποία κατάντια...
Τους ενοχλούσε ο Τραμπ διότι εξέφραζε έναν λόγο αντισυμβατικό.
Μιλούσε κατά της λαθρομετανάστευσης, κατά του Ισλάμ, κατά του τραπεζιτικού παρασιτισμού, εμμέσως κατά του κακώς εννοούμενου φεμινισμού, υπέρ της συνεργασίας με την Ρωσία, υπέρ της οπλοκατοχής και γενικότερα ήταν κατά της δικτατορίας της λεγόμενης "πολιτικής ορθότητας" που καταδυναστεύει τον λευκό κόσμο.
Όλα αυτά ήταν αρκετά για να γίνει κόκκινο πανί για τους καθεστωτικούς, αλλά αρεστός στον μέσο λευκό Αμερικανό.
Δεν ξέρουμε τι θα κάνει ο Τραμπ.
Δεν ξέρουμε αν θα επιδείξει συνέπεια λόγων και έργων.
Δεν ξέρουμε αν όντως θέλει, σε ποιο βαθμό το θέλει και το αν και το κατα πόσον θα τον αφήσουν να συγκρουστεί με το κατεστημένο απ'το οποίο και ο ίδιος προέρχεται (για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας).
Κανείς δεν τα ξέρει αυτά.
Πιθανόν να αποδειχθεί κωλοτούμπας.
Το μέλλον θα δείξει.
Αυτό που κρατάμε είναι το ότι κατάφερε με την αντισυμβατική φρασεολογία του να εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανήκουστο τις περασμένες δεκαετίες που ο δημόσιος λόγος επισκιαζόταν απ΄την φοβέρα της "πολιτικής ορθότητας".
Φυσικά, η εκλογή Τραμπ από μόνη της δεν εξασφαλίζει απολύτως τίποτα, ακόμα και αν αυτός έχει την πρόθεση να πράξει έστω και τα μισά από όσα έχει εξαγγείλει.
Η εκλογή Τραμπ όμως αποδεικνύει αναμφισβήτητα ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των λευκών Αμερικανών έχει συνειδητοποιήσει -έστω και στο και πέντε- κάποια πράγματα όσον αφορά την κατρακύλα του λευκού δυτικού πολιτισμού. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν λαό χαμηλής πνευματικής στάθμης και ανύπαρκτης ιδεολογικοπολιτικής παράδοσης.
Απ΄την στιγμή λοιπόν που ακόμα και τα αμερικανάκια ξύπνησαν και επέλεξαν για πρόεδρό τους έναν -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- αντισυμβατικό, τότε έχουμε κάθε δικαίωμα να ελπίζουμε.
Ακόμα και αν ο Τραμπ αποδειχθεί κωλοτούμπας, η πραγματικότητα για τις ΗΠΑ είναι ότι το νερό έχει μπει στο αυλάκι.
Εφόσον η αντισυμβατική και αντιπαγκοσμιοποιητική φρασεολογία του επιβραβεύτηκε εμπράκτως, τότε είναι πολύ πιθανόν να βρει μιμητές και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ο "επόμενος Τραμπ" να είναι και ικανότερος και πιο σκληροπυρηνικός από αυτόν.
Νομοτελειακά βέβαια αυτό θα οδηγήσει σε διάλυση των πολυφυλετικών ΗΠΑ, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μας ενοχλεί, έτσι δεν είναι;
Όπως και να χει λοιπόν, και ανεξάρτητα απ΄την μελλοντική προεδρική καριέρα του Ντόναλντ Τραμπ, οι υπηρεσίες που προσέφερε στην παρούσα φάση κρίνονται ως πάρα πολύ σημαντικές.
υ.γ1: Μία ακόμη πολύ σημαντική παράμετρος της εκλογής Τραμπ είναι το ότι σίγουρα θα δώσει ώθηση σε διάφορα εθνικά αντιμεταναστευτικά κινήματα της Ευρώπης.
Ας μην το υποτιμούμε αυτό.
υ.γ2: Όλοι φυσικά αντιλαμβάνονται ότι η προσέγγιση του φαινόμενου Τραμπ με όρους ιδεολογικής καθαρότητας κρίνεται ως εκτός τόπου και χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου