Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Κριτική σε άρθρο του Χ.Χαρίτου για την ΠΕΑΝ


 Σε αυτήν την διεύθυνση δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του Χ.Χαρίτου σχετικά με την ΠΕΑΝ και την ανατίναξη της ΕΣΠΟ. Το άρθρο αυτό είναι ακόμα ένας κρίκος στην αλυσίδα της μάταιας προσπάθειας πολλών να ανακαλύψουν εθνικιστές εκεί που δεν υπήρχαν.

 Πριν περάσουμε στο κυρίως θέμα, θα τονίσουμε δύο ανακρίβειες του συντάκτη.
 Λέει:
α)  "20 Σεπτεμβρίου 1942, ένας εκκωφαντικός θόρυβος συνταράσσει την Αθήνα. Τα γραφεία της προδοτικής φιλο-ναζιστικής οργανώσεως ΕΣΠΟ ανατινάσσονται στην Πατησίων. Μέσα από τα ερείπιά τους ανασύρονται νεκροί 70 Γερμανοί και 30 Έλληνες συνεργάτες τους."

 Είναι απορίας άξιον από που προκύπτει ο αριθμός των 70+30=100 νεκρών. Ειδικά ο αριθμός των 70 υποτιθέμενων νεκρών Γερμανών είναι προϊόν φαντασιοπληξίας.
 Ούτε οι ίδιοι οι πεανίτες δεν μιλούσαν για τέτοιους υπερβολικούς αριθμούς. Ο σύνηθης ισχυρισμός των πεανιτών ήταν για 43 νεκρούς Γερμανούς και 29 νεκρά μέλη της ΕΣΠΟ.
 Όπως όμως έχουμε γράψει και εδώ: http://www.istoriakatoxis.blogspot.gr/2012/01/blog-post_12.html
η μόνη σίγουρη απώλεια ήταν ο αρχηγός της ΕΣΠΟ Στεροδήμος.
 Η παραφιλολογία περί 43 νεκρών Γερμανών αναμφίβολα έγκειται στην τακτική όλων των αντιστασιακών οργανώσεων να μεγιστοποιούν σε βαθμό προκλητικής υπερβολής τις απώλειες που προκαλούσαν στους εχθρούς τους. Ακόμα και ο ιστορικός Ευάνθης Χατζηβασιλείου στο έργο του "ΠΕΑΝ (1941-1945)" αποφεύγει να υιοθετήσει τους ισχυρισμούς των πεανιτών για τις υποτιθέμενες γερμανικές απώλειες.

β) "Ποιος μπορούσε να κάνει αυτό το σαμποτάζ στο κέντρο της Αθήνας, στο απόγειο της ισχύος του Γερμανικού στρατού; Ο ΕΔΕΣ, η ΕΚΚΑ και ο ΕΛΑΣ εκείνη την περίοδο υπάρχουν μόνο στα χαρτιά."

 Όταν κάποιος αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα θα πρέπει να είναι σχετικός. Με την παραπάνω φράση του ο Χαρίτος αποδεικνύει μάλλον το αντίθετο. Ενημερωτικά:
 Την περίοδο εκείνη, Σεπτέμβριος του ΄42, ο Ζέρβας είχε ήδη κλείσει δύο μήνες στα ορεινά του Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας και κατόπιν στην ΄Ηπειρο (23/07/1942 έφυγε απ΄την Αθήνα) οργανώνοντας το αντάρτικο του ΕΔΕΣ ο οποίος είχε ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του και στα πλαίσια των αθηναϊκών αντιστασιακών οργανώσεων.
 Απ΄τον Μάιο του 1942 είχε ξεκινήσει και η οργάνωση του αντάρτικου του ΕΛΑΣ απ΄τον Βελουχιώτη σε Φθιώτιδα και Ευρυτανία.
Επίσης, μικρά αντάρτικα τμήματα προσκείμενα στον Ψαρρό της ΕΚΚΑ υπήρχαν ήδη απ΄τα μέσα του 1942 στην Φωκίδα: http://www.istoriakatoxis.blogspot.gr/2012/11/542.html


 Αυτό όμως που προκαλεί την μεγαλύτερη εντύπωση είναι η επιμονή του Χαρίτου να χαρακτηρίζει ως εθνικιστές τα μέλη της ΠΕΑΝ. Οι ίδιοι οι πεανίτες όχι μόνο δεν δήλωσαν ποτέ εθνικιστές αλλά απεναντίας ήταν μάλλον αρνητικοί απέναντι στην συγκεκριμένη έννοια.
Στο ιδεολογικό τους κείμενο "Τι πιστεύουμε" έγραφαν:
 "Πιστεύουμε στον Εθνισμό ως την πηγή κάθε πνευματικής ζωής και ως θεμελιώδη προϋπόθεση για την δημιουργία μιας υπερεθνικής κοινωνίας. Δυστυχώς, η έννοια του Εθνισμού συνεχέετο εις το παρελθόν με τον παθολογικό εθνικισμό που εξεδηλώνετο ως σωβινισμός και υπό την μορφήν αυτήν εγινόταν πρόξενος μεγάλων καταστροφών για την ανθρωπότητα"
 

Ενημερωτικά, η ΠΕΑΝ, και η Ιερά Ταξιαρχία, αποκαλούνταν κανελλοπουλικές οργανώσεις, διότι ήταν γνωστό ότι τουλάχιστον τα ηγετικά στελέχη της είτε συνδέονταν με το Εθνικό Ενωτικό Κόμμα (ΕΕΚ) του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, είτε ήταν -το λιγότερο- φιλικά προσκείμενοι σε αυτό. Το ΕΕΚ ήταν ένα κεντρώο δημοκρατικό φιλελεύθερο κόμμα και δεν είχε απολύτως καμμία σχέση με το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα του Μεσοπολέμου, και το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους πεανίτες. Η ΠΕΑΝ βέβαια ήταν 100% αυτόφωτη οργάνωση και δεν εξαρτιόταν απ΄το ΕΕΚ, αλλά η ιδεολογική συγγένεια ήταν αναμφισβήτητη.

 Γενικότερα για το θέμα των εθνικιστών στην Κατοχή έχουμε γράψει εδώ: http://www.istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/02/1941-44.html
 Ακόμα και με την ευρύτερη μη-ιδεολογική έννοια που είχε αποκτήσει τότε ο όρος εθνικισμός (κατά την Κατοχή εθνικιστές αποκαλούνταν γενικώς οι μάχιμοι αντικομμουνιστές, και όχι οι οπαδοί ενός συγκεκριμένου ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος), η ΠΕΑΝ δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί εθνικιστική.
 Παρά τις συνεχείς συκοφαντικές επιθέσεις του ΕΑΜ εναντίον της, η ΠΕΑΝ επιθυμούσε να αποφύγει πάση θυσία την εμφύλια διαμάχη και επιδίωκε την συνεργασία με το ΕΑΜ για την οποία προσπάθησε, χωρίς όμως αποτέλεσμα εξαιτίας της τακτικής των κομμουνιστών. 
 Ήταν φανατικά εναντίον της κατοχικής κυβέρνησης και των Ταγμάτων Ασφαλείας και μόλις τον Φεβρουάριο του 1944 ξεκίνησε η συνεργασία της με δεξιότερες οργανώσεις στα πλαίσια του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Συνασπισμού. Η ΠΕΑΝ προέβη σε αυτήν την συνεργασία κυρίως λόγω του αντίκτυπου, ή ακόμα και του φόβου, που είχε προκαλέσει η δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου απ΄την ΟΠΛΑ. Αργότερα η ΠΕΑΝ, λόγω της ψύχρανσής της με τον Κανελλόπουλο, στράφηκε προς τον Γεώργιο Παπανδρέου και μετά τον Πόλεμο ο αρχηγός της Αλεξιάδης εντάχθηκε στο κόμμα του (Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα).

Τελειώνοντας, πρέπει να τονίσουμε ότι είναι απολύτως θεμιτό το να επιθυμεί κάποιος να τιμήσει την ΠΕΑΝ για τον αγώνα της. Αυτό όμως σε καμμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι πρέπει οι πεανίτες να βαφτιστούν εθνικιστές 70 χρόνια μετά προκειμένου να ταυτιστούν ιστορικο-πολιτικά με τους σημερινούς εθνικιστές! 
Αυτός ο κατόπιν εορτής προκρούστειος ετεροπροσδιορισμός είναι πέραν κάθε λογικής, μακριά απ΄την ιστορική αλήθεια και δεν αντέχει σε καμμία κριτική.
Άλλωστε, όπως είχε πει και ο εθνικός μας ποιητής:  Εθνικόν είναι το αληθές.


  Τα ιστορικά στοιχεία προέρχονται απ΄το αναφερθέν βιβλίο του Ευάνθη Χατζηβασιλείου.

1 σχόλιο:

  1. Ο Χαριτος μεσα σε διαφορα αξιολογα που κατα καιρους δημοσιευει, κανει κατα βαση εναν ιδεολογικο αχταρμα, που ειναι αποτελεσμα ιδεοληψιων κατα τη γνωμη μου! Θητευσε στο ΕΝΕΚ(κομμα που ανοιχτα ηταν αντικοινοβουλευτικο) και συνεχισε στο Ελληνικο Μετωπο και μετα στο ΛΑΟΣ. Δηλωνει εθνικιστης αλλα και δεξιος. Υπερασπιζεται την πορεια της ελληνικης δεξιας μεχρι και το '74(Λαικο Κομμα-Ελληνικος Συναγερμος-ΕΡΕ-την τελευταια οχι τοσο φανερα), αλλα και το καθεστως της 4ης Αυγουστου. Φιλος και του Ιωνος Δραγουμη, τον οποιον θεωρει συμβολο της ελληνικης δεξιας(με την οποια ουδεποτε ταυτιστηκε ο Δραγουμης) Δηλωνει κατα της Γαλλικης Επαναστασης, αλλα ταυτοχρονα δηλωνει συνεπης κοινοβουλευτικος και φιλος της "ελευθερης οικονομιας"-οτι δηλαδη απορρεει απο τη Γαλλικη Επανασταση και ταυτοχρονα ειπε και το εξης αμιμητο σε παρουσιαση βιβλιου του Μπαρμπη. Οτι οι ΗΠΑ παντα ευνοουσαν το κεντρο στην Ελλαδα και οχι τη Δεξια! Αναλυτικα η ιδεολογια και οι ιδεοληψιες του, παρουσιαζονται στο σε γενικες γραμμες ενδιαφερον βιβλιο του, "Ριζοσπαστικη Δεξια, η απαντηση στη Νεοταξικη Αριστερα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή