Πριν από ένα μήνα περίπου, ο συγγραφέας Νίκος Χιδίρογλου έγραψε αυτό το ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας "Ελεύθερη Ώρα" σχετικά με την αντιστασιακή οργάνωση ΠΑΟ.
Παρά το ενδιαφέρον του θέματος, απεδείχθη για ακόμα μία φορά το πόσο επιπόλαιοι είναι οι δεξιοί τύπου Χιδίρογλου όταν επιλέγουν να ασχοληθούν με τέτοια ζητήματα.
Πριν ασχοληθούμε όμως με το θέμα, παραπέμπουμε τους αναγνώστες σε δύο άρθρα του ιδίου σχετικά με την υπόθεση Μπαλτάκου: εδώ και εδώ.
Όπως είναι προφανές απ΄τα δύο παραπάνω άρθρα του, ο κ.Χιδίρογλου τάσσεται αναφανδόν υπέρ της μνημονιακής ΝΔ και στρέφεται με ιδιαίτερο φανατισμό εναντίον της Χρυσής Αυγής.
Αυτήν την στάση του την αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών.
Όσον αφορά το άρθρο του για την ΠΑΟ, ο Χιδίρογλου προσπαθεί σε γενικές γραμμές να την ηρωοποιήσει. Γράφει κάποια σωστά πράγματα υπέρ της, που έχουν να κάνουν με την καθοριστική συμμετοχή αξιωματικών της ΠΑΟ στην μεγαλειώδη μάχη του Φαρδύκαμπου, με την δολοφονική δράση του ΕΛΑΣ κατά της ΠΑΟ αλλά και με την σπίλωση των μελών της ακόμα και μετά θάνατον εκ μέρους της αριστερής παρα-ιστοριογραφίας.
Σε αυτά έχει δίκιο και καλώς τα αναφέρει. Δεν ανακαλύπτει βέβαια και την Αμερική, αλλά κάθε σωστή ιστορική αναφορά είναι ευπρόσδεκτη.
Εκεί που πέφτει σε τοίχο ο Χιδίρογλου είναι όταν προσπαθεί να αναλύσει βαθύτερα το ζήτημα.
Γράφει, αναφερόμενος στο συλλογικό έργο "Οι άλλοι καπετάνιοι" που ήταν σε επιμέλεια Νίκου Μαραντζίδη:
"Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε πως όσοι συμμετείχαν στις εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις, πολεμούσαν μέχρι το τέλος «σε έναν διμέτωπο αγώνα ενάντια στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ» (σελ. 19)."
Για να δούμε όμως τι έγραφε ο Νίκος Μαραντζίδης στην σελ.19:
" Κάτω απ΄τον τίτλο του αντικομμουνιστή ενόπλου παρουσιάζονται τρεις βασικές κατηγορίες καπεταναίων:
α) αυτοί οι οποίοι συμμετείχαν σε αντιστασιακές οργανώσεις πολεμώντας μέχρι το τέλος της Κατοχής σε έναν διμέτωπο αγώνα ενάντια στους στρατούς κατοχής και απ΄το 1943 ενάντια στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ
β) όσοι συνεργάστηκαν αμέσως με τις δυνάμεις κατοχής συγκροτώντας ένοπλα σώματα, όπως ο Πούλος
γ) αυτοί που, ξεκινώντας να δημιουργήσουν αντιστασιακές ομάδες, οδηγήθηκαν μέσω της εμφύλιας σύγκρουσης του 1943-44 σε σταδιακή συνεργασία με τους Γερμανούς, αναγορεύοντας σε σημαντικότερο παράγοντα τον κίνδυνο κυριαρχίας του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στο μεταπολεμικό πολιτικό σκηνικό"
Βλέπουμε ότι ο Χιδίρογλου αναφέρθηκε μόνο στην πρώτη κατηγορία (δηλαδή σε αυτούς που έκαναν διμέτωπο αγώνα απέναντι στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και στους κατακτητές), και αποσιωπεί τις άλλες δύο.
Μόνο που αυτή η πρώτη κατηγορία έχει να κάνει κυρίως με την ΕΔΕΣ του Ζέρβα και με τις ΕΑΟ/ΕΣΕΑ του Τσαούς Αντών. Αυτές ήταν οι εθνικές αντιστασιακές οργάνωσεις που επιδόθηκαν σε διμέτωπο αγώνα ως το τέλος της Κατοχής κατά κατακτητών και ελασιτών.
Για την ΠΑΟ, η αλήθεια είναι ότι δεν πρόλαβε να εμπλακεί σε έναν εκτεταμμένο διμέτωπο αγώνα διότι δεν μπόρεσε να αποκτήσει την απαραίτητη δυναμική που θα της επέτρεπε να κάνει κάτι τέτοιο.
Μοναδική εξαίρεση ήταν το (ισχυρότερο συγκριτικά) τμήμα της ΠΑΟ που δρούσε στην περιοχή του Κιλκίς με επικεφαλείς τους Μήτσου-Τζαμαλούκα και πολεμούσε ταυτόχρονα ελασίτες και κατακτητές εώς τον Ιανουάριο του 1944 οπότε και αυτοδιαλύθηκε λόγω ελλείψεως πυρομαχικών.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο όποιος διμέτωπος αγώνας της ΠΑΟ δεν κράτησε ως το τέλος της Κατοχής. Άλλωστε τον Ιανουάριο του 1944 η οργάνωση ανακοίνωσε επισήμως την διάλυση των ένοπλων τμημάτων της.
Γενικότερα, οι μαχητές της ΠΑΟ κατά κανόνα ανήκαν στην τρίτη κατηγορία, κατά Μαραντζίδη. Δηλαδή ήταν αυτοί που ενώ ξεκίνησαν αρχικά με διάθεση για αγώνα κατά των κατακτητών, στην πορεία προχώρησαν σε σταδιακή συνεργασία με τους Γερμανούς προκειμένου να αντισταθούν στο κομμουνιστοκίνητο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Και η γνώμη μας είναι ότι ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ, διότι ήταν το μόνο που μπορούσαν να κάνουν προκειμένου να επιβιώσουν απέναντι στους κομμουνιστές.
Ο Χιδίρογλου όμως αυτό δεν τολμάει να το γράψει, από φόβο -προφανώς- μην τυχόν και χαρακτηριστεί ως "υμνητής αυτών που εξοπλίστηκαν απ΄τους Γερμανούς". Οι τυπικές φοβίες των απανταχού δεξιών...
Αντ'αυτού προβαίνει σε επιλεκτικές αναφορές απ΄τα γραπτά του Μαραντζίδη και προσπαθεί να παρουσιάσει την ΠΑΟ σαν οργάνωση που έκανε διμέτωπο αγώνα ως το τέλος της Κατοχής, κάτι ανακριβές που δεν μπορεί να σταθεί σε ιστορική κριτική.
Σε κάποιο άλλο σημείο προσπαθεί να χρωματίσει πολιτικά την ΠΑΟ, όταν αναπαράγει άπο διαδικτυακή πηγή (που δεν κατονομάζει) τα εξής:
"Ιδρύθηκε στις 10 Ιουλίου 1941 στη Θεσσαλονίκη (αρχικά, ως Υ.Β.Ε.), από πατριώτες αξιωματικούς του κεντροδεξιού πολιτικού χώρου."
Όντως η ΠΑΟ ιδρύθηκε αρχικά ως ΥΒΕ στην Θεσσαλονίκη στις 10/07/1941, αλλά αυτό το περί κεντροδεξιού χώρου δεν κολλάει πουθενά.
Καταρχήν, τότε ο όρος κεντροδεξιά ήταν άγνωστος, και φυσικά κανείς εκ των 4 ιδρυτών αξιωματικών των ΥΒΕ (μετέπειτα ΠΑΟ) δεν δήλωνε κεντροδεξιός. Δεν βλέπουμε για ποιον λόγο θα πρέπει να πιστωθούν πολιτικά στην κεντροδεξιά (δηλαδή στην ΝΔ) 73 χρόνια μετά...
Προφανώς ο Χιδίρογλου πιστεύει ότι οι ιδρυτές της ΥΒΕ/ΠΑΟ άνηκαν στον χώρο των λαϊκών/βασιλοφρόνων που μπορεί να θεωρηθεί ως πρόγονος της πολυαγαπημένης του ΝΔ.
Όμως για τους 3 εκ των 4 ιδρυτών της ΥΒΕ/ΠΑΟ, δηλαδή τους Δόρτα, Σακελλαρίδη, Μπάρμπα, δεν υπάρχουν στοιχεία για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις την εποχή εκείνη.
Ενώ ο τέταρτος, ο Ιωάννης Παπαθανασίου, που ως παλιότερος αξιωματικός ήταν και ο άτυπος επικεφαλής της ΥΒΕ στην ίδρυσή της, ήταν φανατικός βενιζελικός δημοκρατικός με ενεργό συμμετοχή στο κίνημα της Εθνικής Αμύνης. Αυτό το λέει τόσο ο γιος του Παρμενίων Παπαθανασίου ("Για τον ελληνικό βορρά", σελ.170) όσο και ο έτερος ιστοριογράφος της ΠΑΟ Αθανάσιος Φροντιστής ("ΠΑΟ Ιστορία και προσφορά της στην εθνική αντίσταση 1941-1945" σελ.26).
Στις ίδιες πηγές αναφέρεται ότι στο βενιζελικό κίνημα της Εθνικής Αμύνης συμμετείχαν, ως ένθερμοι δημοκρατικοί που ήταν, και οι επιτελάρχες της ΠΑΟ Αργυρόπουλος και Αβδελάς, καθώς και ο Γιώργος Θέμελης.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι η ΠΑΟ ήταν χρωματισμένη πολιτικά. Σε καμμία περίπτωση.
Σημαίνει όμως ότι συνιστά μέγιστη ανακρίβεια να ισχυρίζεται κάποιος ότι ιδρύθηκε από ....κεντροδεξιούς....
Υ.Γ: Χθες το βράδυ στην εκπομπή του Στέφανου Χίου, ένας άλλος δεξιός (ο οποίος είναι ΔΥΣΤΥΧΩΣ και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την "Ελληνική Αυγή για την Αθήνα"), ο Χρήστος Γούδης χαρακτήρισε εθνικιστή τον Κ.Καραμανλή (όχι τον κουρασμένο της Ραφήνας, τον άλλο.. τον θείο...) και εθνικιστικό κόμμα την ΕΡΕ!!!
Από σεβασμό και μόνο στον ευρύτερο αγώνα της Χρυσής Αυγής, συγκρατούμε -έστω και με δυσκολία- τα σχόλια για τον κ.Γούδη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου