ΕΑΜ-ΕΛΑΣ από τον μύθο στην πραγματικότητα. Τα μέλη της ΒΣΑ αναιρούν την κομματικά στρατευμένη αριστερή ιστοριογραφία

  Η ιστορία της Εθνικής Αντίστασης διακρίνεται για την αμφιλεγόμενη ταυτότητά της, λόγω των διαφορετικών απόψεων που υπάρχουν. Μια εποχή σχετικά κοντινή στο σήμερα εξακολουθεί να διχάζει. Αυτό γίνεται περισσότερο έντονο όταν η συγγραφή της ιστορίας γίνεται μέσα από την κομματική στράτευση. Στην ιστοριογραφία της περιόδου 1941-1949, συγκεκριμένα σε εκδόσεις μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1970, βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις ισχύει η συγγραφή βιβλίων με αμιγώς κομματικά συμφέροντα και όχι ιστορικά τεκμήρια. Η μονόπλευρη αυτή προβολή των γεγονότων έφτασε στο σημείο να θεωρείται μοναδική αλήθεια για τα γεγονότα της περιόδου. Κάθε διαφορετική άποψη χαρακτηριζόταν ακόμη και με ύβρεις από προπαγανδιστές ιστορικούς της αριστερής ιστοριογραφίας (όχι βεβαίως απ΄ όλους). Έτσι ενώ τον Αύγουστο του 1949 ο εμφύλιος έληξε με οριστική ήττα των δυνάμεων της κομμουνιστικής άκρας αριστεράς, ειδικά μετά την μεταπολίτευση το ΚΚΕ κατάφερε να επιβάλει τις προπαγανδιστικές απόψεις του μέσα από πολλαπλές εκδόσεις αλλά και από τα Πανεπιστήμια, μέσω καθηγητών που ανήκουν στην λεγόμενη "αναθεωρητική σχολή". Ο Νίκος Μαραντζίδης πολύ εύστοχα έγραψε "[..] η αναθεωρητική σχολή, που κυριάρχησε στα χρόνια της μεταπολίτευσης και χαρακτηρίστηκε από τη "φιλοαριστερή" κλίση πολλών υποστηρικτών της, που σε κάποιες περιπτώσεις πήρε το χαρακτήρα της πολιτικής στράτευσης μέσω της επιστήμης" (1). Στο άρθρο αυτό θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας στη δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και συγκεκριμένα στο πώς παρουσιάζεται η εν λόγω οργάνωση από τους συμμάχους αξιωματικούς της Συμμαχικής αποστολής, ούτε από εδεσίτες ούτε από ελασίτες.

Έντυ Μάγιερς.

 
Είναι αληθές ότι όλα αυτά τα χρόνια η αριστερά οργανωμένα έχει καταφέρει την υπερβολική εξύμνηση της εαμικής αντίστασης σε τέτοιο βαθμό, που προκαλεί απορίες για την αντικειμενικότητα των ερευνών. Υπό το κομμουνιστικό πρίσμα, η δράση του ΕΛΑΣ ήταν κρυστάλλινη και αν έγιναν κάποια λάθη αυτά δικαιολογούνται. Από την πλευρά των μη κομμουνιστικών και αντικομουνιστικών οργανώσεων επισημαίνονται τα πολλά σφάλματα του εαμικού κινήματος, συχνά ίσως με υπερβολικό τρόπο. Γι΄αυτό όπως προανέφερα, θα ασχοληθώ περισσότερο με τα όσα περιγράφουν τα μέλη της Βρετανικής Συμμαχικής Αποστολής για τον ΕΛΑΣ. Και αυτό γιατί αφενός θεωρούνται και είναι ουδέτερες - αντικειμενικές πηγές και γιατί αφετέρου δεν προβάλλονται τόσο όσο θα έπρεπε για την ακριβή κατανόηση των γεγονότων της εποχής. Τον Οκτώβριο του 1995, ο πρώτος αρχηγός της Βρετανικής αποστολής, Ταξίαρχος Έντυ Μάγιερς έδωσε μία συνέντευξη στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο" με κύριο τίτλο "Ψευδής η ιστορία της αντίστασης που διδάσκεται σήμερα στην Ελλάδα". Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το αν τα ντοκουμέντα που θα κυκλοφορούσαν τότε, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από την απελευθέρωση, θα απέδιδαν την ιστορική αλήθεια ο Μάγιερς απαντά: "Η σύντομη απάντηση στο ερώτημα είναι: Όχι. Κάθε άλλο. Μεγάλο μέρος των αναμνήσεων που γράφτηκαν και των στοιχείων που επιλεκτικά παρουσιάζονται απεικονίζουν αποκλειστικά την άποψη των συμβάντων από την διαστρεβλωμένη άποψη των κομμουνιστών. Δεν αποδίδουν τη συνολική εικόνα της Εθνικής Αντιστάσεως στην Ελλάδα, η οποία περιελάμβανε αρκετές άλλες αντιστασιακές οργανώσεις εκτός από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ελάχιστα στοιχεία αναφέρουν την συμβολή του ΕΔΕΣ. Δεν γίνεται σχεδόν καμμία μνεία για την ΕΚΚΑ της οποίας ο Αρχηγός Δημ. Ψαρρός δολοφονήθηκε από τον ΕΛΑΣ. Ακόμη ελάχιστα αναφέρονται για την πλατειά αντίθεση του κόσμου προς τον κομμουνισμό. Εάν ο ΕΔΕΣ δεν είχε κατορθώσει να επιζήσει μέχρι την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα οι κομμουνιστές θα βρίσκονταν σε πάρα πολύ ισχυρή πολιτική θέση για να καταλάβουν την εξουσία με τη βοήθεια του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ".
      
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Μάγιερς ερωτώμενος για τον αν τελικά μόνο οι κομμουνιστές έκαναν αντίσταση - όπως συχνά προπαγάνδιζαν στελέχη της αριστεράς- δίνει την εξής απάντηση:  "Αυτό δεν είναι καθόλου ακριβές. Θα αναφερθώ στις προσωπικές μου εμπειρίες μια και ήμουνα τότε αρχηγός της Βρεταννικής Στρατιωτικής Αποστολής στην Ελλάδα, από το φθινόπωρο του 1942 έως το καλοκαίρι του 1943.Ο ΕΛΑΣ, το στρατιωτικό σκέλος του ΕΑΜ, δεν ήταν κατ’ ουδένα τρόπο ο μόνος που πολέμησε κατά των Γερμανών. Ο ΕΔΕΣ και η ΕΚΚΑ πολέμησαν εξ ίσου γενναία και πολύ συχνά η συνεισφορά τους, στην πολεμική προσπάθεια των Συμμάχων ήταν πιο σημαντική από την προσφορά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Κι αυτό γιατί το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ περίμενε πάντα τις πολιτικές οδηγίες για το τι συνέφερε την ηγεσία να κάνουν ώστε να βρεθούν κατά το τέλος του πολέμου στην καλύτερη δυνατή θέση και να καταλάβουν την εξουσία. Αντίθετα ο ΕΔΕΣ και η ΕΚΚΑ ενδιαφέρονταν κυρίως να βοηθήσουν τους συμμάχους να κερδίσουμε τον πόλεμο". Ιδιαίτερη αξία έχει και ένα ακόμη μέρος της συνέντευξης του Ταξίαρχου Μάγιερς που αναφέρεται στην προπαγάνδα της αριστεράς: "[...] Το γεγονός ότι σήμερα, νεαροί καθηγητές Πανεπιστήμιων και δυστυχώς νεαροί δάσκαλοι διδάσκουν σε πανεπιστήμια και σχολεία ότι το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήταν η μόνη ανιστασιακή οργάνωση που πολέμησε κατά των Γερμανών με θλίβει βαθύτατα, γιατί σαφώς δεν είναι αλήθεια. Όλος ο ελληνικός λαός, στο σύνολο του, πολέμησε κατά του εχθρού και αρκετοί από αυτούς κάτω από την αιγίδα του ΕΔΕΣ και της ΕΚΚΑ, αντιστασιακές οργανώσεις που συνεισφέρανε συχνά πολύ περισσότερα στην πολεμική προσπάθεια των Συμμάχων από τον ΕΛΑΣ. Τούτο δεν σημαίνει ότι υποτιμώ τις προσπάθειες του ΕΛΑΣ. Υπήρχαν περιπτώσεις που οι μαχητές έδειξαν μεγάλη γενναιότητα. Δυστυχώς, όμως, οι ηγέτες τους – όπως εξήγησα ήδη – δρούσαν πάντοτε υπολογίζοντας τι θα τους βοηθούσε ώστε να καταλάβουν την εξουσία μετά το τέλος του πολέμου, για να εγκαθιδρύσουν ένα κομμουνιστικό καθεστώς. Εν πάση περιπτώσει, ουσιαστικά, ολόκληρο το ελληνικό έθνος αντιστάθηκε στον εχθρό".

Ουίλλιαμ Τζόρνταν.

   
Εξαιρετικής σημασίας πρωτογενής πηγή είναι και το βιβλίο του Ουίλλιαμ Τζόρνταν "ΕΑΜ η αλήθεια για το Ελληνικό δράμα", που κυκλοφόρησε το 1947. Ο Τζόρνταν ή Ταγματάρχης Μπίλ - όπως έμεινε γνωστός στο αντάρτικο- ήρθε στην Ελλάδα της κατοχής λίγο μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Δεκαπέντε μήνες έδρασε στα βουνά της Ηπείρου και της Αιτωλοακαρνανίας γνωρίζοντας από πρώτο χέρι πρόσωπα και οργανώσεις. Βλέποντας τη στάση των τμημάτων του ΕΛΑΣ που άφηναν στο απυρόβλητο τους κατακτητές έγραψε στο βιβλίο του: "Οι κομμουνιστές δεν είχανε καμμιάν όρεξη να χρησιμοποιήσουνε τους στρατιώτες τους για την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς. Φυλάγανε τις δυνάμεις τους για κάτι που θεωρούσανε πολύ σπουδαιότερο: την κατάληψη της εξουσίας στην κατάλληλη στιγμή. Θέλανε προ παντός να είναι σε θέση να επιβάλουνε τη δική τους κυβέρνηση στην Ελλάδα ως τετελεσμένο γεγονός όταν θα έφευγαν οι Γερμανοί" (2). Συνεχίζοντας αναφέρεται και στο διμέτωπο του Ζέρβα με Γερμανούς και ελασίτες: " Κάθε φορά όπου οι δυνάμεις του Ζέρβα εμπλέκονταν σε αγώνα με τους Γερμανούς, οι συμμορίες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ χτυπούσανε προδοτικά τους μαχόμενους πατριώτες στα νώτα. Κάθε φορά όπου οι Γερμανοί εξαπέλυαν επίθεση εναντίον του Ζέρβα, επίθεση εναντίον του εξαπέλυαν ταυτόχρονα και οι κομμουνιστές" (3).  Ηχηρή απάντηση στα ψεύδη της ηγεσίας του ΕΛΑΣ περί συνεργασίας Ζέρβα - Γερμανών. Ο Τζόρνταν αναφέρεται αναλυτικά στην πολιτική του ΚΚΕ-ΕΑΜ περί κατασπίλωσης όλων όσων δεν συμφωνούσαν με τους σκοπούς του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του Στέφανου Σαράφη. Από συνεργάτης των Ιταλών, φυλακισμένος από τον ΕΛΑΣ με διαπομπεύσεις, εξευτελισμούς, φτυσιές, με διασπορά φημών περί αποδεικτικών στοιχείων συνεργασίας του με τις δυνάμεις κατοχής που βεβαίως ήταν ανύπαρκτα, κατέληξε Στρατιωτικός αρχηγός του ΕΛΑΣ! Μέσα σε μία νύχτα οι κατηγορίες αποσιωπήθηκαν, ο Σαράφης μετατράπηκε σε λαϊκό αγωνιστή και οι κατηγορίες εναντίον του χαρακτηρίστηκαν ως λάθη και παρεξηγήσεις. Και ο Τζόρνταν τα αναφέρει αυτά, για να τονίσει το πόσο εύκολα η τότε κομμουνιστική προπαγάνδα δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από λασπολογία. Με την ίδια προπαγάνδα στράφηκε ο ΕΛΑΣ και κατά του Ζέρβα. Είχαν προηγηθεί τρεις περιπτώσεις προσέγγισης του αρχηγού του ΕΔΕΣ, από ηγετικά στελέχη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μεταξύ των οποίων και ο Άρης Βελουχιώτης, με σκοπό να απορροφηθεί ο Ζέρβας, δίνοντάς του τη θέση που αργότερα πήρε ο Σαράφης. Ο Ζέρβας λοιπόν μετά την άρνησή του λοιδορήθηκε σαν συνεργάτης των κατοχικών δυνάμεων.
Ο Τζόρνταν που πολεμούσε την ίδια περίοδο με τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ έγραψε: "Το αίμα μου βράζει και η αγανάκτηση με πνίγει όταν διαβάζω άρθρα ή ανταποκρίσεις ασυνείδητων, πουλημένων ή αμαθών δημοσιογράφων, που τόσο εύκολα δέχονται να επαναλάβουν το άτιμο κομμουνιστικό ψέμμα πως τα παλληκάρια ακριβώς εκείνα που πολεμήσανε τον εχθρό στην Ελλάδα, είναι Κουίσλινγκς και προδότες. Εγώ όμως τα γνώρισα από κοντά τα γενναία παιδιά του Ζέρβα. Τα είδα να αγωνίζονται και τα θαύμασα. Τα είδα ξυπόλητα, πεινασμένα, με κουρελιασμένα ρούχα, βρεμένα ως το κόκκαλο, να έρχωνται από κάθε γωνιά και άκρη της Ελλάδος, διασχίζοντας λόγγους και δάση και περνώντας πάνω από χιονισμένες βουνοκορφές, για να πολεμήσουνε τους Γερμανούς. Ωστόσο το μόνο επιχείρημα που μπορέσανε να προβάλλουν οι κομμουνιστές για να δικαιολογήσουνε την προδοσία τους, ήτανε πως οι ήρωες αυτοί "συνεργάζονταν" με τον εχθρό. Τί άλλο μπορούσανε να πούν; Δεν μπορούσαν, βέβαια, να ομολογήσουνε πως είχαν εξαπολύσει τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα επειδή η ψηφοδόχος είχε αποδείξει πως ο Ελληνικός Λαός δεν ήθελε τον Κομμουνισμό" (4). Κάνοντας λόγο για ψηφοδόχο ο Τζόρνταν αναφέρεται στις εκλογές που έλαβαν χώρα στην Ελεύθερη Ελλάδα την περίοδο Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 1943, όπου απέδειξαν τη μικρή υποστήριξη του λαού στο ΕΑΜ ακόμη και σε περιοχές ολοκληρωτικά ελεγχόμενες από αυτό.
       Ο Τζόρνταν όμως δεν μένει μόνο εκεί. Αναφέρεται και στις προμήθειες που στάλθηκαν από τους Βρετανούς, σε λίρες, οπλισμό και πυρομαχικά. Είναι γνωστό σήμερα ότι μεγάλο μέρος του οπλισμού που χρησιμοποιήθηκε από τον ΕΛΑΣ στη μάχη της Αθήνας, τον Δεκέμβρη του 1944, είχε αποθηκευθεί από την πρώτη στιγμή για τον σκοπό αυτό. Δεν χρησιμοποιήθηκε δηλαδή για πόλεμο κατά των Γερμανοιταλών. Μας ενημερώνει ο Τζόρνταν: "Εμείς που αγωνιστήκαμε στην Ελλάδα κατά την κατοχή, ξέραμε πως ο ΕΛΑΣ ζητούσε όπλα και πυρομαχικά μόνο για τον εμφύλιο πόλεμο που προετοίμαζε.[...] Το σφάλμα του Τσώρτσιλ ήτανε που επέτρεψε να δοθούν όπλα και σφαίρες σε μιάν εγκληματική συμμορία, στο προδοτικό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Εμείς ξέραμε πολύ καλά πως το μεγαλύτερο μέρος των όπλων και πυρομαχικών που ρίχνανε τ΄αεροπλάνα μας, αποθηκεύονταν για την κόκκινη "Μεγάλη Μέρα". Γι΄αυτό αποκαλώ το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ προδοτική οργάνωση. Γι΄αυτό καταγγέλω τους κομμουνιστές ως συμμάχους των Γερμανών. Αν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ είχε αληθινά αγωνιστή με τις ανταρτικές ομάδες του εναντίον των Γερμανών, οι Γερμανοί θα βρίσκονταν στην ανάγκη να συγκεντρώσουνε διπλάσιες στρατιωτικές δυνάμεις στην Ελλάδα. Την εποχή όμως εκείνη, δεν ήταν σε θέση ν΄αποσύρουν ούτε ένα λόχο από τ΄άλλα μέτωπα. Έτσι, θα υποχρεώνονταν να εγκαταλείψουνε την Ελλάδα ένα χρόνο τουλάχιστον νωρίτερα. Οι Έλληνες κομμουνιστές πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί για την παράταση της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα" (5).  Σχετικά με τη δράση του ΕΛΑΣ, ο Θέμης Μαρίνος στο εξαιρετικά τεκμηριωμένο έργο του "Ο Εφιάλτης της Εθνικής Αντίστασης" αναφέρει την περιορισμένη δράση του ΕΛΑΣ κατά των κατακτητών ήδη από τις αρχές του 1943. Επιπλέον, στο θέμα των εξοπλισμών των οργανώσεων ο κ. Μαρίνος επισημαίνει πως ο ΕΛΑΣ κατά περιόδους είχε μικρότερο ποσοστό εξοπλισμού προερχόμενο από την Βρετανική Αποστολή ακριβώς για τον λόγο ό,τι δεν παρουσίαζε σοβαρές πολεμικές επιχειρήσεις στη δυτική Ελλάδα. Για την ακρίβεια ο κ. Μαρίνος έγραψε: "... ο ΕΛΑΣ δεν είχε σοβαρές πολεμικές δραστηριότητες εκτός από περιστασιακές μικροσυμπλοκές. Σχετικά, ο Τόμ Μπάρνες αναφέρει στην εμπιστευτική έκθεσή του προς το ΓΣΜΑ (CCA/108/13.6.44 - σελ. 4) ότι ο ΕΛΑΣ τις μεγαλοποιούσε στα χαρτιά και στην προπαγάνδα του. Και συνεχίζει: " σε μια επιδρομή 200 Γερμανών από την Γκότιστα στη Χώσεψη ο ΕΛΑΣ διεκδίκησε ότι σκότωσε 1200 ενώ είδα να φεύγει ο ΕΛΑΣ χωρίς να ρίξει ντουφεκιά" (6). Για την αποφυγή μαχών με τον εχθρό, που μετά η κομμουνιστική προπαγάνδα παρουσίασε ως σκληρές και αιματηρές μάχες του ΕΛΑΣ κάνει λόγο και ο Καπετάν Έκτορας στην έκθεσή του, που δημοσιεύθηκε αυτούσια από την Γρηγόρη Φαράκο στο β' τόμο του έργου του "Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία". Δεν θα επεκταθώ γιατί στο άρθρο αυτό, όπως έγραψα, θα ασχοληθούμε μόνο με βρετανικές μαρτυρίες.

Θέμης Μαρίνος.

    
Η αντισυμμαχική στάση του ΕΛΑΣ στον αγώνα κατά του ολοκληρωτισμού, φαίνεται ξεκάθαρα στην πολιτική που ακολούθησε η ηγεσία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ την περίοδο του φθινοπώρου του 1943. Μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, ο ΕΛΑΣ εξαπέλυσε γενικό εμφύλιο πόλεμο. Ο Γουντχάουζ εξιστορεί αναλυτικά στο Μήλο της Έριδος (σελ. 240-257) όλη τη στάση του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, καθώς και τη συμφωνία εκεχειρίας του με τους Γερμανούς με στόχο να τελειώνει και με τον Ζέρβα κάτι που τελικά δεν κατόρθωσε. Αναλυτικά αποσπάσματα έχω παραθέσει στα άρθρα περί της δήθεν συνεργασίας του Ναπολέοντα Ζέρβα με τους Γερμανούς. Την ίδια όμως περίοδο (Οκτώβριος '43) οι Βρετανοί αντέδρασαν έντονα στη συμπεριφορά αυτή του ΕΛΑΣ. Τόσο ο ίδιος ο Τσώρτσιλ μέσα από την Βουλή των Κοινοτήτων, όσο και άλλα πρόσωπα της κυβέρνησης όπως ο Άντονυ Ήντεν μέσα από το BBC κατηγόρησαν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και συγκεκριμένα τον Βελουχιώτη σαν εγκληματία πολέμου. Μάλιστα, όπως γράφει ο Θέμης Μαρίνος το ΕΑΜ που έλεγχε απόλυτα τα ραδιόφωνα δεν άφηνε να περάσουν αυτές οι ειδήσεις (7). Ο Έλληνας αξιωματικός της Συμμαχικής αποστολής αναφέρει ξεκάθαρα πως "οι σχέσεις της Αποστολής με το ΕΑΜ είχαν βυθισθεί στο κατώτερο σημείο, αφού κατήγγειλε δημόσια τον ΕΛΑΣ για εξευτελισμό της αντιστάσεως κατά του κοινού εχθρού" (8). Ανάλογες αντιδράσεις υπήρξαν από τον στρατηγό Ουίλσον, τον Έντυ Μάγιερς μέσω τηλεγραφημάτων. Μέχρι και ρίψεις προκηρύξεων από συμμαχικά αεροσκάφη, προς τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, πραγματοποιήθηκαν ώστε να στρέψουν τα όπλα κατά των Γερμανών και να πάψουν να υπακούν στις διαταγές του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ που ευθυνόταν για τον πρώτο εμφύλιο πόλεμο.
      Βλέπουμε λοιπόν, ότι το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αγιοποιήθηκε σε υπερβολικό βαθμό από την κομματικά στρατευμένη ιστοριογραφία. Η επιλεκτική παράθεση και η προβολή μόνο εαμικών πηγών αποδεικνύει τους σκοπούς της αριστερής ιστοριογραφίας που έχει ως στόχο τη διαστρέβλωση της αλήθειας προφανώς για πολιτικά κίνητρα. Δεν εξηγείται αλλιώς η πλήρης αποσιώπηση των συμμαχικών πηγών. Εκτός και αν κάποιοι διαλέγουν με κριτήρια ποιες πηγές εξ υμνούν τον ΕΛΑΣ και ποιες όχι. Κατά τη γνώμη μου είναι απαράδεκτο από τον οποιονδήποτε να μπερδεύει τα πολιτικά-κομματικά οφέλη με την ιστορία.


Πηγή: http://ellhnikaxronika.blogspot.gr/2014/04/blog-post.html