Όπως είναι γνωστό, στις 17/04/1944 έγινε η μεγάλη επίθεση του ΕΛΑΣ που οδήγησε στην διάλυση του Συντάγματος 5/42, και στην εν ψυχρώ εκτέλεση του αρχηγού του Δημήτριου Ψαρρού και πολλών ακόμη συμπολεμιστών του.
Οι περισσότεροι άντρες του 5/42 όμως γλίτωσαν. Κάποιοι διέφυγαν προς τα χωριά τους όπου κρύφτηκαν, και άλλοι προς την Αθήνα με τελικό προορισμό την Μέση Ανατολή.
Ένα τμήμα 90 αντρών με επικεφαλή τον ταγματάρχη Καπετζώνη και τους αξιωματικούς Παπαβασιλείου, Μπαϊζάνο, Ντούρο κ.α, διέφυγαν με βενζινόπλοιο απ΄την παραλία Τριζωνίων προς την Πελοπόννησο. Φτάσανε στον Ψαθόπυργο και από κει στην Πάτρα σε άθλια κατάσταση από κάθε άποψη.[1]
Ο ταγματάρχης Ιωάννης Παπαθανασίου του 5/42 είχε μεταβεί στο Αίγιο λίγες μέρες πριν κατόπιν διαταγής του Ψαρρού με σκοπό να επικοινωνήσει με την ηγεσία της ΕΚΚΑ και να προμηθευτεί τρόφιμα για το σύνταγμα. Μαθαίνοντας την έκβαση της μάχης μεταξύ ΕΛΑΣ-5/42 και την άφιξη συναγωνιστών του στην Πάτρα, σπεύδει να τους συναντήσει για να πληροφορηθεί από πρώτο χέρι τα συμβάντα. Ο ταγματάρχης Μπαϊζάνος συντάσσει έκθεση των γεγονότων την οποία ο Παπαθανασίου μεταφέρει στην Αθήνα στην κεντρική επιτροπή της ΕΚΚΑ, που του δίνει ένα χρηματικό πόσο και οδηγίες για τους διασωθέντες αντάρτες του 5/42. Επιστρέφει στην Πάτρα και μαζί με τον Μπαϊζάνο έρχονται σε επαφή με τον συνταγματάρχη Κουρκουλάκο διοικητή του Συντάγματος Ευζώνων Πατρών. Εκείνος δέχεται να αναλάβει την τροφοδοσία και την διαμονή των διασωθέντων ανταρτών. [2]
Λίγο αργότερα, οι μισοί περίπου εκ των διασωθέντων ανταρτών του 5/42 εντάσσονται στο Σύνταγμα Ευζώνων Πατρών και αποτελούν ξεχωριστό τμήμα του, με διοικητή τον Καπετζώνη. Ο Καπετζώνης ζήτησε απ’τον Κουρκουλάκο την άδεια να μετατεθεί το συγκεκριμένο τμήμα στην Ναύπακτο και να ενταχθεί στο εκεί Τάγμα Ευζώνων, διότι οι περισσότεροι απ’τους άντρες του κατάγονταν απ’την κοντινή περιοχή της Δωρίδας. Γνώριζαν την περιοχή και ήξεραν από ανταρτοπόλεμο, και θα μπορούσαν να είναι περισσότερο χρήσιμοι εκεί παρά στην Πάτρα.
Ο Κουρκουλάκος δέχεται το αίτημα του Καπετζώνη και στις 12/07/1944 φτάνει στην Ναύπακτο το τμήμα 50 ανδρών του 5/42. Εντάσσεται στο Τάγμα Ευζώνων Ναυπάκτου, του οποίου αποτέλεσε ξεχωριστό λόχο με την ονομασία λόχος 5/42 Συντάγματος Ευζώνων. Μέσα σε λίγες μέρες η δύναμη του λόχου αυξήθηκε σε 150 άνδρες λόγω αθρόων κατατάξεων χάρη στο κύρος που έχαιρε η συγκεκριμένη μονάδα. Παράλληλα ο Καπετζώνης ανέλαβε την διοίκηση ολόκληρου του Τάγματος Ευζώνων Ναυπάκτου. [3]
Οι αντάρτες του 5/42 παρέμειναν στην Ναύπακτο ως τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους που το Τάγμα συνεπτύχθη στην Πάτρα.
Αυτό ήταν το χρονικό της ένταξης κάποιων αντρών του Ψαρρού στα Τάγματα Ασφαλείας μετά την διάλυση του 5/42. Επρόκειτο για 50 άνδρες με επικεφαλή τον ταγματάρχη Καπετζώνη. Σύμφωνα με την αριστερή λογική, αυτοί ήταν προδότες αφού κατετάγησαν στα Τάγματα Ασφαλείας.
Φυσικά αυτό δεν στέκει, αφού δεν είναι δυνατόν κάποιοι άνθρωποι που μέχρι πρότινος ήταν αντιστασιακοί με αξιόλογη κατά γενική ομολογία δράση, να μετεβλήθησαν εν μία νυκτί σε προδότες. Πόσο μάλλον σε μία χρονική στιγμή που η αποχώρηση των Γερμανών ήταν θέμα χρόνου.
Απλά, ήθελαν τόσο να εκδικηθούν τον ΕΛΑΣ για τα όσα υπέστησαν από αυτόν ως μέλη του 5/42, όσο και να προστατέψουν τις εστίες τους στην Δωρίδα που ήταν πλέον στο έλεος των κομμουνιστών. Και αυτό ήταν απολύτως λογικό και ανθρώπινο.
Η περίπτωσή τους ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που καταδεικνύει τα κίνητρα των συμπατριωτών μας που εντάσσονταν στα Τάγματα Ασφαλείας. Το ίδιο ίσχυσε σε μεγαλύτερο βαθμό για τα Τάγματα Ασφαλείας της Πελοποννήσου, αλλά και για άλλες περιοχές.
[1] "Το χρονικό μιας θυσίας" του Γεώργιου Καϊμάρα, σελ.193
"Πικρές αναμνήσεις" του Βασίλειου Σταυρογιαννόπουλου, σελ.183
[2] "Αντιστασιακή οργάνωση ΕΚΚΑ 1941-1944" του Ιωάννη Παπαθανασίου, σελ.166-8
[3] "Πικρές αναμνήσεις" του Βασίλειου Σταυρογιαννόπουλου, σελ.214-6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου