Οι κομμουνιστές προσπαθούσαν να θολώσουν τα νερά για το μακεδονικό αλλά παρέμεναν σταθεροί στην προδοσία.

Κατά την διάρκεια της Κατοχής, οι κομμουνιστές διατυμπάνιζαν τον πατριωτισμό τους με το πρόσχημα της αντίστασης. Με αυτό το πατριωτικό τους προσωπείο προσπαθούσαν να καλύψουν τις προδοτικές τους θέσεις και πράξεις για το μακεδονικό ζήτημα.

 

 Πολλοί αριστεροί προσπαθούν είτε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, είτε ακόμη και να αντιστρέψουν την πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως τα ίδια τα γραπτά τους είναι αμείλικτα..

  Τον Ιανουάριο του 1942 συνήλθε η 8^η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Μία ολομέλεια εξαιρετικά κρίσιμη για το μέλλον του κόμματος αφού εξέλεξε Πολιτικό Γραφείο και τον Γιώργο Σιάντο ως γενικό γραμματέα.

Μεταξύ άλλων στην απόφασή της αναφέρεται:

 "Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας στον πόλεμο και την αντίσταση 1940-1945" του Αλέκου Παπαπαναγιώτου, σελ.31.

 Το ΚΚΕ καλούσε απ΄τις αρχές του 1942 τους "Μακεδόνες" (που τους διαχωρίζει σαφώς απ’τους Έλληνες) να αγωνιστούν για την νίκη της ΕΣΣΔ γιατί μόνο έτσι θα έλθει η εθνική και κοινωνική τους απελευθέρωση… Δεν απαιτείται φυσικά ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταλάβει κανείς το πως εννοούσαν οι κομμουνιστές την εθνική απελευθέρωση των "Μακεδόνων"..

  

Τα περί "απελευθέρωσης των Μακεδόνων" επαναλάμβανε σχεδόν 3 χρόνια μετά ο Πέτρος Ρούσσος (μέλος του Π.Γ  του ΚΚΕ την περίοδο 1942-45) σε μήνυμά του προς την σοβιετική κυβέρνηση στα τέλη Δεκεμβρίου του 1944:

  "1931-1944 Φάκελλος ΕΛΛΑΣ – Τα αρχεία των μυστικών σοβιετικών υπηρεσιών", σελ.211

   

Πάλι ο Ρούσσος σε αναφορά του προς τους σοβιετικούς στις 8/12/1944 έλεγε:

 "1931-1944 Φάκελλος ΕΛΛΑΣ – Τα αρχεία των μυστικών σοβιετικών υπηρεσιών", σελ.200

 Είναι προφανές ότι είχαν αντιληφθεί το πόσο ζήμια τους έκανε η θέση τους για το μακεδονικό ζήτημα, γι’αυτό και ο Ρούσσος έλεγε ότι "δεν ήταν σκόπιμη τώρα η έγερσή του"..

 Τον λόγο που "δεν ήταν σκόπιμη τώρα η έγερση του μακεδονικού ζητήματος για το ΚΚΕ", τον εξηγεί ο σοβιετικός Φίτιν προς τον γ.γ του ΚΚ Βουλγαρίας Δημητρόφ, αναφερόμενος στον Τζήμα:

 "1931-1944 Φάκελλος ΕΛΛΑΣ – Τα αρχεία των μυστικών σοβιετικών υπηρεσιών", σελ.143

 Αυτό που προκύπτει είναι ότι:

-          Οι κομμουνιστές απ’τις αρχές ακόμα του 1942 είχαν υιοθετήσει την γραμμή για "εθνική απελευθέρωση των Μακεδόνων".

-          Αντιλαμβάνονται όμως ότι αυτή η θέση τους εκθέτει στον ελληνικό λαό, γι’αυτό προσπαθούν κα κρατούν χαμηλούς τόνους. Προσπαθούν να αποφύγουν το λάθος που έκαναν την περίοδο 1924-1935 όταν και μιλούσαν ανοικτά για ανεξαρτητοποίηση της Μακεδονίας και της Θράκης. Για τον λόγο αυτό ο Τζήμας δεν συνηγορεί απολύτως στις απαιτήσεις των γιουγκοσλάβων κομμουνιστών για το μακεδονικό στις συζητήσεις που έκανε μαζί τους το 1943. Ο λόγος δεν είναι βέβαια ο πατριωτισμός του, αλλά η πεποίθησή του ότι κάτι τέτοιο θα έβλαπτε πολιτικά το ΕΑΜ και το ΚΚΕ. Βέβαια, όπως είχαμε δει εδώ, ο Τζήμας δεν απέρριπτε ουσιαστικά τις γιουγκοσλαβικές απαιτήσεις αλλά απλά μετέθετε την διευθέτηση του θέματος για αργότερα υπό δυσμενείς για την Ελλάδα όρους. Στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι παραπάνω αναφορές του Ρούσσου προς τους σοβιετικούς.

-          Μιλούσαν για 120.000 "Μακεδόνες", εγείροντας σαφές μειονοτικό ζήτημα, ενώ ο Ρούσσος δεν παρέλειπε να αποκαλέσει την Φλώρινα με την σκοπιανή της ονομασία (Λέριν)…