Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των εθνικών οργανώσεων των Αθηνών προς το τέλος της Κατοχής ήταν η έλλειψη αξιόλογου οπλισμού. Το ίδιο πράγμα ίσχυε σε μικρότερο βαθμό για τους κομμουνιστές της Αθήνας, αλλά αυτοί μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες τους με μεταφορά οπλισμού απ΄την επαρχία. Απ΄τα μέσα του 1944 και μετά η γερμανική αποχώρηση ήταν θέμα χρόνου και οι δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις προσπαθούσαν να ισχυροποιηθούν όσο γίνεται περισσότερο εν όψει της πιθανής σύγκρουσης, που τελικά έλαβε χώρα με το κομμουνιστικό κίνημα του Δεκεμβρίου του 1944.
Στις 09/09/1944, μέσω του ασυρμάτου της οργάνωσης Κόδρος ελήφθη μήνυμα απ’το Κάιρο που ενημέρωνε τον συνταγματάρχη Σπηλιωτόπουλο που είχε οριστεί στρατιωτικός διοικητής Αθηνών απ΄την κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ότι εντός των επομένων ημερών θα κατέφτανε καϊκι με οπλισμό και πυρομαχικά. Το σημείο απόβασης θα ήταν η παραλία Κακή Θάλασσα στην ανατολική Αττική.
Ο Σπηλιωτόπουλος διατάζει τον συνταγματάρχη Ζάγγλη της οργάνωσης ΡΑΝ να μεταβεί στην περιοχή και να περιμένει το καϊκι με το πολεμικό υλικό. Η ομάδα του Ζάγγλη πήγε εφοδιασμένη με πλαστές αστυνομικές ταυτότητες που τους εξασφάλισε ο διοικητής της Αστυνομίας Άγγελος Έβερτ, ώστε να αποφύγει τους γερμανικούς ελέγχους και να γίνεται ελεύθερα η κυκλοφορία των οχημάτων. Τα οχήματα που χρησιμοποιήθηκαν για την μεταφορά τους ήταν του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας, του Μπουραντά. Η συνολική δύναμη της ομάδας Ζαγγλή ήταν περίπου 120 άντρες, αλλά η κύρια δύναμη των ενόπλων ήταν 30 χίτες.
Μετά από καθυστέρηση αρκετών ημερών τελικά το καϊκι με την επωνυμία Σεντ Τζον ήρθε, το βράδυ της 20/09/1944. Τα όπλα και τα πυρομαχικά ξεφορτώθηκαν μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες διότι ο χρόνος πίεζε. Μόλις τελείωσε η εκφόρτωση, έκρυψαν τα όπλα προσωρινά και ο Ζάγγλης έστειλε τον γιο του να ενημερώσει τον Σπηλιωτόπουλο που έπρεπε να μεριμνήσει για την μεταφορά των όπλων στην Αθήνα.
Ένα μικρό τμήμα του ΕΛΑΣ όμως που έδρευε στην κοντινή Κερατέα είχε αντιληφθεί την ύπαρξη της ομάδας Ζάγγλη και την κινητικότητά της. Συλλαμβάνει το γιο του, ο οποίος όμως με θαυμαστή ψυχραιμία τους παραπληροφορεί σχετικά με την δύναμη των ενόπλων. Τους είπε ότι είναι μόνο 10 άνδρες και ότι τους ήρθαν κάποια όπλα απ΄την Εύβοια. Οι ελασίτες όντας σίγουροι για την υπεροπλία τους επιχειρούν να επιτεθούν για να πάρουν τα όπλα. Αποτυγχάνουν όμως, κυρίως χάρη στους χίτες που τους πλαγιοκοπούν και τους υποχρεώνουν να υποχωρήσουν. Ο γιος του Ζάγγλη διαφεύγει απ΄τους ελασίτες.
Ο Ζάγγλης στέλνει τον λοχαγό Ξένο της Χ να ενημερώσει σχετικά τον Σπηλιωτόπουλο. Ο Ξένος με δυσκολία φτάνει στην Αθήνα και φέρνει σε πέρας την αποστολή του. Τα όπλα μεταφέρονται με οχήματα του μηχανοκίνητου του Μπουραντά κάτω από την μύτη των Γερμανών, και αποθηκεύονται στην έδρα του συγκεκριμένου σώματος.
Για τον αριθμό των όπλων που εστάλησαν υπάρχουν διαφορετικές αριθμητικές εκδοχές, ανάλογα με τον συγγραφέα. Προφανώς θα ήταν από 3000-5000 όπλα κάθε τύπου και χρησιμοποιήθηκαν για τον εξοπλισμό των εθνικών οργανώσεων και των σωμάτων ασφαλείας. Αργότερα έφτασε και άλλη αποστολή όπλων απ’το Κάιρο. Τα γεγονότα αυτά φυσικά δεν έμειναν μυστικά απ’τους κομμουνιστές και τους προβλημάτισαν -προσωρινά- όσον αφορά την προσπάθεια κατάληψης της πρωτεύουσας. Σε αυτό σίγουρα συνεισέφερε και η μπλόφα του Σπηλιωτόπουλου και ανθρώπων των εθνικών οργανώσεων που υπερέβαλλαν τον αριθμό των όπλων που έλαβαν, προκειμένου να φοβηθούν οι κομμουνιστές.
Όπως και να χει όμως, η παραλαβή και μεταφορά του οπλισμού στην Αθήνα τις πολύ δύσκολες τελευταίες μέρες της Κατοχής υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες συνιστά ένα πολύ ιδιαίτερο κατόρθωμα της συγκεριμένης περιόδου.
Βιβλιογραφία:
"Το χρονικό της σκλαβιάς" του Χρήστου Ζαλοκώστα, σελ.291, σελ. 297-300, σελ. 335
"Το χρονικό της εθνικής αντιστάσεως Πελοποννήσου 1941-1945" του Ιωάννη Κοσιώρη, σελ.294-7
"Ο άγνωστος πόλεμος της Χ" του Όμηρου Παπαδόπουλου, σελ.44
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου