Το τέλος των δημοκρατικών ψευδαισθήσεων

Στο ιστολόγιο του Γιώργου Ανεστόπουλου δημοσιεύτηκε το παράκατω άρθρο: http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/06/blog-post.html που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

 Σε γενικές γραμμές, η σκέψη του συντάκτη συνοψίζεται στην παρακάτω φράση:

Εάν η Ελληνική κοινωνία θέλει πραγματικά αλλαγές, θα πρέπει να στείλει αποφασιστικά στο Κοινοβούλιο ανθρώπους «αγύριστα κεφάλια» αποφασισμένους για κολοσσιαίας ισχύος «δομικές αλλαγές»...

 Όντως αν εισέλθουν στην πολιτική σκηνή, άνθρωποι έντιμοι και αποφασισμένοι με μηδενική ανοχή για συμβιβασμούς και εκπτώσεις ("αγύριστα κεφάλια" όπως αναφέρει χρακτηριστικά), τότε ίσως να μπορεί να φανεί κάποια χαραμάδα φωτός.

 Θεωρητικά, αυτή η παρατήρηση είναι σωστή. 

 Πρακτικά όμως, δεν υπάρχει καμμία δυνατότητα υλοποίησης της παραπάνω σκέψης.

 Ο λόγος είναι απλός:

 Όσο φανατικός, όσο αποφασισμένος, όσο έντιμος, όσο αγύριστο κεφάλι και να είναι κάποιος, απ΄την στιγμή που εισέρχεται στο πολιτικό σκηνικό, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να "μαλακώσει" και να αρχίσει τις υποχωρήσεις και τα "στρογγυλέμματα".

 Δεν θα μιλήσουμε ούτε για εκβιασμούς, ούτε για απειλές, ούτε για δωροδοκίες, ούτε για μυστικές συμφωνίες σε σκοτεινές στοές...

 Μπορεί να συμβαίνουν και αυτά σε κάποιο ποσοστό ανάλογως την περίπτωση, αλλά υπάρχει κάτι άλλο, πολύ απλούστερο και εξαιρετικά αποτελεσματικό...

 Η "νόμιμη" εξαγορά τους δια της βουλευτικής αποζημίωσης, της προκλητικά υψηλής βουλευτικής σύνταξης (αρκούν δύο θητείες για να την δικαιούται) και των λοιπών προνομίων που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα.
 Ας μην κοροϊδευόμαστε. 7.000 ευρώ τον μήνα είνα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ, ικανά να "μαλακώσουν" ακόμα και τα πλέον αγύριστα κεφάλια τη σήμερον ημέρα...
 Δεν χρειάζεται ανάλυση επ'αυτού.
 Μόνο οι διανοητικά τυφλοί δεν το βλέπουν.

 Ακόμα και στην έσχατη περίπτωση που κάποιοι υψηλά αμοιβόμενοι "αδιάλλακτοι" βουλευτές δεν "συμμορφωθούν" και δεν "στρογγυλοποιήσουν" τον λόγο τους, υπάρχουν και άλλες μέθοδοι.
 Συκοφαντίες, διαπόμπευση, διώξεις, φυλακίσεις, παρακρατικές δολοφονίες.

 Μέσα σε όλο αυτό το πλέγμα πιέσεων φαντάζει -και είναι- αδύνατο ακόμα και για το πλέον αγύριστο κεφάλι να παραμείνει αγύριστο.
 Είτε με το καλό (άφθονο "νόμιμο" κοινοβουλευτικό χρήμα) είτε με το άσχημο θα αναγκαστεί να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις.

 Μην περιμένουμε λοιπόν καμμία σωτηρία δια της κοινοβουλευτικής δημοκρατικής οδού.
 Όταν κάποιος εισέρχεται στο κοινοβούλιο, είναι σαν να αγωνίζεται εκτός έδρας με έναν πολύ ισχυρότερο και άκρως διεφθαρμένο αντίπαλο ο οποίος ελέγχει πλήρως τον διαιτητή και είναι ανά πάσα στιγμή ικανός να εξαγοράσει τον οποιονδήποτε.

 Ας τελειώνουμε λοιπόν με τις αυταπάτες.