Ιδρυτικό στέλεχος του ΕΑΜ καταγγέλει τις κομμουνιστικές μεθοδεύσεις

  Ο Διονύσης Μπενετάτος ήταν αγροτικός σοσιαλιστής και εκ των ιδρυτικών στελεχών το ΕΑΜ, απ’το οποίο απεχώρησε τον Οκτώβριο του 1942. Υπήρξε γραμματέας της Επιτροπής Πόλης (στην Αθήνα) του ΕΑΜ. Λόγω της θέσης του συνεργάστηκε με τους κομμουνιστές που ήταν ο ισχυρότερος πόλος του ΕΑΜ. Είχε όλη την καλή πρόθεση να συνεργαστεί με τους κομμουνιστές στα πλαίσια του ΕΑΜ και βίωσε καταστάσεις εκ των έσω. 
  Ακόμα και μετά την αποχώρησή του απ΄το ΕΑΜ, δεν στράφηκε εναντίον του αλλά επιχείρησε ανεπιτυχώς  να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του ΕΑΜ και άλλων οργανώσεων. Παρέμενε σταθερά εχθρικός απέναντι στην "αντίδραση", στους "εθνικόφρονες", στους Άγγλους, στα Τάγματα Ασφαλείας, στην Χ, στην κατοχική κυβέρνηση, στην Ειδική Ασφάλεια κτλ…

      Ως εκ τούτου, η άποψή του σχετικά με τα τεκταινόμενα εντός του ΕΑΜ αλλά και για τον ρόλο που έπαιζε το ΚΚΕ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

 Ας δούμε λίγο τι λέει στο έργο του "Σημειώσεις απ’την ιστορίαν της εθνικής διαίρεσης":

"Οι συζητήσεις των αντιπροσώπων των εαμικών κομμάτων για το δεύτερο καταστατικό μεγάλωσαν την παθολογική φιλυποψία του Χατζή για όλους τους εαμίτες που δεν ήσανε κομμουνιστές"
σελ.14

 Ο Χατζής, στον οποίο αναφέρεται, ήταν μεγαλοστέλεχος του ΚΚΕ και γ.γ του ΕΑΜ το μεγαλύτερο διάστημα της Κατοχής.

    "Ήδη από τις αρχές του 1942 η προσπάθεια του ΚΚΕ να μονοπωλήσει τον εθνικό αγώνα, άρχισε να διαφαίνεται. Οι διαφωνίες ορισμένων αντιπροσώπων των εαμικών κομμάτων με το ΚΚΕ ήταν τα ερείσματα του κόμματος επάνω στα οποία θα στήριζε αργότερα την συκοφαντική του εκστρατεία εναντίον εκείνων που τολμούσαν ν'αντιδράσουν στους σκοπούς και τα έργα του ΚΚΕ"

στο ίδιο, σελ.15

 "Έτσι και το ΕΑΜ στερήθηκε από κείνες τις δυνάμεις που ενώ θέλανε την συνεργασία με το ΚΚΕ για την διεξαγωγή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, δεν συμφωνούσαν όμως με την ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος που απέβλεπε στην κομματική συμφεροντολογιή εκμετάλλευση της αντίστασης και την μονόπλευρη καθοδήγηση του εθνικού αγώνα."

στο ίδιο, σελ.22

"Η κομμουνιστική αντιπροσωπεία του ΕΑΜ απέδειξε πως δεν επιθυμούσε συντρόφους στον αγώνα αλλά οργανέττα που να τα χρησιμοποιεί σαν κράχτες που θα προσήλκυαν οπαδούς."

στο ίδιο, σελ.23

"Αυτόν τον σκοπό είχανε και οι συζητήσεις με τον Ζέρβα πριν ακόμα πάει στο βουνό επιδιώκοντας την προσχώρηση του ΕΔΕΣ στο ΕΑΜ. Μα οι συζητήσεις πάντοτε σταματούσαν χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Το ΚΚΕ με την συμπεριφορά του δημιούργησε την ατμόσφαιρα της δυσπιστίας προς το ΕΑΜ σ'όλες τις άλλες οργανώσεις και σόλους τους πολιτικούς παράγοντες."

στο ίδιο, σελ.24

 "Σαν να μην έφτανε η αρκετή φιλυποψία που ενισχύθηκε με τόσες πράξεις του ΕΑΜ, ήρθε και η αιχμαλωσία του Σαράφη για να συμβάλλει όχι μόνο στην δυσπιστία έναντι του ΕΑΜ αλλά και σ΄αυτήν την δημιουργία των ταγμάτων, δίνοντας έτσι κάποιο ηθικό έρεισμα στους αξιωματικούς και τους άντρες των για να καταταχθούν στα Τάγματα Ασφαλείας."

στο ίδιο, σελ.26

"Μετά το ξεκαθάρισμα της κατάστασης και αφού το ΚΚΕ εξασφάλισε την κυριαρχία της πολιτικής καθοδήγησης του ΕΑΜ (...)
 Τον Δεκέμβριο του 1942 τα μυστικά φύλλα του ΕΑΜ και ο Ριζοσπάστης μς τον πιο πανηγυρικό τρόπο γνωστοποιούσαν το ξεκαθάρισμα αυτής της κατάστασης (...)
Το "ξεκαθάρισμα" αυτό είχε λάβει αρκετή έκταση με τις τολμηρές συκοφαντίες του ΚΚΕ. Ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε έναν κατάλογο δήθεν πρακτόρων της Γκεστάπο και του Γεωργίου που εχαρακτήριζε σαν γκεσταπίτες τα σοβαρότερα στελέχη του ΣΚΕ (σ.σ: το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας ήταν από τα ιδρυτικά κόμματα του ΕΑΜ), τον Χ.Χωμενίδη, Αχιλ.Γρηγορογιάννη, Θωμά Αποστολίδη κ.α. Το "ξεκαθάρισμα" αυτό έδειχνε το δρόμο που έπαιρνε το ΕΑΜ, ότε σε μία σειρά συσκέψεων που πήραν μέρος οι Χωμενίδης, Αποστολίδης, Γ.Οικονόμου, Μ.Κλαδάκης, Χρυσ.Καραμούζης, Αχ.Γρηγορογιάννης, Μπενετάτος κ.α. διαπιστώθηκε από τους συνελθόντας πως η κατάστασις αυτή δημιουργούσε προϋποθέσεις αναπόφευκτου εμφυλίου πολέμου στην περίοδον της κατοχής από τον οποίον θα είχαν να κερδίσουν μόνον οι κατακτητές."

στο ίδιο, σελ.27

 Για όποιον ενδιαφέρεται, το βιβλίο παρατίθεται εδώ σε ηλεκτρονική μορφή.




 Σε άλλο βιβλίο του γράφει:

 

"Η Αντίσταση χωρίς πέπλα" του Διονύση Μπενετάτου, σελ.23

 στο ίδιο, σελ.29

 

στο ίδιο, σελ.30

 

στο ίδιο, σελ.35

 

στο ίδιο, σελ.91

 Συνοψίζοντας λοιπόν, σύμφωνα με το πρώην στέλεχος του ΕΑΜ, μη-κομμουνιστή, Διονύση Μπενετάτο:

- Ήταν φανερό ότι απ’τις αρχές ακόμα του 1942 το ΚΚΕ ήθελε να μονοπωλήσει τον εθνικό αγώνα, και προς το τέλος του ιδίου έτους κατάφερε να κυριαρχήσει μες στο ΕΑΜ.

- Οι όποιες αντιρρήσεις των μη-κομμουνιστών μες στο ΕΑΜ λειτουργούσαν απλά σαν αφορμές προκειμένου να ξεκινήσει η προσπάθεια συκοφαντήσεώς τους απ΄το ΚΚΕ, όπως και έγινε. Πολλοί από αυτούς καταγγέλθηκαν αργότερα απ΄τον Ριζοσπάστη ως γκεσταπίτες.

- Ο Χατζής, κομμουνιστής και γ.γ του ΕΑΜ, ήταν παθολογικά φιλύποπτος με τους μη-κομμουνιστές του ΕΑΜ, και προσπάθησε κατ’εντολήν των Τσίπα (για λίγο διετέλεσε γ.γ του ΚΚΕ) και Ιωαννίδη (νο.2 του ΚΚΕ), να επιβάλλει στο ΕΑΜ ένα καθαρά κομμουνιστικό καταστατικό που τελικά όμως δεν πέρασε.

- Τελικά όμως πολλοί μη-κομμουνιστές απεχώρησαν (ή διεγράφησαν) απ΄το ΕΑΜ γιατί αν και δεν ήταν αντίθετοι με την συνεργασία με το ΚΚΕ, εντούτοις διαφωνούσαν με την κομμουνιστική συμφεροντολογική εκμετάλλευση της αντίστασης και την μονόπλευρη καθοδήγηση του εθνικού αγώνα.

- Το ΚΚΕ δεν επιθυμούσε συντρόφους στον αγώνα αλλά οργανάκια που θα τα χρησιμοποιούσε σαν κράχτες για να μαζέψει οπαδούς. Έτσι κατέληξε η ηγεσία του ΕΑΜ να είναι ωτακουστές του Ιωαννίδη και κατ’επέκταση του ΚΚΕ.

- Το ΚΚΕ με την συμπεριφορά του προκαλούσε την δυσπιστία όλων άλλων οργανώσεων και πολιτικών παραγόντων απέναντι στο ΕΑΜ, δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την έκρηξη του κατοχικού εμφυλίου (όπως και έγινε), και με την αιχμαλωσία του Σαράφη έδωσε ηθικό έρεισμα σε πολλούς να ενταχθούν στα Τάγματα Ασφαλείας.

- Στόχος των κομμουνιστών απ΄τον Αύγουστο ακόμα του 1943, ήταν η κατάληψη της εξουσίας