Ένα ανυπόστατο άρθρο του Μπογιόπουλου για τα δεκεμβριανά

Σε αυτήν την διεύθυνση: http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/196184,Dekemvrhs_%E2%80%9844.html
δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του γνωστού κομμουνιστή Νίκου Μπογόπουλου σχετικά με τα δεκεμβριανά.
Όλοι ξέρουμε ότι η συγκεκριμένη ιστοσελίδα ανήκει στον γνωστό κεντροδεξιό δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου. Φυσικά δεν προκαλεί καμμία εντύπωση ότι στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα ενός κεντροδεξιού βρίσκει πρόσφορο έδαφος για παρα-ιστορική προπαγάνδα ένας αμετανόητος κομμουνιστής.

 Όπως ήταν αναμενόμενο, το άρθρο του Μπογιόπουλου δεν έχει ίχνος αντικειμενικότητας.
 Αυτό δεν εκπλήσσει, άλλωστε και ο ίδιος παραδέχεται τον υποκειμενισμό του, λέγοντας στον επίλογο:
 "Πολλοί θα πουν ότι τα παραπάνω συνιστούν την έκφραση μιας υποκειμενικής ιδεολογικής και πολιτικής θεώρησης της Ιστορίας. Έχουν δίκιο."

Εντυπωσιακή όμως είναι η αμέσως επόμενη φράση του:
 "Το ερώτημα είναι αν ο δικός τους υποκειμενισμός διαθέτει επιχειρήματα να την αντικρούσει…"

 Εδώ ο Μπογιόπουλος εμμέσως θεωρεί ότι η δική του υποκειμενική άποψη, όπως αυτή κατατίθεται στο άρθρο του, είναι άτρωτη από επιχειρήματα της άλλης πλευράς.
 Σε απλά ελληνικά αυτό λέγεται μεγαλομανία...
 Πόσο μάλλον απ΄την στιγμή που μιλάμε για ένα άρθρο που πιθανότατα γράφηκε στο άρπα-κόλλα.

Ο Μπογιόπουλος αρχίζει με μία σύντομη αναφορά στην συνάντηση Γ.Παπανδρέου-Τσώρτσιλ στην Ρώμη στις 21/08/1944 και ένα τηλεγράφημα του πρώτου στον δεύτερο έναν μήνα αργότερα, και μετά κάνει ένα εντυπωσιακό άλμα 2,5 περίπου μηνών για να φτάσει στο εαμικό συλλαλητήριο της 3ης Δεκεμβρίου 1944. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγει να αναφερθεί σε κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα σχετικά με τα δεκεμβριανά. Το σημαντικότερο είναι η κυβερνητική κρίση του τέλους του Νοεμβρίου του 1944 που οδήγησε και στην παραίτηση των 6 εαμικών υπουργών απ΄την κυβέρνηση που απετέλεσε την αφορμή για την έκρηξη των δεκεμβριανών. 
 Αυτά τα κρίσιμα γεγονότα ο Μπογιόπουλος τα προσπερνάει.
 Προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι όλα ήταν καλώς καμωμένα μέχρι την στιγμή που έτσι στα καλά καθούμενα χτυπήθηκε μία "ειρηνική διαδήλωση" (αναφέρεται στο εαμικό συλλαλητήριο). Σύμφωνα με τον Μπογιόπουλο, οι θύτες ήταν:
"Οι Εγγλέζοι με 60.000 στρατό και σε συνεργασία με τους δοσίλογους της Κατοχής, ο Τσόρτσιλ μαζί με τους χωροφυλάκους και με το ανδρείκελό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου, έστρεψαν τα τανκς εναντίον των εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων που διαδήλωναν στο Σύνταγμα."

Πάγια θέση της αριστεράς είναι ότι απολύτως υπεύθυνη για το αιματοκύλισμα εκείνης της μέρας ήταν η Αστυνομία του Έβερτ (ο οποίος παρεμπιπτόντως εκτός από πράκτορας των Άγγλων κατά την Κατοχή συνεργαζόταν και με το ΕΑΜ), ενώ απ΄την άλλη πλευρά υποστηρίζεται η εκδοχή της προβοκάτσιας ή της πρόκλησης από ενόπλους που συμμετείχαν στο εαμικό συλλαλητήριο.
  Όπως και να χει οι Άγγλοι δεν είχαν την παραμικρή ανάμειξη στα γεγονότα εκείνης της μέρας και αυτά που λέει ο Μπογιόπουλος περί 60.000 Άγγλων και περί τανκς που στρεφόντουσαν κατά αμάχων είναι παρα-ιστορική πρωτοπορία.
 Επιμένει όμως στο ίδιο τροπάριο φαντασιοπληξίας και παρακάτω ανακαλύπτει ότι οι Άγγλοι χτύπησαν και την επομένη τους οπαδούς του ΕΑΜ που παρευρισκόταν στην κηδεία των θυμάτων τους...

 Απ'το υπόλοιπο άρθρο του δεν κάνει εντύπωση η παντελής απουσία αναφοράς στα αποδεδειγμένα εγκλήματα των κομμουνιστών κατά τα δεκεμβριανά, ούτε η απουσία οποιασδήποτε κριτικής στην ηγεσία του ΚΚΕ που καθοδηγούσε τον ένοπλο αγώνα, ούτε η -μάλλον γραφική- προσπάθεια αγιοποίησης των ηττημένων πολιτικών του προγόνων.

 Ενδιαφέρον όμως έχει το παρακάτω απόσπασμα:
  "Ένα ερώτημα που συνήθιζε να επανέρχεται για δεκαετίες μετά τον Δεκέμβρη ήταν τούτο: Ναι αλλά «αν» τότε νικούσαν οι ηττημένοι και «αν» έχαναν οι νικητές, τι θα γινόταν; Που θα βρισκόταν σήμερα η Ελλάδα; Μερικές από τις πιο γνώριμες απαντήσεις είναι κι αυτές: «Αλβανία θα είχαμε γίνει», «θα πεινάγαμε», «δεν θα είχαμε ελευθερία», «θα είχαμε καταρρεύσει όπως οι άλλοι και οι γυναίκες μας θα είχαν γίνει πουτάνες»… Φυσικά η Ιστορία δεν γράφεται με «αν». Γι’ αυτό για εμάς δεν έχει σημασία να μπούμε στο φανταστικό σενάριο τι θα είχε γίνει «αν»"

  Εδώ ο Μπογιόπουλος καταλήγει λέγοντας ότι δεν έχει σημασία τι θα γινόταν αν είχαν νικήσει τότε οι κομμουνιστές. Δεν έχει σημασία δηλαδή ποια θα ήταν -υποθετικά έστω- η κατάσταση στην Ελλάδα αν τότε είχε νικήσει η παράταξή του. 
 Και το ερώτημα είναι: Αν δεν έχει σημασία αυτό, τότε τι έχει σημασία;
 Για ποιον λόγο πολέμαγαν τότε οι κομμουνιστές και οι συνεργάτες τους; Δεν πολέμαγαν για έναν κατ'αυτούς καλύτερο κόσμο; Και έρχεται τώρα ο Μπογιόπουλος και λέει ότι δεν έχει σημασία πως θα ήταν αυτός ο "καλύτερος κόσμος". Ε είμαστε σίγουροι ότι ακόμα και ο ίδιος καταλαβαίνει πως με τέτοιες ανούσιες υπεκφυγές απλά επιβεβαιώνει αυτούς που λένε για Αλβανίες και πουτάνες...

Αμέσως παρακάτω ακολουθεί ο καταπληκτικός ισχυρισμός του ότι "το ΕΑΜ έσωσε την Ελλάδα απ΄την πείνα μέσα στην Κατοχή"!!! Φυσικά ο Μπογιόπουλος δεν κάνει τον κόπο να εξηγήσει με ποιον μεταφυσικό τρόπο το κατάφερε αυτό το ΕΑΜ, ενώ θα ήταν μάλλον αφελής όποιος ζητούσε μία στέρεα ιστορική τεκμηρίωση αυτού του πραγματικά απίθανου ισχυρισμού.

 Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμα γι'αυτό το άρθρο του Μπογιόπουλου, αλλά δεν έχει νόημα..