Μεταπολεμική πολιτική σταδιοδρομία αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης

Αρκετοί απ΄τους εθνικούς αγωνιστές της κατοχικής περιόδου στην μεταπολεμική εποχή μπήκαν στον πολιτικό στίβο, οι περισσότεροι με επιτυχία. Παρακάτω αναφέρουμε τις πιο γνωστές περιπτώσεις από αυτούς:

Ναπολέων Ζέρβας, αρχηγός του ΕΔΕΣ:

 Ίδρυσε το Εθνικό Κόμμα Ελλάδας με το οποίο συμμετείχε με αξιόλογη επιτυχία στις εκλογές του 1946 και του 1950. Απ΄το 1947 ως το 1951 διετέλεσε υπουργός Δημόσιας Τάξης, υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, υπουργός Δημοσίων Έργων και υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας. Το 1950 συγχώνευσε το κόμμα του με το Κόμμα των Φιλελευθέρων με το οποίο και επανεξελέγη στις εκλογές του 1951.        

 

Στυλιανός Χούτας, οπλαρχηγός του ΕΔΕΣ στην επαρχία Βάλτου της Αιτωλοακαρνανίας:

 Εξελέγη βουλευτής με το Εθνικό Κόμμα Ελλάδας το 1946 και το 1950. Μετά εντάχθηκε στο Κόμμα Φιλελευθέρων με το οποίο επανεξελέγη στις εκλογές του 1951. Το 1952 κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος στην επαρχία Βάλτου, αλλά δεν εξελέγη. Το 1956 εντάχθηκε στην Δημοκρατική Ένωση (εκλογική συνεργασία κεντρώων κομμάτων) και εξελέγη. Το 1958 εξελέγη με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Το 1961, το 1963 και το 1964 εξελέγη με την Ένωση Κέντρου.

Αλέκος Παπαδόπουλος, διοικητής του ανεξάρτητου συντάγματος Ξηροβουνίου του ΕΔΕΣ:

 Εξελέγη βουλευτής με το Εθνικό Κόμμα Ελλάδας το 1946. Το 1950 επανεξελέγη αλλά παραιτήθηκε υπέρ του επιλαχόντα Δημήτριου Ιωάννου. Το 1952 εξελέγη με τον Ελληνικό Συναγερμό του Παπάγου. Το 1956 δεν καταφέρνει να εκλεγεί, όντας υποψήφιος με το Κόμμα Προοδευτικών του Μαρκεζίνη. Το ίδιο συνέβη και στις εκλογές του 1958. Στις εκλογές του 1961 το Κόμμα Προοδευτικών συνεργάζεται με την Ένωση Κέντρου και έτσι ο Παπαδόπουλος καταφέρνει να εκλεγεί. Το 1963 δεν εκλέγεται. Στις εκλογές του 1964 δεν συμμετείχε γιατί διαφώνησε με την συνεργασία του Κόμματος Προοδευτικών με την ΕΡΕ. Ήταν ιδιαιτέρως θετικός απέναντι στο καθεστώς της 21^ης Απριλίου με το οποίο και συνεργάστηκε.

 

Δημήτριος Ιωάννου, υποδιοικητής του ανεξάρτητου συντάγματος Ξηροβουνίου του ΕΔΕΣ:

  Εξελέγη βουλευτής με το Εθνικό Κόμμα Ελλάδας το 1946 και το 1950 (μετά απ΄την παραίτηση του Αλ.Παπαδόπουλου όπως είδαμε πριν). Το 1951 εκλέγεται με το Κόμμα των Φιλελευθέρων, και το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό. Το 1956 εκλέγεται με την ΕΡΕ, με την οποία εκλεγόταν ανελλιπώς σε όλες τις εκλογές ως και το 1964.

Κομνηνός Πυρομάγλου, υπαρχηγός του ΕΔΕΣ:

Το 1958 εξελέγη ως ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με την αριστερή ΕΔΑ

  

Αντώνης Παπαπαντολέων, πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής Τριχωνίδας (δηλ. περιοχή Αγρινίου) του ΕΔΕΣ:

 Το 1950 ήταν υποψήφιος με το Εθνικό Κόμμα Ελλάδας και το 1964 πήγε στην Ένωση Κέντρου.

 Γεώργιος Παπαϊωάννου, οπλαρχηγός του ΕΔΕΣ στην Τριχωνίδα:

 Από προπολεμικά είχε εκλεγεί βουλευτής το 1932 και το 1936 με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Το 1946 εκλέγεται με το Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων του Γονατά. Το 1950 επανεξελέγη με το Κόμμα Φιλελευθέρων.

  Θύμιος Δεδούσης, λοχαγός του 5/42:

  Εκλέγεται το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα (βασιλόφρονες). Το 1947 εγκατέλειψε το βουλευτιλίκι για να πολεμήσει τους κομμουνιστές στον συμμοριτοπόλεμο όπου και σκοτώθηκε.

           

  Παυσανίας Κατσώτας, διοικητής της 1^ης ταξιαρχίας στην Μέση Ανατολή που διαλύθηκε μετά από στασιαστικά κινήματα. Μετά την Απελευθέρωση ανέλαβε υπασπιστής του Σπηλιωτόπουλου που ήταν στρατιωτικός διοικητής Αθηνών-Πειραιώς και συγκρούστηκε με τον ΕΛΑΣ στα δεκεμβριανά.

 Το 1946 εξελέγη με το Εθνικό Ενωτικό Κόμμα του Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Το 1950 εξελέγη με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Το 1954 εξελέγη δήμαρχος Αθηναίων υποστηριζόμενος μεταξύ άλλων και από την ΕΔΑ. Το 1961 εντάχτηκε στην Ένωση Κέντρου με την οποία εκλεγόταν ως και το 1964. Το 1977 πολιτεύτηκε με την Εθνική Παράταξη. Διετέλεσε υπουργός Δημοσίας Τάξεως το 1946, υπουργός εσωτερικών το 1950, γενικός διοικητής βορείου Ελλάδας το 1951 και υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας επί κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου.

   Κώστας Παπαδόπουλος, ξεκίνησε απ΄τον εφεδρικό ΕΛΑΣ, μετά πήγε στην ΠΑΟ και αργότερα ανεδείχθη σε ηγέτη του Εθνικού Ελληνικού Στρατού στην περιοχή του Κιλκίς:

   Το 1946 εξελέγη ως ανεξάρτητος συνεργαζόμενος με την Ηνωμένη Παράταξη Εθνικοφρόνων (συνασπισμός των δεξιών κομμάτων). Το 1950 εξελέγη με το Λαϊκό Κόμμα. Το 1951 και το 1952 εξελέγη με τον Ελληνικό Συναγερμό. Απ'το 1956 ως και το 1964 εκλεγόταν συνεχώς με την ΕΡΕ.

Aντώνης Φωστερίδης (Τσαούς Αντών), αρχηγός των Εθνικών Αντάρτικων Ομάδων (ΕΑΟ):

 Το 1952 εξελέγη με τον Ελληνικό Συναγερμό. Το 1955 εντάχθηκε στο Κόμμα Προοδευτικών με το οποίο εξελέγη βουλευτής το 1961. Στις εκλογές αυτές το Κόμμα Προοδευτικών συνεργαζόταν με την Ένωση Κέντρου.

  
Παναγιώτης Παπαδόπουλος, πολιτικός υπεύθυνος των ΕΑΟ:

 Το 1946 εξελέγη με το Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων

 

Παντελής Παπαδάκης, οπλαρχηγός των ΕΑΟ στο Φαλακρό Όρος (Μποζ Νταγ Δράμας):

  Το 1946 εξελέγη με το Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων.

 Γεώργιος Αλεξιάδης, αρχηγός της ΠΕΑΝ:

  Το 1945 εντάχθηκε στο Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Γεώργιου Παπανδρέου.

 Γενικό συμπέρασμα: Πλην του Ιωάννου, του Δεδούση (του οποίου όμως η πολιτική πορεία ήταν εξαιρετικά βραχύβια για να κριθεί) και του Κώστα Παπαδόπουλου οι υπόλοιποι στράφηκαν προς τα κόμματα του Κέντρου.

 Ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Φωστερίδης πέρασαν για λίγο απ'τον Ελληνικό Συναγερμό, αλλά δεν ακολούθησαν μετά στην ΕΡΕ. Πιθανότατα η προσωπικότητα του Παπάγου, νικητή του ελληνοϊταλικού πολέμου και του συμμοριτοπολέμου και ηγέτη του Ελληνικού Συναγερμού, να έπαιξε ρόλο στην προσωρινή επιλογή τους.

 Τρανταχτή εξαίρεση αποτέλεσε ο Πυρομάγλου που στράφηκε στα αριστερά, αποδεικνύοντας ότι η μετριοπαθής στάση του απέναντι στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ κατά την Κατοχή δεν ήταν τυχαία.

 Ιδιάζουσα περίπτωση ήταν ο Κατσώτας, ο οποίος κατα καιρούς συνεργάστηκε με τους πάντες πλην της καθεστωτικής δεξιάς (δηλ: Λαϊκό Κόμμα, Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ), ακόμα και με την αριστερή ΕΔΑ! Προς το τέλος της πορείας του πήγε στην Εθνική Παράταξη.

 Απ΄τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ότι η καραμανλική δεξιά, η οποία επικράτησε στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο απ΄τα μέσα της δεκαετίας του '50 ως και σήμερα, δεν δικαιούται να ισχυρίζεται ότι είναι η συνέχεια των εθνικών αγωνιστών της δεκαετίας του '40. 
 Μεμονωμένες περιπτώσεις σαν τον Δημήτριο Ιωάννου και τον Κώστα Παπαδόπουλο (για τον οποίο πάντως υπήρχαν αρκετές ενστάσεις για την δράση του από στελέχη της ΠΑΟ) δεν αρκούν για να αποδώσουν ένα "ηρωικό" παρελθόν σε αυτήν την άκαπνη παράταξη. Αυτή απλά εκμεταλλευόταν ψηφοθηρικά τους αγώνες άλλων και πούλαγε τσάμπα αντικομμουνιστιλίκι το οποίο αίφνης μετά το ΄74 μετετράπη σε υποκλίσεις προς την αριστερά..


 Πηγές:
 - "Ναπολέων Ζέρβας. Η ζωή και η δράση του" του Διονύση Μπερερή
 - "Γιασασίν Μιλιέτ - Ζήτω το Έθνος" του Νίκου Μαραντζίδη
 - "ΠΕΑΝ 1941-1945" του Ευάνθη Χατζηβασιλείου
 - "Θύμιος Δεδούσης. Ο εθνομάρτυς αγωνιστής" του Ιωάννη Δεδούση
 -  http://aera2012.blogspot.gr/2012/05/1946-1538.html
 - http://www.academia.edu/4283920/_._15-16_2010_._349-366
 - www.epoxi.gr/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/persons70.htm
 -  http://www.epoxi.gr/persons38.htm
 -  http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%85%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CF%8E%CF%84%CE%B1%CF%82
  -  Σελίδες της Wikipedia σχετικές με τις εκλογές της περιόδου 1946-1964.