Κατα γενική ομολογία, η μεγάλη αποχή ήταν απ΄τα πλέον ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά αυτών των εκλογών. Οι περισσότεροι κομματικοί εκπρόσωποι κατέκριναν το φαινόμενο της αποχής με διάφορα επιχειρήματα. Δεν θα τα αναπαράγουμε διότι είναι περιττό να αναμασάμε χιλιοειπωμένα πράγματα.
Θα σταθούμε σε ένα άλλο ζήτημα.
Οι απέχοντες γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μη-συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία δεν έχει πολιτικό αποτέλεσμα, στα πλαίσια του ισχύοντος πολιτεύματος. Αδιαφορούν όμως διότι έχουν απογοητευτεί απ΄τους πάντες.
Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος και όχι το να κατακρίνουμε γενικώς την αποχή.
Εδώ ακριβώς έγκειται η ευθύνη όλων -μηδενός εξαιρουμένου- των κομμάτων. Κανένα κόμμα δεν κατάφερε να προσελκύσει τον κόσμο που απείχε.
Και αν αυτό ήταν λογικό και αναμενόμενο για τα διεφθαρμένα καθεστωτικά κόμματα, δεν ισχύει το ίδιο για την Χρυσή Αυγή που έχει κάθε δίκιο να ισχυρίζεται ότι είναι εκτός του σαθρού πολιτικού κατεστημένου.
Για να μιλήσουμε λίγο με αριθμούς:
Στις πρόσφατες εκλογές συμμετείχαν περίπου 765.000 ψηφοφόροι λιγότεροι συγκριτικά με τις εκλογές του Ιανουαρίου
Η Χρυσή Αυγή πήρε πανελλαδικά περίπου 9.000 λιγότερες ψήφους απ΄τον Ιανουάριο.
Απ΄την στιγμή λοιπόν που παρά τις αντικειμενικά ευνοϊκές συνθήκες (μνημονιακή στροφή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και έξαρση του λαθρομεταναστευτικού) ένα εθνικιστικό αντικαθεστωτικό κίνημα:
α) παίρνει 9.000 λιγότερες ψήφους συγκριτικά με τις πρόσφατες εκλογές
β) αποτυγχάνει να προσελκύσει έστω ένα μικρό ποσοστό απ΄τις εκατονταδες χιλιάδες των απογοητευμένων που προτίμησαν να απέχουν,
τότε σίγουρα σημαίνει ότι κάτι κάνει λάθος.
Οι πανηγυρισμοί για την τρίτη θέση στερούνται νοήματος.
Οι εκλογές δεν είναι αθλητική διοργάνωση όπου η τρίτη θέση δίνει χάλκινο μετάλλιο.
Το να πανηγυρίζεις επειδή βγήκες τρίτος και ξεπέρασες το νεκρό ΠΑΣΟΚ της Φώφης (!!!) πραγματικά μας ξεπερνά...
Στην τελική, τρίτη είχε βγει η Χρυσή Αυγή τόσο στις εκλογές του Ιανουαρίου όσο και στις περσινές Ευρωεκλογές. Ε ωραία, τώρα ξαναβγήκε τρίτη.
Ε και;
Το επιχείρημα ότι: "κάναμε προεκλογικό αγώνα με χίλιους δύο περιορισμούς και χωρίς την κρατική επιχορήγηση", δεν αρκεί.
Το ίδιο ίσχυε και τον Ιανουάριο και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό (τότε ήταν ακόμη φυλακισμένη σχεδόν σύσσωμη η ηγεσία), ενώ υπενθυμίζουμε ότι οι εκλογικοί θρίαμβοι του 2010 (δημοτικές εκλογές Αθήνας) και του 2012 (βουλευτικές) ήρθαν χωρίς ούτε ένα ευρώ επιχορήγησης.
Ο δε βρώμικος πόλεμος σε βάρος της Χ.Α απ΄τα βοθροκάναλα ήταν και είναι κοινός τόπος σε όλες ανεξαιρετώς τις εκλογικές αναμετρησεις.
Με μία φράση: Όταν έχεις παραμείνει το μοναδικό αντιμνημονιακό κόμμα και όταν ο εποικισμός της Πατρίδας παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τότε είναι μάλλον απογοητευτικό το 6,3 να γίνεται 7 και να χάνεις και 9.000 ψήφους σε απόλυτους αριθμούς, αποτυγχάνοντας παράλληλα να προσελκύσεις έστω και ένα μικρό ποσοστό απ΄τις εκατοντάδες χιλιάδες απογοητευμένων Ελλήνων που προτίμησαν να απέχουν.
Καλό θα ήταν να παρατηρήσουμε επίσης ότι η Χρυσή Αυγή:
Τον Μάιο του 2012 πήρε 440966 ψήφους
Τον Ιούνιο του 2012 πήρε 426025
Τον Ιανουάριο του 2015 πήρε 388387
Τον Σεπτέμβριο του 2015 πήρε 379581.
Η πτώση είναι φανερή. Μικρή μεν, υπαρκτή δε. Και κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι σε επόμενες εκλογές δεν θα συνεχιστεί.
Η λογική: "Περιμένουμε να αποκομίσουμε εκλογικά οφέλη απ΄την περαιτέρω εξαθλίωση των Ελλήνων λόγω του τρίτου αριστερού μνημονίου" θυμίζει τη νοοτροπία των καθεστωτικών αντιπολιτευόμενων κομμάτων που το μόνο που κάνουν είναι να περιμένουν να εισπράξουν απ΄την φυσιολογική φθορά του κυβερνώντος κόμματος.
Αυτό λέγεται "τακτική του ώριμου φρούτου" και μπορεί να είναι αναμενόμενο να υιοθετείται από καθεστωτικά κόμματα, αλλά είναι απαράδεκτο να υιοθετείται από ένα λαϊκό εθνικιστικό κίνημα που θέλει να λέει ότι έχει βλέψεις εξουσίας.
Ο λαϊκός εθνικισμός δεν μπορεί παρά να είναι δυναμικός, ενεργητικός και πρωτοπόρος στις εξελίξεις και όχι να περιμένει παθητικά να εισπράξει ψήφους από τις ορδές των απογοητευμένων. Διότι όταν αυτοί οι απογοητευμένοι βλέπουν ότι δεν κάνεις τίποτα ουσιαστικό και αρκείσαι σε ανούσιες κορώνες και βαρύγδουπες δηλώσεις εντυπωσιασμού (βλ. την τρομερή "απειλή" περί αποκλεισμού του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ αν δεν συμμετείχε στο ντιμπέιτ ο Μιχαλολιάκος... τελικά ούτε ο Μιχαλολιάκος συμμετείχε στο ντιμπέιτ ούτε κανείς αποκλεισμός επιχειρήθηκε....), τότε εύκολα απογοητεύονται και από σένα και δεν κάνουν τον κόπο ούτε καν να σε ψηφίσουν.
Εδώ φτάσαμε στο ύψιστο σημείο σουρεαλισμού να έχει η Ελλάδα την πιο επικίνδυνη (για το καθεστώς) πολιτική δύναμη στην Ευρώπη -σύμφωνα με την Guardian τουλάχιστον- και αυτή να μην κάνει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ανοικτή εκδήλωση κατά της λαθρομετανάστευσης τους τελευταίους μήνες οπότε και ο εποικισμός της Πατρίδας έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο...
Αντ'αυτού έκαναν προ μερικών εβδομάδων πορεία οι Πακιστανοί ζητώντας να ανοίξουν (κι άλλο..) τα (ήδη ορθάνοιχτα) σύνορα.
Μας πήραν χαμπάρι μέχρι και οι Πακιστανοί και μας δουλεύουν ψιλό γαζί...
Δεν θα αναφερθούμε καν στην περιβόητη δήλωση περί "πολιτικής ευθύνης", από σεβασμό και μόνο στον αγώνα του Νίκου Μιχαλολιάκου απ΄τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 μέχρι σήμερα.
Όπως και να χει, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής είναι αυτή που έχει το τιμόνι στα χέρια της και θα αποφασίσει τι μέλλει γενέσθαι. Τα λάθη του παρόντος σε καμμία περίπτωση δεν διαγράφουν τις μεγάλες επιτυχίες και την πορεία του παρελθόντος. Η προσφορά της Χρυσής Αυγής είναι τεράστια και σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Το θέμα είναι να μην υποτιμήσει η ίδια η Χρυσή Αυγή τον εαυτό της μεταλλασσόμενη σε ένα εφετζίδικο ΚΚΕ της άκρας δεξιάς. Όχι, κάτι τέτοιο θα ήταν αυτοκαταστροφικό.
Οι συνειδητοποιημένοι Έλληνες επιθυμούν ένα δυναμικό ριζοσπαστικό λαϊκό εθνικιστικό κίνημα με βλέψεις εξουσίας, και όχι ένα ακροδεξιό ΚΚΕ τηλε-μαγκιάς που θα βολεύεται με τρίτες θέσεις και ανυπαρξία κινηματικής δράσης.
Αν κάποιοι ιθύνοντες επιθυμούν το δεύτερο, τότε χαρήκαμε για την γνωριμία αλλά δεν θα τα ξαναπούμε ούτε καν στις κάλπες....