Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Εγκλήματα κομμουνιστών: το τέλος του 5/42 και του Ψαρρού



70 έτη μετά τη μεγάλη σφαγή, η γη της Δωρίδος στέκει ως ένας ακόμη αδιάψευστος μάρτυρας της κομμουνιστικής θηριωδίας την οποία γνώρισε η Πατρίδα μας τον περασμένο αιώνα. Θηριωδία την οποία στρατευμένοι καθηγητάδες της μαρξιστικής πανούκλας ονόμασαν καταχρηστικά «εμφύλιο», θαρρώντας πως ήταν τούτο αρκετό για να διαγραφούν τα τερατώδη, αντεθνικά τους εγκλήματα. Στα «ανδραγαθήματα» ή «αντιστασιακά παράσημα» του κομμουνιστικού ΕΑΜ-ΕΛΑΣ περίοπτη θέση καταλαμβάνει ο αφανισμός του ενδόξου 5/42 Συντάγματος Ευζώνων, του οποίου ηγείτο ο Συνταγματάρχης Ψαρρός.
Την άνοιξη του 1944, η κατάσταση στην Στερεά Ελλάδα είναι έκρυθμη. Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έχει αποφασίσει να προχωρήσει στην αφομοίωση ή στην εκρίζωση των εθνικών αντάρτικων ομάδων, δια της ιδρύσεως της ΠΕΕΑ. Η ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση), πολιτικό σκέλος του αντάρτικου του Ψαρρού, πρέπει είτε να τεθεί υπό την ΠΕΕΑ είτε να διαλυθεί. Μέχρι τότε, έχει τηρήσει μια μέση, ουδέτερη στάση μεταξύ των άλλων δύο αντάρτικων οργανώσεων, του ΕΔΕΣ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ο Σόλων Γρηγοριάδης γράφει σχετικά: «στα μάτια του ΚΚΕ, η ταραντέλα αυτή της ΕΚΚΑ έπαιρνε μιαν ανησυχητική όψη: το 5/42 Σύνταγμα, ή έπρεπε να ταχθεί υπό την ΠΕΕΑ, ή να διαλυθεί. Γιατί, αν δεν προσχωρούσε στην ΠΕΕΑ, θα εντασσόταν, αργά ή γρήγορα, στο κοινό μέτωπο με τον ΕΔΕΣ. Και -όπως- είπαμε θα εμφανιζόταν τότε ο ΕΛΑΣ, μαζί με όλη την Αριστερά, απομονωμένος».
 Ο Ψαρρός είναι διστακτικός, όμως ο λοχαγός του Δεδούσης και το μεγαλύτερο τμήμα των ανταρτών του 5/42 είναι κάθετα αντίθετοι σε μια τέτοια προοπτική.
Στις 12 Απριλίου, ο ταγματάρχης του ΕΛΑΣ Ζούλας, απαιτεί από τον Ψαρρό την προσχώρηση της ΕΚΚΑ στην ΠΕΕΑ και την παραπομπή του Δεδούση σε ανταρτοδικείο. Μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα, ο μέχρι τότε υποδιοικητής του 5/42 Κ. Λαγγουράνης, προσχωρεί στον ΕΛΑΣ και στρέφεται δι' ανακοινώσεως κατά του Δεδούση. Ο Ψαρρός αναζήτησε μάταια συμβιβαστική λύση. Διακρίνοντας το αδιέξοδο των συζητήσεων, διέταξε την συγκέντρωση του 5/42 στο Κλήμα Δωρίδος. Το δεύτερο τελεσίγραφο του ΕΛΑΣ αποστέλλεται στον Ψαρρό στις 14 Απριλίου.
Την 14η Απριλίου, ο λοχαγός του 5/42 Δεδούσης μεταβαίνει με καΐκι στο Γαλαξείδι με στόχο να συγκεντρώσει νέους αντάρτες. Στις 16 Απριλίου, Μεγάλο Σάββατο, ο ίδιος και οι άνδρες του αναπαύονται στα Τριζόνια, όπου και δέχονται την αιφνιδιαστική επίθεση τμημάτων του ΕΛΑΣ, προτού επιστρέψουν ασφαλείς στο Κλήμα. Στο Κλήμα οι επιθέσεις των συμμοριτών έχουν ξεκινήσει από τις 13 Απριλίου, δίχως εντυπωσιακά αποτελέσματα και παρά το γεγονός πως οι συμμορίτες έχουν ενισχυθεί σημαντικά από το ΙΙΙ/36 (τάγμα θανάτου) και τους μαυροσκούφηδες του σφαγέα Βελουχιώτη καθώς και από την 5η Ταξιαρχία Αττικοβοιωτίας.
Στις 17 Απριλίου, οι συμμορίτες εξαπολύουν την γενική τους επίθεση. Η μάχη είναι σφοδρότατη και διαρκεί περί την μισή ώρα. 1500 συμμορίτες επιτίθενται με λύσσα στους 500 γενναίους άνδρες του 5/42. Ο λοχαγός του ΕΛΑΣ Κώστας Γιαννακουλόπουλος, στρατιωτικός διοικητής του ΙΙΙ/36 τάγματος  αναφέρει σε έκθεσή του για την μάχη του Κλήματος: "αν δεν τελειώσουμε σε ένα λεπτό, τότε χάσαμε ή μάλλον χαθήκαμε», δείγμα της ρευστότητας για το μέρος προς το οποίο θα κλίνει η θεά της Νίκης κατά την κρίσιμη καμπή της μάχης. Δυστυχώς όμως, στον συνταγματάρχη Ψαρρό έχει υπερισχύσει η απογοήτευση από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων έναντι της θέλησης να επιβληθεί επί των εχθρών του Έθνους. Δίχως επιχειρησιακό σχέδιο. Ο Ι. Παπαθανασίου στο έργο «Αντιστασιακή Οργάνωση ΕΚΚΑ 1941-1944» είναι εξόχως αποκαλυπτικός: «Ο φόβος του είχε να κάνει με το ενδεχόμενο πλαγιοκόπησής τους απ' τις δυνάμεις του Καπετζώνη που βρισκόταν στ' αριστερά του. Η επίθεση του Καπετζώνη όμως δεν έγινε επειδή ο Ψαρρός δεν είχε ετοιμάσει σχετικό επιχειρησιακό σχέδιο.  Δεν είχε καθορίσει την αποστολή των τμημάτων του και δεν συντόνιζε τις ενέργειές τους».
Συνέπεια αυτής της αδράνειας ήταν να υποστεί τεράστιο βάρος της επίθεσης ο 4ος Λόχος Δεδούση στο λόφο Ανάληψη, χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες εφεδρείες προς ενίσχυση των αμυνομένων. Υπό το βάρος της σφοδρής επίθεσης, διατάσσεται υποχώρηση προς τη Σκάλα Καραΐσκου, όπου συναντάται με τον Ψαρρό. Ο τελευταίος έχει αποφασίσει να παραδοθεί μαζί με τους άντρες του, απόφαση την οποία δεν συμμερίζεται ο Δεδούσης ο οποίος κατορθώνει να διαφύγει -παρά τον ασφυκτικό κλοιό των συμμοριτών που τον αναζητούν μανιωδώς- προς Άμφισσα και ακολούθως προς Αθήνα.
Ο συνταγματάρχης Ψαρρός συλλαμβάνεται μαζί με 30 άνδρες του, από τους συμμορίτες του Βελουχιώτη. Οι τελευταίοι περιφέρουν με σοβιετικό μίσος το πολεμικό τους λάφυρο, μέχρις ότου αναλάβει «αντιστασιακό έργο» ο ταγματάρχης του ΕΛΑΣ Ζούλας. Εκείνος εξυβρίζει σκαιά τον συνταγματάρχη Ψαρρό προσβάλλοντάς τον χυδαία επί λίγα λεπτά της ώρας, προτού τον καταστήσει κοινωνό του σοβιετικού «ανθρωπισμού». Ο αιχμάλωτος τον συμμοριτών Παπαγιαννόπουλος, αναφέρει στο βιβλίο του με τίτλο «5/42-Ψαρρός»: «Ο Ζούλας εβύθισε στο λαιμό του ημιθανούς Ψαρρού, τη μάχαιρά του με τόση λύσσα, ώστε οι χείρες του εβάφηκαν με το αίμα του θύματος». Την τύχη του αρχηγού τους, είχαν και οι περισσότεροι άνδρες του 5/42 στις πλαγιές του Κλήματος Δωρίδος.
Οι απόγονοι των πρωταγωνιστών της κομμουνιστικής θηριωδίας, είναι σήμερα συνομιλητές και συμμέτοχοι της πολιτικής δίωξης της αντεθνικής Χούντας Βενιζέλου-Σαμαρά εις βάρος του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή. Οι μεγάλοι ηττημένοι του συμμοριτοπολέμου, κατέχουν ελέω της πατριδοκάπηλης και ψοφοδεούς δεξιάς τον ρόλο του «προστάτη» του Λαού μας. Η επάρατος δεξιά τους χαϊδεύει και τους εκλιπαρεί, οι Εθνικιστές όμως δεν έχουν δικαίωμα να επιτρέψουν να ξεχαστούν τα αντεθνικά τους εγκλήματα. Κι εάν εν έτει 2014 φρονούν πως εκδικητικά θα δικάσουν το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα υπό μορφή «ρεβάνς» για το 1949, τότε ας γνωρίζουν πως ο Ελληνικός Λαός και η Ιστορία δεν έχουν ακόμη πει την τελευταία τους λέξη.

Ευάγγελος Καρακώστας




2 σχόλια:

  1. 1. Εκείνη την περίοδο, ο Ψαρρός δεν διοικούσε πια. Δεν τον άκουγε κανένας. Οι Δεδούσης, Καπετζώνης είχαν αυτονομηθεί πλήρως και λειτουργούσαν επιθετικά κατά του ΕΛΑΣ με ενέδρες και κλοπές υλικών. Ο Ψαρρός είχε προειδοποιηθεί 3 φορές από τον Άρη και τον ΕΛΑΣ, και μάλιστα με δυναμικό τρόπο (αφοπλισμός) να τους μαζέψει. Δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Το Κλήμα ήταν η επιζητούμενη από τους Δεδούση-Καπετζώνη σύγκρουση. Ήθελαν δυναμική αναμέτρηση και άιμα. Το μόνο σκοπό που είχαν αυτοί οι 2 ήταν να πολεμήσουν τον ΕΛΑΣ. Ο Καπετζώνης, ως γνωστόςν, μετά εντάχθηκε στα προδοτικά Ταγματα Ασφαλείας της Πάτρας. 2. Ο όρος "συμμορίτες" χρησιμοποιήθηκε από τους μοναρχοφασίστες αργότερα, επομένως είστε "εκτός ιστορικού χρόνου". 3. Ο Ζούλας ήταν ομοιόβαθμος του Ψαρρού και συμφοιτητής του στη Σχολή και ήταν και αυτός συνταγματάρχης (εδώ σκοπίμως τον παρουσιάζετε ως... κατώτερο). 4. τον Ψαρρο δεν τον σκότωσε ο ίδιος ο Ζούλας αλλά 2 αντάρτες που τον συνόδευαν για να τον παραδώσουν στο Αρχηγείο. Αυτούς τους διέταξε ο Ζούλας να τον εκτελέσουν, μετά από έντονη λογομαχία ("κοίτα ρε τι έκανες... "κλπ. πιο βαριά).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Ο Δεδούσης εντάχθηκε στο 5/42 τον Αύγουστο του 1943. Πρωτύτερα είχε αναπτύξει εντονη πατριωτική δράση.
      Δες εδώ:
      http://istoriakatoxis.blogspot.com/2012/07/blog-post_20.html
      http://istoriakatoxis.blogspot.com/2012/07/blog-post_22.html
      http://istoriakatoxis.blogspot.com/2012/07/blog-post_25.html

      Ως τότε ο ΕΛΑΣ είχε ήδη διαλύσει δύο φορές το 5/42.
      Η πρώτη φορά ήταν στην Στρώμνη τον Μάιο του 1943 με πρωτοβουλία του Βελουχιώτη και η δεύτερη τον Ιούνιο του 1943 στην Γκιώνα με πρωτοβουλία του Ζούλα.
      Συνεπώς οι λόγοι της εχθρότητας του ΕΛΑΣ κατά του 5/42 δεν ήταν ο Δεδούσης.
      Ο βασικότερος λόγος ήταν η δεδομένη πρόθεση του ΕΛΑΣ εναντίον όλων των άλλων αντάρτικων οργανώσεων.
      Στην περίπτωση του 5/42 απλά υπεισερχόταν και ο παράγων Ζούλας και το προσωπικό του μίσος κατά του Ψαρρού.
      Δες εδώ: http://istoriakatoxis.blogspot.com/2013/03/blog-post_28.html

      Το να κατηγορείς τους Δεδούση-Καπετζώνη ότι αυτοί έφταιγαν για την αιματοχυσία μαρτυρά εμπάθεια και ασχετοσύνη.
      Ο ΕΛΑΣ ήταν σε μόνιμη βάση επιτιθέμενος κατά του 5/42. Απλά ο Δεδούσης αντέδρασε όσο μπορούσε διότι ήταν προφανές ότι η υποχωητικότητα απέναντι στους κομμουνιστές δεν οδηγεί πουθενά.

      Σαφώς και ο Καπετζώνης εντάσθηκε μετά στα Τ.Α για λόγους αυτοπροστασίας και αντεκδίκησης και πολύ καλά έκανε.


      2. Για την χρήση του όρου "συμμορίτες" έχεις δίκιο ότι αλλά Θα έπρεπε να παρατηρήσεις ότι το άρθρο είναι αναδημοσίευση και όχι δικό μου.

      3. Σε όλες τις πηγές της εποχής Ο Ζούλας αναφέρεται ως ταγματάρχης. Ο Ψαρρός ήταν τότε συνταγματάρχης.

      4. Ο Ζούλας είχε γράψει σε έκθεση του ότι σκότωσε ο ίδιος τον Ψαρρό κατόπιν συμφωνίας με τον Βελουχιώτη. Τώρα αν όντως τον σκότωσε ο ίδιος με τα χέρια του, ή διέταξε να τον σκοτώσουν, ελέγχεται.

      Έχεις άλλες απορίες;

      Διαγραφή