Το ΚΚΕ στόχευε εξ'αρχής στην μονοπώληση της αντίστασης.

 Η συνολική τακτική του ΚΚΕ και του πλήρως ελεγχόμενου απ'αυτό ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, δείχνει σαφώς ότι βραχυπρόθεσμος στόχος των κομμουνιστών ήταν η μονοπώληση της εθνικής αντίστασης. Οι κομμουνιστές φυσικά διαφωνούν με αυτήν την τοποθέτηση και προσπαθούν να χρεώσουν την ευθύνη των ενδοελληνικών συγκρούσεων του 1943-44 στους αντιπάλους τους.
 Δυστυχώς όμως για τους ίδιους, τα γραπτά μένουν και δεν είναι καθόλου κρυφά.

 Δεν θα σταθούμε μόνο στην φράση "πας τις αρνούμενος να συνεργασθεί με το ΚΚΕ θα θεωρηθεί γκεσταπίτης" ("Ο Γ.Καρτάλης και η εποχή του" Ά τόμος του Κομνηνού Πυρομάγλου, σελ.351) που φέρεται να είπε ο γ.γ. του ΚΚΕ Γ.Σιάντος στον πολιτικό αρχηγό της ΕΚΚΑ Γ.Καρτάλη τον Αύγουστο το 1943 πριν την αναχώρηση της αντιπροσωπείας των αντάρτικων οργανώσεων για το Κάιρο όπου θα συμμετείχαν σε συνομιλίες με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση και τους Άγγλους.
  Αν και δεν αμφισβητείται το ότι όντως ειπώθηκε η παραπάνω φράση απ'τον Σιάντο, εντούτοις θα στάθουμε στο τι έλεγαν επίσημα τότε οι κομμουνιστές.

 Τον Δεκέμβριο του 1942 συνέρχεται η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΚΚΕ σε μία χρονική περίοδο που η τροπή του Β' Παγκ.Πολέμου είχε ήδη αρχίσει να γέρνει σε βάρος του Άξονα.
 Σε αυτήν την συνδιάσκεψη μεταξύ άλλων καθορίστηκαν οι σκοποί και τα καθήκοντα του κόμματος.
  Σε αυτά συμπεριλαμβανόταν και το παρακάτω:

"Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας στον Πόλεμο και στην Αντίσταση 1940-1945", του Αλέκου Παπαπαναγιώτου, σελ. 40-41.


 Στις 20/04/1943 συνέρχεται το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ που βγάζει μία απόφαση, μέρος της οποίας είναι το παρακάτω:

 




    
"Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας στον Πόλεμο και στην Αντίσταση 1940-1945", του Αλέκου Παπαπαναγιώτου, σελ. 48. 


 Είναι προφανές λοιπόν ότι ήδη απ'το τέλος του 1942 όταν και διαφαινόταν η ήττα του Άξονα και η συνακόλουθη αποχώρηση των κατακτητών απ'την Ελλάδα, το ΚΚΕ έθετε σαν στόχο του την μονοπώληση της αντίστασης. Η φρασεολογία των παραπάνω αποφάσεων των οργάνων του ΚΚΕ δεν επιδέχονται παρερμηνειών. Είναι σαφείς και ξεκάθαρες. "Κανείς δεν μπορεί να στέκεται έξω απ΄τις γραμμές του ΕΑΜ", "κανείς έξω απ'το ηρωικό ΕΑΜ". Δεν άφηναν κανένα περιθώριο ύπαρξης σε άλλη πολιτικο-στρατιωτική αντιστασιακή οργάνωση, πέραν του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ που φυσικά ελεγχόταν πλήρως απ'τους ίδιους.


 Αυτή η πολιτική νοοτροπία "καπελώματος" επεξηγεί άριστα την εχθρική στάση του κομμουνιστοκίνητου ΕΑΜ/ΕΛΑΣ απέναντι στις εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις σε όλη την επικράτεια. Απ΄την στιγμή που κάποιοι αγωνίζονταν κατά των κατακτητών χωρίς όμως παράλληλα να ταυτιστούν με τους κομμουνιστές, αυτομάτως θεωρούνταν εχθροί ή -όπως το είχε θέσει ο Σιάντος- γκεσταπίτες...