Όπως είναι γνωστό, οι τεμενάδες προς την αριστερά εκ μέρους των δεξιών είναι ένα διόλου σπάνιο φαινόμενο στο μεταπολιτευτικό ελλαδιστάν. Κάποιες πρόσφατες αντικομμουνιστικές κραυγές κάποιων δύσμοιρων νεοδημοκρατών που παλεύουν να σώσουν τα προσχήματα, είναι άνευ ουσίας, γίνονται καθαρά και μόνο για λόγους ψηφοθηρικούς και φυσικά δεν πείθουν κανέναν.
Πιο πρόσφατος κρίκος στην αλυσίδα της αριστερολαγνείας ήταν μία προχθεσινή δήλωση του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνου Καμμένου που είπε τα εξής:
"στους Ανεξάρτητους Έλληνες χωρούν μέσα τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που εξορίστηκαν στη Μακρόνησο, στη Γυάρο και στην Ικαρία, καθώς και τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που τους φύλαγαν."
Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Προφανέστατα εννοεί ότι στους ΑΝ.ΕΛ χωράνε τόσο τα χθεσινά θύματα (οι εξορισθέντες αριστεροί) όσο και οι χθεσινοί θύτες (οι φύλακές τους).
Είναι προφανές ότι ο Καμμένος με αυτήν του την δήλωση αναπαράγει για πολλοστή φορά τα ιστορικά στερεότυπα της αριστεράς τα οποία έχουν επιβληθεί με την ένοχη ανοχή της δεξιάς.
Και εντάξει, ας υποθέσουμε ότι η σχέση εξορίστων-φυλάκων ήταν σχέση θύματος-θύτη, αν και με την λογική αυτή όλοι οι δεσμοφύλακες ή σωφρονιστικοί υπάλληλοι ανα τον κόσμο πρέπει να θεωρούνται θύτες, άρα κατακριτέοι. Αυτή η λογική βέβαια είναι για τα μπάζα αλλά για να μην μακρυγορούμε, ας το προσπεράσουμε.
Ούτε θα σταθούμε στο ότι πολλοί εκ των κομμουνιστών εξορίστων βαρύνονταν με σοβαρότατα εγκλήματα.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι:
Δεν υπάρχουν άλλα παραδείγματα θύματος-θύτη από εκείνη την ταραγμένη περίοδο του Ελληνισμού;
Σαφώς και υπάρχουν και είναι πολύ ακριβέστερα απ'ότι τα ατυχή παραδείγματα της Γυάρου και της Μακρονήσου.
Μελιγαλάς, Κιλκίς, Φενεός είναι κάποια από αυτά.
Γιατί δεν χρησιμοποίησε αυτά τα παραδείγματα ο κ.Καμμένος;
Αντί να αναφερθεί στην Γυάρο και στην Μακρόνησο, θα μπορούσε να πει:
"στους Ανεξάρτητους Έλληνες χωρούν μέσα τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που σφαγιάστηκαν στον Μελιγαλά και στον Φενεό, καθώς και τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που τους έσφαξαν."
Και αν τραβάει ζόρι να αναφερθεί στον Μελιγαλά διότι εκεί πολέμησαν οι "καταραμένοι" ταγματασφαλίτες τότε θα μπορούσε κάλλιστα να πει:
"στους Ανεξάρτητους Έλληνες χωρούν μέσα τα παιδιά και τα εγγόνια των ανταρτών του Ψαρρού, καθώς και τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που τους έσφαξαν."
Δεν έχει το σθένος να αναφερθεί ούτε καν στον (συντοπίτη του, καθώς και ο Καμμένος κατάγεται απ΄την Φωκίδα) Ψαρρό και στους άντρες του 5/42 που σφαγιάστηκαν όντας αιχμάλωτοι απ΄τους ελασίτες..
Τι τον εμποδίζει να πει κάτι τέτοιο, που είναι φυσικά πολύ πιο ακριβές -όσον αφορά την σχέση θύματος/θύτη- απ΄την Γυάρο και την Μακρόνησο;
Αυτό που τον εμποδίζει πρωτίστως είναι το κόμπλεξ της αριστερολαγνείας που χαρακτηρίζει το σύνολο της ελλαδικής δεξιάς.
Ως γνήσιο τέκνο της φιλελεύθερης παράταξης, ο Καμμένος αδιαφορεί για τα θύματα του Μελιγαλά, αδιαφορεί για την θυσία του Ψαρρού και προτιμάει να αναφέρεται στους εξόριστους της Γυάρου και της Μακρονήσου μπας και πάρει τα εύσημα από κανα ρετάλι της ανθελληνικής αριστεράς...
Οι ΑΝΕΛ δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή