Στην μονογραφία του περιοδικού "Στρατιωτική Ιστορία" με τίτλο "Εθνική Αντίσταση" του Ιάσονα Χανδρινού, υπάρχει μία ιδιαίτερα κατατοπιστική απεικόνιση των ζωνών κατοχής στην Ελλάδα του 1941-44.
Στην σελίδα 10 υπάρχει ο παρακάτω χάρτης:
- Η Στερεά Ελλάδα. Στην Αθήνα και τον Πειραιά υπήρχε μεικτή ιταλογερμανική στρατιωτική διοίκηση.
- Η Θεσσαλία
- Η Πελοπόννησος
- Η Ήπειρος
- Το μεγαλύτερο τμήμα της δυτικής Μακεδονίας (Καστοριά, Γρεβενά και μεγάλο μέρος των νομών Κοζάνης και Φλωρίνης)
- Οι Κυκλάδες, πλην Μήλου
- Η Σάμος, η Ικαρία, οι Σποράδες και η Σκύρος
- Ο νομός Λασιθίου στην Κρήτη
- Ξεχωριστή περίπτωση αποτελούσαν τα Επτάνησα για τα οποία οι Ιταλοί είχαν βλέψεις άμεσης προσάρτησης για την οποία προετοίμαζαν το έδαφος. Σχετικά στοιχεία είχαμε δει εδώ.
Εκτός απ΄την μεικτή διοίκηση στην Αθήνα, οι Γερμανοί περιορίζονταν στην στρατιωτική διοίκηση της κεντρικής Μακεδονίας και τμήματος της δυτικής, της Κρήτης (πλην νομού Λασιθίου), της Μήλου και των νησιών του βορείου Αιγαίου (Χίος, Λέσβος, Λήμνος) και του μεγαλύτερου τμήματος του νομού Έβρου ιδιαίτερα κατα μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων.
Οι Βούλγαροι κατείχαν στρατιωτικά την ανατολική Μακεδονία (ανατολικώς του ποταμού Στρυμόνα) και Θράκη με τα νησιά Σαμοθράκη και Θάσο. Οι Βούλγαροι στόχευαν στην άμεση προσάρτηση αυτών των περιοχών (όπως και οι Ιταλοί με τα Επτάνησα) και είχαν προβεί σε ανάλογες κινήσεις χωρις όμως να υπάρχει έγκριση των Γερμανών για τις συγκεκριμένες αλλαγές συνόρων.
Τον Ιούλιο του 1943 οι Γερμανοί επέτρεψαν σε βουλγαρικά στρατεύματα να εισέλθουν και στην κεντρική Μακεδονία, και ειδικότερα στην περιοχή δυτικώς του Στρυμόνα και ανατολικώς του Αξιού ,με εξαίρεση την Θεσσαλονίκη, με σκοπό να αντικαταστήσουν τον εκεί γερμανικό στρατό κατοχής.
Αυτή η κίνηση των Γερμανών ήταν σε συνδυασμό με την ανάληψη εκ μέρους τους της πολιτικής διοίκησης της συγκεκριμένης περιοχής. Η πολιτική διοίκηση άνηκε στους Γερμανούς απ΄τον Ιούλιο του '43 εώς τον Φεβρουάριο του ΄44, οπότε και επανήλθε σε ελληνικά χέρια.
Μετά την ιταλική συνθηκολόγηση τον Σεπτέμβριο του '43, οι Γερμανοί αντικατέστησαν τους Ιταλούς στα εδάφη που οι τελευταίοι κατείχαν.
Απ΄τα παραπάνω φαίνεται ότι αυτοί που επιβουλεύονταν πρωτίστως την ακεραιότητα της Ελλάδας ήταν οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι.
Οι Γερμανοί αρκούνταν στην στρατιωτική κατοχή καίριων στρατηγικών σημείων όπως ήταν η πρωτεύουσα, η κεντρική Μακεδονία με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, η Κρήτη που ήταν κοντά στο βορειοαφρικανικό μέτωπο, τα νησιά του βορείου Αιγαίου και η ζώνη του Έβρου που ήταν κοντά στην Τουρκία η οποία δεν είχε ξεκαθαρίσει την στάση της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου