Αντιγραφείς Παραχαρακτών: πως γράφτηκε η Ιστορία της Αντίστασης στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης

Από το βιβλίο του Γεράσιμου Αποστολάτου Η ΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Σελίδα 46.

Αντιγραφείς παραχαρακτών

Η ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ των τραγικών γεγονότων της Ελληνικής δεκαετίας

1940-1950 έχει απλουστευθεί: Κάθε ιστορικός που επιθυμεί την δημοσιότητα και την

επιτυχή κυκλοφορία ίου βιβλίου του επιδιώκει να παραμείνει στις γραμμές των

γεγονότων που χάραξε η Αριστερά. Αυτό είναι το πρωταρχικό του μέλημα.

Στη συνέχεια η συγγραφή διευκολύνεται στο να αντιγράφει απλά ο νέος συγγραφέας

αυτά που κατέγραψε -ο αριστερός πάντα- προηγούμενος.

Είναι θλιβερό το γεγονός ότι και οι θεωρούμενοι σοβαροί ιστορικοί δεν έχουν

αποφύγει αυτόν τον μονόδρομο της έρευνας που τους διευκολύνει στο να περάσουν

χωρίς εξονυχιστική κριτική το έργο τους, αλλά και σε κάθε περίπτωση να

παραπέμπουν στις καταγραφές ενός προηγούμενου κειμένου θεωρουμένου έγκυρου

επιστήμονα.

Οι λεγόμενοι ιστορικοί της φιλελεύθερης παράταξης σιωπούν. Αντιπαρέρχονται τις

προκλητικές παραχαράξεις και με τη σιωπή

τους εξασφαλίζουν την ανοχή των δυναμικών αριστερών φοιτητών στις αίθουσες της

πανεπιστημιακής διδασκαλίας αλλά και των άκριτων επιθέσεων των «φρουρών της

ιστορικής αλήθειας» από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας.

 

Θύμα ο Στρατηγός Ζέρβας

   Ένα από τα βασικά θύματα αυτών των παραχαράξεων και των ανιστόρητων

στοιχείων είναι και ο στρατηγός Ναπολέων Ζέρβας και η Αντιστασιακή Οργάνωση

ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ.Ο Ζέρβας βάλλεται επί χρόνια με την κατηγορία, μεταξύ άλλων, ότι συνεργάστηκε με

τους Γερμανούς και ότι σε μία κρίσιμη περίοδο του εθνικού αντιστασιακού αγώνα

σύναψε ανακωχή με τους Γερμανούς!!

Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι παραχαράκτες των ιστορικών γεγονότων και οι

αντιγραφείς τους αποφεύγουν να αναζητήσουν στοιχεία από τα Αρχεία Ζέρβα και τα

Απομνημονεύματα των αγωνιστών του παραμένουν εντελώς εκτός έρευνας για τα

έγκυρα στοιχεία που παρουσιάζει η άλλη πλευρά.

Το φαινόμενο έχει διαχυθεί παντού: από την κάπως έγκυρη «Ιστορία του Ελληνικού

Έθνους» της «Εκδοτικής Αθηνών» (όπου μάλιστα την έχουν επιμεληθεί ιστορικοί του

φιλελεύθερου χώρου) έως την Εγκυκλοπαίδεια της «Μπριτάνικα», ενώ πολλές

ιστορικές μονογραφίες της περιόδου παπαγαλίζουν την αντιγραφή των δήθεν

αυθεντικών στοιχείων.

Πρόσφατο παράδειγμα η ολοσέλιδη συνέντευξη σε κυριακάτικο φύλλο καθημερινής

εφημερίδος του γνωστού στην Ελλάδα Γερμανού ιστορικού Χέρμαν Φράνκ Μάγερ.

Ο Μάγερ γεννήθηκε το 1940 στη Γερμανία και αφού ασχολήθηκε σε διάφορες χώρες

με το εμπόριο και κατέληξε σε δική του επιχείρηση στις Βρυξέλλες, αποφάσισε να

ερευνήσει τον τρόπο που οι αντάρτες του ΕΛΑΣ εξετέλεσαν τον πατέρα του,

Γερμανό βοηθητικό λοχαγό το 1943. Ο Μάγερ ήταν τότε τριών ετών.

Για πρώτη φορά έφθασε στην Ελλάδα το 1963 και χρειάστηκαν 25 χρόνια για να

συγκεντρώσει τα στοιχεία για τον τραγικό θάνατο του πατέρα του, αφού κατόρθωσε

να συναντήσει ακόμα και τον τότε αντάρτη που ήταν στο Εκτελεστικό Απόσπασμα.

Αποτέλεσμα αυτής της έρευνας ήταν το βιβλίο του «Η Αναζήτηση» (1995) μια

προσεκτική διερεύνηση των γεγονότων που κατήγγειλε τη ναζιστική βαρβαρότητα

προς τον Ελληνικό πληθυσμό και εξυμνούσε την αγωνιστικότητα των Ελλήνων για

την Ελευθερία.

Ο Μάγερ από επιτυχημένος επιχειρηματίας είχε αναδειχθεί σε ένα σοβαρό ιστορικό

ερευνητή.

Συνδεθήκαμε μαζί όταν με αναζήτησε για να του προσθέσω πληροφορίες για το

δεύτερο βιβλίο που ετοίμαζε: «Η φρίκη του Κομμένου» (1998) όπου περιγράφει μια

αποτρόπαια πράξη των Γερμανών: της εκτελέσεως των κατοίκων ενός μικρού χωριού

της Ηπείρου κοντά στην Άρτα.

Οι περιγραφές από τα γερμανικά Αρχεία και τους επιζήσαντες Γερμανούς εκτελεστές

είναι συνταρακτικές στο βιβλίο αυτό.

Σε συνάντηση στο σπίτι μου του γνώρισα έναν παλιό αγωνιστή του ΕΔΕΣ και γνωστό

ήδη ιστορικό συγγραφέα, τον Κώστα Ιωάννου, που παρακολούθησε κρυμμένος σε

μια καλαμιά τη σφαγή των αθώων νηπίων, παιδιών, γυναικών, γερόντων του

Κομμένου.

Έκτοτε συνεχίσαμε τις επαφές και πρόσφατα βρεθήκαμε ομιλητές στο Διεθνές

Συνέδριο της Κεφαλονιάς για τη σφαγή των 9.500 Ιταλών από τους ναζί το 1943 στο

νησί.

Νέος καρπός των αναζητήσεων του Μάγερ είναι το βιβλίο του «Από τη Βιέννη στα

Καλάβρυτα». Τα αιματηρά ίχνη της 117ης Μεραρχίας καταδρομών στην Σερβία και

την Ελλάδα (έκδοση «Εστίας». Δεκέμβριος 2003) όπου με νέα στοιχεία φωτίζει τη

σφαγή των Καλαβρύτων.

Όσο ο Μάγερ εμπλέκεται με τα ελληνικά πράγματα και την υπάρχουσα (αριστερή

κυρίως) βιβλιογραφία τόσο επηρεάζεται από καθιερωμένες θέσεις των αριστερών

συγγραφέων για τα γεγονότα της εποχής.

Έτσι ο Μάγερ στη συνέντευξη της πρωινής εφημερίδος και σε ερώτηση του

δημοσιογράφου για τη στάση του Ζέρβα έναντι των Γερμανών επαναλαμβάνει ότι

υπήρξε μια περίοδος που ο Αρχηγός του ΕΔΕΣ συνήψε ανακωχή με τον Διοικητή των

Γερμανικών Δυνάμεων της Ηπείρου!!

Έπρεπε και ο Μάγερ να ευθυγραμμισθεί με την διαδεδομένη στην Ελλάδα άποψη και

να γίνει δεκτός από την ελληνική κριτική!

(Παλαιότερα ο γνωστός Βρετανός συγγραφέας Λουί ντε Μπερνιέ που έγραψε το

«Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» και έγινε αργότερα κινηματογραφική ταινία, με

πληροφόρησε ότι η μεταφράστρια το βιβλίου του στην Ελλάδα τον έπεισε ότι θα

πρέπει να απαλυνθούν οι κρίσεις του για τα εγκλήματα του ΕΛΑΣ γιατί το ελληνικό

αναγνωστικό κοινό είναι αριστερό! Έτσι το βιβλίο του εξεδόθη στη Ελλάδα

λογοκριμένο!).

Η αλήθεια για τον Ζέρβα

Ο Μάγερ ήρθε στο γραφείο μου για να μου δώσει εξηγήσεις γιατί έγραψε τα περί

συμφωνίας του Ζέρβα. Τα νέα στοιχεία που προσκόμιζε από συναντήσεις επιζώντων

Γερμανών στρατιωτών της Ηπείρου της εποχής ήταν ότι είχαν ακούσει τότε για την

ανακωχή!!

Τον πληροφόρησα ότι θα του σταλούν επίσημα ντοκουμέντα της περιόδου που

αποδεικνύουν το εντελώς αντίθετο: Ο Ζέρβας όχι μόνο δεν συνήψε ανακωχή, αλλά

και στην συγκεκριμένη περίοδο είχε αναλάβει σοβαρές στρατιωτικές επιχειρήσεις

κατά των Γερμανών.

Ο πάντοτε θαλερός αγωνιστής της περιόδου, πρωταγωνιστής της ανατινάξεων του

Γοργοποτάμου μέλος της Συμμαχικής Αποστολής στην Ελλάδα και Σύνδεσμος του

Γεν. Στρατηγείου Μέσης Ανατολής κατά την Κατοχή στο Γενικό Αρχηγείο του

Ζέρβα γνωστός ιστορικός Θεμιστοκλής Μαρίνος απέστειλε προς τον Μάγερ επιστολή

με συντριπτικά στοιχεία για το ανιστόρητο της δήθεν ανακωχής.

Ο κ. Μαρίνος παραχώρησε στην «Εστία» τα στοιχεία από το προσωπικό του Αρχείο,

τα οποία είναι αποκαλυπτικά. Ανατρέπονται εντελώς τα διαδιδόμενα.

Συντριπτικά στοιχεία

Η επιστολή Μαρίνου προς τον Μάγερ έχει ως εξής:

Αγαπητέ κ. Μάγερ

Διάβασα με ενδιαφέρον τη συνέντευξη σας στο συνεργάτη της «Καθημερινής» κ.

Ηλία Μαγκλίνη που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 28/3/2004. Ως μέλος της

Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Κατοχής μα

ειδικότερα ως Σύνδεσμος του Γεν. Στρατηγείον Μέσης Ανατολής (ΓΣΜΑ) στο

Γενικό Αρχηγείο του Ζέρβα εξεπλάγην διαβάζοντας την βεβαιότητα με την οποία

εξεφράσατε την άποψη περί συνεργασίας του Ζέρβα με τους Γερμανούς τον

Οκτώβριο τον 1943, την οποία, όπως ανεφέρατε, στηρίξατε σε συνομιλίες σας με

πολλούς βετεράνους τον γερμανικού 22ου Ορεινού Σώματος Στρατού που έδρευε στα

Ιωάννινα.

Απορώ πώς εσείς κ. Μάγερ, με τον οποίο γνωριζόμαστε προσωπικά, δεν ελάβατε τον

κόπο κατά την ερευνά σας να συμβουλευθείτε και το βιβλίο μου «Ο Εφιάλτης της

Εθνικής Αντίστασης» «Εκδόσεις Εταιρείας Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας», Αθήνα

2000), ή να συζητήσετε το θέμα μαζί μου πριν καταλήξετε σ' αυτές τις δηλώσεις.

Αφήνω τη λεπτομέρεια περί δήθεν στενής φιλίας του Ζέρβα με τον Γερμανό διοικητή

Ιωαννίνων, μέχρι σημείου και αποστολής φαρμάκων σ' αυτόν, τότε μάλιστα που ο

ΕΔΕΣ διέθετε πρότυπο ορεινό χειρουργείο και η Συμμαχική Αποστολή το εφοδίαζε

με ότι ζητούσε.

Είναι τουλάχιστον περίεργο πώς, μερικοί ξένοι συγγραφείς των γεγονότων της εποχής

εκείνης, όπως και ο γνωστός καθηγητής Μαρκ Μαζάουερ με το βιβλίο του «Ιnside

Hitler”s Greece», έχουν τάση να στηρίζονται κυρίως σε αριστερές πηγές,

παραβλέποντας μαρτυρίες υπευθύνων μαρτύρων της άλλης πλευράς, όπως των

Κομνηνού Πυρομάγλου και Κώστα Ιωάννου, η αντικειμενικότητα των οποίων είναι

αναμφισβήτητη. Αλλά κ. Μάγιερ αγνοείτε ακόμη και τις προσωπικές μαρτυρίες των

Κρις Γούντχαουζ, Τομ Μπάρνς μόνου αρμοδίου για την Ήπειρο (επίσημη έκθεση του

προς το Γ.Σ.Μ.A. 13/6/44) και τον υπογράφοντος. Το σχετικό ιστορικό δίδεται

αναλυτικά στο βιβλίο μου (σελ. 215-218, του β' τόμου) και έχει εν συντομία ως εξής:

Την 3/10/43, ο Ζέρβας ειδοποιήθηκε από τον εκπρόσωπο του στα Άγναντα

αντισμήναρχο Ευάγγελο Ευαγγελίδη ότι επιτροπή από τα Ιωάννινα με επικεφαλής

τον Δήμαρχο Βλαχλίδη και μέλη τον εκπρόσωπο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού

(Δ.Ε.Σ.), Bickel , τον διερμηνέα του Αντ. Καραβά κι έναν έμπορο Δημ. Δούμα ήθελε

να τον συναντήσει.

Ο Ζέρβας με ενημέρωσε σχετικά και όρισε τόπο συναντήσεως της επιτροπής το

χωριό Βουλγαρέλι. Κατόπιν τούτου ανέθεσα στον Βρετανό Σύνδεσμο Βουλγαρελίου

υπολοχαγό Αγγελάτο, υφιστάμενο μου να παραστεί στη συζήτηση με την επιτροπή.

Κατά τη συνάντηση εκείνη, διαπιστώθηκε ότι η Επιτροπή ερχόταν εκ μέρους του

Γερμανού Διοικητού Ιωαννίνων συνταγματάρχη Βick, πρώτον για να

διαπραγματευθεί την απελευθέρωση Γερμανών αιχμαλώτων και δεύτερον για να

προτείνει εκεχειρία, ώστε να επιτραπεί η διέλευση βοηθείας του Δ.Ε.Σ. προς τους

αμάχους, με αντάλλαγμα την αναστολή των επιδρομών εναντίον των ανταρτών,

πυρπολήσεως χωριών και των εκτελέσεων ομήρων.

Ο εκπρόσωπος του Δ.Ε.Σ. έκανε έκλυση στον Ζέρβα να αποδεχθεί την πρόταση, διότι

ο επερχόμενος χειμώνας θα άφηνε πολλά θύματα από πείνα. Ο Δήμαρχος διευκρίνισε

ότι σχετικές διαπραγματεύσεις θα γίνονταν με εξουσιοδοτημένο Γερμανό αξιωματικό

σε τακτή ημερομηνία.

Ο Ζέρβας πριν δώσει απάντηση στην πρόταση έστειλε επείγον σήμα στο Κάιρο με

τον ασύρματο της Αποστολής ζητώντας οδηγίες. Η απάντηση του Γ.Σ.Μ.Α. ήταν

άμεση και σαφής: συζήτηση με τους Γερμανούς είναι δυνατή μόνο για άνευ όρων

παράδοση τους (αντίγραφο του σήματος στο Αρχείο μου). Κατόπιν τούτου ο Ζέρβας

απέρριψε την πρόταση.

Η Επιτροπή, απογοητευμένη, επισκέφθηκε κατόπιν το Αρχηγείο Ηπείρου του ΕΛΑΣ

στα Άγναντα, όπου και έκανε τις ίδιες προτάσεις.

Οι συζητήσεις με τη διοίκηση του ΕΛΑΣ (VIII Μεραρχία) αποτελούμενη από την

τρόικα, στρατηγό Π. Νάση (Καπετάνιο), Συνταγματάρχη Α. Πίσπερη (στρατιωτικό)

και Ι. Κατσαντώνη (πολιτικό καθοδηγητή) έγιναν απουσία εκπροσώπου της

αποστολής και οδήγησαν στην αποδοχή της προτάσεως της Επιτροπής οπότε

ορίσθηκε η 14η Οκτωβρίου για την συνάντηση τους με Γερμανό αξιωματικό. Μέχρι

τότε θα ίσχυε σιωπηλή ανακωχή με τον ΕΛΑΣ. Το απόρρητο σχετικό τηλεγράφημα

της VIII Μεραρχίας προς το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ στο Περτούλι

(Θεσσαλίας) Λ.Π. 293/6-10-43 βρέθηκε μεταπολεμικά μεταξύ των κατασχεθέντων

αρχείων τον ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, κατά τον «Τρίτο Γύρο» της εξέγερσης του ΚΚΕ.

Στις 9/10/43 εκδηλώθηκε η γενική επίθεση του ΕΛΑΣ εναντίον του ΕΔΕΣ -ήταν ο

«Πρώτος Γύρος» με την ψευδή κατηγορία ότι ο Ζέρβας υπέγραψε ανακωχή με τους

Γερμανούς. Έκτοτε η συκοφαντία αυτή επαναλαμβάνεται χωρίς ντροπή και αίσθημα

ευθύνης και από σοβαρά ακόμη πρόσωπα. Τα ίδια βλέπουμε και στο βιβλίο «ΕΛΑΣ»

τον Στρατηγού Σαράφη, όπου διαστρεβλώνονται γενικότερα τα σχετικά γεγονότα,

όπως βεβαιώνει και ο Θόδωρος Μακρίδης στην περίφημη έκθεση του προς τον

Ζαχαριάδη Γεν. Γραμματέα τον ΚΚΕ (εφημ. «Αυγή», 2/3/80).

Επί του συγκεκριμένου θέματος έχουμε και την Απόρρητη Διαταγή 290/6-10-43, της

VIII Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, προς 15. 24, 3/40 και 85 Συντάγματά της, με

κοινοποίηση στο Γεν. Στρατηγείο του ΕΛΑΣ με την οποία διέτασσε παύση κάθε

ενέργειας εναντίον των Γερμανών, ώστε να έχουν ελεύθερα τα νώτα κατά τις

επιχειρήσεις ιούς εναντίον του ΕΔΕΣ, Το χειρότερο είναι ότι, όταν ο ΕΛΑΣ

διαπίστωσε πως ήταν αδύνατο να διαλύσει τον ΕΔΕΣ μέχρι της 14 Οκτωβρίου, όπως

πίστευε, ζήτησε παράταση της εκεχειρίας με μετάθεση της ημερομηνίας συναντήσεως

με τον Γερμανό αξιωματικό στις 20 Οκτωβρίου (έγγραφο VIII Μεραρχίας Ε.Π.

301/12-10-43 προς το Δήμαρχο Ιωαννίνων).

Σχετικά με την συκοφαντική εκείνη εκστρατεία κατά του Ζέρβα ο Γούντχαουζ γράφει

στο βιβλίο του «Μήλο της Έριδος» (σελ. 78).

«Το ότι ο Ζέρβας δεν το έκανε (να δεχθεί τη γερμανική πρόταση) αποδεικνύεται από

δύο γεγονότα: πρώτον ότι καθ όλη τη διάρκεια της συναντήσεως με τους

εκπροσώπους τον Ερυθρού Σταυρού βρισκόταν παρών ένας Άγγλος αξιωματικός που

είχε εξαίρετη γνώση της Ελληνικής γλώσσας, δεύτερον ότι την συνάντηση

ακολούθησε εντός ολίγων ημερών μία από τις διαρκέστερες και πλέον θηριώδεις

μάχες που έγιναν μεταξύ Ζέρβα και Γερμανών».

Λεπτομερέστερος είναι ο Τομ Μπαρνς, στην έκθεση του προς το ΓΣΜΑ (13/6/44)

όπου περιγράφει την πολεμική συνεισφορά του ΕΔΕΣ, σε αντίθεση του ΕΛΑΣ,

ιδιαίτερα κατά τις κρίσιμες στιγμές όπως η συμμαχική απόβαση στη Σικελία, τον

Ιούλιο 1943. Μάχες εκ τον συστάδην με τον εισβολέα σαν τις επικές του ΕΔΕΣ, στον

Αχελώο, το Μακρυνόρος, τη Μενίνα κ.λπ., που να εορτάζονται σαν εθνικές επέτειοι

κάθε χρόνο δεν έχει να επιδείξει ο ΕΛΑΣ. Απλώς δεν υπάρχουν. Το 1943, κύρια

απασχόληση τον ήταν ο αφοπλισμός των Εθνικών Ομάδων Ανταρτών (Παπαϊωάννου,

Ψαρρού, Κρανιά κ.λπ.). Τέλος, θα έπρεπε να ξέρετε κ. Μάγιερ ότι το Σεπτέμβριο,

μετά την επίσκεψη της Επιτροπής του Δ.Ε.Σ., εξακολούθησε άγριο κυνηγητό του

ΕΔΕΣ από τους Γερμανούς, ενώ του επετίθετο και ο ΕΛΑΣ -πού έφθασε μέχρι

σχεδόν και τη διάλυση των ομάδων του.

Είναι λυπηρό και απαράδεκτο να γίνονται τέτοιες παραπλανητικές δηλώσεις, που

αφορούν στην ιστορία της χώρας μας, σε επίσημες συνεντεύξεις σε κορυφαίες

εφημερίδες διεθνούς κύρους, ανεύθυνα και επιπόλαια θα έλεγα. Ελπίζω

να μη διαβάσουμε τα ίδια πράγματι στο υπό εκπόνηση νέο βιβλίο σας κ. Μάγιερ».

Με τιμή Θεμιστοκλής Μαρίνος

Εσκεμμένη αδιαφορία των Πανεπιστημιακών

Τα αποδεικτικά στοιχεία που παρέχει στην επιστολή του ο Θέμης Μαρίνος είναι

συντριπτικά. Προσωπικά παρά ταύτα δεν έχω καμία ελπίδα ότι οι πανεπιστημιακοί

καθηγητές της ιστορίας θα αναθεωρήσουν τη στάση τους και θα επιδιώξουν στις

έρευνες τους να αναδιφήσουν τα Αρχεία της άλλης πλευράς.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι με χορηγία της χήρας του στρατηγού

Αικατερίνης Ναπολέοντος Ζέρβα λειτουργεί ήδη από το 1997 «Μουσείο Εθνικής

Αντιστάσεως - Ναπολέων Ζέρβας» με χιλιάδες αυθεντικά ντοκουμέντα της Κατοχής

και πολύτιμο ανέκδοτο ιστορικό υλικό, αλλά ουδείς ερευνητής μέχρι σήμερα εζήτησε

να το επισκεφθεί να ερευνήσει και αξιοποιήσει το Αρχείο!!"


 Πηγή:  http://ellhnikaxronika.blogspot.gr/2014/06/blog-post.html