Σε αυτήν την ανάρτηση είχαμε κάνει μία πρώτη αναφορά στην σφαγή των αρχειομαρξιστών απ΄τους σταλινικούς του ΚΚΕ και τα όργανά τους το 1944.
Στο ιστορικό συμπόσιο για τα δεκεμβριανά που έγινε το 1995, στο θέμα αναφέρθηκε και ο καθηγητής Γαβρίλης Λαμπάτος. Τα πρακτικά του συμποσίου δημοσιεύτηκαν σε επιμέλεια Γρηγόρη Φαράκου, με τον τίτλο "Δεκέμβρης του '44. Νεότερη έρευνα - Νέες προσεγγίσεις".
Στις σελ.126-145 υπάρχει καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα εισήγηση του Λαμπάτου.
Ο Λαμπάτος παραθέτει στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η εχθρικότητα του ΚΚΕ προς τους αρχειομαρξιστές είχε αρχίσει να εκδηλώνεται απ΄τις αρχές του ΄43. Γράφει:
"Από το 1942 κάνουν την εμφάνισή τους ορισμένα έντυπα των τεταρτοδιεθνιστικών οργανώσεων. Η αντιμετώπισή τους από το ΚΚΕ είναι ιδιαίτερα βίαιη, δυσανάλογη προς το πολιτικό βάρος αυτών των οργανώσεων, αλλά φανερώνει συγκεκριμένες νοοτροπίες αντιμετώπισης όσων διαφωνούσαν από τα αριστερά".
Στο 11ο φύλλο της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης (ΚΟΜ.ΕΠ), τον Μάρτιο του ΄43, οι σταλινικοί του ΚΚΕ χαρακτηρίζουν την εφημερίδα Προλετάριος (όργανο της τεταρτοδιεθνιστικής ΕΟΚΔΕ του Πουλιόπουλου) ως "χαφιέδικη τροτσκιστική φυλλάδα" που συκοφαντεί το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, και ότι οι "προβοκάτορες τεταρτοδιεθνιστές" απλά "φορούν την κομμουνιστική μάσκα για να συμπληρώσουν την δουλειά των κατακτητών".
Στο ίδιο φύλλο της ΚΟΜ.ΕΠ υπάρχει άρθρο με τίτλο "Τροτσκιστική πέμπτη φάλαγγα",όπου μεταξύ άλλων χειροκροτείται το ξεκαθάρισμα των τροτσκιστών απ΄τον Κόκκινο Στρατό την δεκαετία του ΄30. Η προειδοποίηση-απειλή προς τους τροτσκιστές/αρχειομαρξιστές/τεταρτοδιεθνιστές της Ελλάδας είναι σαφής...
Σύμφωνα με τον Λαμπάτο:
"Η διαμάχη συνεχίζεται σ'όλη την διάαρκεια του 1943 με όλα τα ρεύματα του ελληνικού τροτσκισμού. Συνεχίζεται το '44 όπου πλέον η χαφιεδολογία έχει αντικαταστήσει κάθε είδους πολιτική αντιπαράθεση. Χαρακτηριστικός είναι τίτλος άρθρου της ΚΟΜ.ΕΠ (φ.25, Απρίλιος 1944): "Γκεστάπο με μαρξιστική μάσκα"
Οι σφαγές άρχισαν το 1944. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν η δολοφονία του Σταύρου Βερούχη, στον οποίο είχαμε ήδη αναφερθεί εδώ, με πηγή τον ΄Αγι Στίνα.
Ο Βερούχης ήταν αρχειομαρξιστής απ΄τα χρόνια του μεσοπολέμου. Κατά την διάρκεια της Κατοχής υποστηρίζει ότι οι τροτσκιστές πρέπει να συμμετέχουν στο ΕΑΜ, και ο ίδιος εντάχθηκε σε αυτό τον Σεπτέμβριο του '43 στο χωριό του στην Εύβοια. Όταν μαθαίνεται ότι ήταν παλιός αρχειομαρξιστής, συλλαμβάνεται. Αργότερα αφήνεται ελεύθερος. Στις εκλογές που έγιναν τον Απρίλιο του '44 για ανάδειξη εθνοσυμβούλων της ΠΕΕΑ (η λεγόμενη "κυβέρνηση του βουνού"), ο Βερούχης εκλέγεται εθνοσύμβουλος, παρά το ότι δεν είχε προταθεί απ΄την καθοδήγηση του ΕΑΜ. Λίγες μέρες αργότερα συλλαμβάνεται και δολοφονείται.
Ο Λαμπάτος αναφέρεται συνολικά σε 57 τροτσκιστές που εκτελέστηκαν. Πολλοί από αυτούς είχαν ενταχθεί στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, αλλά αυτό δεν τους έσωσε απ΄την μανία των σταλινικών του ΚΚΕ και των οργάνων τους.
Οι περισσότερες δολοφονίες έγιναν στην Αθήνα και τον Πειραιά, την Αιτωλοακαρνανία και την Φθιώτιδα. Το φαινόμενο απέκτησε ιδιαίτερη έκταση το καλοκαίρι του 1944, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση με την Απελευθέρωση και κορυφώθηκε στα δεκεμβριανά.
Εκτός απ΄τους τροτσκιστές, εκτελούνται και στελέχη του ΚΚΕ που είχαν πέσει σε δυσμένεια για διάφορους λόγους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν οι Τζινιέρης, Δαμασκόπουλος, Σκαφίδας, Κωνσταντινίδης.
Είναι προφανές ότι τότε το ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δεν άφηνε κανένα περιθώριο σε αντιφρονούντες, είτε αυτοί ήταν αντικομμουνιστές, είτε ήταν διαφωνούντες κομμουνιστές.
Δεν χρειάζεται να πας πολύ μακριά... Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, το 1927, είχε σκοτώσει με μαχαίρι τον αρχειομαρξιστή και προσωπικό του φίλο, Ηλία Παπαδογεωργάτο. Γι' αυτή τη δολοφονία είχε συλληφθεί από την αστυνομία, αλλά κατόρθωσε ν' αποδράσει, σπρώχνοντας τον συνοδό αστυνομικό σ' ένα χαντάκι, τραυματίζοντάς τον σοβαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δολοφονία του φίλου του, χρησιμοποιούνταν μάλιστα απ' τους αυλοκόλακες του Ζαχαριάδη, ως επιχείρημα ότι δεν «μασάει» πουθενά.