Στους κύκλους κάποιων -όχι όλων- αριστερών ιστορικών που είχαν αναλάβει εργολαβικά την συκοφάντηση του Ναπολέοντα Ζέρβα, ήταν πολύ δημοφιλή τα λεγόμενα μυστικά αρχεία της Βέρμαχτ μέρος των οποίων δημοσίευσε ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης στο έργο του "Η ελληνική αντίστασις 1941-1944".
Αυτά τα περιβόητα μυστικά αρχεία της Βέρμαχτ δεν είναι τίποτα άλλο απ΄το αρχείο του υπαξιωματικού Βέντε που υπηρετούσε στην υπηρεσία Ic (σελ.113-4).
Η υπηρεσία Ic της Βέρμαχτ μπορεί κάλλιστα να παραλληλιστεί με το σημερινό 2ο γραφείο πληροφοριών των διαφόρων στρατιωτικών μονάδων. Ο εκάστοτε επιτελαρχης της Ιc είχε καθήκοντα συλλογής, ανάλυσης και διαχείρισης στρατιωτικών πληροφοριών.
("Οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου και της Κατοχής (1937-1945)" του Παναγιώτη Δημητράκη, σελ.18)
Το πρόβλημα όμως με αυτήν την υπηρεσία, όπως και με όλες τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφορίων ήταν ότι βασίζονταν στους διάφορους Έλληνες πράκτορές τους. Έτσι πολλές φορές βρίσκονταν μπροστά σε ψευδοπληροφορίες από συνεργάτες τους που ζητούσαν χρήματα. Μία σύγχρονη ελληνική πηγή έλεγε: "Οι Γερμανοί πιστεύουν ότι τους πούμε".
(στο ίδιο, σελ.118)
Κοινώς είχε στηθεί αυθόρμητα μία "βιομηχανία" παροχής δήθεν πληροφοριών από Έλληνες πράκτορες προς τους Γερμανούς, με σκοπό την λήψη οικονομικών ανταλλαγμάτων. Αυτό δεν είναι διόλου περίεργο, αν αναλογιστούμε την πονηριά του μέσου Έλληνα, τα τεράστια βιοποριστικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο ελληνικός λαός κατά την Κατοχή και το μη-ικανοποιητικό επίπεδο συνολικά των γερμανικών υπηρεσιών πληροφοριών κατά τον Β'Π.Π.
Ειδικά όσον αφορά την παραφιλολογία περί δήθεν ανακωχής Ζέρβα-Γερμανών όπως αυτή παρουσιάζεται σε αυτά τα αρχεία, ο λοχαγός του ΕΛΑΣ Φοίβος Γρηγοριάδης έγραφε:
"Στην εξαπολυθείσα τώρα κοντά συκοφαντική εκστρατεία κατά του ΕΔΕΣ περί δήθεν ανακωχών με τον εχθρό κλπ. Οι κρωγμοί στηρίζονται σε εκθέσεις πειναλέων πρακτόρων της εποχής εκείνης ή σε αναφορές πυροβολαρχών ή δεκανέων".
("Το αντάρτικο ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ-5/42" του Φοίβου Γρηγοριάδη, τόμος Δ' σελ.516)
Μία ματιά στο βιβλίο του Ενεπεκίδη όπου παρατίθενται πολλά στοιχεία από αυτό το αρχείο του Βέντε, αποδεικνύει ότι όντως η αξιοπιστία των πληροφοριών ήταν επιεικώς αμφισβητήσιμη, αν όχι ανύπαρκτη.
Ως εκ τούτου, είναι εξαιρετικά επισφαλές τα συγκεκριμένα αρχεία να λαμβάνονται υπόψη σαν ιστορικά ντοκουμέντα.
Ένα χαρακτηριστικό πεδίο πληροφοριών άσχετων με την πραγματικότητα που περιλαμβάνονται σε αυτά τα αρχεία, είναι η εμμονή με την παρουσία Ρώσων στην Ελλάδα απ΄το 1943 κιόλας!
Είναι γνωστό ότι οι πρώτοι Σοβιετικοί αξιωματούχοι (Ποπώφ, Τσερνίσεφ κτλ) έφτασαν στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1944.
Ιδού μερικά παραδείγματα, ενδεικτικά της φαντασιοπληξίας των πληροφοριοδοτών των Γερμανών, τα οποία οι τελευταία έπαιρναν στα σοβαρά και τα κατέγραφαν στις επίσημες εκθέσεις τους:
- Στις 10/10/1943 έγινε στα Άγραφα σύσκεψη μεταξύ των αρχηγών των Ελλήνων ανταρτών, ενός Άγγλου και ενός Ρώσου αντιπροσώπου (σελ.69)
Εκτός απ΄τους ανύπαρκτους Ρώσους αντιπροσώπους, ο πάροχος αυτής της πληροφορίας ξέχασε ότι στις 10/10/1943 είχε ήδη ξεκινήσει ο εμφύλιος ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ συνεπώς οποιαδήποτε τέτοια συνάντηση ήταν αδύνατον να γίνει.
- Αξιόπιστος πράκτωρ ανέφερε στις 05/11/1943 ότι τις τελευταίες 14 ημέρες στην περιοχή της Καλαμάτας έπεσαν Ρώσοι με αλεξίπτωτα (σελ.69-70)
Ρώσοι στην Καλαμάτα απ΄το 1943.... Πάλι καλά που οι Γερμανοί θεωρούσαν αξιόπιστο αυτόν τον πράκτορα που τους έλεγε αυτές τις μπούρδες. Φανταστείτε τι έλεγαν οι αναξιόπιστοι...
- Ο πράκτορας με το ψευδώνυμο "Γκρύνερ" αναφέρει στις 15/01/1944 ότι στο ελασίτικο τμήμα που κινείται κοντά στην Βάβδο Χαλκιδικής, υπήρχαν δύο Ρώσοι αξιωματικοί που ήρθαν απ΄την Μόσχα, των οποίων τα ονόματα ήταν Νικόλας Πετρόφ και Κινιβάλοφ (σελ.71)
Αυτός ο διαμόνιος πράκτωρ ήξερε και τα ονόματά τους...
- Πάλι ο πράκτορας "Γκρύνερ" έλεγε ότι στις 11/02/1944 συναντήθηκε ο Ζέρβας με τον Τίτο λίγο έξω απ΄την Φλώρινα. Και φυσικά στην συνάντηση αυτή συμμετείχαν και Ρώσοι που είχαν έρθει είτε αεροπορικώς είτε μέσω Βουλγαρίας (σελ.72)
Αυτός τελικά ο Γκρύνερ ήταν πολύ προχωρημένος. Ανακάλυψε συνάντηση Ζέρβα-Τίτο και μάλιστα στην Φλώρινα όπου κανείς απ΄τους δύο δεν είχε πατήσει κατά την Κατοχή...
- Άλλος ανέφερε ότι υπήρχαν και 30 Ρώσοι στην Πίνδο που εκπαίδευαν τους αντάρτες (σελ.71)
- Κάποιος πράκτορας με το ψευδώνυμο "Νόνι" έλεγε στις 30/06/1944 ότι αφίχθησαν Ρώσοι αξιωματικοί απ΄την Βουλγαρία, και ότι η κομμουνιστική προπαγάνδα διευθύνεται από κάποιον Ρώσο συνταγματάρχη ονόματι Κάρλος, με έδρα το Μαυροβούνι. (σελ.74-75)
Το ότι η Βουλγαρία ήταν τότε ακόμη σύμμαχος των Γερμανών ήταν λετπτομέρεια για τον "πράκτορα Νόνι".. Το δε όνομα Κάρλος μάλλον δεν παραπέμπει σε Ρώσο..
Αντίστοιχες πληροφορίες υπήρχαν και για Βούλγαρους:
- Ο πράκτωρ "Γώγος" έλεγε στις 11/05/1944 ότι οι αντάρτες στην περιοχή του Βόλου ήταν υπό την επιρροή Βούλγαρων κομμουνιστών. (σελ.87)
- Τον Μάιο του 1944 αποβιβάστηκαν με ιστιοφόρο 50 Βούλγαροι στην Εύβοια και επίσης στην Βυτίνα Αρκαδίας διαμένουν Βούλγαροι κομμουνιστές. (σελ.87)
Κάποιοι ευφάνταστοι εκτός από Ρώσους έβλεπαν παντού και Βούλγαρους. Στον Βόλο, στην Εύβοια (όπου μάλιστα έκαναν και απόβαση από ιστιοφόρο!) ακόμα και στην Αρκαδία! Εντάξει, προφανώς και οι κομμουνιστές είχαν πολλά ράμματα για την γούνα τους όσον αφορά το μακεδονικό ζήτημα και κατ'επέκταση τις σχέσεις με την Βουλγαρία, αλλά απ΄το σημείο αυτό μέχρι να βλέπουν κάποιοι Βούλγαρους ακόμα και στην Αρκαδία, υπάρχει μεγάλη απόσταση!
Στο δεύτερο μέρος της ανάρτησης θα δούμε και άλλες αντίστοιχης εγκυρότητας πληροφορίες που καταχωρούσαν οι Γερμανοί στα περιβόητα αρχεία τους..
Άραγε τα γερμανικά αρχεία που μελέτησε ο Φλαισερ να είναι τα ίδια με του Ενεπεκιδη, ή κάποια άλλα;
ΑπάντησηΔιαγραφή