Το ιστολόγιο istoriakatoxis κλείνει δύο χρόνια λειτουργίας. Μία γενική αποτίμηση.

Το ιστολόγιο μας istoriakatoxis.blogspot.gr έκλεισε αισίως δύο χρόνια λειτουργίας. Στις 16 Νοεμβρίου 2011 κάναμε την πρώτη μας ανάρτηση. Σε αυτό το διάστημα των δύο ετών κάναμε 320 αναρτήσεις, προσπαθώντας να τηρήσουμε μία λογική συχνότητα δημοσιεύσεων.

 Λόγω της ιδιαίτερα τεταμμένης πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης της Πατρίδας μας είμασταν υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να κάνουμε και αναρτήσεις που δεν είχαν άμεση σχέση με την θεματολογία του ιστολογίου. Την σημερινή κρίσιμη εποχή όλοι υποχρεούνται να πάρουν ξεκάθαρη θέση απέναντι στα γεγονότα.

  

Όσον αφορά το περιεχόμενο και την τεκμηρίωση των αναρτήσεων, ο καθένας μπορεί να διαβάσει και να κρίνει.

 Είναι σίγουρο ότι οι αριστεροί δεν θα έχουν να πουν καμμία καλή κουβέντα, και αυτό μας χαροποιεί ιδιαιτέρως. Ο γραφών έχει διευκρινίσει ότι είναι εθνικιστής και ότι απέχει παρασάγγας απ΄την καθεστωτική δεξιά η οποία κατα καιρούς πετάει καμμιά ψευτοπατριωτική κορώνα στην απέλπιδα προσπάθειά της να επαναπατρίσει τους πρώην ψηφοφόρους της.
Και ως εθνικιστής δεν μπορεί ποτέ να επιδιώκει να εισπράξει τα συγχαρητήρια των αντιπάλων.
 Όπως είχε πει και κάποιος πριν από έναν αιώνα περίπου:
 "Όταν οι πολιτικοί σου αντίπαλοι σου δίνουν συγχαρητήρια, τότε πρέπει να σκεφτείς τι λάθη έχεις κάνει".

  Όπως όλοι γνωρίζουμε, ένα βασικό χαρακτηριστικό του ελλαδιστάν της μεταπολίτευσης είναι η πνευματική και ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς, η οποία σε κάποιους νευραλγικούς κλάδους (π.χ. δημοσιογράφοι) είναι σχεδόν απόλυτη. Αυτή επετεύχθη με την συνεργασία και την ένοχη ανοχή των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων.
 Αυτή η αριστερή κυριαρχία εν πολλοίς στηρίχτηκε στον μύθο της αντίστασης του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ απέναντι στους κατακτητές.
 Υπήρχαν βέβαια και άλλα ιστορικά "τοτέμ" που χρησιμοποίησε από προπαγανδιστικής άποψης η αριστερά για να αυτο-αγιοποιηθεί (βλ. υπόθεση Λαμπράκη, Πολυτεχνείο, εξορίες κτλ), αλλά όπως και να'χει η δράση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ του 1941-44 ήταν η αφετηρία. Για το 1946-49 μπορεί να συναντήσει κανείς αρκετούς αριστερούς που να έχουν ενστάσεις για την ακολουθούμενη τακτική της παράταξής τους, αλλά για την "εθνική αντίσταση" του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δεν σηκώνουν κουβέντα..
 Αυτή λοιπόν είναι η ψευδο-ιστορική βάση στην οποία στηρίζεται όλο το οικοδόμημα της ελλαδικής αριστεράς και αυτό φαίνεται απ΄το ότι ακόμη και σήμερα οι αναφορές σε εκείνην την περίοδο είναι συχνές και επαναλαμβανόμενες απ΄την πλευρά των αριστερών. Ενδεικτικό είναι ότι ο εσχατόγερός τους, ο Γλέζος έχει ηρωοποιηθεί χάρη σε μία αμφίβολη "ηρωική" του πράξη γύρω απ΄την οποία υπάρχουν πολλές αντιφάσεις και αναπάντητα καίρια ερωτήματα.

 Ο δήθεν εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ χρησιμοποιείται απ΄την αριστερά σαν φερετζές για να καλύψει τις αντεθνικές της εμμονές σχετικά με τα εθνικά μας θέματα, το μεταναστευτικό, την πολυπολιτισμικότητα κτλ.
 Όταν οι αριστεροί βρίσκονται απολογούμενοι γι'αυτές τις ανθελληνικές τους θέσεις, συνήθως αρχίζουν να πιπιλάνε την καραμέλα περί των "πατριωτικών αγώνων" της παράταξής τους κατά την Κατοχή προκειμένου να αποδείξουν ότι αυτοί διαχρονικά είναι οι πραγματικοί πατριώτες.
 Αν μη τι άλλο πρόκειται περί ενός πολύ έξυπνου τεχνάσματος. Πετάνε στην μπάλα την εξέδρα, αποφεύγοντας να απαντήσουν επί της ουσίας π.χ. για το μακεδονικό και για την μεταναστολαγνεία τους, και εκμεταλλεύονται στο έπακρο την ετεροχρονισμένη ηθική και υλική δικαίωση των ελασιτών απ΄το μεταπολιτευτικό καθεστώς.

 Η ευθεία αμφισβήτηση λοιπόν με συγκεκριμένα στοιχεία προϊόντα έρευνας -και όχι με ανούσιες κραυγές- της δήθεν εθνικοαπελευθερωτικής δράσης του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ πλήττει την αριστερά στην ψευδο-ιστορική της βάση, απειλεί το κυριότερο "τοτέμ" της και την εκθέτει.

 Για να μην γίνουν παρανοήσεις, να τονίσουμε ότι πρέπει να είναι παθολογικά κρετίνος όποιος πιστεύει ότι η αριστερά αποτελεί εχθρό για το καθεστώς. Η αριστερά είναι σάρκα απ΄την σάρκα του μεταπολιτευτικού καθεστώτος. Αν δεν ήταν άλλωστε, δεν θα την άφηναν να αλωνίζει απ΄το 1974 και μετά, ούτε θα αποτελούσε θεμέλιο λίθο του πολιτικού συστήματος.
 Συνεπώς τα βέλη προς την αριστερά είναι παράλληλα και βέλη προς το καθεστώς.

Ας μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα βήμα πριν την οριστική πολιτική εξαϋλωσή του, και η ΝΔ ακολουθεί τα χνάρια του. Αυτοί οι δύο μπορεί να είναι, όπως έχουμε γράψει και εδώ, οι κυριότεροι εχθροί των εθνικιστών σήμερα, αλλά το μίσος τους εδράζεται κυρίως στην αγωνία τους να διατηρηθούν την εξουσία, να γλιτώσουν απ΄τις επερχόμενες δίκες και καταδίκες τους και να φανούν αρεστοί στους ξένους και ντόπιους πατρώνες τους.
 Το μίσος τους δεν έχει τόσο ιδεολογική βάση, διότι απλούστατα δεν έχουν ιδεολογία! 
 Η ιδεολογία ήταν ανέκαθεν άγνωστη λέξη για τους δοσίλογους και τους καιροσκόπους.
 Ιδεολογικός αντίπαλος των εθνικιστών είναι η αριστερά. Και αυτό όχι επειδή έχει κάποια σοβαρή πρόταση, αλλά επειδή βασίζεται σε ψευδο-ιστορικά και ιδεολογικά δόγματα τα οποία υπερασπίζεται με φανατισμό θρησκόληπτου.
 Απέναντι στον δογματισμό και τον φανατισμό της αριστεράς μπορεί πλέον άνετα να αντιπαραβληθεί με επιτυχία ένας εθνικιστικός λόγος ποιοτικά ανώτερος απ΄τις ασόβαρες προχειρότητες των δεξιών "κομμουνιστοφάγων" των δεκαετιών '50 και '60.