Όταν μιλάμε για τα δεκεμβριανά, συνήθως αναφερόμαστε στην εποποιία του Μακρυγιάννη ή στις σφαγές που έκαναν οι κομμουνιστές. Από καθαρά στρατιωτικής άποψης όμως, εξίσου κομβική με την μάχη του Μακρυγιάννη ήταν και η σύγκρουση στο Γουδί.
Οι κομμουνιστές γνώριζαν πολύ καλά ότι η πλέον αξιόμαχη στρατιωτική μονάδα των αντιπάλων τους ήταν η 3η Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία, που έμεινε γνωστη ως ταξιαρχία του Ρίμινι λόγω των επιτυχίων της στο μέτωπο της Ιταλίας στην ομώνυμη πόλη κατά των Γερμανών. Έδρα της ταξιαρχίας ήταν οι στρατώνες στο Γουδί.
Η Κ.Ε του ΕΛΑΣ που διεύθυνε τότε τις επιχειρήσεις εκ μέρους των κομμουνιστών, ανέθεσε στην 2η μεραρχία της Στερεάς Ελλάδας να διαλύσει την ταξιαρχία του Ρίμινι, αλλά και να καταλάβει την κοντινή Σχολή Χωροφυλακής. Η 2η μεραρχία του ΕΛΑΣ ήταν η πλέον κατάλληλη για να αναλάβει αυτήν την επιχείρηση, καθώς ήταν η πλέον αξόμαχη και καλά εξοπλισμένη απ΄τα κοντινά στην Αττική ελασίτικα τμήματα. Η δύναμή της ήταν περίπου 3.500 άντρες που ήταν κατανεμημένοι σε δύο συντάγματα (το 34ο και το 7ο), μία διλοχία (που αποτελούταν από άντρες του 2ου συντάγματος που είχε αφοπλιστεί απ΄τους Άγγλους 2 μέρες πριν χωρίς αντίδραση), και το 3/42 τάγμα της 13ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ.
Σκοπός των κομμουνιστών ήταν να αιφνιδιάσουν τους ριμινίτες με ξαφνική νυχτερινή επίθεση στις 05.00 της 07/12/44. Τελικώς, δεν το κατάφεραν διότι:
- Τα τμήματα της 2ας μεραρχίας του ΕΛΑΣ δεν πρόλαβαν να βρίσκονται στα προκαθορισμένα σημεία επίθεσης την προβλεπόμενη ώρα, αλλά με σημαντική καθυστέρηση 3-4 ωρών.
- Η νυχτερινή κίνηση των ελασιτών έγινε γνωστή στους ιθύνοντες της ταξιαρχίας του Ρίμινι.
Έτσι οι ελασίτες απώλεσαν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού που ήλπιζαν να έχουν.
Η επίθεσή τους εκδηλώθησε γύρω στις 07.00 το πρωί της 07/12/1944.
Το 7ο σύνταγμα της 2ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ επιτέθηκε στην Σχολή Χωροφυλακής την οποία υπερασπιζόταν ένα τάγμα χωροφυλάκων που είχε τεθεί υπό τις διαταγές της ταξιαρχίας του Ρίμινι.
Η επίθεση των ελασιτών απέτυχε.
Σφοδρότερη ήταν η επίθεση του 34ου συντάγματος της 2ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ που εκδηλώθηκε στις 09.00 εναντίον των στρατώνων του Ορειβατικού Πυροβολικού. Εκεί κρατούνταν αρχικά οι άντρες των ταγμάτων Ευζώνων της Αθήνας, που είχαν αρχικά αφοπλιστεί. Με την έναρξη των δεκεμβριανών όμως επανεξοπλίστηκαν, οργανώθηκαν και τέθηκαν -όπως και οι χωροφύλακες της Σχολής Χωροφυλακής- υπό τις διαταγές της ταξιαρχίας του Ρίμινι.
Και αυτή η επίθεση των ελασιτών απέτυχε. Μόνο το 3/42 τάγμα κατάφερε να προσεγγίσει τους στρατώνες του Ορειβατικού Πυροβολικού, πρωτού απωθηθεί απ΄τα πυρά των αμυνόμενων ταγματασφαλιτών.
Τότε οι άντρες του 6ου τάγματος Φρουρών της ταξιαρχίας του Ρίμινι πλαγιοκόπησαν τους κομμουνιστές, και με την υποστήριξη τριών βρετανικών αρμάτων, τους κατεδίωξαν. Οι απώλειες των ελασιτών ήταν πολύ μεγάλες.
Παράλληλα, η ταξιαρχία του Ρίμινι δέχτηκε επίθεση απ΄την πλευρά της Καισαριανής από τμήματα του ΕΛΑΣ της Αθήνας, συγκεκριμένα απ΄την 1η ταξιαρχία του Α' Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ.
Η επίθεση έγινε για την κατάληψη του υψώματος Αλεποβούνι και του άλσους Συγγρού. Οι ελασίτες απέτυχαν και στους δύο στόχους τους.
Η αποτυχία της επίθεσης της 2ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ στο Γουδί ήταν πολύ σημαντική, διότι ήταν η πρώτη μεγάλης κλίμακας επίθεση των δεκεμβριανών. Αντί να αιφνιδιάσουν τους αμυνομένους και να πέτυχουν μία γρήγορη νίκη που θα τους άνοιγε τον δρόμο για την κατάληψη της πρωτεύουσας, υπέστησαν συντριπτική ήττα που τους κόστισε πολύ, όπως και οι ίδιοι ομολογούν:
"Η αποτυχία στο Γουδί ήταν η πιο σημαντική γιατί με την πτώση του θα εξουδετέρωνε ο ΕΛΑΣ το σημαντικότερο κέντρο αντίστασης του εχθρού και γιατί οι δυνάμεις της 2ης μεραρχίας μπαίνοντας στην Αθήνα θα ελάφραιναν από τα βάρη της της 1η ταξιαρχία και θα σάρωναν οριστικά το Μακρυγιάννη, χωρίς να υπολογίσουμε τις γενικές συνέπειες που θα είχε για τον όλο αγώνα η επιτυχία".
Οι επιθέσεις του ΕΛΑΣ στο Γουδί συνεχίστηκαν βέβαια και μετά την 7η Δεκεμβρίου.
Ο αντικειμενικός τους σκοπός όμως που ήταν ο αιφνιδιασμός του αντιπάλου, δεν επετεύχθη.
Αυτό οφείλεται σε όλους όσους τότε πολέμησαν.
Στους ριμινίτες, στους χωροφύλακες, στους (πρώην) ταγματασφαλίτες!!!
Τα στοιχεία για την ανάρτηση προέρχονται απ΄το βιβλίο του Γεωργίου Κατσιμήτρου "Η μάχη των Αθηνών".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου